പുതിയ ആശയങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യേ​ണ്ട​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌?

മൂടൽമ​ഞ്ഞി​ന്റെ മറ ക്രമേണ ഉയർന്ന​പ്പോൾ അമേരി​ക്കൻ കമഡോ​റായ മാത്യൂ സി. പെറി തന്റെ ഫ്‌ളാ​ഗ്‌ഷി​പ്പായ സസക്വെ​ഹ​ന്ന​യിൽനിന്ന്‌ ഫുജി പർവതം വീക്ഷിച്ചു. അദ്ദേഹം ജപ്പാൻ കാണാൻ കാംക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ ഏഴു മാസത്തെ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര​ക്കു​ശേഷം 1853 ജൂലൈ 8-ന്‌ അവി​ടെ​യെത്തി. ആ രാജ്യ​ത്തെ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു ലഭ്യമായ സകല റിപ്പോർട്ടു​ക​ളും കമഡോർ പഠിച്ചി​രു​ന്നു. എന്തു​കൊണ്ട്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ ഈ “സ്വയം ഒററ​പ്പെട്ടു കിടന്ന രാജ്യത്തെ” ലോക​ത്തി​നു തുറന്നു​കൊ​ടു​ക്കാൻ അയാൾ ആശിച്ചു.

തീർച്ച​യാ​യും സ്വയം ഒററ​പ്പെ​ട്ട​തു​തന്നെ! 200ൽപരം വർഷം​മുമ്പ്‌ ചൈന, കൊറിയ, ഹോളണ്ട്‌ എന്നിവ ഒഴിച്ച്‌ എല്ലാ രാജ്യ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ജപ്പാൻ വ്യാപാ​ര​പ​ര​വും സാംസ്‌ക്കാ​രി​ക​വു​മായ ബന്ധങ്ങൾ വിച്‌ഛേ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു. അനന്തരം ആ ജനത ശല്യം കൂടാ​തെ​യുള്ള അലംഭാ​വ​ത്തിൽ പിന്തി​രി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ആ അവസ്ഥയിൽ അത്‌ പുതിയ ആശയങ്ങളെ ചെറു​ത്തു​നിൽക്കു​ക​യും തങ്ങളുടെ സ്വന്തത്തിൽനി​ന്നു വ്യത്യാ​സ​പ്പെട്ട അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യുന്ന അനേകം വ്യക്തി​ക​ളേ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ചില വിധങ്ങ​ളിൽ ഇത്‌ ആശ്വാ​സ​പ്ര​ദ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ പുതിയ ആശയങ്ങൾ ഉറക്കാ​ത്ത​വ​യും ഭീതി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു​പോ​ലു​മാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും. എന്നാൽ അത്തര​മൊ​രു നിലപാട്‌ ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മാ​ണോ? ശരി, ജപ്പാന്റെ ഒററ​പ്പെ​ടൽന​യ​ത്തി​ന്റെ ഫലങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ക്കുക.

ജപ്പാന്റെ ഏകാന്ത​വാ​സ​ത്തി​ലേക്കു നയിച്ച​തെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു?

കാരണം കൂടാ​തെയല്ല ജപ്പാൻ തന്നേത്തന്നെ ഒററ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌. 1549-ൽ ജസ്യൂട്ട്‌ മിഷന​റി​യായ ഫ്രാൻസിസ്‌ സേവ്യർ തന്റെ മതം പ്രചരി​പ്പി​ക്കാൻ ജപ്പാനിൽ വന്നെത്തി. ചുരു​ങ്ങിയ ഒരു കാലഘ​ട്ടം​കൊണ്ട്‌ ആ ദേശത്ത്‌ റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ വിശ്വാ​സം പ്രമു​ഖ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. ആ കാലത്തെ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​കൾക്ക്‌ ഒരു ബുദ്ധമ​ത​വി​ഭാ​ഗ​ത്താ​ലുള്ള മതമത്സരം അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ ഇടയി​ലും അതിനുള്ള സാദ്ധ്യത കാണു​ക​യും ചെയ്‌തു. അതു​കൊണ്ട്‌, കത്തോ​ലി​ക്കാ​മതം നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ടു, എന്നാൽ നിരോ​ധനം കർശന​മാ​യി നടപ്പി​ലാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടില്ല.

