നിശ്ശബ്ദ ലോക​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ലോയി​ഡ​യു​ടെ യാത്ര

ലോയിഡയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞ പ്രകാരം

പിറക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞിന്‌ എന്തെങ്കി​ലും വൈക​ല്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മോ എന്ന്‌ ഏതൊരു അമ്മയെ​യും പോലെ ഞാനും ഭയന്നി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും, അവൾ ജനിച്ച സമയത്തെ ഹൃദയ​ഭേ​ദ​ക​മായ കരച്ചിൽ—ഡോക്ടർ കൊടിൽ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​പ്പോൾ അബദ്ധവ​ശാൽ അവളുടെ പൂണെല്ല്‌ (collarbone) ഒടിഞ്ഞു​പോ​യ​താ​യി​രു​ന്നു കാരണം—താങ്ങാൻമാ​ത്രം ഞാൻ എന്റെ മനസ്സിനെ ഒരുക്കി​യി​രു​ന്നില്ല എന്നതാണു സത്യം. അവൾ, ലോയിഡ, എന്റെ മൂന്നാ​മത്തെ കുട്ടി​യാണ്‌. പൂണെല്ല്‌ നേരെ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു നടത്തിയ ഒരു ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യ​യെ​ത്തു​ടർന്ന്‌ ഏതാനും ആഴ്‌ച​കൾക്കു ശേഷം അവളെ​യും​കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾക്കു വീട്ടിൽ വരാനാ​യി. എന്നാൽ, ഞങ്ങളുടെ സന്തോഷം അധികം നീണ്ടു​നി​ന്നില്ല.

അവൾക്കു സാരമായ എന്തോ തകരാ​റു​ണ്ടെന്ന്‌ അടുത്ത ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കു​ള്ളിൽ വ്യക്തമാ​യി​ത്തീർന്നു. കൊടുത്ത മരുന്നു​ക​ളൊ​ക്കെ പനി, അതിസാ​രം, അപസ്‌മാ​ര​ത്തി​ന്റേ​തു​പോ​ലുള്ള നിയ​ന്ത്ര​ണാ​തീ​ത​മായ പേശീ​സ​ങ്കോ​ചം തുടങ്ങി പല തരത്തി​ലുള്ള പാർശ്വ​ഫ​ലങ്ങൾ ഉളവാക്കി. ഈ പാർശ്വ​ഫ​ലങ്ങൾ ചികി​ത്സി​ച്ചു മാറ്റാൻ ആയിരു​ന്നു അടുത്ത ശ്രമം. അത്‌ അവളുടെ അവസ്ഥ ഒന്നുകൂ​ടി വഷളാ​ക്കി​യ​തേ​യു​ള്ളൂ. അധികം താമസി​യാ​തെ, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു തന്റെ ശരീര​ച​ല​നങ്ങൾ നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ കഴിയാ​താ​യി. ഒടുവിൽ, അവൾക്ക്‌ മസ്‌തിഷ്‌ക നാഡീ​സ്‌തം​ഭ​ന​മാ​ണെന്നു ഡോക്ടർമാർ വിധി​യെ​ഴു​തി. ജീവി​ത​ത്തിൽ ഒരിക്ക​ലും നടക്കാ​നോ സംസാ​രി​ക്കാ​നോ എന്തിന്‌, ഞങ്ങൾ പറയു​ന്നതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ പോലും അവൾക്കു കഴിയി​ല്ലെന്ന്‌ അവർ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു.

ആശയവി​നി​മയം ചെയ്യാ​നുള്ള ആദ്യകാല ശ്രമങ്ങൾ

ഡോക്ടർമാർ അങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ പറഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിയു​മെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. അതു​കൊണ്ട്‌, ഞാൻ അവളെ ലളിത​മായ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ച്ചു. ഒപ്പം, അക്ഷരമാല പഠിപ്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാ​നും കഠിന​മാ​യി ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു സംസാ​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. എന്നുമാ​ത്രമല്ല, ഞാൻ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തെങ്കി​ലും അവളുടെ കുഞ്ഞു​മ​ന​സ്സിൽ പതിയു​ന്നുണ്ട്‌ എന്നതിന്റെ ഒരു ചെറിയ സൂചന​യെ​ങ്കി​ലും തരാൻ അവൾക്കു കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവൾക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും മനസ്സി​ലാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നറി​യാൻ ഒരു മാർഗ​വു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

