Плач Еремиин
א [алеф]*
1 О, како седи осамен+ градот кој некогаш беше полн со луѓе!+
Стана како вдовица,+ а некогаш беше голем меѓу народите!+
Некогаш беше кнегиња меѓу покраините, а сега оди на ропска работа!+
ב [бет]
2 Горко плаче во ноќта,+ и солзи му се леат по образите.+
Од сите негови љубовници+ нема кој да го утеши.
ג [гимел]
3 Јуда е иселен поради неволјата+ и тешкото робување.+
Сега мора да живее меѓу народите.+ Место за починка не наоѓа.
Сите негови прогонители го фаќаат во мака.+
ד [далет]
4 Сионските патишта тагуваат, зашто никој не доаѓа на празникот.+
Сите негови порти се пусти,+ свештениците негови воздивнуваат.+
Девојките негови се разжалостени, а тој е полн со горчина.+
ה [хеј]
5 Противниците негови станаа поглавари,+ неговите непријатели се безгрижни.+
Поради мноштвото негови престапи, Јехова го зави во тага,+
а децата му заминаа во ропство пред противникот.+
ו [вав]
6 Од ќерката на Сион си отиде сета нејзина убавина.+
Кнезовите нејзини станаа како елени што не наоѓаат пасиште,+
и немоќно одат пред оној што ги гони.+
ז [заин]
7 Во деновите на својата неволја и на бездомништвото на својот народ, Ерусалим се сети
на сите драгоцености што ги имаше од минатите денови.+
Кога неговиот народ падна во рацете на непријателот и кога немаше помошник,+
непријателите го видоа. Се смееја на пропаста негова.+
ח [хет]
8 Тешко згреши+ Ерусалим. Затоа стана одвратен.+
Сите што го почитуваа сега го потценуваат,+ бидејќи ја видоа неговата голотија.+
А и тој самиот воздивнува+ и го врти грбот.
ט [тет]
9 Нечистотијата му е на скутовите.+ Не мислеше на она што го чека,+
и сега страшно падна. Нема кој да го утеши.+
Погледни ја, Јехова, мојата неволја,+ зашто непријателот се возгордеа!+
י [јуд]
10 Непријателот посегнува со раката по сите негови драгоцености,+
а тој гледа како во неговото светилиште влегуваат народи+
на кои ти им заповеда да не доаѓаат во заедницата на твојот народ.*
כ [каф]
11 Сиот негов народ воздивнува, бара леб.+
Драгоценостите свои ги даваат за храна, за да ја закрепнат душата.+
Погледни, Јехова, и види, веќе ништо не вредам!+
ל [ламед]
12 Зарем тоа ништо не ви значи на сите вас што поминувате по патот? Погледнете и видете!+
Има ли болка како тешката болка што мене ми е нанесена,+
со која Јехова ме зави во тага во денот на својот распламтен гнев?+
מ [мем]
13 Од висина испрати оган во моите коски,+ и сите ги освојува.
Ја распна мрежата за нозете мои,+ ме сврте наназад.
Ме опустоши, боледувам по цел ден.+
נ [нун]
14 Будно внимаваше на моите престапи,+ во неговата рака тие се испреплетуваат.
Ми стигнаа до вратот,+ силата ме остави.
Јехова ме предаде во рацете на оние против кои не можам да се подигнам.+
ס [самек]
15 Сите мои јунаци Јехова ги исфрли од мојата средина.+
Против мене свика собир за да ги сотре моите младичи.+
Јехова го изгази грозјето во винското гмечало+ на девицата, ќерката на Јуда.+
ע [аин]
16 Над тоа плачам.+ Окото мое, окото мое лее солзи,+
зашто далеку од мене е тешителот, оној што би ми ја закрепнал душата.
Моите синови се напуштени,+ зашто непријателот се возгордеа.+
פ [пе]
17 Сион ги подава рацете,+ нема кој да го утеши.+
Јехова им заповеда на сите околу Јаков да се кренат против него како непријатели.+
Ерусалим стана одвратен меѓу нив.+
צ [цадик]
18 Праведен е Јехова,+ зашто се побунив против зборовите на неговата уста.+
Слушајте, сите народи, и видете ја мојата болка!
Девојките мои и младичите мои отидоа во ропство.+
ק [куф]
19 Ги повикав своите љубовници,+ но тие ме изневерија.
