മതത്തിന്റെ ഭാവി അതിന്റെ കഴിഞ്ഞ കാലത്തി​ന്റെ കാഴ്‌ച്ച​പ്പാ​ടിൽ

ഭാഗം 11: പൊ. യു. മു. 2-പൊ. യു. 100 വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്രത്യാ​ശ​യു​ടെ​യും സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും മാർഗ്ഗം

“ഏററവും വലിയ സത്യങ്ങൾ ഏററവും ലളിത​മാണ്‌: ഏററവും വലിയ മനുഷ്യ​രും അങ്ങനെ​തന്നെ.”—പത്തൊൻപ​താം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ബ്രിട്ടീ​ഷ്‌ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻമാ​രായ ജൂലി​യ​സും അഗസ്‌റ​റസ്‌ ഹെയറും

മാസി​ഡോ​ണി​യൻ രാജാ​വാ​യി​രുന്ന മഹാനായ അലക്‌സാ​ണ്ട​റു​ടെ മരണ​ശേഷം ഏതാണ്ട്‌ 320 വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ വലിപ്പ​മേ​റിയ ഒരു ലോക​ജേ​താവ്‌ ജനിച്ചു. ലൂക്കോസ്‌ 1:32, 33ൽ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​തു​പോ​ലെ, അവൻ അലക്‌സാ​ണ്ട​റിൽനിന്ന്‌ രണ്ടു മുഖ്യ വിധങ്ങ​ളിൽ വ്യത്യ​സ്‌ത​നാ​യി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു: ‘അവൻ അത്യു​ന്ന​തന്റെ പുത്രൻ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടും, അവന്റെ രാജ്യ​ത്തിന്‌ അവസാ​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​യില്ല.’ ഈ ഭരണാ​ധി​കാ​രി യേശു​ക്രി​സ്‌തു ആയിരു​ന്നു, അവൻ പൊടി​പി​ടിച്ച ചരി​ത്ര​പു​സ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏടുകൾക്ക​പ്പു​റ​വും ജീവി​ക്കാൻ നിർണ്ണ​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

യേശു ലളിത​ജീ​വി​തം നയിച്ച ഒരു മനുഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു. അവന്‌ ഒരു കൊട്ടാ​രം സ്വന്തമാ​യി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവൻ സമ്പന്ന​രെ​യും ശക്തൻമാ​രെ​യും ചുററും കൂട്ടി​യില്ല; അവന്‌ വില​യേ​റിയ ഭൗമി​ക​നി​ധി​ക​ളു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവൻ ബേത്‌ള​ഹേം എന്ന ചെറിയ ഗ്രാമ​ത്തിൽ വളരെ ലളിത​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ആർഭാ​ട​ര​ഹി​ത​മായ ഒരു യഹൂദ കുടും​ബ​ത്തിൽ പൊതു​യു​ഗ​ത്തി​നു മുമ്പ്‌ 2 ഒക്‌ടോ​ബ​റി​നോ​ടു സമീപി​ച്ചു ജനിച്ചു. അവന്റെ ബാല്യ​കാല ജീവിതം സംഭവ​ബ​ഹു​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. അവന്‌ ആശാരി​ത്തൊ​ഴി​ലിൽ പരിശീ​ലനം ലഭിച്ചി​രു​ന്നു, “അഭി​പ്രാ​യ​പ്ര​കാ​രം യോ​സേ​ഫി​ന്റെ പുത്ര”നായി​ത്തന്നെ.—ലൂക്കോസ്‌ 3:23; മർക്കോസ്‌ 6:3.

യേശു ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​ണെ​ന്നുള്ള ആശയത്തെ പരിഹ​സി​ക്കുന്ന ആളുകൾക്കു​പോ​ലും അവന്റെ ജനനം ഒരു പുതു​യു​ഗത്തെ ആനയി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തി​നെ നിഷേ​ധി​ക്കാ​നാ​വില്ല, “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏററം വിപു​ല​വും സാർവ​ലൗ​കി​ക​വു​മായ മതമാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു”വെന്ന്‌ വേൾഡ ക്രിസറ​റ്യൻ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പ്പീ​ഡി​യാ ചെയ്‌ത പ്രസ്‌താ​വ​നയെ ആർക്കും വിജയ​ക​ര​മാ​യി ചോദ്യം​ചെ​യ്യാ​നു​മാ​വില്ല.