ജപ്പാൻ “ദിവ്യ​ജനത”യാണെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​കൾ തങ്ങളുടെ വ്യവസ്ഥി​തി​യെ ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഒരു “ക്രിസ്‌തീ​യമത”ത്തെ അനുവ​ദി​ക്കാൻ ഉദ്ദേശി​ച്ചില്ല. ആ സ്ഥിതിക്ക്‌ അവർ കത്തോ​ലി​ക്കാ​മ​ത​ത്തിൻമേ​ലുള്ള നിരോ​ധനം കൂടുതൽ കർശന​മാ​യി നടപ്പി​ലാ​ക്കാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ കത്തോ​ലി​ക്കാ മിഷന​റി​മാർ പോർട്ടു​ഗീസ്‌ കച്ചവട​ക്ക​പ്പ​ലു​ക​ളി​ലാണ്‌ വന്നത്‌. ഭരണകൂ​ടം ആ കപ്പലുകൾ തങ്ങൾക്കു നേടി​ത്ത​രുന്ന ആദായങ്ങൾ കാംക്ഷി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, കത്തോ​ലി​ക്കർ ജപ്പാൻകാ​രെ സ്വാധീ​നി​ക്കു​മെ​ന്നുള്ള ഭയം ക്രമേണ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​ക​ളു​ടെ വ്യാപാ​ര​മോ​ഹ​ത്തെ​ക്കാൾ മുൻതൂ​ക്ക​മു​ള്ള​താ​യി​ത്തീർന്നു. അങ്ങനെ, അവർ വിദേ​ശ​വ്യാ​പാ​ര​ത്തിൻമേ​ലും കുടി​യേ​റ​റ​ത്തിൻമേ​ലും “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ”മേലു​മുള്ള നിയ​ന്ത്രണം മുറു​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ ശാസനങ്ങൾ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു.

പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രും ഞെരു​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​മായ “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ” ഒരു പ്രാ​ദേ​ശിക ഫ്യൂഡൽ പ്രഭു​വി​നോ​ടു മത്സരി​ച്ച​പ്പോൾ അത്‌ അവസാ​നത്തെ ന്യായ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. വിപ്ലവത്തെ കത്തോ​ലി​ക്കാ പ്രചര​ണ​ത്തി​ന്റെ നേരി​ട്ടുള്ള ഒരു ഫലമായി വീക്ഷി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ കേന്ദ്ര ഷോഗു​ണ​ററ്‌ ഭരണകൂ​ടം പോർട്ടു​ഗീ​സു​കാ​രെ ബഹിഷ്‌ക്ക​രി​ക്കു​ക​യും ജപ്പാൻകാർ വിദേ​ശ​ത്തു​പോ​കു​ന്ന​തി​നെ വിലക്കു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു. 1639-ൽ ഈ ശാസനം പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ച​തോ​ടെ ജപ്പാന്റെ ഏകാന്ത​വാ​സം ഒരു യാഥാർത്ഥ്യ​മാ​യി​ത്തീർന്നു.

ജപ്പാനു​മാ​യി വ്യാപാ​രം തുടരാൻ അനുവ​ദി​ക്ക​പ്പെട്ട ഏക പാശ്ചാ​ത്യർ ഡച്ചുകാ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവർ അന്ന്‌ നാഗസാ​ക്കി തുറമു​ഖത്തെ ഒരു ചെറിയ ദ്വീപാ​യി​രുന്ന ഡജിമാ​യിൽ ഒതുക്കി​നിർത്ത​പ്പെട്ടു. 200 വർഷക്കാ​ലം, ഇപ്പോൾ വീണ്ടെ​ടു​ക്ക​പ്പെട്ട ഡജിമാ​യി​ലൂ​ടെ മാത്രം പാശ്ചാ​ത്യ​സം​സ്‌ക്കാ​രം ജപ്പാനി​ലേക്കു ചോർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഓരോ വർഷവും ദ്വീപി​ലെ വ്യാപാ​ര​ഡ​യ​റക്ടർ “ഡച്ച്‌ റിപ്പോർട്ട്‌” സമർപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അത്‌ പുറം​ലോ​ക​ത്തിൽ എന്തു സംഭവി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അറിയാൻ ഭരണകൂ​ടത്തെ അനുവ​ദി​ച്ചു. എന്നാൽ മററാ​രും ഈ റിപ്പോർട്ടു​കൾ കാണു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ ഷോഗു​ണ​ററ്‌ ഭരണകൂ​ടം ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തി. അങ്ങനെ കോമ​ഡോർ പെറി 1853-ൽ അവരുടെ വാതിൽക്കൽ മുട്ടു​ന്ന​തു​വരെ ജപ്പാൻകാർ ഒററ​പ്പെട്ടു ജീവി​ച്ചി​രു​ന്നു.

