ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​തി​ന്റെ അർഥ​മെന്ത്‌?

ഏതാണ്ട്‌ ആറായി​രം വർഷങ്ങൾക്കു​മുമ്പ്‌ ആദ്യ മനുഷ്യ ശിശു ജനിച്ചു. അവന്റെ ജനനത്തി​നു​ശേഷം അവന്റെ അമ്മ, ഹവ്വാ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യഹോ​വ​യാൽ എനിക്കു ഒരു പുരു​ഷ​പ്രജ ലഭിച്ചു.” (ഉല്‌പത്തി 4:1) മത്സരം നിമിത്തം മുമ്പേ​തന്നെ മരണത്തി​നു വിധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ഹവ്വായും അവളുടെ ഭർത്താവ്‌ ആദാമും അപ്പോ​ഴും യഹോ​വ​യു​ടെ ദൈവ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബോധ്യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവളുടെ പ്രസ്‌താ​വന വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്നു. പിന്നീട്‌ അവർ രണ്ടാമ​തൊ​രു പുത്രനെ ജനിപ്പി​ച്ചു. പുത്ര​ന്മാർക്കു കയീൻ, ഹാബേൽ എന്നിങ്ങനെ പേരിട്ടു.

പുത്ര​ന്മാർ വളർന്നു​വ​രവേ, യഹോ​വ​യു​ടെ സൃഷ്ടി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​വഴി അവന്റെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ധാരാളം കാര്യങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യെ​ന്ന​തിൽ സംശയ​മില്ല. പ്രകൃ​തി​യി​ലെ രമണീയ വർണങ്ങ​ളും വൈവി​ധ്യ​മാർന്ന മൃഗങ്ങ​ളും ചെടി​ക​ളു​മെ​ല്ലാം അവർക്ക്‌ ആസ്വാ​ദ​ന​മേകി. ജീവൻ മാത്രമല്ല ജീവി​ത​ത്തിൽ ഉല്ലാസം കണ്ടെത്താ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യും ദൈവം അവർക്കു നൽകി.

തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പൂർണ​രാ​യാ​ണു സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്നും യഹോ​വ​യു​ടെ ആദിമ ഉദ്ദേശ്യം മനുഷ്യർ എന്നേക്കും ജീവി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും അവർ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. മനോ​ഹ​ര​മായ ഏദെൻ തോട്ട​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആദാമും ഹവ്വായും അവരോ​ടു വിവരി​ച്ചു. തന്നെയു​മല്ല, അത്തര​മൊ​രു പറുദീസ ഭവനത്തിൽനി​ന്നു തങ്ങളെ പുറത്താ​ക്കാൻ കാരണ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ഒരു പ്രകാ​ര​ത്തിൽ വിശദീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഉല്‌പത്തി 3:15-ൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ദിവ്യ പ്രവച​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും കയീനും ഹാബേ​ലും ബോധ​വ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കണം. തന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും തന്നോടു വിശ്വ​സ്‌തത പുലർത്തു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​വ​രു​ടെ പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി തക്കസമ​യത്തു കാര്യങ്ങൾ നേരെ​യാ​ക്കാ​നുള്ള തന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആ പ്രവച​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ യഹോവ വ്യക്തമാ​ക്കി.

യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ ഗുണങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യതു കയീനി​ലും ഹാബേ​ലി​ലും ദൈവ​പ്രീ​തി നേടു​ന്ന​തി​നുള്ള ആഗ്രഹം അങ്കുരി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കണം. തന്മൂലം, വഴിപാ​ടു​കൾ അർപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ യഹോ​വയെ സമീപി​ച്ചു. “കുറെ​ക്കാ​ലം കഴിഞ്ഞി​ട്ടു കയീൻ നിലത്തെ അനുഭ​വ​ത്തിൽനി​ന്നു യഹോ​വെക്കു ഒരു വഴിപാ​ടു കൊണ്ടു​വന്നു. ഹാബെ​ലും ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ കടിഞ്ഞൂ​ലു​ക​ളിൽനി​ന്നു, അവയുടെ മേദസ്സിൽനി​ന്നു തന്നേ, ഒരു വഴിപാ​ടു കൊണ്ടു​വന്നു” എന്നു ബൈബിൾ വിവരണം പറയുന്നു.—ഉല്‌പത്തി 4:3, 4.

