Научи ја тајната да бидеш задоволен со она што го имаш

Научи ја тајната да бидеш задоволен со она што го имаш

Во едно охрабрувачко писмо до христијаните во Филипи, апостол Павле напишал: „Сум научил во какви и да сум околности, да бидам задоволен со она што го имам . . . во сѐ и во сите околности ја научив тајната и како да бидам сит и како да гладувам, и како да имам изобилство и како да трпам оскудица“ (Филипјаните 4:11, 12).

Што била тајната на Павле да биде задоволен со она што го имал? Имајќи ги предвид високите животни трошоци и економската нестабилност на нашево време, за вистинските христијани секако ќе биде од корист да научат како да бидат задоволни со она што го имаат за да можат да останат сосредоточени на својата служба за Бог.

ПРЕТХОДНО во своето писмо, Павле ја опишал својата поранешна успешна кариера. Тој рекол: „Ако некој друг мисли дека има причини за доверба во телото, јас имам уште повеќе: обрежан во осмиот ден, од израелско семејно стебло, од племето Венијаминово, Хебреец роден од Хебрејци; по законот — фарисеј; по ревноста — прогонител на собранието; по праведноста која е според законот — оној кој се покажа беспрекорен“ (Филипјаните 3:4—6). Освен тоа, како ревносен Евреин, Павле имал налог и поддршка од главните свештеници во Ерусалим. Сево ова му ветувало моќ и престиж во еврејскиот систем — во политички, религиозен и, секако, финансиски поглед (Дела 26:10, 12).

Меѓутоа, кога Павле станал ревносен христијански министер, работите драстично се промениле. Поради добрата вест, спремно се откажал од својата успешна кариера и од сѐ што претходно се сметало за важно (Филипјаните 3:7, 8). Како ќе се грижел сега за себеси? Ќе примал ли плата како христијански министер? Како ќе биле обезбедени неговите лични потреби?

Павле ја извршувал својата служба без каква и да било плата. За да не им биде товар на оние на кои им служел, додека бил во Коринт им се придружил на Акила и Прискила во изработувањето шатори, а работел и други работи за да се издржува (Дела 18:1—3; 1. Солуњаните 2:9; 2. Солуњаните 3:8—10). Павле отишол на три далечни мисионерски патувања, а патувал и до собранијата на кои им требале посети. Затоа што бил потполно зафатен со службата за Бог, имал малку во материјален поглед. Обично браќата се грижеле за неговите потреби. Меѓутоа, понекогаш, поради неповолните околности, трпел оскудица и немаштија (2. Коринќаните 11:27; Филипјаните 4:15—18). И покрај тоа, Павле никогаш не се жалел за својата лоша ситуација и не им завидувал на другите на она што го имале. Спремно и со радост работел напорно за користа на сохристијаните. Всушност, токму Павле бил тој што ги цитирал добро познатите зборови на Исус: „Повеќе среќа има во давањето, отколку во примањето“. Каков извонреден пример за сите нас! (Дела 20:33—35).

Што значи да бидеш задоволен со она што го имаш

Главен фактор што придонел за среќата на Павле било тоа што се чувствувал задоволен со она што го имал. Меѓутоа, што значи да бидеш задоволен со она што го имаш? Едноставно кажано, тоа значи да бидеш задоволен со основните работи. Во врска со ова, Павле му рекол на Тимотеј, неговиот придружник во службата: „Несомнено, таа е средство за голема добивка, оваа побожна оддаденост заедно со тоа човек да е задоволен со она што го има. Зашто ништо не сме донеле на светов, па не можеме ништо ни да однесеме. Затоа, кога имаме храна и покрив, да бидеме задоволни со тоа“ (1. Тимотеј 6:6—8).

Забележи дека Павле го поврзал тоа да се биде задоволен со она што го имаш со побожната оддаденост. Тој признал дека вистинската среќа доаѓа од побожната оддаденост, т.е., од тоа да ја ставиме нашата служба за Бог на прво место, а не од материјалните поседи или од богатството. ‚Храната и покривот‘ биле само нешто што му помогнало да продолжи да се стреми кон побожна оддаденост. Значи, за Павле тајната да биде задоволен со она што го имал била да се потпре на Јехова, сеедно какви може да бидат околностите.

Многу луѓе денес имаат големи грижи и се несреќни затоа што не се свесни за оваа тајна или ја игнорираат. Наместо да бидат задоволни со она што го имаат, тие попрво ја полагаат својата доверба во парите и во она што парите можат да го купат. Рекламната индустрија и медиумите прават луѓето да мислат дека не можат да бидат среќни доколку ги немаат најновите и најскапите производи или апарати — и тоа веднаш. Како последица на тоа, многу луѓе стануваат плен на стремежот по пари и материјални работи. Наместо да најдат среќа и задоволство, тие „паѓаат во искушение и замка и во бројни безумни и штетни желби, кои ги туркаат луѓето во уништување и пропаст“ (1. Тимотеј 6:9, 10).