ഏകാന്ത​വാ​സ​ത്തി​ന്റെ അവസാനം

പെറി​യു​ടെ വലിയ കരിം​ക​പ്പ​ലു​കൾ ഇഡോ ഉൾക്കട​ലി​ലേക്ക്‌ ആവിശ​ക്തി​യാൽ ഊററ​മാ​യി പാഞ്ഞടു​ത്ത​പ്പോൾ അവ പുകതു​പ്പി​ക്കൊണ്ട്‌ തദ്ദേശീയ മീൻപി​ടു​ത്ത​ക്കാ​രെ സ്‌തം​ഭി​പ്പി​ച്ചു. അവ ചലിക്കുന്ന അഗ്നിപർവ​ത​ങ്ങ​ളാ​ണെന്ന്‌ അവർ വിചാ​രി​ച്ചു. ഇഡോ​യി​ലെ (ഇപ്പോൾ ടോ​ക്യോ) പൗരൻമാർ അന്ധാളി​ച്ചു. അനേകർ തങ്ങളുടെ ഗൃഹോ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി നഗരത്തിൽനിന്ന്‌ ഓടി​പ്പോ​യി. ഈ പുറപ്പാട്‌ വളരെ വലുതാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ജനങ്ങളെ ശാന്തരാ​ക്കാൻ ഭരണകൂ​ടം ഒരു ഔദ്യോ​ഗിക അറിയി​പ്പു പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു.

കമഡോർ പെറി​യു​ടെ നേതൃ​ത്വ​ത്തി​ലുള്ള ആവിക്ക​പ്പ​ലു​കൾമാ​ത്രമല്ല അദ്ദേഹം കൊണ്ടു​വന്ന സമ്മാന​ങ്ങ​ളും ഒററ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ജനത്തെ സ്‌തം​ഭി​പ്പി​ച്ചു. ഒരു കെട്ടി​ട​ത്തിൽനിന്ന്‌ മറെറാ​ന്നി​ലേക്ക്‌ കമ്പിസ​ന്ദേ​ശങ്ങൾ അയക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഒരു പ്രകടനം അവരെ അത്ഭുത​പ​ര​ത​ന്ത്ര​രാ​ക്കി. പെറി​യു​ടെ മേൽനോ​ട്ട​ത്തിൽ സമാഹ​രി​ക്ക​പ്പെട്ട, ചൈനാ​സ​മു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും ജപ്പാനി​ലേ​ക്കു​മുള്ള ഒരു അമേരി​ക്കൻ സേനാ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ പര്യട​നം​സം​ബ​ന്ധിച്ച വിവരണം “ആറു വയസ്സുള്ള ഒരു കുട്ടി​യെ​പ്പോ​ലും വഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത” ഒരു ചെറിയ തീവണ്ടി​യ​ന്ത്ര​ത്തിൻമേൽ ചാടി​ക്ക​യ​റു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ പിൻമാ​റാൻക​ഴി​യാഞ്ഞ ജാപ്പനീ​സ്‌ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻമാ​രെക്കു​റി​ച്ചു പറയുന്നു. ഒരു മാന്യ​നായ ഉയർന്ന ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻപോ​ലും “തന്റെ കാററ​ത്തു​ല​യുന്ന അയഞ്ഞ അങ്കിക​ളു​മാ​യി” അതിന്റെ മേൽപ്പു​ര​യിൽ പററി​പ്പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്നു.

പെറി അടുത്ത​വർഷം രണ്ടാമതു സന്ദർശി​ച്ച​തോ​ടെ ജപ്പാനി​ലേ​ക്കുള്ള വാതിൽ പൂർണ്ണ​മാ​യും തുറക്ക​പ്പെട്ടു. സമ്മർദ്ദ​ത്തി​നു വഴങ്ങി ഭരണകൂ​ടം രാജ്യം തുറന്നു​കൊ​ടു​ത്തു. ജപ്പാന്റെ ഏകാന്തത സംരക്ഷി​ക്കാ​നാ​ഗ്ര​ഹിച്ച കടുത്ത ഏകാന്ത​വാ​സി​കൾ ഭീകര​പ്ര​വർത്ത​നത്തെ ആശ്രയി​ക്കു​ക​യും ഭരണകൂ​ട​ത്തി​ലെ മുഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യെ വധിക്കു​ക​യും വിദേ​ശി​കളെ ആക്രമി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു. ഏകാന്ത​ത​ല്‌പ​ര​രായ ചില പ്രഭു​ക്കൻമാർ വിദേ​ശ​ക​പ്പ​ലു​ക​ളു​ടെ നേരെ നിറ​യൊ​ഴി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും അവരുടെ ആക്രമണം ഒടുവിൽ ശമിച്ചു. ചക്രവർത്തി റേറാ​ക്കു​ഗാ​വാ ഷോഗു​ണേ​റ​റിൽനിന്ന്‌ ഭരണം ഏറെറ​ടു​ത്തു.