ദൈവ​പ്രീ​തി​ക്കാ​യുള്ള അവരുടെ ആഗ്രഹം അവനു​മാ​യുള്ള ഒരു ബന്ധത്തിന്‌ അടിത്ത​റ​യി​ട്ടു. കയീൻ ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ മത്സരി​ക്കു​ന്ന​തിൽ കലാശി​ച്ചു, അതേസ​മയം ഹാബേൽ ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള യഥാർഥ സ്‌നേ​ഹ​ത്താൽ പ്രേരി​ത​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടർന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തെ​യും ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ ആദ്യം​തന്നെ അറിവു സമ്പാദി​ക്കാ​തെ ഹാബേൽ ഒരിക്ക​ലും ദൈവ​വു​മാ​യി അത്തര​മൊ​രു ബന്ധം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

നിങ്ങൾക്കും യഹോ​വയെ അറിയാ​നാ​വും. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ദൈവം ഒരു യഥാർഥ വ്യക്തി​യാണ്‌, അല്ലാതെ കേവലം ആകസ്‌മിക സംഭവ​ത്തി​ലൂ​ടെ സൃഷ്ടിപ്പു നടത്തുന്ന വെറും നിർജീവ ശക്തിയല്ല എന്നു ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു നിങ്ങൾക്കു പഠിക്കാൻ സാധി​ക്കും. (യോഹ​ന്നാൻ 7:28; എബ്രായർ 9:24; വെളി​പ്പാ​ടു 4:11 എന്നിവ താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) യഹോ​വ​യാം ദൈവം “കരുണ​യും കൃപയു​മു​ള്ളവൻ; ദീർഘ​ക്ഷ​മ​യും മഹാദ​യ​യും വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യു​മു​ള്ളവൻ” ആണെന്നും ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു.—പുറപ്പാ​ടു 34:6.

‘അനുസ​രി​ക്കു​ന്നതു യാഗ​ത്തെ​ക്കാ​ളും നല്ലത്‌’

കയീ​ന്റെ​യും ഹാബേ​ലി​ന്റെ​യും വൃത്താ​ന്ത​ത്തിൽ വിവരി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവും അവനു​മാ​യി ഉറ്റബന്ധം ഉണ്ടായി​രി​ക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹ​വും മാത്രം മതിയാ​യി​രി​ക്കു​ന്നില്ല. രണ്ടു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും വഴിപാ​ടു​ക​ളു​മാ​യി ദൈവത്തെ സമീപി​ച്ചു​വെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, “യഹോവ ഹാബെ​ലി​ലും അവന്റെ വഴിപാ​ടി​ലും പ്രസാ​ദി​ച്ചു. കയീനി​ലും അവന്റെ വഴിപാ​ടി​ലും പ്രസാ​ദി​ച്ചില്ല. കയീന്നു ഏറ്റവും കോപ​മു​ണ്ടാ​യി, അവന്റെ മുഖം വാടി.”—ഉല്‌പത്തി 4:3-5.

യഹോവ കയീന്റെ യാഗം നിരസി​ച്ചത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു? അവന്റെ വഴിപാ​ടി​ന്റെ ഗുണ​മേ​ന്മ​യിൽ എന്തെങ്കി​ലും തകരാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? മൃഗയാ​ഗ​ത്തി​നു പകരം കയീൻ “നിലത്തെ അനുഭ​വ​ത്തിൽനി​ന്നു” വഴിപാട്‌ അർപ്പി​ച്ചതു നിമി​ത്ത​മാ​ണോ യഹോവ പ്രസാ​ദി​ക്കാ​ഞ്ഞത്‌? നിർബ​ന്ധ​മില്ല. പിൽക്കാ​ലത്ത്‌, ദൈവം തന്റെ നിരവധി ആരാധ​ക​രിൽനി​ന്നു നിലത്തെ ധാന്യ​ങ്ങ​ളും ഫലങ്ങളും അടങ്ങിയ വഴിപാ​ടു​കൾ സസന്തോ​ഷം സ്വീക​രി​ച്ചു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 2:1-16) അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ, കയീന്റെ ഹൃദയ​ത്തിൽ എന്തോ പിശകു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു വ്യക്തം. യഹോ​വ​യ്‌ക്കു കയീന്റെ ഹൃദയം വായി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു​വെ​ന്നു​മാ​ത്രമല്ല ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പും നൽകി: “നീ കോപി​ക്കു​ന്നതു എന്തിന്നു? നിന്റെ മുഖം വാടു​ന്ന​തും എന്തു? നീ നന്മ ചെയ്യുന്നു എങ്കിൽ പ്രസാ​ദ​മു​ണ്ടാ​ക​യി​ല്ല​യോ? നീ നന്മ ചെയ്യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ പാപം വാതി​ല്‌ക്കൽ കിടക്കു​ന്നു; അതിന്റെ ആഗ്രഹം നിങ്ക​ലേക്കു ആകുന്നു.”—ഉല്‌പത്തി 4:6, 7.