വർഷങ്ങൾ കടന്നു​പോ​കവെ, ലോയി​ഡയെ പഠിപ്പി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ശ്രമങ്ങൾ വൃഥാ​വി​ലാ​കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. എന്നിട്ടും, അവളെ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ ഒരുപാ​ടു സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളുടെ ഏറ്റവും ഇളയ മകൾ നോ​യെ​മി​യും ഒത്തുള്ള കുടുംബ ബൈബിൾ അധ്യയ​ന​ത്തി​ലും ഞങ്ങൾ അവളെ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി. മഹദ്‌ഗു​രു​വി​നെ ശ്രദ്ധിക്കൽ, എന്റെ ബൈബിൾ കഥാ പുസ്‌തകം എന്നീ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു അധ്യയനം നടത്തി​യി​രു​ന്നത്‌.a ഈ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളി​ലെ പല അധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളും ഞാൻ അവളെ പലയാ​വർത്തി വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ച്ചു.

നമ്മൾ അതിയാ​യി സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന ഒരാളു​മാ​യി ആശയവി​നി​മയം നടത്താൻ സാധി​ക്കാ​തെ വരുന്ന​തി​ന്റെ വേദന പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നാ​കില്ല. അവളെ ഞാൻ പാർക്കിൽ കൊണ്ടു​പോ​കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അവൾ നിറു​ത്താ​തെ കരയു​മാ​യി​രു​ന്നു. മറ്റു കുട്ടി​കളെ പോലെ ഓടി​ന​ടന്നു കളിക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​തി​ന്റെ സങ്കടം​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അതെന്നു ഞാൻ കരുതി. ഒരിക്കൽ, സ്‌കൂൾ പാഠപു​സ്‌ത​ക​ത്തിൽ നിന്ന്‌ അവളുടെ ചേച്ചി എന്നെ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ക്കുന്ന സമയത്ത്‌ പൊടു​ന്നനെ അവൾ വിതു​മ്പി​ക്ക​രഞ്ഞു. എന്തോ ഒന്ന്‌ അവളെ അലട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നതു വ്യക്തം. പക്ഷേ എത്ര ആലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടും അതെന്താ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യില്ല. ആകെക്കൂ​ടി ഏതാനും അസ്‌പഷ്ട ശബ്ദങ്ങൾ മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അവൾക്കു പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നത്‌. അവളുടെ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ആവശ്യങ്ങൾ—ഭക്ഷണം, വെള്ളം, ഉറക്കം, മലമൂ​ത്ര​വി​സർജനം—ഞങ്ങളെ അറിയി​ക്കാൻ ഉതകുന്ന ഏതാനും ശബ്ദങ്ങൾ മാത്രം.

ഒമ്പതാ​മത്തെ വയസ്സിൽ ഞങ്ങൾ അവളെ പ്രത്യേ​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ളുള്ള കുട്ടി​കൾക്കു വേണ്ടി​യുള്ള ഒരു സ്‌കൂ​ളിൽ ചേർത്തു. ആ സ്‌കൂ​ളിൽ ചെലവ​ഴിച്ച അടുത്ത മൂന്നു വർഷങ്ങ​ളിൽ അവളുടെ അവസ്ഥ പക്ഷേ മോശ​മാ​കു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യത്‌. ആരു​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും സഹായ​മി​ല്ലാ​തെ ഏതാനും ചുവടു​കൾ പോലും മുന്നോ​ട്ടു വെക്കാൻ അവൾ ഭയന്നു. മാത്രമല്ല, ശബ്ദങ്ങൾ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്ന​തും അവൾ ഏതാണ്ടു പൂർണ​മാ​യി​ത്തന്നെ നിറുത്തി. അവളെ വീട്ടിൽ ഇരുത്തി പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു നല്ലത്‌ എന്നു ഞാനും ഭർത്താ​വും തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

അടുത്ത ആറു വർഷങ്ങ​ളിൽ, ലോയി​ഡയെ പഠിപ്പി​ക്കാ​നാ​യി എന്നാലാ​കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ഞാൻ ചെയ്‌തു. അവൾ പകർത്തി​യെ​ഴു​തും എന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യിൽ ഞാൻ ഒരു ബ്ലാക്ക്‌ബോർഡിൽ അക്ഷരങ്ങൾ എഴുതി​യി​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, യാതൊ​രു ഫലവു​മു​ണ്ടാ​യില്ല. എന്തായി​രു​ന്നു അവളുടെ പ്രശ്‌നം? ഞാൻ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തൊ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​കാ​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നോ? അതോ, കൈക​ളു​ടെ ചലനം നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​തു​കൊണ്ട്‌ എഴുതാൻ പറ്റാഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നോ?

