Woweegen mut man sich anbaire tau Jehovaa?
“Foingt nacht, air ängel fon dai God wat ik tauhööre dau, wäir bij mij.” (ATOS 27:23)
1. Wat fon daile häwe al måkt dai wat sich tauwe låte wile un wat fon frågen koine wij oos måke?
“DOIR Jësus Kristus sijne dood hät dij dat lëd dår dijn süün un häst dij leewend tau Jehovaa anbåre taum sijne wile måke?” Dës is ain for dai frågen wat antwoort ware mut for dai wat sich tauwe låte wile in dat sluss fon dai preeg taum sich tauwe låte. Woweegen muite dai wat Jësus någåe sich anbaire wile tau Jehovaa? Wat fon seegen krijge wij wen wij oos tau God anbaire daue? Woweegen nimt God ni an dat anbeeren fon dai wat sich ni anbåre häwe tau em? Taum dai antwooren waite, airer muite wij waite wat is sich tau God anbaire.
2. Wat bedüürt sich tau Jehovaa anbaire?
2 Wat bedüürt sich anbaire tau God? Sai man’s wat dai apostel Paulo oiwer sijn ümgang mit God sreewe hät. Foir feel lüür up ain schif wat uunergåe däir, hät hai oiwer Jehovaa sägt: “Dai God wat ik tauhööre dau.” (Lees Atos 27:22 bet 24) Al dai wat Jësus genau någåe daue, daue tau Jehovaa tauhööre. Åwer, dat wild is “uuner dem Düüwel sijn macht.” (1 João 5:19) Wen dai wat Jësus någåe, taum Jehovaa beere un em säge daue dat sai em up ümer horge wile, soo as Hai anneeme däit, den, daue sai tau Jehovaa tauhööre. Sich anbaire tau God is air forsprääken wat jërer ainsig måke mut un denåste wart dai mësch tauwt.
3. Wat hät Jësus sij tauwen weese un wosoo dai wat em någåe wile, koine em nåmåke?
3 Jësus hät oos weese wosoo dat måke as hai uutsöcht hät God sijne wile måke. Jësus wäir al anbåre tau God, weegen hai wäir geboore woore in Israel folk, wat al anbåre tau Jehovaa wäir. Nog soo, as hai sich tauwe låte hät, hät hai mër måkt as dai geboote forlange däire. God sij woord wijst oos wat hai sägt hät: “Hijr bün ik . . . taum dijne wile måke, ach God.” (Heb 10:7 un Luc 3:21) Soo, Jësus sij tauwen hät weese dat hai em sijne Fåter sijne wile måke wul. Dai wat em någåe daue, måke dat uk, wen sai sich tauwe låte daue. Sich tauwe låte in wåter, wijst tau ale dat sai sich al anbåre häwe tau God in gebeed.
Sich anbaire tau God bringt seegens
4. Wat koine wij lëre mit dai gaur ümgang wat Davi un Jonatã hare, oiwer wat forsprääke un sijn woord hule?
4 Sich anbaire tau God is ni ain ainfach dail. Is ain forsprääken mit groote wërd! Åwer wat fon seegens krijge wij wen wij oos tau God anbaire daue? Taum t’hooppasse, saie man’s wat fon seegens krijge dai wat tau dai andrer wat forsprääke un sij woord hule daue. Soo as, taum ain amigo häwe, must duu uk air amigo sin. Dat hät besägen mit wat forsprääke un sij woord hule, weegen duu wätst dat’s duu oiwer dij amigo dij bekümre must. Dai Bijbel däit uutdüüre oiwer twai kërls wat aine groote ümgang hare: Davi un Jonatã! Sai häwe sogår aine akord inenaner måkt taum sijne ümgang hule. (Lees 1 Sam 17:57 un 18:1, 3) Lijkerst dat wënige lüür soo’n ümgang häwe, dai mëste ümgang ware stärke wen dai lüür sich anstrenge daue taum sijn woord hule urer wen sai maine daue dat sai dat måke muite. (Prov 17:17 un 18:24)
5. Woo küün dat air seegen sin taum air sklav, wen hai up ümer taum air gaur her tauhööre däir?
5 God sijn lei taum Israel wijst uk dat ni bloos amigos ware seegend wen sai sij woord hule daue, åwer uk andrer, soo as air eskrav un sij her. Wen air eskrav up ümer tauhööre wul tau air gaur her, küün hai ain akord up ümer mit em måke. Dai lei sägt: “Wen dai eskrav wijrer säge däit: ‘Ik dau mijn her, mijn fruug un mijn kiner lijbe; ik wil ni fraimåkt ware’ em sij her däit em foir der wår God henbringe. Den hai däit em dicht bij dai doir urer dai doirstijl henbringe, den em sij her däit em oore mit ain leerernådel steeke, un hai wart em eskrav doir em gans leewend lang sin.” (Êxo 21:5 un 6)
6, 7. (a) Woweegen is gaud for dai lüür sij woord hule? (b) Wat däit dat wijse oiwer oos ümgang mit Jehovaa?
6 Taum dat forfrigt leewend is nöörg dat woord ëre. Ni bloos mit air papijr, åwer mit air kërl urer ain fruug. Twai lüür wat bloosig t’hoop leewe daue, ån forfrigt sin, koine ni stark sicherhët häwe air up der anerd. Sogår eer kiner koine sich ni sicher befijne. Åwer, kërl un fruug wat forfrigt sin un nå dat wat dai Bijbel inlëre däit leewe daue, daue sich anstrenge taum dai problems wat upkåme daue, mit lijb int raich bringe un daue ni glijk sich uutananersriwe låte. (Mat 19:5 un 6, 1 Cor 13:7, 8 un Heb 13:4)
7 In dai tijd woo dai Bijbel sreewe woore is, dat güng gaud mit dai lüür wen sai upsrijwe däire airer as wat kööpe urer forkööpe un weegen eer arbëd. (Mat 20:1, 2 un 8) Soo is dat hüüt uk. Airer dat wij anfänge daue hanle urer up ain stel arbëre, is gaud tau oos afreere urer upsrijwe dat wat wij afreert häwe. Wen wij oos woord ëre, häwe wij beeter amigos, beeter forfrigt leewend un beeter ümgang mit dai womit wij arbëre daue. Soo is dat uk, wen wij oos anbaire tau Jehovaa, oos ümgang mit em wart stärke. Wiman’s saie wosoo is dat gaud wääst taum lüür wat früür leewt häwe, sich tau Jehovaa God anbaire un wat dat tau eer bedüüre däir.
Wosoo sich anbaire tau God hät dat Israel folk seegend?
8. Wat däir bedüüre taum Israel folk anbåre sin taum God?
8 As dat Israel folk forspråke hät God horge is dat folk anbåre woore tau God. Jehovaa hät dat folk forsamelt dicht bij dem Sinai barg un hät sägt: “Wen jij horge daue wat ik säg un soo måke as in mijne akord is, gans sicher jij ware mijn aigen erbschaft mit groote wërd mank al dat folk.” Dat folk häwe ale t’hoop antwoort: “Ales wat Jehovaa sägt hät, wile wij måke.” (Êxo 19:4 bet 8) Tau Israel folk anbåre sin, wäir ni bloos forspreeke wat måke. Däir bedüüre dat sai tau Jehovaa tauhööre däire un hai däir eer soo as sijn “erbschaft mit groote wërd” behandle.
9. Wosoo Israel folk anbåre sin taum God, seegens tau eer bröcht hät?
9 Tau dai israeliten wäir sër gaud dat sai tau Jehovaa tauhööre däire. Hai wäir reäl un däir eer uppasse soo as air lijb Fåter sij kind uppasse däit. God hät tau Israel folk sägt: “Kan ain fruug sij kind wat nog suuge däit forgeete un ni sij aigen kind beduure? Nog dat dës fruuges forgeete däire, ik däir dij nij ais forgeete.” (Isa 49:15) Jehovaa hät eer lenkt mit dai geboote, hät eer koråsch geewt mit dai profëten un hät eer behüütet mit dai ängels. Air fon dai wat dai Salmos sreewe hät, hät soo oiwer Jehovaa sreewe: “Hai däit säge sij woord tau Jacó un uk sijn geboote un gerichten tau Israel. Hai hät dat mit kain anerd folk måkt.” (Sal 147:19 un 20, lees Salmo 34:7, 19 un 48:14) Soo as Jehovaa sij folk uppasst hät, soo däit hai uk uppasse dai wat hüüt sich tau em anbaire.
Woweegen muite wij oos tau God anbaire?
10, 11. Daue wij al in God sijn familg ine ganse wild geboore? Dau uutdüüre?
