ഭൂമി​യിൽനിന്ന്‌ അപ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന വന്യജീ​വി​കൾ

ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

വന്യജീ​വി​കളെ—ഒരു കടുവ​യെ​യോ തിമിം​ഗ​ല​ത്തെ​യോ ഗൊറി​ല്ല​യെ​യോ—നേരിട്ടു കാണു​ന്ന​തും അവയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കു​ന്ന​തും നിങ്ങളെ കോൾമ​യിർക്കൊ​ള്ളി​ക്കു​ക​യി​ല്ലേ? ഒരു കോയാ​ലയെ പരിപാ​ലി​ക്കു​ന്ന​തോ? നോ​ക്കെത്താ ദൂരത്തിൽ നിരന്നു സഞ്ചരി​ക്കുന്ന ദേശാടന മൃഗപ​റ്റ​ങ്ങ​ളു​ടെ കുളമ്പ​ടി​നാ​ദ​ത്താ​ലുള്ള ഭൂമി​യു​ടെ ഗർജനം കേൾക്കു​ന്ന​തോ? എന്നാൽ, സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, അനേകർക്കും ഒരു കാഴ്‌ച​ബം​ഗ്ലാ​വു സന്ദർശി​ക്കു​ക​യോ പുസ്‌തകം വായി​ക്കു​ക​യോ കമ്പ്യൂട്ടർ സ്‌ക്രീ​നിൽ കാണു​ക​യോ ചെയ്യാ​ന​ല്ലാ​തെ ആവേശ​ജ​ന​ക​മായ അത്തരം അനുഭ​വങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും നേരിട്ട്‌ ആസ്വദി​ക്കാൻ സാധി​ച്ചെന്നു വരില്ല. അതെന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌?

എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ, നിങ്ങൾ ഈ ലേഖനം വായി​ക്കുന്ന സമയത്തു​തന്നെ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു സസ്യങ്ങ​ളും ജന്തുക്ക​ളും നിഷ്‌ഠു​ര​മാ​യി വംശനാ​ശ​ത്തിന്‌ ഇരയാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഓരോ വർഷവും 27,000 ജീവി​വർഗ​ങ്ങൾക്ക്‌ അല്ലെങ്കിൽ ഓരോ മണിക്കൂ​റി​ലും മൂന്നു ജീവി​വർഗ​ങ്ങൾക്ക്‌ വംശനാ​ശം സംഭവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഹാർവാർഡ്‌ യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​റ്റി​യി​ലെ ഒരു ജീവശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ഡോ. എഡ്വേർഡ്‌ ഒ. വിൽസൺ കണക്കാ​ക്കു​ന്നു. ഈ നിരക്ക്‌ തുടർന്നാൽ 30 വർഷം​കൊണ്ട്‌ ഭൂമി​യി​ലെ ജീവി​വർഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ 20 ശതമാനം നാമാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ വംശനാശ നിരക്ക്‌ സ്ഥിരമല്ല; അത്‌ വർധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അടുത്ത നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരംഭ​മാ​കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ദിവസ​വും നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു ജീവി​വർഗങ്ങൾ അപ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​മെന്ന്‌ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു!

ആഫ്രി​ക്ക​യി​ലെ കറുത്ത കാണ്ടാ​മൃ​ഗം വംശനാ​ശ​ത്തി​ന്റെ വക്കി​ലെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. നിയമ​വി​രുദ്ധ വേട്ടയാ​ടൽ മൂലം അതിന്റെ എണ്ണം 65,000-ത്തിൽനിന്ന്‌ 2,500 ആയി കുത്തനെ കുറഞ്ഞു​പോ​കാൻ 20 വർഷം പോലും എടുത്തില്ല. ബോർണി​യോ​യി​ലെ​യും സുമാ​ട്ര​യി​ലെ​യും ശോഷി​ച്ചു​വ​രുന്ന കുറ്റി​ക്കാ​ടു​ക​ളിൽ 5,000-ത്തിൽ താഴെ ഒറാങ്‌ ഉട്ടാൻമാ​രേ ഉള്ളൂ. വിനാശം ഭൂമി​യി​ലെ ജലജീ​വി​ക​ളെ​യും ബാധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ചൈന​യി​ലെ യാങ്‌ട്‌സി നദിയി​ലെ അഴകുള്ള ബൈറ്റ്‌സി ഡോൾഫിൻ അവയി​ലൊ​ന്നാണ്‌. മലിനീ​ക​ര​ണ​വും വിവേ​ച​നാ​ര​ഹി​ത​മായ മീൻപി​ടി​ത്ത​വും കാരണം കഷ്ടിച്ചു നൂറെണ്ണം മാത്രമേ ഇപ്പോൾ അവിടെ ശേഷി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. ഒരു ദശകത്തി​നു​ള്ളിൽ അവയും നാമാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യേ​ക്കാം.