18 വയസ്സാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും, ലോയി​ഡ​യു​മാ​യി ആശയവി​നി​മയം നടത്താതെ ഒരു നിവൃ​ത്തി​യും ഇല്ലെന്നാ​യി. അതു​കൊണ്ട്‌, എന്റെ മോളു​മാ​യി ആശയവി​നി​മയം നടത്താൻ സഹായി​ക്കണേ എന്നു ഞാൻ യഹോ​വ​യോട്‌ ഉള്ളുരു​കി പ്രാർഥി​ച്ചു. തികച്ചും അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മായ ഒരു വിധത്തി​ലാണ്‌ ഈ പ്രാർഥ​ന​യ്‌ക്കുള്ള ഉത്തരം എനിക്കു ലഭിച്ചത്‌.

നിശ്ശബ്ദത ഭഞ്‌ജി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌. . .

ഒരിക്കൽ ഞങ്ങളുടെ പെൺമക്കൾ ഞങ്ങളുടെ കിടക്കറ മോടി​കൂ​ട്ടാ​നുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഏർപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ചുവരി​ലെ പഴയ വാൾപേ​പ്പ​റു​കൾ മാറ്റു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌, നോ​യെമി ഏതാനും പേരുകൾ അവിടെ എഴുതി. ബൈബി​ളി​ലെ ചില പേരു​ക​ളും പിന്നെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ​യും. വെറുതെ ഒരു കൗതു​ക​ത്തി​ന്റെ പുറത്ത്‌, എന്റെ മോൾ രൂറ്റ്‌ ലോയി​ഡ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു, ഇക്കൂട്ട​ത്തിൽ “യഹോവ” എന്ന്‌ എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എവി​ടെ​യാണ്‌ എന്നറി​യാ​മോ എന്ന്‌. അതിശ​യ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ലോയിഡ നേരെ ചുവരിന്‌ അടു​ത്തേക്കു ചെന്നു. എന്നിട്ട്‌, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമം എഴുതി​യി​രു​ന്ന​തി​ന്റെ തൊട്ട​രു​കിൽ തല ചേർത്തു​വെച്ചു. അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു ബാക്കി​യുള്ള പേരു​ക​ളും മനസ്സി​ലാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നറി​യാൻ രൂറ്റിന്‌ ആകാം​ക്ഷ​യാ​യി. രൂറ്റിനെ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കും വിധം അവൾ പറഞ്ഞ എല്ലാ പേരു​ക​ളും ലോയിഡ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി ചുവരിൽ നിന്നു കാണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു, മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും അവൾ എഴുതി കണ്ടിട്ടി​ല്ലാത്ത പേരുകൾ പോലും! ഉടനടി, രൂറ്റ്‌ ഞങ്ങളെ എല്ലാവ​രെ​യും വിളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി. അതേ, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു വായി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു!

ക്രമേണ, ലോയി​ഡ​യ്‌ക്കു ഞങ്ങളോ​ടു “സംസാ​രി​ക്കാൻ” പറ്റിയ ഒരു മാർഗം ഞങ്ങൾ രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു. നീണ്ട ഇടനാ​ഴി​യി​ലെ ചുവരിൽ, അക്ഷരമാ​ല​യി​ലെ എല്ലാ അക്ഷരങ്ങ​ളും ഞങ്ങൾ ഒട്ടിച്ചു​വെച്ചു. (കൈയിൽ പിടി​ക്കാ​വുന്ന തരത്തി​ലുള്ള ഒരു ബോർഡിൽ എഴുതി​യി​രി​ക്കുന്ന ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു​ത​രാൻ ലോയി​ഡ​യ്‌ക്ക്‌ ആകുമാ​യി​രു​ന്നില്ല, കാരണം ഓരോ അക്ഷരവും ചൂണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ പാകത്തിന്‌ തന്റെ കൈയു​ടെ ചലനത്തെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കാ​നുള്ള ശേഷി അവൾക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.) ഞങ്ങളു​മാ​യി ആശയവി​നി​മയം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അവൾക്ക്‌ ആ ചുവരി​ന​ടു​ത്തു​കൂ​ടെ നടന്ന്‌, താൻ പറയാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന വാക്കു​ക​ളി​ലെ അക്ഷരങ്ങൾ ചുവരിൽ നിന്നു കാണി​ച്ചു​ത​രാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അത്‌ അവളെ വളരെ​യ​ധി​കം ക്ഷീണി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. കാരണം, ഒറ്റ ഒരു പേജിൽ കൊള്ളുന്ന വിവരങ്ങൾ ഞങ്ങളോ​ടു പറയണ​മെ​ങ്കിൽ അവൾ ഫലത്തിൽ കിലോ​മീ​റ്റ​റു​ക​ളോ​ളം നടക്കണ​മാ​യി​രു​ന്നു! മാത്രമല്ല, അതിനു മണിക്കൂ​റു​കൾതന്നെ വേണ്ടി​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു!

ഇതൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ഞങ്ങളോ​ടു “സംസാ​രി​ക്കാൻ” കഴിയു​ന്ന​തിൽ ലോയി​ഡ​യ്‌ക്ക്‌ അടക്കാ​നാ​കാത്ത ആഹ്ലാദ​മുണ്ട്‌. അവൾ ഞങ്ങളോട്‌ ഏറ്റവും ആദ്യം ‘പറഞ്ഞത്‌’ എന്താ​ണെ​ന്നോ? “യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്താൽ എനിക്ക്‌ ഇപ്പോൾ ആശയവി​നി​മയം നടത്താൻ കഴിയും. അതിൽ എനിക്ക്‌ ഒരുപാട്‌ സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌.” അതിശ​യ​മ​ട​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഞങ്ങൾ ലോയി​ഡ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു: “പകലെ​ല്ലാം ഇവിടി​രുന്ന്‌ നീ എന്തു ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു?” ഞങ്ങളോ​ടു പറയാ​നുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വാക്കു​ക​ളാ​ക്കി മാറ്റാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ അവൾ പറഞ്ഞു. 18 വർഷമാ​യി, ഞങ്ങളു​മാ​യി ആശയവി​നി​മയം നടത്താ​നാ​കാ​തെ അവൾ വീർപ്പു​മു​ട്ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. “രൂറ്റ്‌ സ്‌കൂ​ളിൽ പോകാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ പാഠപു​സ്‌തകം എടുത്തു വായിച്ചു. എന്റെ വായ്‌ അനക്കി ഏതാനും ശബ്ദങ്ങൾ ഞാൻ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ ആർക്കും എന്നെ മനസ്സി​ലാ​യില്ല. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ഞാൻ മിക്ക​പ്പോ​ഴും കരയു​മാ​യി​രു​ന്നത്‌,” അവൾ പറഞ്ഞു.

അവളെ കൂടുതൽ നന്നായി മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിയാ​തി​രു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ അവളോ​ടു നിറക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ മാപ്പു​ചോ​ദി​ച്ചു. അപ്പോൾ ലോയിഡ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എന്റെ അമ്മ ഒരുപാ​ടു നല്ല അമ്മയാണ്‌. ഒരിക്ക​ലും അമ്മയ്‌ക്ക്‌ എന്നെ മടുത്തി​ല്ല​ല്ലോ. അമ്മയുടെ കൂടെ​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം എനിക്കു വളരെ​യ​ധി​കം സന്തോഷം തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. ഞാൻ അമ്മയെ ഒരുപാ​ടു സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഇനി കരയേണ്ട, കേട്ടോ.”

ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തി

ലോയി​ഡ​യ്‌ക്ക്‌ അപ്പോൾത്തന്നെ ബൈബിൾ സംബന്ധ​മായ പരിജ്ഞാ​നം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവൾ ചില ബൈബിൾ വാക്യങ്ങൾ മനഃപാ​ഠ​മാ​ക്കി​യി​ട്ടു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. താമസി​യാ​തെ തന്നെ, സഭാ വീക്ഷാ​ഗോ​പുര അധ്യയ​ന​ത്തിൽ—ആഴ്‌ച തോറും നടത്തുന്ന, ചോ​ദ്യോ​ത്തര രൂപത്തി​ലുള്ള ബൈബിൾ ചർച്ച—തനിക്കും അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ പറയണ​മെന്ന്‌ അവൾ ഞങ്ങളെ അറിയി​ച്ചു. അവൾ എങ്ങനെ​യാ​ണി​തു ചെയ്യുക? ഞങ്ങളിൽ ഒരാൾ അധ്യയന ലേഖനം മുഴുവൻ അവളെ വായിച്ചു കേൾപ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതിനു​ശേഷം, ഉത്തരം പറയാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം അവൾതന്നെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കും. ചുവരി​ലെ അക്ഷരങ്ങൾ ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അവൾ ഉത്തരം പറയു​മ്പോൾ ഞങ്ങൾ അത്‌ എഴുതി​യെ​ടു​ക്കും. എന്നിട്ട്‌, യോഗ​സ​മ​യത്ത്‌ ഞങ്ങളിൽ ഒരാൾ ലോയി​ഡ​യു​ടെ ഉത്തരം വായി​ക്കും. “യോഗ​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ കഴിയു​മ്പോൾ എനിക്ക്‌ എത്ര സന്തോ​ഷ​മാ​ണെ​ന്നോ തോന്നുക. കാരണം ഞാനും സഭയുടെ ഭാഗമാ​ണെന്ന തോന്നൽ അത്‌ എന്നിൽ ഉളവാ​ക്കു​ന്നു,” ലോയിഡ ഒരിക്കൽ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു.