യഥാർഥ ദൈവ​സ്‌നേഹം എന്നതു കേവലം യാഗങ്ങൾ അർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ കവിഞ്ഞ​താണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു യഹോവ കയീനെ “നന്മ ചെയ്യുന്ന”തിനു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചത്‌. ദൈവ​ത്തി​നു വേണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌ അനുസ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള അത്തരം അനുസ​രണം സ്രഷ്ടാ​വു​മാ​യി നല്ലൊരു സ്‌നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തിന്‌ അസ്ഥിവാ​ര​മി​ടാൻ കയീനെ സഹായി​ച്ചേനെ. ഈ വാക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ബൈബിൾ അനുസ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ മൂല്യം ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു: “യഹോ​വ​യു​ടെ കല്‌പന അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഹോമ​യാ​ഗ​ങ്ങ​ളും ഹനനയാ​ഗ​ങ്ങ​ളും യഹോ​വെക്കു പ്രസാ​ദ​മാ​കു​മോ? ഇതാ അനുസ​രി​ക്കു​ന്നതു യാഗ​ത്തെ​ക്കാ​ളും ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നതു മുട്ടാ​ടു​ക​ളു​ടെ മേദസ്സി​നെ​ക്കാ​ളും നല്ലതു.”—1 ശമൂവേൽ 15:22.

1 യോഹ​ന്നാൻ 5:3-ലെ പിൻവ​രുന്ന വാക്കു​ക​ളാൽ ഈ ധാരണ പിന്നീടു സുസ്ഥി​ര​മാ​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: “അവന്റെ കല്‌പ​ന​കളെ പ്രമാ​ണി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലോ ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം; അവന്റെ കല്‌പ​നകൾ ഭാരമു​ള്ള​വയല്ല.” യഹോ​വ​യോ​ടു നമുക്കുള്ള സ്‌നേഹം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവന്റെ അധികാ​ര​ത്തി​നു നാം സ്വയം കീഴ്‌പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ മെച്ചമായ വേറൊ​രു മാർഗ​വു​മില്ല. ബൈബി​ളി​ന്റെ ധാർമിക നിയമ​സം​ഹി​ത​യോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​ത്തെ​യാണ്‌ ഇത്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്നത്‌. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 6:9, 10) നല്ലതിനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുക, തീയതി​നെ വെറു​ക്കുക എന്നാണ്‌ അതിന്റെ അർഥം.—സങ്കീർത്തനം 97:10; 101:3; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 8:13.

ദൈവ​ത്തോ​ടു നമുക്കുള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു സുപ്ര​ധാന പ്രകട​ന​മാണ്‌ അയൽക്കാ​രോ​ടു നമുക്കുള്ള സ്‌നേഹം. ബൈബിൾ നമ്മോട്‌ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ഞാൻ ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു എന്നു പറകയും തന്റെ സഹോ​ദ​രനെ പകെക്ക​യും ചെയ്യു​ന്നവൻ കള്ളനാ​കു​ന്നു. താൻ കണ്ടിട്ടുള്ള സഹോ​ദ​രനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​ത്ത​വന്നു കണ്ടിട്ടി​ല്ലാത്ത ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​പ്പാൻ കഴിയു​ന്നതല്ല.”—1 യോഹ​ന്നാൻ 4:20.