Свештениците мои и старците мои умреа во градот,+
барајќи храна за да си ја закрепнат душата.+
ר [реш]
20 Погледни, Јехова, на големи маки сум! Утробата ми се вознемири.+
ש [шин]
21 Луѓето слушаат како воздивнувам.+ Нема кој да ме теши.+
Сите мои непријатели слушнаа за мојата неволја.+ Се веселат, затоа што ти го стори тоа.+
А ти ќе направиш да дојде денот што го објави,+ па и ним да им биде како што ми е мене.+
ת [тав]
22 Сета нивна злоба нека дојде пред тебе, а ти удри ги,+
како што ме удри мене поради сите мои престапи!+
Зашто, многубројни се моите воздишки,+ и срцето мое е болно.+
א [алеф]*
2 О, како Јехова во својот гнев со облаци ја покрива сионската ќерка!+
Од небото ја фрли наземи+ убавината на Израел.+
И во денот на гневот свој не се сети на подножјето на своите нозе.+
ב [бет]
2 Јехова ги проголта живеалиштата на Јаков, не се смилува на ниту едно од нив.+
Во својата јарост ги разурна тврдините+ на ќерката на Јуда.
Ги фрли наземи,+ го оскверни царството+ и неговите кнезови.+
ג [гимел]
3 Во жестокоста на својот гнев го скрши секој рог на Израел.+
Својата десница ја повлече кога непријателот нападна.+
Во Јаков тој гори како распламтен оган што проголтува сѐ наоколу.+
ד [далет]
4 Го оптегна својот лак како непријател.+ Десницата+ ја испружи како противник+
и уби сѐ што им е мило на очите.+
Во шаторот+ на сионската ќерка го излеа својот бес како оган.+
ה [хеј]
5 Јехова стана како непријател.+ Го проголта Израел.+
Ги проголта сите негови утврдени дворци,+ ги уништи своите тврдини.+
Во ќерката на Јуда ги умножи тагата и плачот.+
ו [вав]
6 Ја растури својата сеница+ како да е обична сеница во градина.+ Му става крај на празникот свој.
Јехова на Сион ги фрла во заборав празникот+ и денот за одмор.*
Во својата гневна осуда не се обѕира ни на цар ни на свештеник.+
ז [заин]
7 Јехова го отфрли својот жртвеник,+ со презир го отфрли своето светилиште.+
Ги предаде во рацете на непријателите ѕидовите на неговите утврдени дворци.+
Во домот Јеховин пуштија глас како на празничен ден.+
ח [хет]
8 Јехова реши да го уништи ѕидот+ на сионската ќерка.
Го растегна мерното јаже.+ Неговата рака уништуваше, и тој не ја запре.+
Во тага ги зави бедемот и ѕидот.+ Заедно паднаа.
ט [тет]
9 Портите+ нејзини в земја пропаднаа. Резињата нејзини ги уништи и ги испокрши.
Царот нејзин и кнезовите нејзини сега се меѓу народите.+ Нема закон.+
Пророците нејзини повеќе не добиваат виденија од Јехова.+
י [јуд]
10 Старешините на сионската ќерка седат наземи и молчат.+
Со прав си ја посипаа главата,+ со козина се препашаа.+
Ерусалимските девојки наведнаа глава доземи.+
כ [каф]
11 Очите ми секнаа од плачење,+ утробата ми се возбуди.+
Црниот дроб ми се истури на земја+ поради пропаста на ќерката на народот мој,+
зашто децата и доенчињата се онесвестуваат по градските плоштади.+
ל [ламед]
12 На своите мајки им велат: „Каде е житото и виното?“+ —
додека смртно ранети се онесвестуваат по градските плоштади,
додека полека умираат* на градите на своите мајки.
מ [мем]
13 Што да ти наведам како пример? Со што да те споредам, ќерко ерусалимска?+
Со што да те изедначам за да те утешам, девице, ќерко сионска?+
Зашто, твојата пропаст+ е голема како море. Кој ќе те излекува?+
נ [нун]
14 Твоите пророци ти кажуваа виденија безвредни и празни,+
не го откриваа твојот престап — не спречија да отидеш во ропство+ —
туку ти кажуваа виденија со безвредни и измамливи објави.+
ס [самек]
15 Подбивно ти плескаат со рацете сите што поминуваат по патот.+
Зачудено свиркаат+ и вртат со главата+ поради ќерката ерусалимска, велејќи:
„Тоа ли е градот за кој велеа: ‚Тој е совршенство на убавината, радост за целата земја‘?“+
פ [пе]
16 Сите твои непријатели отвораат уста против тебе.+
Зачудено свиркаат и крцкаат со забите.+ Велат: „Ќе го проголтаме.+
Еве го денот на кој се надевавме!+ Го дочекавме, го видовме!“+
ע [аин]
17 Јехова го направи она што го науми.+ Ја исполни својата реч,+
она што го заповедал уште од дамнина.+ Разурна, и немаше милост.+
На непријателот му дозволи да ликува над тебе.+ Го возвиши рогот на твоите противници.+
צ [цадик]
18 Срцето нивно вика кон Јехова,+ о ѕиду на ќерката сионска!+
Нека течат солзите како поток дење и ноќе!+
Не давај им одмор на твоите чувства, окото твое нека не престане да плаче!
