ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പി​ച്ചു

എലിസബത്ത്‌ ട്രേസി പറഞ്ഞ പ്രകാരം

സായുധരായ ആ പുരു​ഷ​ന്മാർ മമ്മി​യെ​യും ഡാഡി​യെ​യും ബലമായി കാറിൽനി​ന്നു പുറത്തി​റക്കി. അവർ അന്നു രാവിലെ ഞങ്ങൾക്കെ​തി​രെ ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ ഇളക്കി​വി​ട്ടി​രു​ന്നു. ഞാനും ചേച്ചി​യും കാറിന്റെ പിൻസീ​റ്റിൽ തനിച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ ഇനി എന്നെങ്കി​ലും കാണാൻ സാധി​ക്കു​മോ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ ചിന്ത. യു.എസ്‌.എ.-യിലുള്ള അലബാ​മ​യി​ലെ സെൽമ​യിൽ വെച്ച്‌ 1941-ൽ നടന്ന ഭീതി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ആ സംഭവ​ത്തി​ലേക്കു നയിച്ചത്‌ എന്താണ്‌? മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ച കാര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഈ അനുഭ​വ​വു​മാ​യി എന്തു ബന്ധമാണ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌?

എന്റെ ഡാഡി​യു​ടെ പേർ ഡൂയി ഫൗണ്ടൻ എന്നായി​രു​ന്നു. തീരെ ചെറു​പ്പ​ത്തി​ലെ തന്നെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ മരിച്ചു പോയ​തി​നാൽ, ടെക്‌സാ​സി​ലെ ഒരു കൃഷി​യി​ട​ത്തിൽ താമസി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു ബന്ധുവാ​ണു ഡാഡിയെ വളർത്തി​യത്‌. പിൽക്കാ​ലത്ത്‌ ഡാഡി എണ്ണപ്പാ​ട​ങ്ങ​ളിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. 1922-ൽ, 23 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ വിന്നി എന്നു പേരുള്ള സുന്ദരി​യായ ഒരു ടെക്‌സാ​സു​കാ​രി​യെ അദ്ദേഹം വിവാഹം കഴിച്ചു. ഒരു കുടും​ബ​മൊ​ക്കെ​യാ​യി അവിടെ സ്ഥിരതാ​മ​സ​മാ​ക്കാൻ ഡാഡി ആസൂ​ത്രണം ചെയ്‌തു തുടങ്ങി.

ടെക്‌സാ​സി​ന്റെ കിഴക്കു ഭാഗത്ത്‌, ഗരിസൻ എന്ന കൊച്ചു പട്ടണത്തി​ന​ടു​ത്താ​യി വൃക്ഷ നിബി​ഡ​മായ ഒരു പ്രദേ​ശത്തു ഡാഡി വീടു പണിതു. അവിടെ അദ്ദേഹം പഞ്ഞിയും ചോള​വും ഉൾപ്പെടെ പലതും കൃഷി ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. പലതരം വളർത്തു മൃഗങ്ങ​ളെ​യും ഡാഡി വളർത്തി​യി​രു​ന്നു. ക്രമേണ ഞങ്ങൾ ജനിച്ചു—ഡൂയി 1924 മേയി​ലും എഡ്‌വിന 1925 ഡിസം​ബ​റി​ലും ഞാൻ 1929 ജൂണി​ലും.

ബൈബിൾ സത്യം പഠിക്കു​ന്നു

ചർച്ച്‌ ഓഫ്‌ ക്രൈസ്റ്റ്‌ സഭാം​ഗങ്ങൾ ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ തങ്ങൾക്കു ബൈബിൾ നന്നായി അറിയാം എന്നായി​രു​ന്നു മമ്മിയും ഡാഡി​യും വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. എന്നാൽ 1932-ൽ, വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈറ്റി പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രിച്ച വിമോ​ചനം, ഗവൺമെന്റ്‌ എന്നീ ഇംഗ്ലീഷ്‌ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ ജി. ഡബ്ലിയു. കുക്ക്‌ എന്നയാൾ ഡാഡി​യു​ടെ ജ്യേഷ്‌ഠൻ മൊൺറോ ഫൗണ്ടന്‌ നൽകി. താൻ പഠിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കാര്യങ്ങൾ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​മാ​യി പങ്കിടു​ന്ന​തിന്‌ മിക്ക ദിവസ​വും പ്രഭാത ഭക്ഷണത്തി​ന്റെ സമയത്തു മൊൺറോ അങ്കിൾ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വരുമാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങളോ​പ്പം വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ലെ ഒരു ലേഖനം വായി​ച്ചിട്ട്‌ “യാദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി” ആ മാസിക വീട്ടിൽ ഇട്ടിട്ടു പോകും. പിന്നീട്‌ മമ്മിയും ഡാഡി​യും അതു വായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു ഞായറാഴ്‌ച രാവിലെ മൊൺറോ അങ്കിൾ ഡാഡിയെ ഒരു അയൽക്കാ​രന്റെ വീട്ടിൽ വെച്ചു നടക്കുന്ന ബൈബിൾ അധ്യയ​ന​ത്തി​നു ക്ഷണിച്ചു. ഡാഡി​യു​ടെ എല്ലാ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്കും മിസ്റ്റർ കുക്ക്‌ ബൈബി​ളിൽ നിന്ന്‌ ഉത്തരം നൽകു​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം ഡാഡിക്ക്‌ ഉറപ്പു നൽകി. അധ്യയ​ന​ത്തി​നു ശേഷം വീട്ടിൽ മടങ്ങി​യെ​ത്തിയ ഡാഡി ആവേശ​പൂർവം ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു: “എന്റെ എല്ലാ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്കും ഉത്തരം ലഭി​ച്ചെന്നു മാത്രമല്ല, മറ്റു പല വിവര​ങ്ങ​ളും എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ സാധിച്ചു! എനിക്ക്‌ എല്ലാം അറിയാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ വിചാരം. എന്നാൽ, നരക​ത്തെ​യും ആത്മാവി​ന്റെ അമർത്യ​ത​യെ​യും ഭൂമിയെ സംബന്ധിച്ച ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തെ​യും ദൈവ​രാ​ജ്യം എങ്ങനെ സ്ഥാപി​ത​മാ​കും എന്നതി​നെ​യും കുറി​ച്ചൊ​ക്കെ മിസ്റ്റർ കുക്ക്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ എനിക്കു ബൈബി​ളി​നെ കുറിച്ച്‌ ഒന്നും അറിയി​ല്ലെന്നു തോന്നി!”

ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ധാരാളം പേർ വരിക പതിവാ​യി​രു​ന്നു. ബന്ധുക്ക​ളും സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും വീട്ടിൽ വന്നു മധുര​പ​ല​ഹാ​ര​വും പോപ്‌കോൺ ഉണ്ടകളും ഉണ്ടാക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. മമ്മി പിയാ​നോ വായി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ പാട്ടു പാടു​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്രമേണ, ഇത്തരം സംഗതി​കൾ ബൈബിൾ വിഷയ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചർച്ചയ്‌ക്കു വഴിമാ​റി. ചർച്ച ചെയ്‌തി​രുന്ന എല്ലാ വിവര​ങ്ങ​ളും കുട്ടി​ക​ളാ​യി​രുന്ന ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ദൈവ​ത്തോ​ടും ബൈബി​ളി​നോ​ടും ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രുന്ന ശക്തമായ സ്‌നേഹം നിമിത്തം മക്കളായ ഞങ്ങൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രും ദൈവ​ത്തോ​ടും അവന്റെ വചന​ത്തോ​ടും സമാന​മായ സ്‌നേഹം നട്ടുവ​ളർത്തി.

പ്രതി​വാ​ര ബൈബിൾ ചർച്ചകൾക്കാ​യി വേറെ ചിലരും തങ്ങളുടെ വീടുകൾ ലഭ്യമാ​ക്കി. അത്തരം ചർച്ചകൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും പുതിയ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ലെ വിഷയ​ങ്ങളെ ആസ്‌പ​ദ​മാ​ക്കി ഉള്ളതാ​യി​രു​ന്നു. സമീപ പട്ടണങ്ങ​ളായ ആപ്പിൾബി​യി​ലും നക്കൊ​ഡൊ​ച്ചെ​സി​ലും യോഗങ്ങൾ നടക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം മഴയോ വെയി​ലോ ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ ഞങ്ങളെ​ല്ലാ​വ​രും ‘മോഡൽ എ ഫോർഡ്‌’ കാറിൽ അങ്ങോട്ടു പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അവർ പഠിച്ച​ത​നു​സ​രി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു

പഠിക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ള​നു​സ​രി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യം തിരി​ച്ച​റി​യാൻ ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു ദീർഘ​നാൾ വേണ്ടി​വ​ന്നില്ല. പഠിച്ച കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി പങ്കിടാൻ ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം അവരെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:35) എന്നാൽ, ഒരുവന്റെ മതവി​ശ്വാ​സം പരസ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നത്‌ ഒരു വെല്ലു​വി​ളി ആയിരു​ന്നു. ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പൊതു​വെ ലജ്ജാശീ​ല​രും താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​രും ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ അവരുടെ കാര്യ​ത്തിൽ അതു പ്രത്യേ​കി​ച്ചും വാസ്‌ത​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം അവർക്കു പ്രേര​ണ​യാ​യി വർത്തിച്ചു, യഹോ​വ​യിൽ പൂർണ​മാ​യി ആശ്രയി​ക്കാൻ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പി​ക്കാ​നും അത്‌ അവരെ സഹായി​ച്ചു. ഡാഡി അത്‌ ഇങ്ങനെ വ്യക്തമാ​ക്കി: “യഹോവ കർഷകരെ സുവി​ശേഷ പ്രസം​ഗ​ക​രാ​ക്കു​ന്നു!” 1933-ൽ, ടെക്‌സാ​സി​ലുള്ള ഹെൻഡേർസന്‌ അടുത്തുള്ള ഒരു കുളത്തിൽ മമ്മിയും ഡാഡി​യും യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള തങ്ങളുടെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി.

1935-ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ, നിത്യ​ജീ​വൻ എന്ന ക്രിസ്‌തീയ പ്രത്യാ​ശയെ കുറിച്ചു നിരവധി സംശയങ്ങൾ ഡാഡി വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റിക്ക്‌ എഴുതി ചോദി​ച്ചു. (യോഹ​ന്നാൻ 14:2; 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:11, 12; വെളി​പ്പാ​ടു 14:1, 3; 20:6) സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ അന്നത്തെ പ്രസി​ഡ​ന്റാ​യി​രുന്ന ജോസഫ്‌ എഫ്‌. റഥർഫോർഡ്‌ ഡാഡിക്കു നേരിട്ടു മറുപടി നൽകി. ഡാഡി​യു​ടെ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരം നൽകു​ന്ന​തി​നു പകരം, മേയിൽ വാഷി​ങ്‌ടൺ ഡി.സി.-യിൽ നടക്കാ​നി​രുന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ കൺ​വെൻ​ഷനു ഹാജരാ​കാൻ റഥർഫോർഡ്‌ സഹോ​ദരൻ ഡാഡിയെ ക്ഷണിച്ചു.