ദൈവ​വു​മാ​യി ഉറ്റ സ്‌നേ​ഹ​ബന്ധം സാധ്യ​മാണ്‌

‘ഞാൻ യഹോ​വയെ ആരാധി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. അവന്റെ നിയമങ്ങൾ പാലി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. സഹമനു​ഷ്യ​രോ​ടു പക്ഷപാ​തം​കൂ​ടാ​തെ ഇടപെ​ടു​ന്നുണ്ട്‌. അതെല്ലാം ഞാൻ ചെയ്യു​ന്നുണ്ട്‌. എന്നിട്ടും എനിക്കു ദൈവ​ത്തോട്‌ അടുപ്പം തോന്നു​ന്നില്ല. എനിക്ക​വ​നോ​ടു ശക്തമായ സ്‌നേഹം തോന്നു​ന്നില്ല, അതെന്നിൽ കുറ്റ​ബോ​ധം ജനിപ്പി​ക്കു​ന്നു’ എന്നു ചിലർ പറഞ്ഞേ​ക്കാം. യഹോ​വ​യു​മാ​യി അത്തര​മൊ​രു ഉറ്റബന്ധം നേടാൻ തങ്ങൾ യോഗ്യ​ര​ല്ലെന്നു മറ്റുചി​ലർ വിചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം.

ഏതാണ്ടു 37 വർഷത്തെ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള അർപ്പി​ത​സേ​വ​ന​ത്തി​നു​ശേഷം ഒരു ക്രിസ്‌താ​നി എഴുതി: “യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള എന്റെ സേവനം യാന്ത്രി​ക​മാ​യി നടത്തു​ന്നു​വെന്ന്‌, ഒരുപക്ഷേ, ഞാൻ ഹൃദയാ അതി​ലേർപ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലെന്നു ജീവി​ത​ത്തിൽ പലവട്ടം എനിക്കു തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ശരിയായ സംഗതി എന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു, അതിൽനി​ന്നു വിരമി​ക്കാൻ ഞാൻ എന്നെ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യില്ല. എന്നാൽ, ‘എന്റെ ഹൃദയം യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്താൽ നിറഞ്ഞു​തു​ളു​മ്പി’ എന്ന്‌ ഒരുവൻ അല്ലെങ്കിൽ ഒരുവൾ പറയു​ന്ന​താ​യി വായി​ക്കുന്ന ഓരോ സന്ദർഭ​ത്തി​ലും ഞാൻ ഇങ്ങനെ അതിശ​യി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, ‘എനി​ക്കെ​ന്തു​പറ്റി, എനി​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും അങ്ങനെ തോന്നി​യി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ’” ദൈവ​വു​മാ​യി നമുക്ക്‌ ഉറ്റ സ്‌നേ​ഹ​ബന്ധം എങ്ങനെ കണ്ടെത്താം?

നിങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​മാ​യും ഒരാളെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ അയാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പലപ്പോ​ഴും ചിന്തി​ക്കും. അയാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു കരുത​ലു​ള്ള​തി​നാൽ അയാളു​മാ​യി അടുക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു ശക്തമായ ആഗ്രഹ​മുണ്ട്‌. അയാളെ കാണു​ന്തോ​റും അയാ​ളോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്തോ​റും അയാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കു​ന്തോ​റും നിങ്ങൾക്ക്‌ അയാ​ളോ​ടു സ്‌നേ​ഹ​വും വർധി​ക്കു​ന്നു. നിങ്ങൾ ദൈവ​സ്‌നേഹം നട്ടുവ​ളർത്തുന്ന കാര്യ​ത്തി​ലും ഈ തത്ത്വം ബാധക​മാണ്‌.

“ഞാൻ നിന്റെ സകല​പ്ര​വൃ​ത്തി​യെ​യും കുറിച്ചു ധ്യാനി​ക്കും; നിന്റെ ക്രിയ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞാൻ ചിന്തി​ക്കും” എന്നു സങ്കീർത്തനം 77:12-ൽ നിശ്വസ്‌ത എഴുത്തു​കാ​രൻ പറയുന്നു. ദൈവ​സ്‌നേഹം നട്ടുവ​ളർത്തു​ന്ന​തി​നു ധ്യാനം മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മാണ്‌. അവൻ അദൃശ്യ​നാ​ണെന്ന കാരണ​ത്താൽ അതു പ്രത്യേ​കി​ച്ചും വാസ്‌ത​വ​മാണ്‌. എന്നാൽ അവനെ​ക്കു​റി​ച്ചു നിങ്ങൾ എത്രയ​ധി​കം ചിന്തി​ക്കു​ന്നു​വോ അത്രയ​ധി​കം അവൻ നിങ്ങൾക്കു വാസ്‌ത​വ​മാ​യി​രി​ക്കും. അപ്പോൾമാ​ത്രമേ നിങ്ങൾക്ക്‌ അവനു​മാ​യി ഹൃദയ​സ്‌പർശ​ക​വും ആർദ്ര​പ്രി​യ​വു​മായ ബന്ധം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാ​നാ​വു—കാരണം നിങ്ങളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അവൻ യഥാർഥ​മാണ്‌.