20 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ ലോയിഡ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്ക​ണ​മെന്ന ആഗ്രഹം പ്രകടി​പ്പി​ച്ചു. യഹോ​വ​യ്‌ക്കു സ്വയം സമർപ്പി​ക്കുക എന്നതിന്റെ അർഥ​മെ​ന്താ​ണെന്ന്‌ അറിയാ​മോ എന്നു ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ, ഏഴു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പേ താൻ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു സമർപ്പി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു എന്നാണ്‌ അവൾ പറഞ്ഞത്‌. അന്നവൾക്കു വെറും 13 വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അവൾ പറയുന്നു: “ഞാൻ യഹോ​വ​യോ​ടു പ്രാർഥി​ച്ചു, എന്നിട്ട്‌ എന്നേക്കും അവനെ സേവി​ക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു പറഞ്ഞു.” 1997 ഓഗസ്റ്റ്‌ 2-ാം തീയതി, ലോയിഡ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള തന്റെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി. “യഹോ​വ​യ്‌ക്കു നന്ദി, എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സ്വപ്‌നം യാഥാർഥ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു!” അവൾ ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു.

ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അയൽക്കാ​രോ​ടും ബന്ധുക്ക​ളോ​ടു​മെ​ല്ലാം സംസാ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ലോയി​ഡ​യ്‌ക്ക്‌ ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യ​മാണ്‌. ഞങ്ങൾ തെരുവു സാക്ഷീ​ക​രണം നടത്തു​മ്പോൾ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അവൾ ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം വരാറുണ്ട്‌. ആളില്ലാ ഭവനങ്ങ​ളിൽ ഇട്ടിട്ടു​പോ​രു​ന്ന​തിന്‌ അവൾ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു കത്തും തയ്യാറാ​ക്കി തന്നിട്ടുണ്ട്‌. പ്രായ​മാ​യ​വ​രി​ലും രോഗി​ക​ളി​ലും അവൾ പ്രത്യേക താത്‌പ​ര്യ​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഞങ്ങളുടെ സഭയിലെ കാൽ മുറി​ച്ചു​കളഞ്ഞ ഒരു സഹോ​ദ​രി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ലോയിഡ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നടക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​തി​ന്റെ വിഷമം എന്താ​ണെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാം,” അതു​കൊണ്ട്‌, ഈ സഹോ​ദ​രി​യെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവൾ ഒരു കത്തു തയ്യാറാ​ക്കി. ഇനി, മറ്റൊരു സഭയിൽ ഹൈറോ എന്ന ഒരു ആൺകു​ട്ടി​യുണ്ട്‌, അവന്റെ കഴുത്തു മുതൽ താഴേക്കു തളർന്നു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആ കുട്ടി​യു​ടെ സ്ഥിതി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അറിഞ്ഞ​പ്പോൾ ലോയിഡ അവന്‌ ഒരു കത്തെഴു​തി. അതിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഇങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നു: “പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ യഹോവ നമ്മുടെ അസുഖ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഭേദമാ​ക്കും. പറുദീ​സ​യിൽ ആരും ദുരി​ത​മ​നു​ഭ​വി​ക്കില്ല. അപ്പോൾ നമുക്കു രണ്ടു​പേർക്കും കൂടെ ഒരു ഓട്ടമ​ത്സരം നടത്തണം, കേട്ടോ. എന്തൊരു രസമാ​യി​രി​ക്കും അത്‌, അല്ലേ? ഓർക്കു​മ്പോൾ തന്നെ എനിക്കു ചിരി​വ​രു​ന്നു. രോഗങ്ങൾ ഒന്നുമി​ല്ലാ​തെ യഹോവ നമ്മെ സൃഷ്ടി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​തന്നെ, നാം വീണ്ടും ആയിത്തീ​രുന്ന അവസ്ഥ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒന്നോർത്തു​നോ​ക്കൂ, . . . എത്ര അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കും അത്‌?”

