Јазот помеѓу богатите и сиромашните се шири

„Поголем напредок во намалувањето на глобалната сиромаштија е постигнат во изминативе пет децении отколку во претходните пет века“, наведува UNDP Today, публикација на Програмата за развој при Обединетите нации. „Од 1960, во земјите во развој стапката на смртност кај децата е намалена за една половина, неисхранетоста е намалена за една третина, а стапката на [образование на] училиште е зголемена за една четвртина.“ Сепак, истиот извор признава дека и покрај овој напредок, глобалната сиромаштија „и понатаму е нашироко распространета“.

Што е уште полошо, неправичноста во и меѓу општествата расте. „Во споредба со претходната година“, вели Кетрин Бертини, генерален директор на Светската програма за исхрана при ОН, „сѐ повеќе луѓе во светот страдаат од неисхранетост и глад.“ Всушност, денес околу 840 милиони луѓе во земјите во развој постојано се гладни, повеќе од една милијарда немаат чиста вода за пиење, и речиси 1,5 милијарда луѓе преживуваат со помалку од еден долар на ден. Мери Робинзон, од Високиот комесаријат за човекови права при ОН, предупредува дека „се наоѓаме во опасност да дојдеме до степен кога поделбата на светот нема да биде на држави што се во развој и држави што се развиени туку на [држави што се] преразвиени и [држави што] никогаш нема да се развијат“.

Колку би го чинело денешното светско општество од шест милијарди луѓе да го стесни јазот помеѓу богатите и сиромашните? Помалку отколку што може да се замисли. ОН пресметуваат дека ќе бидат потребни уште 9 милијарди долари (1,5 долар на човек) годишно за да се обезбеди санитарна заштита и чиста вода секаде во светот и дека ќе требаат уште 13 милијарди долари (околу 2 долара на човек) годишно за да се обезбеди основна здравствена заштита и исхрана за сите луѓе на земјата. Иако ова се прилично високи суми, тие стануваат незначителни кога ќе се споредат со она што светот го троши на други полиња. Да илустрираме, во една од изминативе години, светот потроши преку 435 милијарди долари (повеќе од 70 долари на човек) на рекламирање и 780 милијарди долари (130 долари на човек) за воени цели. Јасно, стеснувањето на јазот помеѓу имањето и немањето во светот не зависи толку од наоѓањето доволно средства колку од поставувањето исправни приоритети.