‘അത്‌ അസാധ്യം തന്നെ!’ ഡാഡി വിചാ​രി​ച്ചു. ‘65 ഏക്കർ നിലത്ത്‌ പച്ചക്കറി​കൾ നട്ടിരി​ക്കുന്ന കർഷക​രാ​ണു ഞങ്ങൾ. കൺ​വെൻ​ഷന്റെ സമയത്താണ്‌ അവയുടെ വിള​വെ​ടു​പ്പും വിൽപ്പ​ന​യു​മൊ​ക്കെ.’ എന്നാൽ, താമസി​യാ​തെ ഉണ്ടായ ഒരു വെള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തിൽ വിളക​ളും വേലി​ക​ളും പാലങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം ഒഴുകി​പ്പോ​യി, ഒപ്പം ഡാഡി​യു​ടെ ഒഴിക​ഴി​വു​ക​ളും. അങ്ങനെ, 1,600 കിലോ​മീ​റ്റർ വടക്കു​കി​ഴക്കു നടക്കുന്ന കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നാ​യി വാടക​യ്‌ക്കെ​ടുത്ത ഒരു സ്‌കൂൾ ബസ്സിൽ മറ്റു സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഞങ്ങളും യാത്ര തിരിച്ചു.

കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ വെച്ച്‌, “മഹാക​ഷ്ടത്തെ” അതിജീ​വി​ക്കുന്ന “മഹാപു​രു​ഷാര”ത്തെ തിരി​ച്ച​റി​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു നൽകിയ വ്യക്തമായ വിശദീ​ക​രണം ഡാഡി​യെ​യും മമ്മി​യെ​യും പുളകം കൊള്ളി​ച്ചു. (വെളി​പ്പാ​ടു 7:9, 14) പറുദീ​സാ ഭൂമി​യി​ലെ നിത്യ​ജീ​വനെ കുറി​ച്ചുള്ള പ്രത്യാശ ശേഷിച്ച ജീവി​ത​കാ​ലം മുഴുവൻ മമ്മിക്കും ഡാഡി​ക്കും പ്രചോ​ദ​ന​മേകി. “സാക്ഷാ​ലുള്ള ജീവനെ” അതായത്‌, യഹോവ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുന്ന ഭൂമി​യി​ലെ നിത്യ​ജീ​വനെ, “[മുറുകെ] പിടിച്ചു കൊ​ള്ളേ​ണ്ട​തി​ന്നു” അവർ ഞങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:19; സങ്കീർത്തനം 37:29; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3-5) അന്നെനിക്ക്‌ അഞ്ചു വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ എങ്കിലും സന്തോ​ഷ​പ്ര​ദ​മായ ആ അവസര​ത്തിൽ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം ആയിരി​ക്കു​ന്നതു ഞാൻ ശരിക്കും ആസ്വദി​ച്ചു.

കൺ​വെൻ​ഷൻ കഴിഞ്ഞു തിരി​ച്ചെ​ത്തിയ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും കൃഷി​യി​റക്കി. ആ തവണത്തെ വിള​വെ​ടു​പ്പാ​കട്ടെ, മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും ഉണ്ടായി​ട്ടി​ല്ലാത്ത വിധം അത്ര മെച്ചമാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യിൽ പൂർണ​മാ​യി ആശ്രയി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ പ്രതി​ഫലം ലഭിക്കാ​തെ പോകില്ല എന്ന്‌ അതു മമ്മി​യെ​യും ഡാഡി​യെ​യും ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. മാസം 52 മണിക്കൂർ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ചെലവ​ഴി​ക്കാൻ സമ്മതി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ ഒരു പ്രത്യേ​ക​തരം പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഏർപ്പെട്ടു. പിറ്റേ തവണ കൃഷി​യി​റ​ക്കാൻ സമയമാ​യ​പ്പോൾ അവർ കൃഷി​യി​ടം ഉൾപ്പെടെ സകലതും വിറ്റു! ഞങ്ങൾക്ക്‌ അഞ്ചു പേർക്കും താമസി​ക്കത്തക്ക വിധത്തിൽ 20 അടി നീളവും 8 അടി വീതി​യു​മുള്ള ഒരു ട്രെയി​ലർ ഡാഡി ഉണ്ടാക്കി. എന്നിട്ട്‌, അതു വലിക്കാൻ രണ്ടു വാതി​ലുള്ള ഒരു പുതിയ ഫോർഡ്‌ സെഡാൻ വണ്ടിയും വാങ്ങി. മൊൺറോ അങ്കിളും അതുത​ന്നെ​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌, കുടും​ബ​സ​മേതം ഒരു ട്രെയി​ല​റി​ലേക്കു താമസം മാറി.