പുത്തന​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വ്യത്യ​സ്‌തം

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം തികച്ചും പുതു​തായ ഒരു മതമല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രു​ടെ മതത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരി​റ​ങ്ങി​യ​തും യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ എഴുത​പ്പെട്ട ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്താൽ പോഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇസ്രാ​യേൽ ഒരു ജനതയാ​കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ അവരുടെ പൂർവ​പി​താ​ക്ക​ളാ​യി​രുന്ന നോഹ​യും അബ്രാ​ഹാ​മും മോശ​യും യഹോ​വാ​രാ​ധന നടത്തി​യി​രു​ന്നു. അത്‌ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന ഏററവും പഴക്കമുള്ള മതത്തിന്റെ തുടർച്ച, പ്രാരം​ഭ​ത്തിൽ ഏദനിൽ ആചരി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന സത്യാ​രാ​ധ​ന​തന്നെ, ആയിരു​ന്നു. എന്നാൽ ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ദേശീ​യ​നേ​താ​ക്കൻമാ​രും മതനേ​താ​ക്കൻമാ​രും ബാബി​ലോ​ന്യ സൂചന​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ വ്യാജ​മതം അവരുടെ ആരാധ​ന​യി​ലേക്കു നുഴഞ്ഞു​ക​ട​ക്കാ​നും അങ്ങനെ അതിനെ ദുഷി​പ്പി​ക്കാ​നും അനുവ​ദി​ച്ചു. വേൾഡ ബൈബിൾ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, “യേശു​വി​ന്റെ ജനനകാ​ലത്തെ യഹൂദസഭ കപടഭാ​വ​ങ്ങ​ളാൽ ദുഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, മഹാൻമാ​രാ​യി​രുന്ന എബ്രാ​യ​പ്ര​വാ​ച​കൻമാർ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചി​രുന്ന ആന്തരിക ആത്‌മീ​യ​സ​ത്യ​ങ്ങളെ മറച്ചു​കളഞ്ഞ കർമ്മാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളാൽ പൂരി​ത​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.”

യഹൂദ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടു കൂട്ടി​ച്ചേർത്ത മാനു​ഷ​സ​ങ്കീർണ്ണ​ത​ക​ളോ​ടു താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ യേശു​വി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ ലളിത​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഏററം ഊർജ്ജ​സ്വ​ല​രായ മിഷന​റി​മാ​രി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രുന്ന പൗലോസ്‌ “വിശ്വാ​സം, പ്രത്യാശ, സ്‌നേഹം, ഈ മൂന്നും നിലനിൽക്കു​ന്നു; ഇവയിൽ ഏററവും വലുത്‌ സ്‌നേ​ഹ​മാ​കു​ന്നു” എന്ന്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പ്രധാന ഗുണങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഇതു പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 13:13) മററു മതങ്ങളും “വിശ്വാ​സം, പ്രത്യാശ, സ്‌നേഹം” എന്നിവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയുന്നു. എന്നാലും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌. എങ്ങനെ?

വിശ്വാ​സം ആരിലും എന്തിലും?

“ദൈവ​ത്തിൽ വിശ്വാ​സം അർപ്പി”ക്കേണ്ടതി​ന്റെ ആവശ്യം യേശു ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. അവനെ​യാണ്‌ അവൻ സ്രഷ്ടാ​വാ​യി വർണ്ണി​ച്ചത്‌. (യോഹ​ന്നാൻ 14:1; മത്തായി 19:4; മർക്കോസ്‌ 13:19) അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം ജൈന​മ​ത​ത്തിൽനി​ന്നും ബുദ്ധമ​ത​ത്തിൽനി​ന്നും വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌. രണ്ടും പ്രപഞ്ചം എല്ലായ്‌പ്പോ​ഴും സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ ഒരു സ്രഷ്ടാ​വെന്ന ആശയത്തെ തള്ളിക്ക​ള​യു​ന്നു. ക്രിസ്‌തു “ഏക സത്യ​ദൈവ”ത്തെക്കു​റി​ച്ചു പറഞ്ഞതു​കൊണ്ട്‌, അവൻ പുരാ​ത​ന​ബാ​ബി​ലോ​ണി​ലെ​യും ഈജി​പ്‌റ​റി​ലെ​യും ഗ്രീസി​ലെ​യും റോമി​ലെ​യും മതങ്ങൾ പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യും ഹിന്ദു​മതം ഇപ്പോ​ഴും പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യും ബഹു സത്യ​ദൈ​വ​ങ്ങ​ളി​ലും ദേവി​മാ​രി​ലും വിശ്വ​സി​ച്ചി​ല്ലെന്നു വ്യക്തമാണ്‌.—യോഹ​ന്നാൻ 17:3.