“വ്യത്യസ്‌ത പഠന​മേ​ഖ​ല​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും വിയോ​ജി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഗ്രഹത്തി​ലെ ജീവി​വർഗ​ങ്ങ​ളെ​യും അവയുടെ ആരോ​ഗ്യ​ത്തെ​യും സംരക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ അടിയ​ന്തി​ര​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ ഏകാഭി​പ്രാ​യ​ക്കാ​രാണ്‌: വരുന്ന അമ്പതു വർഷങ്ങൾ നിർണാ​യക വർഷങ്ങ​ളാണ്‌” എന്ന്‌ ലിൻഡ കോബ്‌നർ, മൃഗശാ​ലാ ഗ്രന്ഥത്തിൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) പറയുന്നു.

ആരെയാ​ണു പഴി​ക്കേ​ണ്ടത്‌?

പെരു​കുന്ന ജനസംഖ്യ വംശനാശ നിരക്കി​നെ ത്വരി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു, എന്നാൽ ജനസം​ഖ്യാ സമ്മർദത്തെ മാത്രം പഴിചാ​രാ​നാ​വില്ല. ജനസംഖ്യ ഒരു ഭീഷണി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തി​നു വളരെ മുമ്പു​തന്നെ അനേകം ജീവികൾ നാമാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. പാസഞ്ചർ പ്രാവ്‌, മോവാ, വലിയ ഓക്ക്‌, തൈല​സൈൻ എന്നിവ അവയിൽ ഏതാനു​മെണ്ണം മാത്ര​മാണ്‌. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ന്യൂ സൗത്ത്‌ വെയിൽസി​ലുള്ള ജന്തുശാ​സ്‌​ത്രോ​ദ്യാ​ന ബോർഡി​ന്റെ ഡയറക്ട​റായ ഡോ. ജെ. ഡി. കെല്ലി ആ രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ വംശനാശ രേഖ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “1788-ലെ കോള​നി​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​നു​ശേഷം ജീവ​വൈ​വി​ധ്യ​ത്തി​ലു​ണ്ടായ കുറവ്‌ ദേശത്തെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ആക്ഷേപ​ക​ര​മാണ്‌.” ഈ പ്രസ്‌താ​വന മറ്റനേകം രാജ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും സത്യമാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു സംശയ​മില്ല. വംശനാ​ശ​ത്തി​ന്റെ കൂടുതൽ കുടി​ല​മായ കാരണ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും ഇതു വിരൽചൂ​ണ്ടു​ന്നു—അവഗണ​ന​യും അത്യാർത്തി​യും.

