പ്രകൃതി വിപത്തു​കൾ ആഞ്ഞടി​ക്കു​മ്പോൾ

ഘാനയിലെ അക്ര, 1995 ജൂലൈ 4: ഏതാണ്ട്‌ 60 വർഷത്തി​നി​ട​യി​ലു​ണ്ടായ കനത്ത പേമാരി ഭയങ്കര വെള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തി​നു കാരണ​മാ​യി. ഏതാണ്ട്‌ 2,00,000 പേർക്കു സകലതും നഷ്ടപ്പെട്ടു, 5,00,000 പേർക്കു തങ്ങളുടെ വീടു​ക​ളി​ലേക്കു പ്രവേ​ശി​ക്കാ​നാ​യില്ല, 22 പേർ മരണമ​ടഞ്ഞു.

യു.എസ്‌.എ.-യിലെ ടെക്‌സാ​സി​ലുള്ള സാൻ ആഞ്ചലോ, 1995 മേയ്‌ 28: ചുഴലി​ക്കാ​റ്റും ആലിപ്പ​ഴ​വർഷ​വും 90,000 നിവാ​സി​ക​ളുള്ള ഈ നഗരത്തെ തകർത്തു​ത​രി​പ്പ​ണ​മാ​ക്കി. സ്ഥിതി​വി​വ​ര​ക്ക​ണ​ക്ക​നു​സ​രിച്ച്‌ 12 കോടി ഡോള​റി​ന്റെ (യു.എസ്‌.) നാശന​ഷ്ട​മു​ണ്ടാ​യി.

ജപ്പാനിലെ കോബെ, 1995 ജനുവരി 17: വെറും 20 സെക്കൻറ്‌ നേര​ത്തേ​ക്കു​ണ്ടായ ഭൂകമ്പം ആയിര​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീവന​പ​ഹ​രി​ച്ചു, പതിനാ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കൾക്കു പരി​ക്കേൽപ്പി​ച്ചു, ലക്ഷക്കണ​ക്കിന്‌ ആളുകളെ ഭവനര​ഹി​ത​രാ​ക്കി.

വിപത്തു​ക​ളു​ടെ യുഗം എന്നു വിളി​ക്കാ​വുന്ന ഒരു കാലഘ​ട്ട​ത്തി​ലാ​ണു നാം ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌. 1963 മുതൽ 1992 വരെയുള്ള 30 വർഷക്കാ​ലം, വിപത്തു​കൾ നിമിത്തം കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ക​യോ പരി​ക്കേൽക്കു​ക​യോ സ്ഥലമൊ​ഴി​യു​ക​യോ ചെയ്‌ത ആളുക​ളു​ടെ എണ്ണം ഓരോ വർഷവും ശരാശരി 6 ശതമാ​ന​മെന്ന നിരക്കിൽ വർധി​ച്ചു​വെന്ന്‌ ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു റിപ്പോർട്ടു വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ഇരുളടഞ്ഞ ഈ സാഹച​ര്യം നിമിത്തം യുഎൻ, 1990-കൾക്കു “പ്രകൃതി വിപത്തു കുറയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള സാർവ​ദേ​ശീയ ദശകം” എന്നു പേരിട്ടു.

തീർച്ച​യാ​യും, കൊടു​ങ്കാ​റ്റോ അഗ്നിപർവത സ്‌ഫോ​ട​ന​മോ ഭൂകമ്പ​മോ പോലുള്ള ഒരു പ്രകൃതി ശക്തി എല്ലായ്‌പോ​ഴും ദുരന്തം വിതയ്‌ക്കു​ന്നില്ല. മനുഷ്യർക്കു യാതൊ​രു ഹാനി​യും വരുത്താ​തെ വർഷം​തോ​റും നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു സംഭവങ്ങൾ ഉണ്ടാകു​ന്നു. എന്നാൽ ജീവ​ന്റെ​യും വസ്‌തു​വ​ക​ക​ളു​ടെ​യും കനത്ത നാശനഷ്ടം ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അതിനെ ഉചിത​മാ​യും വിപ​ത്തെന്നു വിളി​ക്കു​ന്നു.

പ്രകൃതി വിപത്തു​ക​ളി​ലുള്ള വർധനവ്‌ ഒഴിവാ​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ തോന്നി​ക്കു​ന്നു. പ്രകൃതി വിപത്തു​കൾ—ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളോ മനുഷ്യ​ന്റേ​തോ? (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “എന്തെങ്കി​ലു​മൊ​ക്കെ ദുരന്തങ്ങൾ താണ്ഡവ​മാ​ടാൻ ചായ്‌വ്‌ കാട്ടത്ത​ക്ക​വണ്ണം പരിസ്ഥി​തി​യിൽ ആളുകൾ മാറ്റം വരുത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അവർ അത്തരം ആപത്തു​കൾക്കു തങ്ങളെ​ത്തന്നെ കൂടുതൽ വിധേ​യ​രാ​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യാണ്‌.” ആ പുസ്‌തകം ഒരു കൽപ്പിത ദൃഷ്ടാന്തം നൽകുന്നു: “ചെങ്കു​ത്തായ മലയി​ടു​ക്കി​ന്റെ ഓരത്ത്‌, കട്ടിയായ മൺ-ഇഷ്‌ടി​ക​കൊ​ണ്ടു തീർത്തി​രി​ക്കുന്ന കുടി​ലു​കൾ നിറഞ്ഞ ചേരി​പ്പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​കുന്ന ശക്തികു​റഞ്ഞ ഭൂകമ്പം ആളുക​ളു​ടെ മരണം, യാതന എന്നിവ കണക്കി​ലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ ശരിക്കും ഒരു വിപത്താ​ണെന്നു തെളി​ഞ്ഞേ​ക്കാം. എന്നാൽ വിപത്തു കൂടു​ത​ലും ഭൂമി​കു​ലു​ക്ക​ത്തി​ന്റെ ഫലമാ​ണോ അതോ അത്തരം അപകട​ക​ര​മായ സ്ഥലത്ത്‌ അപകട​ക​ര​മായ വീടു​ക​ളിൽ ആളുകൾ താമസി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമാ​ണോ?”

പ്രകൃതി വിപത്തു​ക​ളി​ലു​ണ്ടാ​കുന്ന വർധനവു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​കളെ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കാ​ത്ത​തി​നു മറ്റൊരു കാരണ​വു​മുണ്ട്‌. “വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ സമാപന”ത്തിന്റെ അടയാ​ള​മാ​യി മറ്റു സംഗതി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം, ‘ഒന്നൊ​ന്നാ​യി വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഭക്ഷ്യക്ഷാ​മ​ങ്ങ​ളും ഭൂകമ്പ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടായി​രി​ക്കും’ എന്ന്‌ ഏതാണ്ട്‌ 2,000 വർഷം മുമ്പ്‌ യേശു​ക്രി​സ്‌തു മുൻകൂ​ട്ടി പറഞ്ഞി​രു​ന്നു. (മത്തായി 24:3, 6-8, NW) ‘അന്ത്യകാ​ലത്തു’ മനുഷ്യർ സ്വസ്‌നേ​ഹി​ക​ളും ദ്രവ്യാ​ഗ്ര​ഹി​ക​ളും വാത്സല്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും സദ്‌ഗു​ണ​ദ്വേ​ഷി​ക​ളും ആയിരി​ക്കു​മെ​ന്നും ബൈബിൾ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു.a (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:1-5) ഇത്തരം സ്വഭാ​വ​വി​ശേ​ഷ​തകൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും പരിസ്ഥി​തി​ക്കെ​തി​രെ പ്രവർത്തി​ക്കാൻ മനുഷ്യ​നെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ മനുഷ്യ​രെ പ്രകൃതി ശക്തികൾക്കു കൂടുതൽ വിധേ​യ​രാ​ക്കു​ന്നു. മനുഷ്യ​നിർമിത വിപത്തു​കൾ, മിക്കവർക്കും കഴിഞ്ഞു​കൂ​ടേണ്ടി വരുന്ന സ്‌നേ​ഹ​ര​ഹി​ത​മായ സമുദാ​യ​ത്തിൽനി​ന്നു മുളച്ചു​പൊ​ന്തി​യ​തും കൂടെ​യാണ്‌.

നമ്മുടെ ഗ്രഹം കൂടുതൽ ജനനി​ബി​ഡ​മാ​കു​ക​യും മനുഷ്യ​പെ​രു​മാ​റ്റം ജനങ്ങളെ ഉയർന്ന അപകടാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ക്കു​ക​യും ഭൂമി​യു​ടെ വിഭവങ്ങൾ വർധിച്ച നിരക്കിൽ പാഴ്‌ചെ​ലവു നടത്തു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ വിപത്തു​കൾ തുടർന്നും മനുഷ്യ​രെ വേട്ടയാ​ടും. ദുരി​താ​ശ്വാ​സം പ്രദാനം ചെയ്യു​ന്നതു വെല്ലു​വി​ളി​കൾ ഉയർത്തു​ന്നു. പിൻവ​രുന്ന ലേഖനം അതു പ്രകട​മാ​ക്കും.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[3-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Top: Information Services Department, Ghana; right: San Angelo Standard-Times

[2-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

COVER: Maxie Roberts/Courtesy of THE STATE