“അവനിൽ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന ഏവനും നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ നിത്യ​ജീ​വൻ പ്രാപി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌” “നഷ്ടപ്പെ​ട്ട​തി​നെ രക്ഷി”ക്കാൻ ‘അനേകർക്കു​വേണ്ടി ഒരു മറുവി​ല​യാ​യി തന്റെ ദേഹിയെ കൊടു​ക്കണ’മെന്നു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യ​മെന്ന്‌ യേശു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. (മർക്കോസ്‌ 10:45; ലൂക്കോസ്‌ 19:10; യോഹ​ന്നാൻ 3:16; റോമർ 5:17-19 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.) പാപത്തി​നു പരിഹാ​രം വരുത്താ​നുള്ള ഒരു ബലിമ​ര​ണ​ത്തി​ലുള്ള വിശ്വാ​സം ആദിപാ​പം അഥവാ ജൻമപാ​പം ഉണ്ടെന്നു സമ്മതി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ക്കുന്ന ഷിന്റോ​യിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌.

ഒരു സത്യവി​ശ്വാ​സ​മേ​യു​ള്ളു​വെന്ന്‌ യേശു പഠിപ്പി​ച്ചു. അവൻ ഇങ്ങനെ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു: “ഇടുക്കു​വാ​തി​ലി​ലൂ​ടെ കടക്കുക; എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ നാശത്തി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന വഴി വീതി​യു​ള്ള​തും വിശാ​ല​വു​മാ​കു​ന്നു, അതിലൂ​ടെ പോകു​ന്നവർ അനേകർ ആകുന്നു; അതേസ​മയം ജീവനി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന പടിവാ​തിൽ ഇടുങ്ങി​യ​തും വഴി ഞെരു​ക്ക​മു​ള്ള​തു​മാ​കു​ന്നു, അതു കണ്ടെത്തു​ന്നവർ ചുരു​ക്ക​മാ​കു​ന്നു.” (മത്തായി 7:13, 14) ഇംപീ​രി​യൽ റോം എന്ന പുസ്‌തകം ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “[ആദിമ] ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ തങ്ങൾക്കു മാത്രമേ സത്യമു​ള്ളു​വെ​ന്നും മറെറല്ലാ മതങ്ങളും . . . വ്യാജ​മാ​ണെ​ന്നും ശഠിച്ചി​രു​ന്നു.” പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ ഇത്‌ ഹൈന്ദവ-ബൗദ്ധ മനോ​ഭാ​വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌, എല്ലാ മതങ്ങൾക്കും പുണ്യ​മു​ള്ള​താ​യി അതു കാണുന്നു.”

ഏതു തരം പ്രത്യാശ?