ק [куф]
19 Стани! Тажи ноќе, на почетокот на утринските стражи!+
Излевај го како вода срцето свое+ пред лицето+ на Јехова!
Подигни ги рацете кон него+ заради душата на децата свои,
кои од глад се онесвестуваат по аглите на сите улици!+
ר [реш]
20 Погледни, о Јехова, и види+ го оној кого олку тешко го удри!
Зарем жените треба да го јадат плодот на својата утроба, децата што ги родиле здрави,+
и во Јеховиното светилиште да бидат убиени свештеник и пророк?+
ש [шин]
ת [тав]
22 Како на празник,+ го свика народот од сите места во кои живеат како дојденци.
Во денот на Јеховиниот гнев никој не побегна, никој не преживеа.+
Децата што ги родив здрави и ги одгледав, мојот непријател ги истреби.+
א [алеф]*
3 Јас сум човек што виде неволја+ од стапот на гневот негов.
2 Мене ме одведе и ме испрати да одам по темница, а не на светлина.+
3 И токму против мене постојано, по цел ден, ја свртува својата рака.+
ב [бет]
4 Направи да ми овенат телото и кожата,+ ми ги искрши коските.+
5 Изгради бедем околу мене, ме опкружи+ со отровни растенија+ и со неволја.
6 Ме стави да седам на мрачни места,+ како оние што одамна се мртви.+
ג [гимел]
7 Ме загради со ѕид од камен за да не излезам.+ Ми стави тешки окови.+
8 А кога викам и молам за помош, ја одбива мојата молитва.+
9 Со делкан камен ги препречи моите патишта.+ Патеките ми ги затрупа.+
ד [далет]
10 Тој за мене е како мечка што демне,+ како лав скриен во заседа.+
11 Ги збрка моите патишта и ме остава како земја необработена. Ме опустоши.+
12 Го оптегна лакот свој+ и ме поставува како мета за стрелата.+
ה [хеј]
13 Во бубрези ми ги заби стрелите, синовите на тулот свој.+
14 Станав за потсмев+ за сиот противнички народ, ми се подбиваат во песните по цел ден.+
15 Ме насити со горчина,+ ме напои со пелин.+
ו [вав]
16 Ме пушта да си ги кршам забите со чакал,+ ме тера да клечам во пепелта.+
17 Ме отфрлуваш, нема мир душата моја. Заборавив што е добро.+
18 И велам: „Ја снема мојата возвишеност и она на кое се надевав од Јехова“.+
ז [заин]
19 Сети се на неволјата моја и на бездомништвото мое,+ на пелинот и на отровното растение!+
20 Душата твоја сигурно ќе се сети и ќе се наведне над мене.+
21 На тоа ќе го потсетувам срцето свое,+ поради тоа спремно ќе чекам.+
ח [хет]
22 Поради Јеховината милост*+ не загинавме сосема,+ бидејќи неговите милосрдија никако не престануваат.+
23 Се обновуваат секое утро.+ Верноста твоја е голема.+
24 „Јехова е моето наследство“,+ вели душата моја, „затоа спремно ќе го чекам.“+
ט [тет]
25 Добар е Јехова кон оној што се надева на него,+ кон душата која го бара.+
26 Добро е да се чека,+ без збор да се чека,+ спасението од Јехова.+
27 Добро е човек да го носи јаремот во младоста своја.+
י [јуд]
28 Нека седи во самотија и нека молчи+ зашто тој го стави бремето на него!+
29 Нека ја приближи до прашината устата своја!+ Можеби има надеж.+
30 Нека му го сврти образот на оној што го удира,+ нека се насити со срам!+
כ [каф]
31 Зашто, Јехова не отфрла засекогаш.+
32 Дури да завие во тага,+ тој ќе се смилува поради својата голема милост.*+
33 Зашто, кога им нанесува неволја на синовите човечки или ги завива во тага, не се радува на тоа.+
ל [ламед]
34 Кога под нозете се столчуваат+ сите затвореници на земјата,+