സഹിച്ചു​നിൽക്കാൻ സഹായി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു

ലോയി​ഡ​യു​ടെ മുമ്പത്തെ പെരു​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എനിക്കു പിടി​കി​ട്ടാ​തി​രുന്ന പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും ഇപ്പോൾ ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, കടുത്ത വിഷാദം അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ ആരും തന്നെ കെട്ടി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നത്‌ തനിക്ക്‌ ഇഷ്ടമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ അവൾ പറയുന്നു. “എന്റെ സഹോ​ദ​രി​മാർക്ക്‌ സംസാ​രി​ക്കാ​നും പഠിക്കാ​നും കഴിയു​മ്പോൾ എനിക്ക്‌ അതിനു കഴിയാ​ത്തതു തികച്ചും അന്യാ​യ​മാ​യി​തോ​ന്നി. എനിക്ക്‌ എന്തു ദേഷ്യം തോന്നി​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ. മരിക്കു​ന്ന​താണ്‌ ഭേദം എന്നു​പോ​ലും ചില​പ്പോൾ തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌,” അവൾ പറഞ്ഞു.

ആശയവി​നി​മ​യം ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ലോയി​ഡ​യു​ടെ മുന്നിൽ ഇപ്പോ​ഴും പല വെല്ലു​വി​ളി​ക​ളും ഉണ്ട്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എല്ലാ മാസവും തന്നെ അവൾക്ക്‌ അപസ്‌മാ​ര​ത്തി​ന്റേ​തു​പോ​ലുള്ള ലക്ഷണങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പരമ്പര​തന്നെ ഉണ്ടാകാ​റുണ്ട്‌. അങ്ങനെ വരു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം, അവൾക്കു ശ്വാസം കിട്ടാ​ത്തതു പോലെ ആകും, അവളുടെ കൈയും കാലു​മെ​ല്ലാം കോച്ചി​വ​ലി​യു​ക​യും ചെയ്യും. ഇതുകൂ​ടാ​തെ, ചെറിയ ഒരു അസുഖം പോലും—ഒരു ചെറിയ ജലദോ​ഷം മതി—അവളെ വല്ലാതെ ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കും. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തന്റെ അവസ്ഥ ഓർത്ത്‌ അവൾ നിരാ​ശ​യി​ലാ​ണ്ടു പോകാ​റുണ്ട്‌. എന്നാൽ സഹിച്ചു​നിൽക്കാൻ അവളെ സഹായി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌? അവൾ തന്നെ പറയട്ടെ:

“പ്രാർഥന വിലതീ​രാത്ത ഒരു സഹായ​മാണ്‌. യഹോ​വ​യോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ, അവനു​മാ​യി അടുത്ത ബന്ധം ആസ്വദി​ക്കു​മ്പോൾ, എനിക്ക്‌ അതിരറ്റ സന്തോ​ഷ​മാ​ണു തോന്നു​ന്നത്‌. അതു​പോ​ലെ​തന്നെ, രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലെ മറ്റുള്ള​വ​രിൽ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന സ്‌നേ​ഹ​വും ശ്രദ്ധയും ഞാൻ വളരെ​യ​ധി​കം വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു. ശാരീ​രി​ക​മായ കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടായി​ട്ടും, എന്നെ ഉറ്റു സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന, ഒത്തിരി നല്ല ഒരു അപ്പനെ​യും അമ്മയെ​യും കിട്ടി​യ​തിൽ ഞാൻ എത്ര അനുഗൃ​ഹീ​ത​യാണ്‌! എന്റെ സഹോ​ദ​രി​മാർ എനിക്കു വേണ്ടി ചെയ്‌തു​ത​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​തും എനിക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും മറക്കാ​നാ​വില്ല. ചുവരിൽ അന്ന്‌ മനോ​ഹ​ര​മാ​യി എഴുതിയ ആ വാക്കുകൾ എന്റെ ജീവിതം രക്ഷിച്ചു. യഹോ​വ​യു​ടെ​യും എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​യും സ്‌നേ​ഹ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിന്‌ ഇന്ന്‌ ഒരർഥ​വും ഉണ്ടാകി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.”

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ലോയിഡയും കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളും