നമ്മുടെ വെളിച്ചം തുടർച്ച​യാ​യി പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കൽ

¹ വെളിച്ചം എന്താണ്‌? “ദർശനം സാധ്യ​മാ​ക്കുന്ന ഒന്ന്‌” എന്നു നിഘണ്ടു അതിനെ നിർവ​ചി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ സാങ്കേ​തി​ക​മാ​യി ഇത്രയ​ധി​കം പുരോ​ഗതി കൈവ​രി​ച്ചി​ട്ടും ഇയ്യോബ്‌ 38:24-ൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന യഹോവ ഉന്നയിച്ച ചോദ്യ​ത്തി​നുള്ള ഉത്തരം മനുഷ്യ​നു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഇപ്പോ​ഴും പൂർണ​മാ​യി അറിയില്ല. വെളിച്ചം കൂടാതെ നമുക്കു ജീവി​ക്കാ​നാ​വു​മോ? വെളി​ച്ച​മി​ല്ലാ​തെ നമുക്കു നിലനിൽക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഭൗതി​ക​മായ കാഴ്‌ചക്കു വെളിച്ചം അത്യാ​വ​ശ്യ​മാണ്‌. ഒരു ആത്മീയ അർഥത്തിൽ “ദൈവം വെളിച്ചം ആകുന്നു” എന്ന്‌ ബൈബിൾ പറയുന്നു. (1 യോഹ. 1:5) നമുക്കു “വെളിച്ചം തരുന്ന”വനിൽ നാം പൂർണ​മാ​യി ആശ്രി​ത​രാണ്‌.—സങ്കീ. 118:27, NW.

² ഒരു ഭൗതിക അർഥത്തിൽ ഇതു സത്യമാണ്‌, എന്നാൽ ഒരു ആത്മീയ വിധത്തിൽ അതി​ലേറെ സത്യമാണ്‌. വ്യാജ​മ​തങ്ങൾ ജനഗണ​ങ്ങളെ ‘ചുവർ തപ്പി നടക്കുന്ന കുരു​ടൻമാ​രെ​പ്പോ​ലെ’ ആത്മീയാ​ന്ധ​കാ​ര​ത്തിൽ തള്ളി​ക്കൊ​ണ്ടു വഴി​തെ​റ്റി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (യെശ. 59:9, 10) തന്റെ അളവറ്റ സ്‌നേ​ഹ​ത്താ​ലും അനുക​മ്പ​യാ​ലും പ്രേരി​ത​നാ​യി യഹോവ ‘തന്റെ പ്രകാ​ശ​വും സത്യവും അയക്കുന്നു.’ (സങ്കീ. 43:3) അക്ഷരാർഥ​ത്തിൽ വിലമ​തി​പ്പുള്ള ദശലക്ഷങ്ങൾ “അന്ധകാ​ര​ത്തിൽനി​ന്നു തന്റെ അത്ഭുത​പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ലേക്കു” വന്നു​കൊണ്ട്‌ പ്രതി​ക​രി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.—1 പത്രൊ. 2:9.

³ ഈ വെളിച്ചം ലോക​ത്തി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തിൽ യേശു ഒരു മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മായ പങ്കു വഹിക്കു​ന്നു. “എന്നിൽ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നവൻ ആരും ഇരുളിൽ വസിക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ ഞാൻ വെളി​ച്ച​മാ​യി ലോക​ത്തിൽ വന്നിരി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ അവൻ പറഞ്ഞു. (യോഹ. 12:46) തന്റെ മുഴു സമയവും ഊർജ​വും വസ്‌തു​വ​ക​ക​ളും സത്യത്തി​ന്റെ വെളിച്ചം പ്രസി​ദ്ധ​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി തിരി​ച്ചു​വി​ട്ടു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഓരോ നഗരത്തി​ലും ഗ്രാമ​ത്തി​ലും പ്രസം​ഗി​ക്കു​ക​യും പഠിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവൻ തന്റെ ജൻമ​ദേ​ശ​ത്തു​ട​നീ​ളം സഞ്ചരിച്ചു. എല്ലായി​ട​ത്തു​നി​ന്നും അവൻ കഠിന​മായ പീഡനം സഹിച്ചു. എന്നാൽ സത്യത്തി​ന്റെ വെളിച്ചം വ്യാപി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള തന്റെ നിയോ​ഗ​ത്തിൽ അവൻ ഉറച്ചു നിന്നു.

⁴ ഒരു പ്രത്യേക ലക്ഷ്യം മനസ്സിൽവ​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ യേശു ശിഷ്യൻമാ​രെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക​യും പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ക​യും സംഘടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ ശ്രദ്ധ​കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു. മത്തായി 5:14-16-ൽ അവരോ​ടുള്ള അവന്റെ നിർദേശം നാം വായി​ക്കു​ന്നു: “നിങ്ങൾ ലോക​ത്തി​ന്റെ വെളിച്ചം ആകുന്നു; . . . അങ്ങനെ​തന്നേ മനുഷ്യർ നിങ്ങളു​ടെ നല്ല പ്രവൃ​ത്തി​കളെ കണ്ടു, സ്വർഗ്ഗ​സ്ഥ​നായ നിങ്ങളു​ടെ പിതാ​വി​നെ മഹത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തി​ന്നു നിങ്ങളു​ടെ വെളിച്ചം അവരുടെ മുമ്പിൽ പ്രകാ​ശി​ക്കട്ടെ.” യേശു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ സത്യത്തി​ന്റെ വെളിച്ചം എല്ലായി​ട​ത്തും വ്യാപി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ “ലോക​ത്തിൽ ജ്യോ​തി​സ്സു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ” ആയിരി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. (ഫിലി. 2:15) ഇതിനെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ മുഖ്യ ഉദ്ദേശ്യ​മാ​യി വീക്ഷി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ ആ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം സസന്തോ​ഷം സ്വീക​രി​ച്ചു. അല്‌പ​കാ​ല​ത്തി​നു​ശേഷം സുവാർത്ത “ആകാശ​ത്തിൻകീ​ഴെ സകലസൃ​ഷ്ടി​ക​ളു​ടെ​യും ഇടയിൽ ഘോഷി​ച്ചു” എന്ന്‌ പൗലോ​സി​നു പറയാൻ കഴിഞ്ഞു. (കൊലൊ. 1:23) ആ മഹത്തായ വേല നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തിൽ മുഴു ക്രിസ്‌തീയ സഭയും ഏകീകൃ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു.

⁵ നാമിന്ന്‌ “ഇരുട്ടി​ന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​കളെ വിട്ടു​കളഞ്ഞ”വരുടെ കൂടെ ആയിരി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നന്ദിയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. (റോമ. 13:12, 13) യേശു​വും കഴിഞ്ഞ​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലെ വിശ്വസ്‌ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും വച്ച ദൃഷ്ടാന്തം അനുക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ നമുക്കു നമ്മുടെ വിലമ​തി​പ്പു പ്രകടി​പ്പി​ക്കാം. മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ മറ്റേ​തൊ​രു സമയ​ത്തെ​ക്കാ​ളും മററു​ള​ളവർ സത്യം കേൾക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യം ഇന്ന്‌ ഏറെ അടിയ​ന്തി​ര​വും നിർണാ​യ​ക​വു​മാണ്‌. ഈ വേല​യോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ മറ്റൊരു പ്രവർത്ത​ന​വും ഇത്രമാ​ത്രം അടിയ​ന്തി​ര​വും ദൂരവ്യാ​പക ഫലങ്ങൾ ഉളവാ​ക്കു​ന്ന​തു​മല്ല.