ഞങ്ങളെ സത്യം പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു

1936 ഒക്‌ടോ​ബ​റിൽ ഡാഡി​യും മമ്മിയും പയനി​യ​റിങ്‌—മുഴു സമയ ശുശ്രൂ​ഷയെ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌—ആരംഭി​ച്ചു. ഞങ്ങൾ സകുടും​ബം പൂർവ ടെക്‌സാ​സി​ലുള്ള പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രസം​ഗ​വേല തുടങ്ങി. അവിടെ രാജ്യ​സ​ന്ദേശം കാര്യ​മാ​യി എത്തിയി​രു​ന്നില്ല. ഒരു വർഷ​ത്തോ​ളം പല സ്ഥലങ്ങളി​ലാ​യി മാറി​മാ​റി താമസി​ക്കേണ്ടി വന്നെങ്കി​ലും, ഞങ്ങൾക്കു പൊതു​വെ ആ ജീവിതം ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. മറ്റുള്ള​വർക്കു ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ പകർന്നു കൊടു​ക്കാ​നാ​യി തങ്ങളെ​ത്തന്നെ അർപ്പിച്ച ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ പോലെ, മമ്മിയും ഡാഡി​യും അവരുടെ വാക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും മാതൃ​ക​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പി​ച്ചു.

വീട്‌ വേണ്ടെന്നു വെച്ചു​കൊണ്ട്‌ മമ്മി ചെയ്‌ത ത്യാഗ​ങ്ങളെ ഞങ്ങൾ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും വിലമ​തി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, മമ്മി ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തി​രുന്ന ഒന്നുണ്ടാ​യി​രു​ന്നു—തയ്യൽ മെഷീൻ. അത്‌ ഏതായാ​ലും നന്നായി. കാരണം, മമ്മിക്കു തയ്യൽ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഞങ്ങൾക്ക്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും നന്നായി വസ്‌ത്ര​ധാ​രണം ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഓരോ കൺ​വെൻ​ഷ​നും ആകർഷ​ക​മായ പുത്തൻ വസ്‌ത്രങ്ങൾ മമ്മി ഞങ്ങൾക്കു തയ്‌ച്ചു തരുമാ​യി​രു​ന്നു.

വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ മൈക്ക്‌ ഘടിപ്പിച്ച വണ്ടിയിൽ ഹെർമൻ ജി. ഹെൻഷൽ കുടും​ബ​സ​മേതം ഞങ്ങളുടെ പ്രദേ​ശത്തു വന്നതു ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും ഓർക്കു​ന്നു. ആളുകൾ തിങ്ങി​പ്പാർക്കുന്ന പ്രദേ​ശത്തു വണ്ടി പാർക്ക്‌ ചെയ്‌തിട്ട്‌, റെക്കോർഡു ചെയ്‌ത ഹ്രസ്വ​മായ ഒരു പ്രസംഗം ആളുകളെ കേൾപ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ട്‌, അവർക്കു കൂടു​ത​ലായ വിവരങ്ങൾ പ്രദാനം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി അവരെ സന്ദർശി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഡൂയി, ഹെർമന്റെ മകനായ, കൗമാര പ്രായ​ത്തി​ലുള്ള മിൽട്ട​ണു​മാ​യി ചങ്ങാത്ത​ത്തി​ലാ​യി. മിൽട്ടൺ ഇന്നു വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പ്രസി​ഡ​ന്റാണ്‌.

1937-ൽ ഒഹാ​യോ​യി​ലെ കൊളം​ബ​സിൽ നടന്ന കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ എഡ്‌വിന സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. മമ്മിക്കും ഡാഡി​ക്കും പ്രത്യേക പയനി​യർമാ​രാ​യി സേവി​ക്കാ​നുള്ള പദവി​യും ലഭിച്ചു. അന്നൊക്കെ പ്രത്യേക പയനി​യർമാർ ഓരോ മാസവും കുറഞ്ഞത്‌ 200 മണിക്കൂർ എങ്കിലും സേവന​ത്തിൽ ചെലവ​ഴി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌തീയ നിയമ​ന​ങ്ങ​ളിൽ എന്റെ ഭർത്താ​വി​നെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കാൻ മമ്മിയു​ടെ നല്ല മാതൃക എന്നെ എത്രമാ​ത്രം സഹായി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ പിന്തി​രി​ഞ്ഞു നോക്കു​മ്പോൾ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നാ​കു​ന്നു.

ഒരു കുടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ അധ്യയനം നടത്തു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അവിടു​ത്തെ കുട്ടി​കൾക്കു നല്ല മാതൃക കാട്ടി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ ഡാഡി ഞങ്ങളെ​യും കൊണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ബൈബിൾ വാക്യങ്ങൾ എടുത്തു വായി​ക്കാ​നും ചില അടിസ്ഥാന ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരം നൽകാ​നും ഡാഡി ഞങ്ങളോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, ഞങ്ങൾ അധ്യയനം നടത്തിയ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രിൽ പലരും ഇന്നും യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ സേവി​ക്കു​ന്നു. മാത്രമല്ല, അതു ഞങ്ങൾക്കു തന്നെയും ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരാ​നുള്ള ശക്തമായ അടിത്തറ പ്രദാനം ചെയ്‌തു.

വളർന്നു​വ​ര​വെ, രണ്ട്‌ ഇളയ പെങ്ങന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം സ്ഥലപരി​മി​തി​യുള്ള ട്രെയി​ല​റിൽ താമസി​ക്കുക എന്നത്‌ എന്റെ സഹോ​ദ​ര​നായ ഡൂയിക്ക്‌ ദുഷ്‌ക​ര​മാ​യി തോന്നി. തന്മൂലം, 1940-ൽ താമസം മാറ്റാ​നും മറ്റൊരു സാക്ഷി​യോ​ടൊ​പ്പം പയനിയർ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഏർപ്പെ​ടാ​നും അവൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ക്രമേണ, അവൻ ഒഡ്രി ബാരനെ വിവാഹം ചെയ്‌തു. അങ്ങനെ, ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽ നിന്നു പലതും പഠിക്കാൻ ഒഡ്രി​ക്കും കഴിഞ്ഞു. ഒഡ്രി​യും മമ്മി​യെ​യും ഡാഡി​യെ​യും അതിയാ​യി സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. 1944-ൽ ക്രിസ്‌തീയ നിഷ്‌പ​ക്ഷ​ത​യു​ടെ പേരിൽ ഡൂയി തടവി​ലാ​യ​പ്പോൾ ഒഡ്രി കുറച്ചു നാൾ ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം ട്രെയി​ല​റി​ലാ​ണു താമസി​ച്ചത്‌.