35 кога правдата на човекот се извртува пред лицето на Севишниот,+
36 кога неправедно се постапува со човекот во неговата парница — Јехова не го одобрува тоа.+
מ [мем]
37 Кој заповедал да се случи нешто, и се случило, без Јехова да го заповедал тоа?+
38 Од устата на Севишниот не доаѓа и зло и добро.+
39 Како може жив човек да се жали,+ како може човек да се жали поради гревот свој?+
נ [нун]
40 Да ги испитаме патиштата свои и да ги истражиме,+ и да се вратиме кај Јехова!+
41 Да го подигнеме срцето и рацете кон Бог, кој е на небесата:+
42 „Ние направивме престап и бевме бунтовни.+ А ти не даде прошка.+
ס [самек]
43 Со гнев го спречи пристапот+ и нѐ прогонуваш.+ Убиваше, милост немаше.+
44 Со облаци го спречи пристапот до тебе,+ за да не помине молитвата.+
45 Од нас направи ѓубре и отпад сред народите.“+
פ [пе]
46 Сите наши непријатели ја отворија устата против нас.+
47 Ужас и јама нѐ снајдоа,+ опустошување и пропаст.+
48 Од окото мое течат потоци солзи поради пропаста на ќерката на мојот народ.+
ע [аин]
51 Очите мои ѝ нанесуваат болка на душата моја+ поради сите ќерки на градот мој.*+
צ [цадик]
52 Непријателите мои упорно ме ловат како птица,+ а без причина.+
53 Во јама сакаа да му стават крај* на мојот живот,+ камења фрлаа врз мене.
54 Води ми потекоа преку главата.+ Реков: „Ќе загинам!“+
ק [куф]
55 Го повикав името твое, о Јехова, од најдлабоката јама.+
56 Ти го слушаш гласот мој.+ Не затворај го увото кога барам ослободување, кога тебе те повикувам за помош!+
57 Се приближи во денот кога те повикував.+ Рече: „Не плаши се!“+
ר [реш]
58 Ти, Јехова, ги презеде парниците на душата моја.+ Го откупи животот мој.+
59 Ја виде, Јехова, неправдата што ми е нанесена.+ Донеси ми праведна пресуда!+
60 Ја виде целата нивна одмазда, сѐ што смислуваат против мене.+
ש [син] или [шин]
61 Ги слушна како ме срамотат, Јехова, го слушна сето она што го смислуваат против мене,+
62 зборовите на оние што се креваат против мене+ и она што го шепотат против мене по цел ден.+
63 Погледни ги кога седат и кога стануваат!+ Јас сум им песна.+
ת [тав]
64 Ти, о Јехова, ќе им вратиш според постапките нивни, според делото на нивните раце.+
65 Ќе им дадеш закоравено срце,+ проклетството твое ќе го фрлиш на нив.+
66 Ќе ги гониш во гнев и ќе ги истребиш+ од под небесата твои,+ Јехова.
א [алеф]*
ב [бет]
2 А драгоцените синови на Сион,+ кои некогаш ги споредуваа со суво злато,
сега ги сметаат само за земјени ќупови, дело на грнчарски раце!+
ג [гимел]
3 Дури и шакалите ги подаваат градите, ги дојат своите младенчиња.
Ќерката на народот мој стана сурова,+ како ноевите во пустината.+
ד [далет]
ה [хеј]
5 Оние што некогаш јадеа избрани јадења премираат од страв по улиците.+
Оние што израснаа во црвена облека+ сега прегрнуваат купишта пепел.+
ו [вав]
6 Казната за престапот на ќерката на мојот народ е поголема од казната за гревот на Содом,+
кој за миг беше уништен и кому никој не му подаде рака да му помогне.+
ז [заин]
ח [хет]
8 Сега изгледаат поцрни од црнило. Не се препознаваат по улиците.+
Кожата им се залепила за коските,+ се исушила како дрво.
ט [тет]
9 Подобро си поминаа оние што беа убиени со меч+ отколку оние што испоумреа од глад,+
бидејќи овие полека чемреат, од недостиг на полски плодови како со меч да се прободени.