⁶ നമുക്കു ജ്യോ​തി​സ്സു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ പ്രകാ​ശി​ക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും? രാജ്യ​പ്ര​സം​ഗ​വേ​ല​യിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​താ​ണു നമ്മുടെ വെളിച്ചം പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള മുഖ്യ മാർഗം. ഓരോ സഭയ്‌ക്കും അതിന്റെ നിയമിത പ്രദേ​ശത്ത്‌ പ്രസം​ഗ​വേല ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള നിരന്ത​ര​മായ സംഘടിത ക്രമീ​ക​ര​ണ​മുണ്ട്‌. വിവിധ ഭാഷക​ളിൽ വൈവി​ധ്യ​മാർന്ന സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ വലിയ അളവിൽ ലഭ്യമാ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ വിപു​ല​മായ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം പ്രദാനം ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. മറ്റുള്ള​വരെ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ളവർ സഹായി​ക്കു​ന്നു. പങ്കുപ​റ്റു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം പുരു​ഷൻമാർക്കും സ്‌ത്രീ​കൾക്കും പ്രായ​മാ​യ​വർക്കും കുട്ടി​കൾക്കു​പോ​ലും ലഭ്യമാണ്‌. തങ്ങളുടെ പ്രാപ്‌തി​ക​ളും സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളും അനുവ​ദി​ക്കുന്ന അളവോ​ളം പങ്കെടു​ക്കാൻ സഭയിലെ ഓരോ അംഗവും ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഏതെങ്കി​ലും വിധത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഓരോ അംഗ​ത്തെ​യും സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഏർപ്പാ​ടോ​ടെ സഭയിലെ എല്ലാ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും അതിൽ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. സഭയോ​ടുള്ള നിരന്ത​ര​മായ ഉറ്റ സഹവാ​സ​മാണ്‌ നമ്മുടെ വെളിച്ചം തുടർന്നു പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ ഉറപ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഏറ്റവും മെച്ചമായ വിധം.

⁷ ഒരു വാച്യ സാക്ഷീ​ക​രണം ഉൾപ്പെ​ടാത്ത സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളി​ലും നമുക്കു പ്രകാ​ശി​ക്കാൻ കഴിയും. നമ്മുടെ നടത്തയാൽ മാത്രം നമുക്കു മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ ശ്രദ്ധ ആകർഷി​ക്കാൻ കഴിയും. “നിങ്ങളു​ടെ നല്ല പ്രവൃ​ത്തി​കളെ കണ്ടറി​ഞ്ഞി​ട്ടു . . . ദൈവത്തെ മഹത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവരുടെ ഇടയിൽ നിങ്ങളു​ടെ നടപ്പു നന്നായി​രി​ക്കേണം” എന്നു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ പത്രോ​സി​ന്റെ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌ അതാണ്‌. (1 പത്രൊ. 2:12) അനേക​രും ഒരു വേലയെ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു സ്ഥാപനത്തെ അതുമാ​യി സഹവസി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ നടത്തയാൽ വിധി​ക്കു​ന്നു. ധാർമി​ക​മാ​യി ശുദ്ധരും, സത്യസ​ന്ധ​രും, സമാധാ​ന​പ്രി​യ​രും നിയമ​മ​നു​സ​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ആയവരെ നിരീ​ക്ഷകർ ശ്രദ്ധി​ക്കു​മ്പോൾ അവരെ വ്യത്യ​സ്‌ത​രാ​യി കണക്കാ​ക്കു​ക​യും ഭൂരി​പ​ക്ഷം​പേ​രും പിൻപ​റ്റു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ ഉന്നതമായ നിലവാ​ര​ങ്ങൾക്ക​നു​സ​രി​ച്ചു ജീവി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണവർ എന്നു തീർച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ഭർത്താവ്‌ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ വിധത്തിൽ തന്റെ ഭാര്യയെ ബഹുമാ​നി​ക്ക​യും പരിപാ​ലി​ക്ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ തന്റെ വെളിച്ചം പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യാണ്‌. തന്റെ ഭർത്താ​വി​ന്റെ ശിരഃ​സ്ഥാ​നത്തെ ബഹുമാ​നി​ക്കുക വഴി ഭാര്യ​യും അതുതന്നെ ചെയ്യുന്നു. കുട്ടികൾ തങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ അനുസ​രി​ക്കു​ക​യും ലൈം​ഗിക അധാർമി​ക​ത​യും മയക്കു​മ​രു​ന്നി​ന്റെ ഉപയോ​ഗ​വും ഒഴിവാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ വ്യത്യ​സ്‌ത​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ന്നു. തന്റെ വേല സംബന്ധി​ച്ചു മനസ്സാ​ക്ഷി​ബോ​ധ​മു​ള്ള​വ​നും സത്യസ​ന്ധ​നും മററു​ള്ള​വ​രോ​ടു പരിഗ​ണ​ന​യു​ള്ള​വ​നും ആയ ഒരു തൊഴി​ലാ​ളി ഏറ്റവും വിലമ​തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഈ ക്രിസ്‌തീയ ഗുണങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ നാം നമ്മുടെ വെളിച്ചം പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ക​യാണ്‌, നമ്മുടെ ജീവി​ത​രീ​തി മറ്റുള്ള​വർക്കു ശുപാർശ ചെയ്യു​ക​യാണ്‌.

⁸ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനി​ന്നു നാം പഠിച്ച കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു പ്രസംഗം. അത്‌ ഒരു പൊതു പ്ലാററ്‌ഫാ​റ​ത്തിൽനി​ന്നോ വീടു​കൾതോ​റു​മോ ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എന്നാൽ ഇത്‌ അത്തരം അവസര​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു മാത്ര​മാ​യി പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടില്ല. നമ്മുടെ ദൈനം​ദിന കാര്യാ​ദി​കൾ നമ്മെ അനേക​രു​മാ​യി സമ്പർക്ക​ത്തിൽ വരുത്തു​ന്നു. ദിവസം എത്രതവണ നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ അയൽക്കാ​രു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു? എത്ര കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ഒരാൾ നിങ്ങളു​ടെ വീട്ടു​വാ​തിൽക്കൽ മുട്ടുന്നു? സാധനങ്ങൾ വാങ്ങു​മ്പോ​ഴോ, ബസിൽ യാത്ര ചെയ്യു​മ്പോ​ഴോ അല്ലെങ്കിൽ ലൗകിക ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തോ എത്ര വ്യത്യസ്‌ത ആളുക​ളു​മാ​യി നിങ്ങൾ ബന്ധപ്പെ​ടു​ന്നു? നിങ്ങൾ സ്‌കൂ​ളിൽ പോകുന്ന ഒരു ചെറു​പ്പ​ക്കാ​ര​നാ​ണെ​ങ്കിൽ ഓരോ ദിവസ​വും നിങ്ങൾ എത്ര​പേ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു തിട്ട​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴിയു​മോ? മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കാ​നുള്ള അവസരങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അപരി​മി​ത​മാണ്‌. ആകെക്കൂ​ടി നിങ്ങൾ ചെയ്യേ​ണ്ടത്‌, ഏതാനും തിരു​വെ​ഴു​ത്താ​ശ​യങ്ങൾ മനസ്സിൽ പിടി​ക്കുക, ഒരു ബൈബി​ളും കുറച്ചു ലഘു​ലേ​ഖ​ക​ളും കൈവശം വയ്‌ക്കുക, അവസരം കിട്ടു​മ്പോൾ സംസാ​രി​ക്കാൻ മുൻ​കൈ​യെ​ടു​ക്കുക, അത്രമാ​ത്രം.