1941-ൽ മിസൗ​റി​യി​ലെ സെന്റ്‌ ലൂയി​സിൽ നടന്ന വലിയ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ റഥർഫോർഡ്‌ സഹോ​ദരൻ, മുൻനി​ര​യിൽ ഒരു പ്രത്യേക ഭാഗത്ത്‌ ഇരുന്നി​രുന്ന 5-നും 18-നും ഇടയ്‌ക്കു പ്രായ​മുള്ള കുട്ടി​കളെ സംബോ​ധന ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു പ്രസം​ഗി​ച്ചു. എഡ്‌വി​ന​യും ഞാനും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ശാന്തവും വ്യക്തവു​മായ ശബ്ദം ശ്രദ്ധിച്ചു; സ്‌നേ​ഹ​നി​ധി​യായ ഒരു പിതാവ്‌ വീട്ടിൽ സ്വന്തം കുട്ടി​ക​ളോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നതു പോ​ലെ​യാണ്‌ അദ്ദേഹം സംസാ​രി​ച്ചത്‌. അദ്ദേഹം മാതാ​പി​താ​ക്കളെ ഇങ്ങനെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു: “ഇന്നു ക്രിസ്‌തു​യേശു, തന്റെ ഉടമ്പടി ജനതയെ തന്റെ മുമ്പാകെ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു; മക്കളെ നീതി​യു​ടെ മാർഗ​ത്തിൽ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കാൻ ഏറ്റവും ശക്തമായ വിധത്തിൽ അവൻ അവരോ​ടു പറയുന്നു.” അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു: “കുട്ടി​കളെ വീട്ടിൽ നിറുത്തി പഠിപ്പി​ക്കുക!” സന്തോ​ഷ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അതുത​ന്നെ​യാ​ണു ചെയ്‌ത​തും!

ആ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ വെച്ച്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസരു​ടെ പ്രതി​വാ​ദം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന ശീർഷ​ക​ത്തി​ലുള്ള പുതിയ ഒരു ചെറു​പു​സ്‌തകം ഞങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു. അതിൽ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ സുപ്രീം കോട​തി​യി​ലെ കേസുകൾ ഉൾപ്പെടെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ വിജയിച്ച കോടതി കേസുകൾ വിവരി​ച്ചി​രു​ന്നു. കുടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഡാഡി അതു ചർച്ച ചെയ്‌തു. ഏതാനും വാരങ്ങൾക്കു ശേഷം അലബാ​മ​യി​ലെ സെൽമ​യിൽ നടക്കാ​നി​രുന്ന കാര്യ​ങ്ങൾക്കാ​യി ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ സജ്ജരാ​കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ അപ്പോൾ സ്വപ്‌നേപി വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല.

സെൽമ​യിൽ ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ആക്രമണം

ആ സംഭവം നടന്ന ദിവസം രാവിലെ ഡാഡി, നിയമ​ത്തി​ന്റെ ചട്ടക്കൂ​ട്ടിൽ നിന്നു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങളുടെ ശുശ്രൂഷ നിർവ​ഹി​ക്കാ​നുള്ള ഭരണഘ​ട​നാ​പ​ര​മായ അവകാ​ശത്തെ കുറിച്ചു വിവരി​ക്കുന്ന ഒരു കത്തിന്റെ പ്രതികൾ സെൽമ​യി​ലെ ഷെരീ​ഫി​നും മേയർക്കും പൊലീസ്‌ മേധാ​വി​ക്കും നൽകി​യി​രു​ന്നു. എന്നുവ​രി​കി​ലും, ഞങ്ങളെ പട്ടണത്തിൽ നിന്നു തുരത്താൻ തന്നെ അവർ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

ഉച്ചതി​രിഞ്ഞ്‌ സായു​ധ​രായ അഞ്ചു പുരു​ഷ​ന്മാർ ഞങ്ങളുടെ ട്രെയി​ല​റിൽ വന്ന്‌ എന്നെയും മമ്മി​യെ​യും ചേച്ചി​യെ​യും ബന്ദിക​ളാ​ക്കി. വിധ്വം​സക പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു വഴി​തെ​ളി​ച്ചേ​ക്കാ​വുന്ന വസ്‌തു​ക്കൾ ട്രെയി​ല​റിന്‌ ഉള്ളി​ലെ​ങ്ങാ​നും ഉണ്ടോ എന്നു പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ അവർ അതിനു​ള്ളിൽ ഉണ്ടായി​രുന്ന സകലതും കുഴച്ചു​മ​റി​ച്ചു. ഡാഡി വെളി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കാറു​മാ​യി ട്രെയി​ലർ ഘടിപ്പി​ക്കാൻ അവർ ഡാഡി​യോട്‌ ആജ്ഞാപി​ച്ചു, ആ സമയ​മെ​ല്ലാം അവർ ഡാഡി​യു​ടെ നേർക്കു തോക്കു ചൂണ്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴൊ​ന്നും എനിക്കു തെല്ലും പേടി തോന്നി​യില്ല. ഞങ്ങൾ അപകട​കാ​രി​ക​ളാണ്‌ എന്ന്‌ ഈ മനുഷ്യർ ചിന്തി​ച്ചത്‌ എത്ര വിഡ്‌ഢി​ത്ത​മാണ്‌ എന്നോർത്ത​പ്പോൾ എനിക്കും ചേച്ചി​ക്കും ചിരി അടക്കാ​നാ​യില്ല. പക്ഷേ, പെട്ടെന്നു തന്നെ ഞങ്ങൾ കാര്യ​ത്തി​ന്റെ ഗൗരവം മനസ്സി​ലാ​ക്കി, ഡാഡി​യു​ടെ കനപ്പി​ച്ചുള്ള ഒരു നോട്ടം കണ്ടപ്പോ​ഴാ​ണെന്നു മാത്രം.