സ്രഷ്‌ടാ​വി​ന്റെ ഗവൺമെൻറ്‌ ലോക​പ്ര​ശ്‌ന​ങ്ങൾക്കു പരിഹാ​രം വരുത്തു​മെ​ന്നുള്ള അവന്റെ വാഗ്‌ദ​ത്ത​ത്തി​ലാണ്‌ ക്രിസ്‌തീ​യ​പ്ര​ത്യാ​ശ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രി.വ. 29-ലെ യേശു​വി​ന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ തുടക്കം മുതൽ “ദൈവ​രാ​ജ്യം സമീപി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു”വെന്ന “സുവാർത്ത​യിൽ വിശ്വ​സി​ക്കാൻ” അവൻ ആളുകളെ പ്രോൽസാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. (മർക്കോസ്‌ 1:15) ചൊ​ന്ദോ​ഗ്യോ പോ​ലെ​യുള്ള പൗരസ്‌ത്യ​മ​ത​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി, ക്രിസ്‌തീയ പ്രത്യാശ സാക്ഷാ​ത്‌ക്ക​രി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗ​മാ​യി യേശു​വി​ന്റെ ഉപദേശം ദേശീ​യ​ത്വ​ത്തിന്‌ ഊന്നൽ കൊടു​ത്തില്ല. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ, രാഷ്‌ട്രീ​യ​ത്തിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കാ​നുള്ള എല്ലാ സൂചന​ക​ളെ​യും യേശു തള്ളിക്ക​ളഞ്ഞു. (മത്തായി 4:8-10; യോഹ​ന്നാൻ 6:15) സ്‌പഷ്ട​മാ​യി, ചില യഹൂദ നേതാ​ക്കൻമാർ നിഗമ​നം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, “മനുഷ്യ​വർഗ്ഗം മശിഹാ​യെ ആനയി​ക്കാൻ ദൈവത്തെ സജീവ​മാ​യി സഹായി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌” എന്ന്‌ അവൻ നിഗമ​നം​ചെ​യ്‌തില്ല.

ക്രിസ്‌തീ​യ​പ്ര​ത്യാ​ശ​യിൽ നീതി​യുള്ള അവസ്ഥക​ളിൽ ഭൂമി​യിൽ നിത്യ​ജീ​വൻ ആസ്വദി​ക്കാ​നുള്ള പ്രതീക്ഷ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. (മത്തായി 5:5; വെളി​പ്പാട്‌ 21:1-4 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.) അതു ഗ്രഹി​ക്കാൻ ലളിത​വും എളുപ്പ​വു​മല്ലേ? നിർവാ​ണത്തെ സംബന്ധിച്ച ബുദ്ധമത ധാരണ​യാൽ മനസ്സുകൾ മങ്ങി​പ്പോ​യി​രി​ക്കുന്ന അനേകർക്ക്‌ അങ്ങനെയല്ല. നിർവാ​ണത്തെ മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സങ്ങൾ എന്ന പുസ്‌തകം “വിരാമം” എന്നു പരാമർശി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും “നിർമ്മൂ​ല​നാശ”മെന്നല്ല. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ നിർവാ​ണത്തെ “വർണ്ണി​ക്കുക സാദ്ധ്യമല്ല” എന്ന്‌ ഈ പുസ്‌തകം തറപ്പി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു.

സനേഹം—ആരോട, ഏതു തരം?

ഏററവും വലിയ കല്‌പന “നിന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വയെ നിന്റെ മുഴു ഹൃദയ​ത്തോ​ടും നിന്റെ മുഴു ദേഹി​യോ​ടും നിന്റെ മുഴു മനസ്സോ​ടും നിന്റെ മുഴു ശക്തി​യോ​ടും​കൂ​ടെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കണം” എന്നാ​ണെന്ന്‌ യേശു പറയു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. (മർക്കോസ്‌ 12:30) ദിവ്യ​താ​ല്‌പ​ര്യ​ങ്ങളെ നിസ്സാ​രീ​ക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മാനു​ഷ​ര​ക്ഷക്ക്‌ മുന്തിയ മുൻഗണന കൊടു​ക്കുന്ന മതങ്ങളിൽനിന്ന്‌ എത്ര വ്യത്യ​സ്‌തം. പ്രാധാ​ന്യ​ത്തിൽ രണ്ടാമ​ത്തേത്‌ അയൽക്കാ​ര​നോ​ടുള്ള ക്രിയാ​ത്മ​ക​സ്‌നേ​ഹ​മാ​ണെന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞു. “അതു​കൊണ്ട്‌, മനുഷ്യർ നിങ്ങൾക്കു ചെയ്യണ​മെന്നു നിങ്ങൾ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന സകലവും നിങ്ങളും അതു​പോ​ലെ അവർക്കു ചെയ്യണം” എന്ന്‌ അവൻ ഉപദേ​ശി​ച്ചു. (മത്തായി 7:12; 22:37-39) എന്നാൽ ഇത്‌ കൊൺഫ്യൂ​ഷ്യ​സി​ന്റെ നിഷേ​ധാ​ത്മക ഉപദേ​ശ​ത്തിൽനിന്ന്‌ എത്ര വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ കുറി​ക്കൊ​ള്ളുക: “നിങ്ങൾക്കു​തന്നെ ആഗ്രഹി​ക്കാ​ത്തത്‌ നിങ്ങൾ മററു​ള്ള​വർക്കു ചെയ്യരുത്‌.” ഏതു സ്‌നേഹം ശ്രേഷ്‌ഠ​മാ​ണെന്നു നിങ്ങൾ കരുതു​ന്നു, നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉപദ്ര​വം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ആളുകളെ തടയുന്ന തരം സ്‌നേ​ഹ​മോ നിങ്ങൾക്കു നൻമ​ചെ​യ്യാൻ അവരെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കുന്ന തരം സ്‌നേ​ഹ​മോ?

“യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ മഹാനായ ഒരു മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ആദ്യ പരീക്ഷ അയാളു​ടെ താഴ്‌മ​യാണ്‌” എന്ന്‌ 19-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ എഴുത്തു​കാ​ര​നായ ജോൺ റസ്‌ക്കിൻ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. തന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ നാമത്തി​ന്റെ​യും കീർത്തി​യു​ടെ​യും താല്‌പ​ര്യ​ത്തി​ലും അടുത്ത​താ​യി മനുഷ്യ​നു​വേ​ണ്ടി​യും വിനീ​ത​മാ​യി ജീവാർപ്പ​ണം​ചെ​യ്‌ത​തിൽ യേശു ദൈവ​ത്തോ​ടും മനുഷ്യ​നോ​ടും സ്‌നേഹം പ്രകട​മാ​ക്കി. മഹാനായ അലക്‌സാ​ണ്ട​റു​ടെ ദൈവ​ത്വ​ത്തി​നാ​യുള്ള സ്വാർത്ഥ​മോ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ എത്ര വ്യത്യ​സ്‌തം. അലക്‌സാ​ണ്ട​റി​നെ​സം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ കോളി​യേ​ഴസ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പ്പീ​ഡി​യാ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “താൻ ആവർത്തിച്ച്‌ അപകട​ത്തി​ലാ​ക്കിയ തന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം തന്റെ മരണ​ശേഷം തന്റെ ജനത്തിന്‌ എന്തു സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ന്നു​വെന്ന പ്രശ്‌ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അയാൾ എന്നെങ്കി​ലും ചിന്തി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി തെളി​വില്ല.”

കൂടാതെ ദൈവ​ത്തോ​ടും മനുഷ്യ​നോ​ടു​മുള്ള തന്റെ സ്‌നേ​ഹത്തെ ദൃഷ്ടാ​ന്തീ​ക​രി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം യേശു തന്റെ ഹൈന്ദവ സമകാ​ലീ​ന​രിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി വിവേ​ച​നാ​പ​ര​മായ ഒരു ജാതി​വ്യ​വ​സ്ഥയെ അനുകൂ​ലി​ച്ചില്ല. ജനസമ്മ​തി​യി​ല്ലാഞ്ഞ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​കൾക്കെ​തി​രെ ആയുധ​മേ​ന്താൻ തങ്ങളുടെ അംഗങ്ങളെ അനുവ​ദിച്ച യഹൂദ​സ​മൂ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി യേശു “വാളെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം വാളാൽ വീഴും” എന്ന്‌ തന്റെ അനുഗാ​മി​കൾക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു കൊടു​ത്തു.—മത്തായി 26:52.

പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളാൽ തെളി​യി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന വിശ്വാ​സം