י [јуд]
10 Жените, кои порано беа сочувствителни, ги вареа родените деца.+
Тие им беа храна во времето на пропаста на ќерката на народот мој.+
כ [каф]
11 Јехова ја излеа својата јарост,+ го излеа разгорениот гнев свој+
и распалува оган на Сион, кој ги голта неговите темели.+
ל [ламед]
12 Ни земните цареви ни сите што живеат на земјата* не веруваа+
дека противникот и непријателот ќе влезат низ ерусалимските порти.+
מ [мем]
13 Поради гревовите на пророците негови, поради престапите на свештениците негови,+
среде него се пролеваше крвта на праведниците.+
נ [нун]
ס [самек]
15 „Тргнете се! Нечисти!“+ — им викаа. „Тргнете се! Тргнете се! Не допирајте нѐ!“+
Зашто, станаа бездомници+ и скитаа наоколу.+ Меѓу народите се зборуваше: „За нив овде повеќе нема место.+
פ [пе]
16 Самиот Јехова ги расеа.+ Повеќе нема да ги погледне.+
Повеќе не се почитуваат ни свештениците,+ нема милост ни кон старците“.+
ע [аин]
17 Додека уште нѐ има, очите ни се изморија од залудно чекање помош.+
Гледајќи во далечината, очекувавме народ кој не може да донесе спасение.+
צ [цадик]
18 Ни ги демнат чекорите,+ па не можеме да одиме по плоштадите наши.
Крајот ни се приближи. Ни навршија деновите, ни дојде крајот.+
ק [куф]
19 Гонителите наши беа побрзи од орлите на небото.+
Жестоко нѐ гонеа+ по планините, во пустината нѐ начекуваа од заседа+.
ר [реш]
20 Здивот од нашите ноздри,+ помазаникот на Јехова,+ е фатен во нивната голема јама,+
оној за кого велевме: „Во сенката негова+ ќе живееме меѓу народите“.+
ש [син]
21 Радувај се и весели се,+ едомска ќерко,+ која живееш во земјата Уз!+
Ќе дојде и до тебе чашата.+ Ќе се опиеш и ќе ја покажеш својата голотија.+
ת [тав]
22 За својата вина доволно си казнета, ќерко сионска.+ Тој нема повторно да те одведе во изгнанство.+
Го погледна престапот твој, ќерко едомска. Ги разоткри гревовите твои.+
5 Сети се, о Јехова, што ни се случи!+ Погледни и види го срамот наш!+
2 Нашето наследство е предадено на странци, куќите наши на туѓинци.+
3 Станавме сираци без татко.+ Мајките наши се како вдовици.+
4 Својата вода ја пиеме за пари,+ мораме да плаќаме за своите дрва.
5 Гонителите ни се зад вратот.+ Премалени сме. Не ни даваат да здивнеме.+
6 Ја испруживме раката+ кон Египет+ и кон Асирија,+ за да се наситиме со леб.
7 Татковците наши згрешија.+ Нив повеќе ги нема, а ние мораме да трпиме поради нивните престапи.+
8 Слуги владеат со нас.+ Нема кој да нѐ избави од нивната рака.+
9 Лебот свој си го носиме изложувајќи ја душата своја на меч+ во пустината.
10 Кожата ни се вжари како печка од лутиот глад.+
11 Ги обесчестија жените на Сион,+ девиците во градовите на Јуда.
12 Кнезовите ги обесија за рака.+ Ни лицата на старците не ги почитуваа.+
13 Момчињата ги носеа мелниците,+ децата се спрепнуваа под товарот на дрвата.+
14 Ги нема повеќе старците на портите,+ момчињата не ги свират повеќе своите песни.+
15 Ја снема радоста во нашето срце. Нашето играње се претвори во тагување.+
16 Падна круната од нашата глава.+ Тешко нам што згрешивме!+
19 Ти, о Јехова, ќе седиш на твојот престол довека.+ Престолот твој стои од поколение до поколение.+
20 Зошто да нѐ заборавиш засекогаш,+ да нѐ оставаш за многу денови?+
21 Врати нѐ,+ Јехова, кај себе, и ние спремно ќе си дојдеме! Дај ни нови денови како што беа некогаш!+
22 Но ти навистина нѐ отфрли.+ Многу се разгневи на нас.+
Во изворниот текст, поглавјата 1-4 се напишани во азбучен акростих. Поглавјата 1, 2 и 4 имаат по 22 стиха, и секој почнува со една од 22-те хебрејски букви по азбучен ред (со мали исклучоци), додека 3. поглавје има 66 стиха од кои по три почнуваат со истата хебрејска буква. Види ја фуснотата за Пс 119:1.
,Заедница на (...) народ‘ — хебрејски: кахал. Види ја фуснотата за 2Мо 12:6.
Види ја фуснотата за Пл 1:1.
Буквално: „сабатот“. Види ја фуснотата за 2Мо 16:23.
Буквално: „ја излеваат својата душа“.
Види ја фуснотата за Пл 1:1.
Или: „лојална љубов“. Види ја фуснотата за 1Мо 19:19.
Или: „лојална љубов“.
Или: „сите градови околу градот мој“.
Буквално: „Во јама го замолчија“.
Види ја фуснотата за Пл 1:1.
Буквално: „плодното тло“.