⁹ അനൗപ​ചാ​രിക സാക്ഷീ​ക​രണം വളരെ ലളിത​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അതു പരീക്ഷി​ക്കാൻ പലരും വിമു​ഖ​രാണ്‌. അപരി​ചി​തരെ സമീപി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ലജ്ജയും ഭയവും ആണെന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അവർ മിതഭാ​ഷി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. തങ്ങളി​ലേ​ക്കു​തന്നെ ശ്രദ്ധ ആകർഷി​ക്കു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചോ പരുഷ​മായ ഒരു പ്രതി​ക​രണം ലഭിക്കു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചോ അവർ ആശങ്കയു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​പ്പെ​ടേണ്ട യാതൊ​രു കാരണ​വു​മി​ല്ലെന്ന്‌ അനൗപ​ചാ​രിക സാക്ഷീ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള​വർക്കു നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയാൻ കഴിയും. മറ്റുള്ള​വ​രും അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി നമ്മെ​പ്പോ​ലെ​ത​ന്നെ​യാണ്‌; അവർക്കും നമ്മുടെ അതേ ആവശ്യ​ങ്ങ​ളും നമ്മു​ടേ​തു​പോ​ലുള്ള വിചാ​ര​ങ്ങ​ളും ആണുള്ളത്‌, തങ്ങൾക്കും തങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങൾക്കും വേണ്ടി നാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ അവരും ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. പ്രസന്ന​മായ ഒരു പുഞ്ചി​രി​യോട്‌ അല്ലെങ്കിൽ സൗഹാർദ​മായ ഒരു അഭിവാ​ദ​ന​ത്തോട്‌ മിക്കവ​രും ദയാപൂർവം പ്രതി​ക​രി​ക്കും. തുടക്ക​മി​ടു​ന്ന​തി​നു നിങ്ങൾ ‘ധൈര്യം സമ്പാദി​ക്കേ​ണ്ടത്‌’ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാം. (1 തെസ്സ. 2:2) എന്നാൽ തുടങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ, ലഭിക്കുന്ന ഫലങ്ങൾ സംബന്ധി​ച്ചു നിങ്ങൾ ആശ്ചര്യ​ഭ​രി​ത​രും സന്തുഷ്ട​രും ആയിത്തീർന്നേ​ക്കും.

¹⁰ നമ്മുടെ വെളിച്ചം പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ നാം അനു​ഗ്ര​ഹീ​തർ: അനൗപ​ചാ​രിക സാക്ഷീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഫലമാ​യു​ണ്ടായ നവോൻമേ​ഷ​ദാ​യ​ക​മായ അനുഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചില ഉദാഹ​ര​ണങ്ങൾ ഇതാ: 55 വയസ്സു പ്രായ​മുള്ള ഒരു സ്‌ത്രീ റോഡു കുറുകേ കടക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു കാർ അവരെ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഒരു സഹോ​ദരി അവരുടെ കൈയിൽപി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചു സുരക്ഷി​ത​മായ ഒരിട​ത്തേക്കു മാറ്റി​നിർത്തി. എന്നിട്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “സൂക്ഷി​ക്കണേ. നാം ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌ അപകട​ക​ര​മായ കാലത്താണ്‌!” എന്നിട്ട്‌, കാലം ഇത്ര അപകട​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ കാരണം അവർ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. “നിങ്ങൾ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​ണോ?”, ആ സ്‌ത്രീ ചോദി​ച്ചു. തന്റെ സഹോ​ദ​രി​യു​ടെ പക്കൽനി​ന്നും നമ്മുടെ ഒരു പുസ്‌തകം സ്വീക​രി​ച്ചിട്ട്‌ ആ സ്‌ത്രീ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളിൽ ആരെ​യെ​ങ്കി​ലും കാണാ​നാ​യി ആഗ്രഹി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഈ കൂടി​ക്കാഴ്‌ച അതു സാധ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു.