പെറി ജപ്പാനി​ലേ​ക്കുള്ള വാതിൽ തുറന്ന സമയമാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പാശ്ചാ​ത്യ​രാ​ഷ്‌ട്രങ്ങൾ വ്യാവ​സാ​യി​ക​വി​പ്ല​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ കടന്നി​രു​ന്നു. ജപ്പാന്റെ എകാന്ത​വാ​സം​നി​മി​ത്തം അവൾ വളരെ പിമ്പിൽ വിട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. വ്യാവ​സാ​യിക രാഷ്‌ട്രങ്ങൾ ആവിയു​ടെ ശക്തിയെ ഉപയു​ക്ത​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. 1830കളായതോടെ ആവി എൻജി​നു​ക​ളും ആവിശ​ക്തി​കൊ​ണ്ടുള്ള യന്ത്രങ്ങ​ളും പൊതു ഉപയോ​ഗ​ത്തി​ലാ​യി. ജപ്പാന്റെ ഒററ​പ്പെ​ടൽനയം വ്യവസാ​യ​വൽക്ക​ര​ണ​ത്തിൽ അവൾ വളരെ പിന്നോ​ക്കം പോകാ​നി​ട​യാ​ക്കി. ഇത്‌ യൂറോ​പ്പി​ലേ​ക്കുള്ള ആദ്യത്തെ ജാപ്പനീ​സ്‌പ്ര​തി​നി​ധി​സം​ഘ​ത്തിന്‌ അതിയാ​യി അനുഭ​വ​വേ​ദ്യ​മാ​യി. 1862-ൽ ലണ്ടനിൽ നടന്ന ഒരു പ്രദർശ​ന​ത്തിൽ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​തോ​ന്നിയ ഒരു പ്രതി​നി​ധി പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം ജപ്പാന്റെ പ്രദർശ​ന​വ​സ്‌തു​ക്കൾ ഒരു “പുരാ​ത​ന​കൗ​തു​ക​വ​സ്‌തു​ക്ക​ട​യിൽ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ” കടലാ​സും തടിയും​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​വ​യാ​യി​രു​ന്നു.

യൂറോ​പ്പി​ലേ​ക്കും ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേ​ക്കു​മുള്ള ജപ്പാന്റെ പ്രതി​നി​ധി​കൾക്ക്‌ തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തെ വ്യവസാ​യ​വൽക്ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ അത്യാ​വ​ശ്യം ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ആകാം​ക്ഷാ​പൂർവം ആധുനിക കണ്ടുപി​ടു​ത്ത​ങ്ങ​ളും ആശയങ്ങ​ളും അവതരി​പ്പി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്‌തു. പെറി​യു​ടെ ആദ്യത്തെ സന്ദർശ​ന​ത്തി​നു​ശേഷം അറുപ​ത്തി​നാ​ലു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ അയാളു​ടെ സംഘത്തിൽ അവസാനം ജീവി​ച്ചി​രു​ന്ന​യാൾ ജപ്പാൻ സന്ദർശി​ക്കു​ക​യും ഇങ്ങനെ പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു: “വെറും അറുപ​തിൽപരം വർഷം​കൊ​ണ്ടുള്ള ജപ്പാന്റെ പുരോ​ഗതി എന്നെ അമ്പരപ്പി​ച്ചു.”

അതു​കൊണ്ട്‌ ജപ്പാന്റെ ഏകാന്ത​വാ​സ​നയം അവളുടെ വളർച്ച​ക്കുള്ള സാദ്ധ്യ​തയെ അതിയാ​യി പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തി. പുതിയ ആശയങ്ങൾക്ക്‌ അവളുടെ വാതി​ലു​കൾ തുറന്നത്‌ ജനതക്ക്‌ പല പ്രകാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മെന്നു തെളിഞ്ഞു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇന്ന്‌, ജപ്പാനി​ലെ ചിലർ വ്യക്തി​ക​ളു​ടെ ഇടയിലെ “മനസ്സിന്റെ ഒരു ഒററ​പ്പെ​ടലി”ലേക്കു വിരൽചൂ​ണ്ടു​ക​യും അതിനെ പരിഹ​രി​ക്കേണ്ട ഒരു പ്രശ്‌ന​മാ​യി അവതരി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. തീർച്ച​യാ​യും പുതിയ ആശയങ്ങളെ ചെറു​ത്തു​നിൽക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പ്രവണ​തയെ കീഴട​ക്കു​ക​യെ​ന്നത്‌ ആധുനി​ക​ജ​പ്പാൻകാർക്കു മാത്രമല്ല മുഴു മനുഷ്യർക്കും ഒരു വെല്ലു​വി​ളി​യാണ്‌. നിങ്ങ​ളെ​യും “മനസ്സിന്റെ ഒററ​പ്പെ​ടലി”ന്റെ സംഗതി​യെ​യും സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? നിങ്ങൾ പണ്ട്‌ 1850കളിൽ ജപ്പാൻ ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ പുതിയ ആശയങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച്‌ നിങ്ങളു​ടെ മനസ്സു​തു​റ​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ പ്രയോ​ജ​ന​മ​നു​ഭ​വി​ക്കു​മോ? (w89 1⁄15)