യഹോ​വ​യു​ടെ വഴിക​ളെ​യും ഇടപെ​ലു​ക​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ അടിക്കടി ധ്യാനി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള നിങ്ങളു​ടെ പ്രവണത, എത്ര പതിവാ​യി നിങ്ങൾ അവനു ചെവി​ചാ​യ്‌ക്കു​ന്നു എന്നതിനെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കും. അവന്റെ വചനമായ ബൈബി​ളി​ന്റെ ക്രമമായ വായന​യി​ലൂ​ടെ​യും പഠനത്തി​ലൂ​ടെ​യും നിങ്ങൾ ചെവി​ചാ​യ്‌ക്കു​ന്നു. “യഹോ​വ​യു​ടെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൽ സന്തോ​ഷി​ച്ചു അവന്റെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണത്തെ രാപ്പകൽ ധ്യാനി​ക്കു​ന്നവ”നെയാണു സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ സന്തുഷ്ട​നെന്നു പറയു​ന്നത്‌.—സങ്കീർത്തനം 1:1, 2.

പ്രാർഥ​ന​യാ​ണു മറ്റൊരു മുഖ്യ ഘടകം. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു ബൈബിൾ നമ്മോട്‌, ‘ഏതു നേരത്തും പ്രാർത്ഥി​പ്പിൻ,’ “പ്രാർത്ഥ​നെക്കു അവസര​മു​ണ്ടാ”ക്കുവിൻ, “പ്രാർത്ഥ​ന​യിൽ ഉറ്റിരി​പ്പിൻ,” “ഇടവി​ടാ​തെ പ്രാർത്ഥി​പ്പിൻ” എന്നിങ്ങനെ ആവർത്തി​ച്ചാ​വർത്തിച്ച്‌ ആഹ്വാനം ചെയ്യു​ന്നത്‌. (എഫെസ്യർ 6:18; 1 കൊരി​ന്ത്യർ 7:5; റോമർ 12:13; 1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:17) യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള നമ്മുടെ ഇടവി​ടാ​തെ​യുള്ള പ്രാർഥന നമ്മെ അവന്റെ പ്രീതി​ക്കു പാത്ര​മാ​ക്കും, കൂടാതെ അവൻ നമ്മെ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്ന ഉറപ്പ്‌ നമ്മെ അവനി​ലേക്ക്‌ അടുപ്പി​ക്കും. “യഹോവ എന്റെ പ്രാർത്ഥ​ന​യും യാചന​യും കേട്ടതു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ അവനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അവൻ തന്റെ ചെവി എങ്കലേക്കു ചായി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ ജീവകാ​ല​മൊ​ക്കെ​യും അവനെ വിളി​ച്ച​പേ​ക്ഷി​ക്കും” എന്നു പ്രഖ്യാ​പി​ച്ച​പ്പോൾ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ അതു സ്ഥിരീ​ക​രി​ച്ചു.—സങ്കീർത്തനം 116:1, 2.

സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ദൈവത്തെ അനുക​രി​ക്കൽ

യഹോവ നമ്മോടു നല്ലവനാണ്‌. അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ സ്രഷ്ടാവ്‌ എന്ന നിലയിൽ അവനു തീർച്ച​യാ​യും ഒട്ടേറെ കാര്യങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ക്കാ​നും പരിഗ​ണി​ക്കാ​നു​മുണ്ട്‌. എങ്കിലും, അത്ര​യേറെ പ്രതാ​പ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും അവൻ തന്റെ മനുഷ്യ സൃഷ്ടി​ക്കു​വേണ്ടി കരുതു​ന്നു​വെന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. അവൻ നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു. (1 പത്രൊസ്‌ 5:6, 7) പിൻവ​രുന്ന വാക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ അതു സ്ഥിരീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ഞങ്ങളുടെ കർത്താ​വായ യഹോവേ, നിന്റെ നാമം ഭൂമി​യി​ലൊ​ക്കെ​യും എത്ര ശ്രേഷ്‌ഠ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു! നീ ആകാശ​ത്തിൽ നിന്റെ തേജസ്സു വെച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. . . . നിന്റെ വിരലു​ക​ളു​ടെ പണിയായ ആകാശ​ത്തെ​യും നീ ഉണ്ടാക്കിയ ചന്ദ്ര​നെ​യും നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും നോക്കു​മ്പോൾ, മർത്യനെ നീ ഓർക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവൻ എന്തു?”—സങ്കീർത്തനം 8:1, 3, 4.