ആദിമ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ലും പ്രത്യാ​ശ​യി​ലും സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ലു​മുള്ള മുഴു ശ്രദ്ധയും നടത്തയിൽ പ്രകട​മാ​യി. പാപപൂർണ്ണ​രായ മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തിൽ സാധാ​ര​ണ​മായ “പഴയ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തെ ഉപേക്ഷി​ക്കാ”നും “യഥാർത്ഥ നീതി​യിൽ ദൈ​വേ​ഷ്ട​പ്ര​കാ​രം സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ട പുതിയ വ്യക്തി​ത്വം ധരിക്കാ”നും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളോ​ടു പറയ​പ്പെട്ടു. (എഫേസ്യർ 4:22-24) ഇത്‌ അവർ ചെയ്‌തു. രസാവ​ഹ​മാ​യി, പരേത​നായ ഇംഗ്ലീഷ്‌ രാഷ്‌ട്ര​മീ​മാം​സാ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ഹാരോൾഡ്‌ ജെ. ലാസ്‌ക്കി ഇങ്ങനെ പറയു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: “തീർച്ച​യാ​യും, ഒരു വിശ്വാ​സ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ പരീക്ഷ അതു സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക്‌ തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സം പ്രഖ്യാ​പി​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യല്ല; അതിന്റെ പരീക്ഷ സാധാരണ അനുദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അവരുടെ പെരു​മാ​റ​റ​ത്തി​നു മാററം വരുത്താ​നുള്ള അതിന്റെ പ്രാപതി​യാണ.” (ഇററാ​ലി​ക്‌സ്‌ ഞങ്ങളു​ടേത്‌.) 1 കൊരി​ന്ത്യർ 6:11 താരത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തുക.

ഇളകാത്ത വിശ്വാ​സ​ത്താ​ലും സുസ്ഥാ​പി​ത​മായ പ്രത്യാ​ശ​യാ​ലും നിറഞ്ഞും യഥാർത്ഥ സ്‌നേ​ഹ​ത്താൽ പ്രേരി​ത​രാ​യും ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ യേശു സ്വർഗ്ഗാ​രോ​ഹ​ണ​ത്തി​നു മുമ്പ്‌ തങ്ങൾക്കു നൽകിയ കല്‌പന അനുസ​രി​ക്കാൻ പുറ​പ്പെട്ടു: “ആകയാൽ പോയി ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു കല്‌പി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന സകല കാര്യ​ങ്ങ​ളും അനുഷ്‌ഠി​ക്കാൻ സകല രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും ആളുകളെ പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ . . . അവരെ സ്‌നാ​പ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തുക.”—മത്തായി 28:19, 20.

ക്രി.വ. 33-ലെ പെന്തെ​ക്കോ​സ്‌തിൽ യരുശ​ലേ​മി​ലെ ഒരു മാളി​ക​മു​റി​യിൽ കൂടി​വ​ന്നി​രുന്ന 120 ക്രിസ്‌തീയ ശിഷ്യ​രു​ടെ​മേൽ ദൈവാ​ത്മാ​വു പകര​പ്പെട്ടു. ക്രിസ്‌തീയ സഭ പിറന്നി​രു​ന്നു.a അന്നേ ദിവസം ഒരു ഉത്സവത്തിൽ സംബന്ധി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ മററു രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ യരുശ​ലേ​മിൽ വന്നിരുന്ന യഹൂദൻമാ​രോ​ടും യഹൂദ​മ​താ​നു​സാ​രി​ക​ളോ​ടും ആശയവി​നി​യമം ചെയ്യാൻ തങ്ങളെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ അന്യഭാ​ഷ​ക​ളിൽ സംസാ​രി​ക്കാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി അതിലെ അംഗങ്ങൾക്ക്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി കൊടു​ക്ക​പ്പെട്ടു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:5, 6, 41) എത്ര മഹത്തായ ഫലം! ഒററ ദിവസം​തന്നെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം ഏതാണ്ട്‌ 120ൽനിന്ന്‌ 3,000ത്തിലധികമായി കുതി​ച്ചു​യർന്നു!