പുറ​പ്പെ​ടാൻ ഒരുങ്ങവെ, എന്നോ​ടും എഡ്‌വി​ന​യോ​ടും തങ്ങളുടെ കാറിൽ കയറാൻ ആ പുരു​ഷ​ന്മാർ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ, ഡാഡി അതിനു തെല്ലും സമ്മതി​ച്ചില്ല. ഡാഡി പറഞ്ഞു: “എന്നെ കൊന്നി​ട്ട​ല്ലാ​തെ എന്റെ കുട്ടി​കളെ നിങ്ങൾക്കു കൊണ്ടു​പോ​കാ​നാ​വില്ല!” കുറച്ചു സമയത്തെ ചർച്ചയ്‌ക്കു ശേഷം ഒരുമി​ച്ചു യാത്ര ചെയ്യാൻ അവർ ഞങ്ങളെ അനുവ​ദി​ച്ചു. ആയുധ ധാരി​ക​ളായ ആ പുരു​ഷ​ന്മാർ ഞങ്ങളുടെ കാറിനെ പിന്തു​ടർന്നു. പട്ടണത്തി​നു വെളി​യിൽ, 25 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ ഒരു ഹൈ​വേ​യു​ടെ അരികിൽ വണ്ടി നിർത്താൻ അവർ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. എന്നിട്ട്‌ അവർ മമ്മി​യെ​യും ഡാഡി​യെ​യും ദൂരേക്കു കൊണ്ടു​പോ​യി. മമ്മിയു​ടെ​യും ഡാഡി​യു​ടെ​യും മനസ്സു മാറ്റാൻ അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി ശ്രമിച്ചു. “ഈ മതം ഉപേക്ഷിച്ച്‌, കൃഷി​യി​ട​ത്തി​ലേക്കു മടങ്ങി നിങ്ങളു​ടെ പെൺകു​ട്ടി​കളെ നേരാം​വണ്ണം വളർത്തൂ!” അവർ പറഞ്ഞു. ഡാഡി അവരോ​ടു ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്യാൻ ശ്രമി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും യാതൊ​രു ഫലവു​മു​ണ്ടാ​യില്ല.

ഒടുവിൽ അവരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: “പൊയ്‌ക്കോ​ളൂ, പക്ഷേ ഡാലസ്‌ കൗണ്ടി​യി​ലേക്കു എന്നെങ്കി​ലും മടങ്ങി​വ​ന്നാ​ലു​ണ്ട​ല്ലോ, എല്ലാത്തി​നെ​യും കൊന്നു​ക​ള​യും!”

വീണ്ടും ഒരുമി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആശ്വാ​സ​മാ​യി. അവിടെ നിന്ന്‌ ഏഴു മണിക്കൂർ ദൂരം യാത്ര ചെയ്‌ത​ശേഷം രാത്രി​യിൽ ഞങ്ങൾ ഒരിടത്തു വണ്ടി പാർക്കു ചെയ്‌തു. അവരുടെ ലൈസൻസ്‌ പ്ലേറ്റിന്റെ നമ്പർ ഞങ്ങൾ കുറി​ച്ചെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. ഉടൻതന്നെ ഡാഡി കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അതുപടി വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യെ അറിയി​ച്ചു. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കു ശേഷം ആ പുരു​ഷ​ന്മാർ അറസ്റ്റു ചെയ്യ​പ്പെട്ടു.

ഗിലെ​യാദ്‌ മിഷനറി സ്‌കൂ​ളി​ലേക്ക്‌

1946-ൽ, ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ സൗത്ത്‌ ലാൻസി​ങ്ങി​ലുള്ള വാച്ച്‌ ടവർ ബൈബിൾ ഗിലെ​യാദ്‌ സ്‌കൂ​ളി​ന്റെ 7-ാമത്തെ ക്ലാസ്സിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എഡ്‌വി​ന​യ്‌ക്കു ക്ഷണം ലഭിച്ചു. അധ്യാ​പ​ക​രിൽ ഒരാളാ​യി​രുന്ന ആൽബർട്ട്‌ ഷ്രോഡർ തന്റെ മുൻ പയനിയർ പങ്കാളി ആയിരുന്ന ബിൽ എൽറോ​ഡി​നോട്‌ ചേച്ചി​യു​ടെ നല്ല ഗുണങ്ങളെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞു. ബിൽ അപ്പോൾ ബെഥേ​ലിൽ, ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ബ്രുക്ലി​നി​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ലോക ആസ്ഥാനത്ത്‌ സേവി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.a എഡ്‌വി​ന​യും ബില്ലും തമ്മിൽ പരിച​യ​പ്പെട്ടു, ചേച്ചി ബിരുദം നേടി ഒരു വർഷത്തി​നു ശേഷം അവർ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. ബെഥേ​ലി​ലെ അഞ്ചു വർഷത്തെ സേവനം ഉൾപ്പെടെ മുഴു​സമയ സേവന​ത്തിൽ അവർ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം തുടർന്നു. 1959-ൽ, തന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത്‌ ഇരട്ടക്കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ—ഒരു ആണും ഒരു പെണ്ണും—പിതാ​വായ വിവരം ഷ്രോഡർ സഹോ​ദരൻ 34-ാമത്തെ ഗിലെ​യാദ്‌ ക്ലാസ്സി​നോ​ടു പറഞ്ഞു.