¹¹ ഒരു സഹോ​ദരി ഡോക്ട​റു​ടെ ഓഫീ​സി​ലെ വെയി​റ്റി​ങ്‌റൂ​മിൽ വച്ച്‌ ഒരു സ്‌ത്രീ​യു​മാ​യി സംഭാ​ഷണം ആരംഭി​ച്ചു. ആ സ്‌ത്രീ ശ്രദ്ധാ​പൂർവം കേട്ടിട്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “കുറേ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി ഞാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കളെ കണ്ടുമു​ട്ടു​ന്നു; എന്നാൽ ഭാവി​യിൽ എന്നെങ്കി​ലും ഞാൻ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അത്‌ നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എന്നോടു പറഞ്ഞതി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കും. ഒരു ഇരുണ്ട​സ്ഥ​ലത്തു വെളിച്ചം കാണാൻ തുടങ്ങു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു നിങ്ങളെ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്നത്‌.”

¹² ഒരു ദയാ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കു മറ്റുള്ള​വരെ സത്യം പഠിക്കാൻ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു ചവിട്ടു​പ​ടി​യാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും. വയൽസേ​വനം കഴിഞ്ഞു മടങ്ങു​ന്ന​വഴി നല്ല സുഖമി​ല്ലാത്ത ഒരു പ്രായ​മുള്ള സ്‌ത്രീ ബസിൽനി​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്നതു രണ്ടു സഹോ​ദ​രി​മാർ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവർ നിന്നിട്ട്‌ എന്തെങ്കി​ലും സഹായം​വേ​ണ​മോ എന്ന്‌ ആ സ്‌ത്രീ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു. തികച്ചും അപരി​ചി​ത​രായ ആ രണ്ടുപേർ കാണിച്ച താത്‌പ​ര്യ​ത്തിൽ അവർ അത്യന്തം ആശ്ചര്യ​ഭ​രി​ത​യാ​യി. ഇത്തര​മൊ​രു ദയാ​പ്ര​വൃ​ത്തിക്ക്‌ അവരെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന​റി​യാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ച്ചു. ഇതു സാക്ഷീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നുള്ള അവസരം പ്രദാനം ചെയ്‌തു. ആ സ്‌ത്രീ ഉടനടി തന്റെ മേൽവി​ലാ​സം നൽകു​ക​യും തന്നെ സന്ദർശി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവരെ ഊഷ്‌മ​ള​മാ​യി ക്ഷണിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഒരധ്യ​യനം തുടങ്ങി. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ആ സ്‌ത്രീ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​യി​ത്തു​ടങ്ങി. ഇപ്പോൾ മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യി സത്യം പങ്കു​വെ​ക്കു​ക​യാണ്‌.

¹³ പ്രായ​മുള്ള ഒരു സഹോ​ദരി കടൽത്തീ​രത്ത്‌ അതിരാ​വി​ലെ സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അവസരം പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. അവർ വീട്ടമ്മ​മാ​രെ​യും, ശിശു​പ​രി​പാ​ല​ക​രെ​യും, ബാങ്കിലെ ക്ലർക്കു​മാ​രെ​യും രാവിലെ കടൽപ്പു​റത്ത്‌ ഉലാത്താൻ വരുന്ന മറ്റുള്ള​വ​രെ​യും കണ്ടുമു​ട്ടു​ന്നു. മണൽപ്പ​ര​പ്പി​ന​ടു​ത്തുള്ള ബഞ്ചുക​ളി​ലി​രുന്ന്‌ അവർ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​നങ്ങൾ നടത്തുന്നു. അനേക​മാ​ളു​കൾ അവരിൽനി​ന്നു സത്യം പഠിച്ച്‌ ഇപ്പോൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​ട്ടുണ്ട്‌.