10 Wen air denke däit sich tau Jehovaa anbaire un sich tauwe låte, kan sin däit dai sich fråge: ‘Woweegen is nöörg mij tau God anbaire?’ Dai antwoord is gans klår wen wij denke daue dat wij ale süündig lüür sin. Weegen Adam sijn süün wij ale sin geboore uut God sij familg. (Rom 3:23 un 5:12) Sich tau God anbaire is nöörg dat wij annåme ware in God sijn groot familg. Woweegen? Wiman’s saie.
11 Kair ainsig fon oos hät aine fåter wat oos geewe kan dat leewend soo as dat sin müst – ån fëgels. (1 Tim 6:19) Wij daue ni geboore ware soo as God sijn kiner, weegen as Adam un Eva süün måkt häwe, dai lüür wäire uutananer for sij lijb fåter, dai wat ales up bröcht hät. (Sai Deuteronômio 32:5) Fon dun an, sin dai lüür wijdaf fon God, hööre ni mër tau God sijn groot familg.
12. (a) Wosoo lüür wat fëgels häwe koine tau God sijn groot familg tauhööre? (b) Wat muite wij måke airer as wij oos tauwe låte?
12 Jërer ainsig fon oos kan forlange dat God oos anneeme däit in sijn familg mit lüür wat hai annåme hät.a Woo kan dat sin, wen wij süündig lüür sin? Dai apostel Paulo hät sreewe: “As wij God sijn faind wäire, Hai hät oos annåme doir em sij Kind sij dood.” (Rom 5:10) Mit tauwen, daue wij God aine gaure forstand forlange dat dat Hai oos anneeme däit. (1 Ped 3:21) Åwer, airer dat wij oos tauwe låte, muite wij wek daile måke. Wij muite God kene, muite lëre oos up em forlåte, lëd ware fon oos fëgels un wij muite wek daile aners måke. (João 17:3, Atos 3:19 un Heb 11:6) Is nog air anerd dail wat måkt ware mut airer dat wij annåme ware in God sijn familg. Wat mag dat sin?
13. Woweegen is nöörg dat dai wat tauhööre wil tau God sijn groot familg, God air forsprääken mökt?
13 Airer dat dai mësch, wat wijdaf is fon God, tau God sijn familg tauhööre kan, dai mut air forsprääken tau Jehovaa måke. Taum dit forståe, dau denke an air lijb fåter wat in sijn familg aine jong, wat kain papa un mama hät, anneeme wil. Dai fåter, ale waite is air gaur kërl. Åwer airer dat hai der jong soo as sij kind anneeme däit, hai däit luure dat dai jong em air dail forsprääke däit. Soo däit hai säge: “Airer dat ik dij anneeme dau soo as mij kind, ik mut waite of duu mij lijbe däist un mij respektijre däist, soo as fåter.” Dai kërl däit bloos dai jong in sijn familg anneeme, wen dai jong em air wirklig forsprääken måke däit. Gans sicher, dat is ni taufeel forlange. Soo uk, Jehovaa dait bloos in sijn familg anneeme dai wat wirklig forsprääke daue, wirklig sich anbaire tau em. Dai Bijbel sägt: “Daut juuch körper anbaire tau God, up ain moor wat hai anneeme däit, leewig un hailig.” (Rom 12:1)
Sich anbaire wijst lijb un gloobe
14. Wosoo sich anbaire, däit lijb wijse?
14 Forsprääke sich tau Jehovaa anbaire, wijst oos lijb up em. Wij koine dat t’hoopmaine mit dem truug woord. Dai kristlig kërl wat sich truuge löt, däit lijb wijse doir rëal tau sijne fruug forsprääke reäl sin, hät nischt sägen wat passijre däit. Dat is sich woord hule mit air mësch, ni bloos ain ainfach forsprääken. Dai kristlig kërl däit forståe dat hai ni mit sijn bruud t’hoopleewe kan, wen hai ni air truug woord mökt. Up der selwig årt, wij koine ni dai gaure daile häwe, wat wij krijge wen wij fon Jehovaa sijn familg sin, ån tau God forsprääke oos tau em anbaire. Dårweegen, daue wij oos tau God anbaire weegen lijkerst dat wij fëgels häwe, wile wij tau em tauhööre un reäl tau em sin, hät nischt sägen wat passijre däit. (Mat 22:37)
