Зошто учениците на Исус не постеле

Некое време по Пасхата во 30 год. од н.е., Јован Крстител бил уапсен и затворен. Тој сакал сите негови ученици да станат следбеници на Исус. Но, поминале месеци откако Јован бил затворен, а некои од неговите ученици сѐ уште не го следеле Исус.

Бидејќи се ближела Пасхата во 31 год. од н.е., некои од учениците на Јован дошле кај Исус и го прашале: „Зошто ние и фарисеите постиме, а твоите ученици не постат?“ (Матеј 9:14). Фарисеите постеле бидејќи тоа било верски обичај. Подоцна, Исус дури кажал и една споредба во која еден самоправеден фарисеј се молел: „Боже, ти благодарам што не сум како останатите луѓе... Постам двапати во седмицата“ (Лука 18:11, 12). Можеби и учениците на Јован постеле од почит кон тој верски обичај или, пак, постеле во знак на жалост поради тоа што Јован бил затворен. Сигурно и останатите присутни се прашувале зошто учениците на Исус не постеле, ако ништо друго, барем како израз на жалење за она што му се случило на Јован.

Исус им одговорил со следниов пример: „Имаат ли пријателите на младоженецот причина да тагуваат додека младоженецот е со нив? Но, ќе дојдат денови кога младоженецот ќе им биде одземен, и тогаш ќе постат“ (Матеј 9:15).

Во една прилика, самиот Јован го нарекол Исус младоженец (Јован 3:28, 29). Според тоа, сѐ додека Исус бил со своите ученици, тие немало потреба да постат. Подоцна, кога Исус умрел, неговите ученици навистина тагувале и немале желба да јадат. Но, откако воскреснал, работите се смениле. Тогаш веќе немале причина да тажат и да постат.

Потоа Исус кажал две споредби: „Никој не пришива на стара облека закрпа од ткаенина што уште не се собрала, зашто закрпата ќе се откине од облеката и дупката ќе стане уште поголема. И не се става ново вино во стари мешини. Инаку мешините ќе се скинат, и така виното ќе се пролее и мешините ќе пропаднат. Туку новото вино се става во нови мешини“ (Матеј 9:16, 17). Што сакал да каже Исус со овие споредби?

Исус сакал да им помогне на учениците на Јован Крстител да сфатат дека никој не треба да очекува неговите ученици да постапуваат според старите обичаи на јудаизмот, како што било постењето. Тој не дошол да го „крпи“, односно да го поправа стариот и дотраен верски систем кој требало да биде отфрлен и заменет со нов. Обожавањето за кое ги поучувал Исус немало да се приспособува на тогашните еврејски верувања и традиционални обичаи. Тој немало да става ново парче ткаенина на стара облека или, пак, ново вино во стврдната, стара мешина.