യേശു തന്റെ പ്രസംഗം ഏറെയും യഹൂദൻമാ​രിൽ പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി. എന്നാൽ പെന്തെ​ക്കോ​സ്‌തി​നു​ശേഷം താമസി​യാ​തെ, ബൈബി​ളി​ന്റെ ആദ്യത്തെ അഞ്ചു പുസ്‌ത​കങ്ങൾ അനുസ​രിച്ച ശമര്യർക്കും പിന്നീട്‌ ക്രി.വ. 36ൽ സകല യഹൂ​ദേ​ത​രർക്കും “മാർഗ്ഗം” തുറന്നു​കൊ​ടു​ക്കാൻ ക്രിസ്‌തീയ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രോസ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെട്ടു. പൗലോസ്‌ “ജനതക​ളു​ടെ ഒരു അപ്പോ​സ്‌തലൻ” ആയിത്തീ​രു​ക​യും മൂന്നു മിഷന​റി​യാ​ത്രകൾ നടത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. (റോമർ 11:13) അങ്ങനെ സഭകൾ രൂപവൽക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും അവ തഴച്ചു​വ​ള​രു​ക​യും ചെയ്‌തു. “ക്രിസ്‌തു മുതൽ കോൺസറ​റ​ന്റൈൻവരെ എന്ന പുസ്‌തകം “വിശ്വാ​സം പരത്തു​ന്ന​തി​ലെ അവരുടെ തീക്ഷ്‌ണത അതിര​റ​റ​താ​യി​രു​ന്നു” എന്ന്‌ പറയു​ക​യും ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു: “ക്രിസ്‌തീ​യ​സാ​ക്ഷീ​ക​രണം വിപു​ല​വ്യാ​പ​ക​വും ഫലപ്ര​ദ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.” ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​യുള്ള പീഡനം തിരി​ഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ക​യും കാററ്‌ തീജ്വാ​ലയെ ആളിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ സന്ദേശം പരത്താൻ സഹായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. പ്രവൃ​ത്തി​കൾ എന്ന ബൈബിൾ പുസ്‌തകം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ യുവത്വ​ത്തി​ലെ അപ്രതി​ഹ​ത​മായ ക്രിസ്‌തീ​യ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു ആവേശ​ക​ര​മായ ചരിത്രം പ്രതി​പാ​ദി​ക്കു​ന്നു.

‘എനിക്ക​റി​യാ​വുന്ന ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം അതല്ല!’

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ആദിമ​നാ​ളു​കളെ സംബന്ധിച്ച ഈ വർണ്ണന കേട്ട​പ്പോൾ നിങ്ങളു​ടെ പ്രതി​ക​രണം അതാണോ? ഇന്ന്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​ന്ന​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ടുന്ന അനേകർക്കും ശക്തമായ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം എന്തു വിശ്വ​സി​ക്ക​ണ​മെന്നു തിട്ടമി​ല്ലാ​തെ സംശയം നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? അവരി​ല​നേ​കർക്കും ഭാവി​സം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ തിട്ടമി​ല്ലാ​തെ പ്രത്യാ​ശ​ക്കു​പ​കരം ഭയം ബാധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ നിങ്ങൾ കണ്ടിരി​ക്കു​ന്നു​വോ? 18-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ഹാസ്യ​കാ​ര​നായ യോനാ​ഥാൻ സ്വിഫ്‌ററ്‌ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ച​പ്ര​കാ​രം “നമ്മെ വിദ്വേ​ഷ​മു​ള്ള​വ​രാ​ക്കാൻ മതിയായ മതം നമുക്കുണ്ട്‌, എന്നാൽ അന്യോ​ന്യം സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നി​ട​യാ​ക്കാൻ വേണ്ടത്ര ഇല്ല” എന്നു നിങ്ങൾ കണ്ടെത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ?

പൗലോസ്‌ ഈ നിഷേ​ധാ​ത്മ​ക​വി​കാ​സത്തെ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു. “ക്രൂര​ചെ​ന്നാ​യ്‌ക്കൾ”—പേരിൽമാ​ത്രം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കുന്ന നേതാ​ക്കൻമാർ—“എഴു​ന്നേൽക്കു​ക​യും ശിഷ്യരെ തങ്ങളുടെ പിന്നാലെ വലിച്ചു​ക​ള​യാ​നാ​യി വളച്ചൊ​ടിച്ച കാര്യങ്ങൾ സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും.” (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:29, 30) ഇത്‌ എത്ര ദൂരവ്യാ​പ​ക​മാ​യി​രി​ക്കും? ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത ലേഖനം വിശദീ​ക​രി​ക്കും. (g89 6⁄8)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നിക്ക്‌ ജീവനുള്ള ഒരു ദൈവ​ത്തിൽ വിശ്വാ​സ​മുണ്ട്‌

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ക്രിസ്‌തീയ പ്രത്യാശ പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു ഭൗമി​ക​പ​റൂ​ദീ​സ​ക്കാ​യി നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദൈവത്തെ സേവി​ക്കാൻ മററു​ള്ള​വരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ക്രിസ്‌തീ​യ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നു പക്ഷപാ​തി​ത്വ​മി​ല്ല