1947-ന്റെ അവസാ​ന​ത്തിൽ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഞാൻ മിസ്സി​സ്സി​പ്പി​യി​ലെ മെറി​ഡി​യി​നിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കവെ ഞങ്ങൾക്കു മൂന്നു പേർക്കും 11-ാമത്തെ ഗിലെ​യാദ്‌ ക്ലാസ്സിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ ക്ഷണം ലഭിച്ചു. അതു ഞങ്ങളെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു. കാരണം, ഗിലെ​യാ​ദി​ലെ നിബന്ധന കണക്കി​ലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ എനിക്കു പ്രായം തീരെ കുറവാ​യി​രു​ന്നു, മമ്മിക്കും ഡാഡി​ക്കും പ്രായം കൂടു​ത​ലും. എന്നാൽ, ഞങ്ങളുടെ കാര്യ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച വരുത്തി. അങ്ങനെ കൂടു​ത​ലായ ബൈബിൾ പ്രബോ​ധനം സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അനർഹദയ ഞങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു.

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം മിഷനറി സേവനം

തെക്കേ അമേരി​ക്ക​യി​ലെ കൊളം​ബി​യ​യിൽ ആയിരു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ മിഷനറി നിയമനം. ബിരുദം നേടി ഒരു വർഷത്തി​നു ശേഷം, 1949 ഡിസം​ബ​റിൽ മാത്രമേ ഞങ്ങൾക്കു ബോ​ഗൊ​ട്ടാ​യി​ലെ മിഷനറി ഭവനത്തിൽ എത്താൻ സാധി​ച്ചു​ള്ളൂ. അപ്പോൾ അവിടെ വേറെ മൂന്നു പേർ താമസി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. താൻ സ്‌പാ​നിഷ്‌ പഠി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ ആളുകളെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും കൂടുതൽ എളുപ്പ​മെന്ന്‌ ആദ്യ​മൊ​ക്കെ ഡാഡിക്കു തോന്നി! ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു എന്നതു ശരിതന്നെ, എങ്കിലും എത്രയോ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളാ​ണു ഞങ്ങൾക്കു കൈവ​ന്നത്‌! 1949-ൽ കൊളം​ബി​യ​യിൽ നൂറു സാക്ഷികൾ പോലും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. പക്ഷേ, ഇന്ന്‌ അവിടെ 1,00,000-ത്തിലധി​കം സാക്ഷി​ക​ളുണ്ട്‌!

ബോ​ഗൊ​ട്ടാ​യിൽ അഞ്ചു വർഷം സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠിച്ച ശേഷം, മമ്മിക്കും ഡാഡി​ക്കും കാലി എന്ന നഗരത്തി​ലേക്കു നിയമനം ലഭിച്ചു. അതിനി​ട​യിൽ, 1952-ൽ, കൊളം​ബി​യ​യിൽ ഉണ്ടായി​രുന്ന ഒരു സഹ മിഷന​റി​യായ റോബർട്ട്‌ ട്രേസി​യെ ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ചു.b 1982 വരെ ഞങ്ങൾ കൊളം​ബി​യ​യിൽ താമസി​ച്ചു. തുടർന്നു ഞങ്ങൾക്ക്‌ മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലേക്കു നിയമനം ലഭിച്ചു. ഇന്നും ഞങ്ങൾ അവിടെ സേവന​ത്തിൽ തുടരു​ന്നു. 1968-ൽ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ചികി​ത്സാർഥം ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു മടങ്ങേ​ണ്ടി​വന്നു. ആരോ​ഗ്യം വീണ്ടെ​ടു​ത്ത​ശേഷം അവർ അലബാ​മ​യി​ലെ മൊബീ​ലിൽ പ്രത്യേക പയനിയർ സേവന​ത്തിൽ തുടർന്നു.

മാതാ​പി​താ​ക്കളെ പരിച​രി​ക്കു​ന്നു

വർഷങ്ങൾ കടന്നു​പോ​കവെ മമ്മിയു​ടെ​യും ഡാഡി​യു​ടെ​യും ആരോ​ഗ്യം ക്ഷയിക്കാൻ തുടങ്ങി, അവർക്കു കൂടുതൽ പിന്തു​ണ​യും ശ്രദ്ധയും ആവശ്യ​മാ​യി വന്നു. അവരുടെ അഭ്യർഥ​ന​പ്ര​കാ​രം, എഡ്‌വി​ന​യും ബില്ലും താമസി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അടുത്താ​യി, അലബാ​മ​യി​ലെ ഏഥൻസിൽ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർക്കു നിയമനം ലഭിച്ചു. പിന്നീട്‌, ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ സൗത്ത്‌ കരോ​ലി​ന​യിൽ അടുത്ത​ടു​ത്തു താമസി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു നല്ലത്‌ എന്നു ഡൂയിക്കു തോന്നി. അങ്ങനെ, മമ്മി​യോ​ടും ഡാഡി​യോ​ടു​മൊ​പ്പം ബില്ലും കുടും​ബ​വും ഗ്രീൻവു​ഡി​ലേക്കു താമസം മാറി. സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ ഈ ക്രമീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഫലമായി, ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ നന്നായി പരിച​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു എന്ന ഉറപ്പോ​ടെ കൊളം​ബി​യ​യിൽ മിഷനറി സേവന​ത്തിൽ തുടരാൻ എനിക്കും റോബർട്ടി​നും സാധിച്ചു.