നിസ്സാര മർത്യനെ യഹോവ ഓർത്തി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? ബൈബിൾ ഉത്തരം നൽകുന്നു: “ദൈവം തന്റെ ഏകജാ​ത​നായ പുത്രനെ നാം അവനാൽ ജീവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ലോക​ത്തി​ലേക്കു അയച്ചു എന്നുള്ള​തി​നാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്നു നമ്മോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. നാം ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചതല്ല, അവൻ നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു തന്റെ പുത്രനെ നമ്മുടെ പാപങ്ങൾക്കു പ്രായ​ശ്ചി​ത്തം ആകുവാൻ അയച്ചതു​തന്നേ സാക്ഷാൽ സ്‌നേഹം ആകുന്നു.”—1 യോഹ​ന്നാൻ 4:9, 10.

ഈ പ്രായ​ശ്ചി​ത്ത​യാ​ഗം ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്‌ഠ​മായ തെളി​വാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ? ഏദെൻ തോട്ട​ത്തിൽ എന്താണു നടന്ന​തെന്നു നമുക്കു പരിചി​ന്തി​ക്കാം. എന്നേക്കു​മുള്ള പൂർണ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാശ മനസ്സിൽപ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമ​ത്തി​നു കീഴ്‌പ്പെ​ട​ണ​മോ അതോ മരണ ഭവിഷ്യ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വ​യ്‌ക്കെ​തി​രെ മത്സരി​ക്ക​ണ​മോ എന്ന തീരു​മാ​നത്തെ ആദാമും ഹവ്വായും അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു. അവർ മത്സരി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. (ഉല്‌പത്തി 3:1-6) അങ്ങനെ ചെയ്‌ത​തി​ലൂ​ടെ അവർ മുഴു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തെ​യും മരണവി​ധേ​യ​രാ​ക്കി. (റോമർ 5:12) സ്വയം തീരു​മാ​നി​ക്കാ​നുള്ള നമ്മുടെ അവകാ​ശത്തെ അവർ നമ്മിൽനിന്ന്‌ അഹന്താ​പൂർവം കവർന്നെ​ടു​ത്തു. നമുക്കാർക്കും അക്കാര്യ​ത്തിൽ ഒന്നും പറയാ​നൊ​ത്തില്ല.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നിസ്സാര മർത്യന്റെ ദുരവസ്ഥ തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ യഹോവ അവനെ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സരം മനസ്സിൽ കരുതി. തന്റെ പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ബലിമ​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ യഹോവ, ജീവനോ മരണമോ, അനുസ​ര​ണ​മോ അനുസ​ര​ണ​ക്കേ​ടോ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു നിയമ​പ​ര​മായ അടിസ്ഥാ​നം നമുക്കു പ്രദാനം ചെയ്‌തു. (യോഹ​ന്നാൻ 3:16) നമ്മുടെ ഇച്ഛാനു​സൃ​തം ന്യായം വിധി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ യഹോവ കോട​തി​യിൽ നമുക്ക്‌ അവസരം പ്രദാനം ചെയ്‌ത​പോ​ലെ—ഏദെനി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​യി നമ്മുടെ ഇഷ്ടപ്ര​കാ​രം ഒരു തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ—ആയിരു​ന്നു അത്‌. സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഇതുവരെ പ്രകട​മാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​തി​ലേ​ക്കും ഏറ്റവും വലിയ പ്രകട​ന​മാ​ണത്‌.