ആഗോള വംശനാശ പ്രതി​സന്ധി ഹേതു​വാ​യി, തീരെ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത ഒരു പുതിയ ചങ്ങാതി അപകട​ത്തി​ലായ ജന്തുക്ക​ളു​ടെ രക്ഷയ്‌ക്കെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു—മൃഗശാ​ലകൾ. അനേകം ജീവി​വർഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും അവസാന അഭയസ്ഥാ​ന​മെന്ന നിലയിൽ നഗരമ​ധ്യ​ത്തി​ലെ ഈ പ്രദേ​ശ​ങ്ങൾക്കുള്ള സ്ഥാനം വർധി​ച്ചു​വ​രു​ക​യാണ്‌. എന്നാൽ മൃഗശാ​ല​കൾക്ക്‌ സ്ഥലപരി​മി​തി​യുണ്ട്‌, വന്യജ​ന്തു​ക്ക​ളു​ടെ പരിപാ​ലനം ചെല​വേ​റി​യ​തും ദുഷ്‌ക​ര​വു​മാണ്‌. കൂടാതെ, അവയെ കൂട്ടി​ല​ട​ച്ചി​ടു​ന്നത്‌ ദയാപൂർവ​ക​മാ​യി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കിൽ കൂടി​യും അതിന്‌ ഒരു നൈതിക വശം ഉണ്ട്‌. മാത്രമല്ല, മൃഗശാ​ല​യിൽ അവ മനുഷ്യൻ എത്രമാ​ത്രം കയ്യയച്ചു പണം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നെ​യും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അസ്ഥിര​മായ രാഷ്‌ട്രീയ-സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥി​തി​ക​ളെ​യും പൂർണ​മാ​യി ആശ്രയി​ച്ചാ​ണു കഴിയു​ന്നത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, കാട്ടിൽനി​ന്നുള്ള ഈ അഭയാർഥി​കൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ എത്രമാ​ത്രം സുരക്ഷി​ത​രാണ്‌?

[3-ാം പേജിലെ ചതുരം]

വംശനാശം പ്രകൃ​തി​യു​ടെ ക്രമീ​ക​ര​ണ​മാ​ണോ?

“വംശനാ​ശം പ്രകൃ​തി​യു​ടെ ഒരു ക്രമീ​ക​ര​ണ​മല്ലേ? അല്ല എന്നതാണ്‌ ഉത്തരം, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും അടുത്ത കാലത്തു സംഭവിച്ച തോതി​ലു​ള്ളത്‌. കഴിഞ്ഞ 300 വർഷത്തിൽ ഏറെസ​മ​യ​ത്തും ജീവി​വർഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ വംശനാശ നിരക്ക്‌ വർഷം​തോ​റും ഏതാണ്ട്‌ ഒന്നു വീതമാ​യി​രു​ന്നു. മനുഷ്യ​രാ​ലുള്ള ജീവി​വർഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ വംശനാശ നിരക്ക്‌ ഇപ്പോൾ അതിന്റെ ആയിരം ഇരട്ടി​യെ​ങ്കി​ലും ആയിത്തീർന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. . . . വംശനാശ നിരക്കി​ലു​ണ്ടായ ഈ ശീഘ്ര വർധന​വി​ന്റെ കാരണം മനുഷ്യ​ന്റെ പ്രവർത്ത​ന​മാണ്‌.”—ദ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ പബ്ലിക്ക്‌ ലൈ​ബ്രറി ഡെസ്‌ക്‌ റഫറൻസ്‌.

“അപ്രത്യ​ക്ഷ​മായ അസംഖ്യം അസാധാ​രണ ജീവികൾ എന്റെ മനം കവർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു, അവയുടെ വംശനാ​ശം എന്നെ ദുഃഖി​ത​നും പലപ്പോ​ഴും കുപി​ത​നു​മാ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ, മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഈ വംശനാ​ശ​ങ്ങൾക്കു പ്രത്യ​ക്ഷ​മോ പരോ​ക്ഷ​മോ ആയ കാരണം മനുഷ്യൻ തന്നെയാണ്‌. അവന്റെ അത്യാർത്തി അല്ലെങ്കിൽ ക്രൂരത, അശ്രദ്ധ അല്ലെങ്കിൽ നിസം​ഗ​ത​യാണ്‌ അതിനി​ട​യാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.”—ഡേവിഡ്‌ ഡേ, ജന്തുക്ക​ളു​ടെ വിനാ​ശ​ദിന ഗ്രന്ഥം (ഇംഗ്ലീഷ്‌).

“മനുഷ്യ​ന്റെ പ്രവർത്ത​നം​മൂ​ലം, ജീവി​വർഗങ്ങൾ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ വംശനാ​ശ​ത്തി​നി​ര​യാ​കു​ന്നു.”—ജീവസം​ര​ക്ഷണം (ഇംഗ്ലീഷ്‌).