1985-ൽ മസ്‌തി​ഷ്‌കാ​ഘാ​തം ഉണ്ടായ​തി​നെ തുടർന്നു ഡാഡി കിടപ്പി​ലാ​യി, സംസാര ശേഷി​യും നഷ്ടപ്പെട്ടു. മാതാ​പി​താ​ക്കളെ ഏറ്റവും നന്നായി എങ്ങനെ പരിച​രി​ക്കാ​മെന്നു ചർച്ച ചെയ്യാൻ ഞങ്ങൾ എല്ലാവ​രും ഒത്തുകൂ​ടി. ഡാഡിക്ക്‌ മുഖ്യ​മാ​യി ഒഡ്രി പരിച​ര​ണ​മേ​കാ​നും ഞാനും റോബർട്ടും ഓരോ വാരവും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മായ അനുഭ​വങ്ങൾ അടങ്ങുന്ന കത്തുകൾ അയച്ചു​കൊ​ണ്ടും സാധ്യ​മാ​കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം സന്ദർശി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും സഹായ​മേ​കാ​നും തീരു​മാ​ന​മാ​യി.

ഡാഡിയെ ഞാൻ അവസാ​ന​മാ​യി സന്ദർശി​ച്ചത്‌ ഇന്നലെ​യെ​ന്നോ​ണം ഓർക്കു​ന്നു. ഡാഡിക്കു വ്യക്തമാ​യി സംസാ​രി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ മെക്‌സി​ക്കോ​യി​ലേക്കു മടങ്ങു​ക​യാ​ണെന്നു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ, വളരെ​യ​ധി​കം ശ്രമം നടത്തി​ക്കൊണ്ട്‌, വികാ​രാ​ധീ​ന​നാ​യി ഡാഡി ഇത്രയും പറഞ്ഞു, “മംഗളാ​ശം​സകൾ!” മിഷനറി നിയമ​ന​ത്തിൽ തുടരാ​നുള്ള ഞങ്ങളുടെ തീരു​മാ​നത്തെ ഡാഡി ഹൃദയാ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കു​ക​യാണ്‌ എന്ന്‌ അതിൽ നിന്നു ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. 1987 ജൂ​ലൈ​യിൽ ഡാഡി മരിച്ചു, ഒമ്പതു മാസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ മമ്മിയും.

വിധവ​യാ​യ ചേച്ചി എനിക്ക്‌ എഴുതിയ ഒരു കത്ത്‌, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടു ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഓരോ​രു​ത്തർക്കും ഉള്ള വിലമ​തി​പ്പി​നെ നന്നായി പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “ഞാൻ എന്റെ ക്രിസ്‌തീയ പൈതൃ​കം നിധി പോലെ കാക്കുന്നു. നമ്മെ മറ്റേ​തെ​ങ്കി​ലും രീതി​യിൽ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു വരാൻ നമ്മുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഞാൻ ഇത്രയും സന്തോ​ഷ​വതി ആയിരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ തോന്നു​ന്നില്ല. ശക്തമായ വിശ്വാ​സ​വും ആത്മത്യാഗ മനോ​ഭാ​വ​വും യഹോ​വ​യി​ലുള്ള പൂർണ​മായ ആശ്രയ​വും പ്രകട​മാ​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ അവർ വെച്ച മാതൃക, ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ദുഷ്‌കര സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ തരണം ചെയ്യാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” എഡ്‌വിന ഇങ്ങനെ ഉപസം​ഹ​രി​ച്ചു: “നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സേവന​ത്തിൽ ജീവിതം കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ നമുക്ക്‌ എത്രമാ​ത്രം സന്തുഷ്ടി കൈവ​രി​ക്കാ​മെന്നു വാക്കി​ലൂ​ടെ​യും പ്രവൃ​ത്തി​യി​ലൂ​ടെ​യും നമ്മെ പഠിപ്പിച്ച മാതാ​പി​താ​ക്കളെ പ്രതി ഞാൻ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു നന്ദി പറയുന്നു.”

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[22, 23 പേജു​ക​ളി​ലെ ചിത്രങ്ങൾ]

ഫൗണ്ടൻ കുടും​ബം: (ഇടത്തു നിന്നു വലത്തോട്ട്‌) ഡൂയി, എഡ്‌വിന, വിന്നി, എലിസ​ബത്ത്‌, മകൻ ഡൂയി; വലത്ത്‌: എലിസ​ബ​ത്തും ഡൂയി​യും (മകൻ) ഹെൻഷ​ലി​ന്റെ മൈക്കു പിടി​പ്പിച്ച വണ്ടിയു​ടെ ബോണ​റ്റി​ന്മേൽ ഇരിക്കു​ന്നു (1937); താഴെ വലത്ത്‌: 16 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ എലിസ​ബത്ത്‌ പ്ലാക്കാർഡ്‌ ധരിച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ്രചാ​ര​ണ​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്നു