¹⁴ ലൗകിക ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തു​വച്ച്‌, ലോക​പ്ര​ശ്‌ന​ങ്ങൾക്കു പരിഹാ​രം വരുത്തു​മെന്നു താൻ വിശ്വ​സി​ക്കുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു സഹജോ​ലി​ക്കാ​രി സംസാ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു സഹോ​ദരി കേട്ടു. ദൈവ​രാ​ജ്യം നിവർത്തി​ക്കാൻപോ​കുന്ന വാഗ്‌ദ​ത്ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു സഹോ​ദരി സംസാ​രി​ച്ചു. ജോലി​സ്ഥ​ലത്തെ ഈ ചർച്ച ഭവനത്തിൽവെ​ച്ചുള്ള ഒരു നിരന്തര ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ത്തി​ലേക്കു നയിച്ചു. ഒടുവിൽ ആ സ്‌ത്രീ​യും അവരുടെ ഭർത്താ​വും സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നു.

¹⁵ നിങ്ങൾ ഒരു സാക്ഷി​യാ​ണെന്ന്‌ ഒരിക്ക​ലും മറക്കരുത്‌! തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രെ “ലോക​ത്തി​ന്റെ വെളിച്ച”മായി യേശു വർണി​ച്ച​പ്പോൾ, ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ ആത്മീയ പ്രകാ​ശ​ത്തിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജനം നേടു​ന്ന​തിന്‌ അവർ മറ്റുള്ള​വരെ സഹായി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ യേശു വിവരി​ച്ചു. യേശു​വി​ന്റെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം ബാധക​മാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നാം നമ്മുടെ ശുശ്രൂ​ഷയെ എങ്ങനെ വീക്ഷി​ക്കും?

¹⁶ ജോലി​ക്കു​വേണ്ടി അന്വേ​ഷി​ക്കു​മ്പോൾ, ചിലർ ഒരു അംശകാല ജോലി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്നു. അതിനു​വേണ്ടി അവർ എത്രമാ​ത്രം സമയവും ശ്രമവും ചെലവ​ഴി​ക്കും എന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ അവർ പരിധി​വെ​ക്കു​ന്നു. കാരണം ഏറെ പ്രതി​ഫ​ല​ദാ​യ​ക​മെന്നു കണ്ടെത്തുന്ന പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്കാ​യി തങ്ങളുടെ അധികം സമയവും വിനി​യോ​ഗി​ക്കാൻ അവർ ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നു. നമ്മുടെ ശുശ്രൂ​ഷയെ സംബന്ധി​ച്ചു നാമും സമാന​മായ ഒരു വീക്ഷണം കൈ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു​വോ? നാം നമ്മുടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കാ​യി കുറെ​യൊ​ക്കെ സമയം നീക്കി​വെ​ക്കാൻ തയ്യാറാ​യി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തേ​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും നമ്മുടെ മുഖ്യ താത്‌പ​ര്യം മറ്റെവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലു​മാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മോ?

¹⁷ അംശകാല ക്രിസ്‌ത്യാ​നി എന്നൊ​ന്നില്ല എന്നു തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ്‌, ‘നമ്മെത്തന്നെ ത്യജിച്ച്‌’ യേശു​വി​നെ “തുടർച്ച​യാ​യി” അനുക​രി​ക്കാൻ സമ്മതി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, നാം സമർപ്പണം നടത്തി. (മത്താ. 16:24, NW) ആളുകൾ എവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും നമ്മുടെ വെളിച്ചം പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള എല്ലാ അവസര​ങ്ങ​ളും പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ അവരിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തിൽ “മുഴു​ദേ​ഹി​യോ​ടെ” തുടരുക എന്നതാണു നമ്മുടെ ആഗ്രഹം. (കൊലോ. 3:23, 24, NW) നാം ലൗകിക മനോ​ഭാ​വ​ങ്ങളെ ചെറുത്തു നിൽക്കണം, പ്രാരം​ഭ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന തീക്ഷ്‌ണത നിലനിർത്തണം, നമ്മുടെ വെളിച്ചം ഉജ്ജ്വല​മാ​യി തുടർന്നും പ്രകാ​ശി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തു​ക​യും വേണം. ചിലർ തങ്ങളുടെ ഉത്സാഹം തണുത്തു​പോ​കാ​നും, വെളിച്ചം അടുത്തു നിന്നാൽപോ​ലും കഷ്ടിച്ചു​മാ​ത്രം കാണാ​വുന്ന ഒരു മങ്ങിയ നാളമാ​യി​ത്തീ​രാ​നും അനുവ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വർക്ക്‌ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ നഷ്ടപ്പെട്ട ഉത്സാഹം വീണ്ടെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു സഹായം ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം.

¹⁸ നമ്മുടെ ദൂത്‌ ജനരഞ്‌ജ​കമല്ല എന്നതാണ്‌ ചിലർ പിൻമാ​റി നിൽക്കാൻ കാരണം. ക്രിസ്‌തു​വി​നെ സംബന്ധിച്ച സന്ദേശം ‘നശിച്ചു​പോ​കു​ന്ന​വർക്കു ഭോഷ​ത്വം’ ആയിരു​ന്നു​വെന്നു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞു. (1 കൊരി. 1:18) മറ്റുള്ളവർ എന്തുതന്നെ പറഞ്ഞാ​ലും “സുവി​ശേ​ഷ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു എനിക്കു ലജ്ജയില്ല” എന്ന്‌ അവൻ ശക്തിയു​ക്തം പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു. (റോമ. 1:16) ലജ്ജയുള്ള ഒരാൾ തരംതാ​ണ​വ​നാ​യി അല്ലെങ്കിൽ ഒന്നിനും കൊള്ളാ​ത്ത​വ​നാ​യി വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു. അഖിലാ​ണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ ഉന്നത പരമാ​ധി​കാ​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും നമ്മുടെ നിത്യ സന്തുഷ്ടി​ക്കാ​യി അവൻ ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന അത്ഭുത​ക​ര​മായ കരുത​ലു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ നമുക്ക്‌ എങ്ങനെ ലജ്ജ തോന്നാ​നാണ്‌? നാം ഈ സത്യങ്ങൾ മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു പറയു​മ്പോൾ തരംതാ​ണ​വ​രോ ഒന്നിനും കൊള്ളാ​ത്ത​വ​രോ ആയി നമുക്കു തോന്നുക എന്നത്‌ അചിന്ത​നീ​യ​മാണ്‌. പകരം, നമുക്കു “ലജ്ജിപ്പാൻ സംഗതി​യില്ല” എന്ന നമ്മുടെ ബോധ്യം പ്രദർശി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ നമ്മുടെ പരമാ​വധി ചെയ്യാൻ നാം പ്രേരി​ത​രാ​യി​ത്തീ​രണം. (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു ഞങ്ങളു​ടേത്‌.)—2 തിമൊ. 2:15.

¹⁹ ഭൂവ്യാ​പ​ക​മാ​യുള്ള ദേശങ്ങ​ളിൽ ഇന്നു പ്രകാ​ശി​ക്കുന്ന സത്യത്തി​ന്റെ വെളിച്ചം ഒരു പറുദീ​സാ​വ​സ്ഥ​യി​ലുള്ള പുതിയ ലോക​ത്തി​ലെ നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാശ ഊഷ്‌മ​ള​മാ​യി വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുന്നു. നമ്മുടെ വെളിച്ചം തുടർച്ച​യാ​യി പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഉദ്‌ബോ​ധനം നാം ഹൃദയ​ത്തിൽ ഏറ്റു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു നമുക്കു പ്രകട​മാ​ക്കാം! നാം അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ എല്ലാ ദിവസ​വും ‘ക്രിസ്‌തു യേശു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സുവി​ശേഷം പഠിപ്പി​ക്ക​യും പ്രഖ്യാ​പി​ക്ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ വിടാതെ തുടർന്ന’ ശിഷ്യൻമാ​രെ​പ്പോ​ലെ നമുക്കും സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള കാരണം ഉണ്ടായി​രി​ക്കും.—പ്രവൃ. 5:42.