15. Wosoo sich anbaire, däit gloobe wijse?
15 Wen wij oos taum God anbaire daue, wijse wij gloobe. Woweegen? Dat gloobe an Jehovaa giwt oos sicherhët dat näig an em ranerkåme, is gaud for oos. (Sal 73:28) Wij waite dat ni ümer soo licht is, leewe soo as God wil in aine wild ful slechte lüür, åwer wij forlåte oos an dat wat God oos forspråke hät, dat hai oos bijståe däit wen wij oos anstrenge daue. (Fil 2:15 un 4:13) Wij waite dat wij fëgels häwe, åwer wij häwe sicherhët dat Jehovaa barmhärtsig is mit oos, lijkerst wen wij forkërde daile måke daue. (Lees Salmo 103:13, 14 un Romanos 7:21 bet 25) Wij häwe gloobe dat Jehovaa oos beloone däit, wen wij oos anstrenge daue taum reäl sin. (Jó 27:5)
Sich anbaire taum God giwt groot fruir
16, 17. Woweegen giwt dat soo’n groot fruir sich anbaire taum Jehovaa?
16 Sich selwst taum Jehovaa anbaire, giwt groot fruir, weegen dårtau mut man sich gans leewend tau Jehovaa geewe. Soo as Jësus sägt hät: “Is mër fruir im geewen, as im krijgen.” (Atos 20:35) Jësus hät groot fruir “im geewen” hat, as hai dai lüür upm preegarbëd inlërt hät. Taum dai lüür helpe dai weeg fone leewend fijne, däir Jësus slimhët ine leewend doirsete un wen dat nöörg wäir, däir hai ån eeten un ån uutroogen blijwe. (João 4:34) Jësus wil gërn em sij Fåter frööge. Hai hät sägt: “Ik dau ümer måke wat em gefült.” (João 8:29 un Prov 27:11)
17 Den, Jësus hät sijn jüngers inlërt wosoo sai ain fröölig leewend häwe küüne, as hai sägt hät: “Wen air mij någåe wil, mut sijn aigen wile besijdlåte.” (Mat 16:24) Wen wij dat måke, kåme wij näig an Jehovaa raner. Kan air beeter mësch sin taum oos uppasse up soo lijb moor?
18. Woweegen sich anbaire tau Jehovaa un dårnå leewe giwt mër fruirhët as sich tau anerd dail urer mësch anbaire?
18 Sich taum Jehovaa anbaire un leewe taum sijne wile måke, giwt mër fruir as sich anbaire taum irgends air anerd dail urer mësch. Feel wat sich anstrengt häwe taum rijk ware, sin ni wirklig fröölig woore un häwe uk ni fruir hat. Åwer dai wat sich taum Jehovaa anbåre häwe, dai sin wirklig fröölig woore. (Mat 6:24) Sai daue sich ni taum aine arbëd anbaire, åwer sai daue “mit God t’hooparbëre”, air wat eer dåroiwer låwe däit, dårweegen sin sai wirklig fröölig. (1 Cor 3:9) Kair küün grööter wërd for oos dåroiwer geewe, as Jehovaa. Hai däit sogår måke dat dai reäl werer jong ware, dat sai up ümer fröölig leewe koine mit Jehovaa sij behüüten. (Jó 33:25, lees Hebreus 6:10)
19. Wat fon geschenk krijge dai wat sich taum Jehovaa anbaire daue?
19 Wen’s duu dijn leewend taum Jehovaa anbaire däist, krijgst duu ain stark ümgang mit em. Dai Bijbel sägt: “Kåmt näig an God, un hai kümt näig an juuch.” (Tia 4:8 un Sal 25:14) In dat anerd lëren, daue wij saie woweegen koine wij oos sicher befijne taum uutsuiken Jehovaa tauhööre.
[Nåt]
a Dai “andrer schåpe” fon Jësus, ware ni God sijn kiner airer as dai 1.000 jår taum sluss kåme. Lijkerst soo, dårweegen dat sai sich tau God anbåre häwe, sai koine God soo as “Fåter” nene un sin soo as dai wat taum God sijn groot familg tauhööre daue. (João 10:16, Isa 64:8, Mat 6:9 un Apo 20:5)
Woo däist duu antwoore?
• Wat bedüürt sich tau God anbaire?
• Wosoo ware seegend dai wat sich taum God anbaire daue?
• Woweegen dai wat Jësus någåe, sich tau Jehovaa anbaire muite?
[Bijld]
Sich tau God anbaire un dårnå leewe giwt fruir up ümer