തന്റെ ആദ്യജാ​തൻ അധി​ക്ഷേ​പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും, പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ഒരു കുറ്റവാ​ളി​യെ​പ്പോ​ലെ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽത്ത​റച്ചു കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ യഹോവ സഹിച്ച വേദന ഒന്നു വിഭാവന ചെയ്യൂ. നമുക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു ദൈവം അതു സഹിച്ചത്‌. നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ആദ്യം യഹോവ മുൻക​യ്യെ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നുള്ള നമ്മുടെ ബോധ്യം, ക്രമത്തിൽ അവനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും അവനെ തേടാൻ പ്രചോ​ദ​ന​മേ​കാ​നും നമ്മെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കണം. (യാക്കോബ്‌ 1:17; 1 യോഹ​ന്നാൻ 4:19) “യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ ബലത്തെ​യും തിരവിൻ; അവന്റെ മുഖത്തെ ഇടവി​ടാ​തെ അന്വേ​ഷി​പ്പിൻ; . . . അവൻ ചെയ്‌ത അത്ഭുത​ങ്ങ​ളും അവന്റെ അടയാ​ള​ങ്ങ​ളും അവന്റെ വായുടെ ന്യായ​വി​ധി​ക​ളും ഓർത്തു​കൊൾവിൻ” എന്നു ബൈബിൾ നമ്മോട്‌ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.—സങ്കീർത്തനം 105:4, 5.

ദൈവ​വു​മാ​യി വ്യക്തി​പ​ര​മായ അടുപ്പ​വും സ്‌നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​വും ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ക​യും അവന്റെ സുഹൃ​ത്താ​യി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌ അയാഥാർഥ്യ​മല്ല. അതു പ്രാപ്യ​മാണ്‌. ദൈവ​വു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ സ്‌നേഹത്തെ മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങളു​മാ​യി കണിശ​മാ​യി തുലനം ചെയ്യാ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. നമ്മുടെ ഇണ, മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, കൂടപ്പി​റ​പ്പു​കൾ, കുട്ടികൾ, അല്ലെങ്കിൽ സുഹൃ​ത്തു​ക്കൾ എന്നിവ​രോ​ടു നമുക്കു തോന്നുന്ന സ്‌നേഹം ദൈവ​ത്തോ​ടു നമുക്കുള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌. (മത്തായി 10:37; 19:29) യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നമ്മുടെ ഭക്തിയും ആരാധ​ന​യും അവനോ​ടുള്ള നിരു​പാ​ധി​ക​മായ സമർപ്പ​ണ​വും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 4:24) വേറൊ​രു ബന്ധത്തി​ലും ഇവയെ​ല്ലാം ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നില്ല. എന്നാൽത്ത​ന്നെ​യും നമുക്കു ദൈവ​ത്തോ​ടു ശക്തമായ, ആഴമായ വികാ​രങ്ങൾ ആദരണീ​യ​മായ വിധത്തിൽ, ഭക്ത്യാ​ദ​ര​വോ​ടെ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാൻ കഴിയും.—സങ്കീർത്തനം 89:7.

അപൂർണ​രെ​ങ്കി​ലും, കയീ​നെ​യും ഹാബേ​ലി​നെ​യും​പോ​ലെ നിങ്ങൾക്കും നിങ്ങളു​ടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള കഴിവുണ്ട്‌. കയീൻ തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തു, സാത്താ​നോ​ടു ചേർന്ന്‌ ആദ്യ മനുഷ്യ​ഘാ​ത​ക​നാ​യി​ത്തീർന്നു. (1 യോഹ​ന്നാൻ 3:12) നേരേ​മ​റിച്ച്‌, ഹാബേ​ലി​നെ യഹോവ, വിശ്വാ​സ​വും നീതി​യു​മുള്ള ഒരുവ​നാ​യി സ്‌മരി​ക്കും. തന്നെയു​മല്ല, വരാനി​രി​ക്കുന്ന പറുദീ​സ​യിൽ അവനു ജീവൻ പ്രതി​ഫ​ല​മാ​യി ലഭിക്കു​ക​യും ചെയ്യും.—എബ്രായർ 11:4.

നിങ്ങൾക്കും ഒരു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പുണ്ട്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആത്മാവി​ന്റെ​യും അവന്റെ വചനത്തി​ന്റെ​യും സഹായ​ത്തോ​ടെ നിങ്ങൾക്കും യഥാർഥ​ത്തിൽ, “പൂർണ്ണ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടും പൂർണ്ണ​മ​ന​സ്സോ​ടും പൂർണ്ണ​ശ​ക്തി​യോ​ടും കൂടെ” ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ കഴിയും. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 6:5) ക്രമത്തിൽ, യഹോവ നിങ്ങളെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരും. കാരണം, അവൻ “തന്നെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു പ്രതി​ഫലം കൊടു​ക്കു”ന്നവനാണ്‌.—എബ്രായർ 11:6.

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഹാബേലിന്റെ യാഗം ദൈവ​ത്തി​നു സ്വീകാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു