Вилијам Вистон

ВИСТОН е познат, особено за оние што ја истражуваат Библијата, и по тоа што ги превел на англиски делата на Јосиф Флавиј, еврејски историчар од првиот век. Од нив дознаваме многу за историјата на Евреите и на првите христијани.

ВЕРУВАЊАТА НА ВИСТОН

Вистон бил многу интелигентен човек и изучувал многу области, особено науката и религијата. Тој верувал дека библискиот извештај за создавањето е точен и дека сложеноста, убавината и редот во природата укажуваат на Творец.

Освен тоа, Вистон сметал дека христијанството се расцепкало на многу цркви затоа што свештенството застранило од Библијата и повеќе се држело за небиблиските учења и традиции што биле усвоени на црковните собири и што ги застапувале таканаречените црковни отци.

Вистон бил убеден дека Библијата е книга што ја содржи вистината за Бог и затоа го отфрлил учењето за вечно мачење во пекол. За него такво нешто било бесмислено, сурово и навреда за Бог. Но, во најголем судир со црковните водачи дошол кога го отфрлил учењето за тројство, според кое Бог се состои од три личности кои се рамноправни и еднакво вечни — Таткото, Синот и Светиот Дух. А сепак, според тоа учење, нема три бога, туку еден.

„УГЛЕДЕН НАУЧНИК... ОТФРЛЕН ОД КОЛЕГИТЕ“

Откако темелно истражувал, Вистон заклучил дека првите христијани не верувале во тројство, туку дека тоа учење било прифатено подоцна, кога во христијанството навлегла паганската филозофија.a Пријателите го предупредиле дека ќе се доведе во опасност доколку го објави тоа. Но, Вистон не можел рамнодушно да гледа како се извртува вистината за Исус — фактот дека тој е Божји Син и дека е создаден.

Универзитетот во Кембриџ му го одземал правото да работи како професор на секој што изнесувал мислење спротивно на верувањата на Англиканската црква. Тоа значело дека и Вистон ризикувал да ја изгуби работата. Но, не можел да молчи. Тој напишал: „Никој и ништо нема да ме разубеди“. Од друга страна, и Њутн сметал дека тројството е погрешно учење, но не го изразувал тоа јавно.

Во 1710 год., Вистон бил исфрлен од Кембриџ. Бидејќи не сакал да отстапи од своите уверувања, овој „угледен научник бил отфрлен од колегите“. Но, ни тоа не го поколебало. Всушност, додека против него траеле обвиненијата за ерес, тој напишал неколку есеи со наслов Обнова на раното христијанство (Primitive Christianity Revived) во кои зборувал за верата на првите следбеници на Исус. Подоцна, Вистон го основал Друштвото за обнова на раното христијанство, кое се состанувало во неговиот дом во Лондон.

Иако ја изгубил работата како професор и извесно време бил во финансиска криза, Вистон продолжил да пишува и да држи предавања по лондонските гостилници. Во 1737 год., ги превел и ги објавил делата на Јосиф, со што помогнал да се добие појасна слика за тоа како се живеело во времето кога христијанството било во својот зачеток. Неговиот превод сѐ уште е во печат.

Иако повеќето не ги одобрувале неговите ставови, Вистон храбро останал на своето, поради што мнозина денес го сметаат за „ексцентрична личност“, како што го нарекува авторот Џејмс Форс. Меѓутоа, други му се восхитуваат како на библичар кој искрено трагал по религиозна вистина и како на човек решен да живее според своите убедувања.