Тие ја научиле тајната

Во ова време, дали е навистина можно да живееш со побожна оддаденост, да бидеш задоволен со она што го имаш и да најдеш среќа? Да, можно е. Всушност, милиони луѓе денес го прават токму тоа. Тие ја научиле тајната да бидат среќни со оние материјални работи што ги имаат. Тоа се Јеховините сведоци, кои се предале на Бог, вршејќи ја неговата волја и поучувајќи ги луѓето насекаде за неговата намера.

Размисли, на пример, за оние што доброволно се пријавиле да бидат обучени и испратени како мисионери во непознати земји за да ја проповедаат добрата вест за Божјето Царство (Матеј 24:14). Честопати, животните услови во земјите во кои се испратени материјално не се толку напредни во однос на она на што биле навикнати. На пример, на почетокот на 1947, кога во една азиска земја пристигнале мисионери, последиците од војната сѐ уште биле видливи, а малку домови имале електрично осветлување. Во многу земји мисионерите откриле дека облеката се пере на даска за перење или на карпи во реката наместо во електрична машина за перење. Но, тие дошле да ги поучуваат луѓето за библиската вистина, па затоа се приспособиле на локалните услови и се зафатиле со службата.

Други ја прифатиле полновремената служба или се преселиле во подрачја до кои сѐ уште не стигнала добрата вест. Адулфо служел како полновремен министер повеќе од 50 години во различни делови на Мексико. Тој вели: „Како апостол Павле, јас и мојата сопруга научивме да се приспособуваме на околностите. На пример, во близина на едно од собранијата што ги посетувавме немаше ниеден град или пазар. За секој оброк браќата беа задоволни да каснат само едно мексиканско лепче (тортиља) со малку сало и сол, и филџан кафе. Тоа беше сѐ што имаа за јадење — три лепчиња на ден. Затоа научивме да живееме исто како браќата. Доживеав многу вакви искуства во текот на овие 54 години во кои полновремено му служам на Јехова“.

Флорентино се сеќава како тој и неговото семејство морале да се приспособат на тешките околности. Спомнувајќи си за своето детство, тој вели: „Татко ми беше успешен трговец. Поседуваше многу земја. Сѐ уште се сеќавам на тезгата во нашата бакалница. На неа имаше една фиока околу 50 сантиметри широка и 20 сантиметри длабока, со четири прегради. Таму ги стававме парите од секој ден. На крајот на денот, секогаш беше преполнета со пари.

Тогаш, одеднаш доживеавме финансиски пад и од изобилство дојдовме до сиромаштија. Изгубивме сѐ освен нашиот дом. Покрај тоа, еден од моите браќа доживеа несреќа и остана парализиран. Ништо веќе не беше исто. Некое време продавав овошје и месо. Исто така, берев памук, грозје и луцерка, и учествував во наводнувањето на полињата. Некои луѓе ме викаа мајстор за сѐ. Мајка ми честопати нѐ тешеше велејќи дека ја имаме вистината, духовно богатство што малкумина го имаат. Така, научив да имам многу и да имам малку или ништо. Сега, кога полновремено му служам на Јехова веќе 25 години, можам да речам дека од ден на ден го доживувам благословот од тоа што знам дека сум го избрал најдобриот начин на живот — да му служам на Јехова полновремено“.

Библијата јасно ни кажува дека „се менува сцената на овој свет“. Затоа, нѐ поттикнува: [Нека] оние кои се радуваат [бидат] како оние кои не се радуваат, и оние кои купуваат како оние кои не поседуваат, и оние кои го користат светот, како оние кои не го користат во потполност“ (1. Коринќаните 7:29—31).

Затоа, сега е време да го преиспиташ својот начин на живот. Ако живееш во услови со ограничени средства, внимавај да не станеш лут, па дури и исполнет со огорченост или завист. Од друга страна, сеедно какви материјални поседи имаш, би било мудро да ги ставиш на исправно место во животот за да не загосподарат со тебе. Како што поттикнал апостол Павле, не треба да ја положиш својата надеж „во несигурно богатство, туку во Бог кој ни дава сѐ богато за наше уживање“. Ако го направиш тоа, тогаш и ти ќе можеш да речеш дека си ја научил тајната да бидеш задоволен со она што го имаш (1. Тимотеј 6:17—19).

[Слика на страница 9]

Павле работел со свои раце за да не им биде на товар на другите

[Слики на страница 10]

Илјадници наоѓаат среќа во живот на „побожна оддаденост заедно со тоа човек да е задоволен со она што го има“