आइतबार, अगस्त १७
उहाँको उपासना गर, जसले आकाश, पृथ्वी . . . बनाउनुभयो।—प्रका. १४:७.
वासस्थानमा एउटा चोक थियो, जुन चारैतिर पाल टाँगेर बनाइएको थियो। त्यस खुला चोकमा पुजारीहरू आ-आफ्नो जिम्मेवारी पूरा गर्थे। चोकमा अग्निभेटी चढाउनको लागि तामाको एउटा ठूलो वेदी थियो। अनि भेट हुने पाल र वेदीको बीचमा तामाको एउटा ठूलो बाटा थियो, जहाँको पानीले पुजारीहरू पवित्र सेवा चढाउनुअघि आफ्नो हातखुट्टा धुन्थे। (प्रस्थ. ३०:१७-२०; ४०:६-८) अहिले पृथ्वीमा बाँकी रहेका अभिषिक्त जनहरूले आध्यात्मिक मन्दिरको भित्री चोकमा वफादार भई सेवा गर्छन्। त्यस चोकको पानी भएको ठूलो बाटाले तिनीहरूलाई र सबै ख्रिष्टियनलाई नैतिक तथा आध्यात्मिक रूपमा शुद्ध हुनुपर्ने महत्त्वपूर्ण कुरा सम्झाउँछ। त्यसोभए “ठूलो भीड”-ले कहाँ रहेर उपासना गर्छ? प्रेषित युहन्नाले तिनीहरूलाई ‘सिंहासनको अगाडि उभिएर दिनरात परमेश्वरलाई पवित्र सेवा चढाइरहेको’ देखे। (प्रका. ७:९, १३-१५) ठूलो भीडले यसै पृथ्वीमा रहेर आध्यात्मिक मन्दिरको बाहिरी चोकमा यहोवाको उपासना गर्छ। यहोवाको महान् आध्यात्मिक मन्दिरमा उहाँको उपासना गर्ने अनमोल सुअवसर पाएकोमा हामी साँच्चै कृतज्ञ छौँ! w२३.१० पृ. २८ अनु. १५-१६
सोमबार, अगस्त १८
परमेश्वरले तिनीसित प्रतिज्ञा गर्नुभएको हुनाले . . . तिनको विश्वासले गर्दा तिनी बलियो भए।—रोमी ४:२०.
यहोवा हामीलाई एल्डरहरूमार्फत पनि बल दिनुहुन्छ। (यसै. ३२:१, २) त्यसैले चिन्ताफिक्रीले सताउँदा आफ्ना भावनाहरू कुनै एल्डरलाई बताउनुहोस्। तिनले मदत दिँदा कृतज्ञ भई स्विकार्नुहोस्। एल्डरहरूमार्फत यहोवा तपाईँलाई बलियो पार्न सक्नुहुन्छ। चाहे हाम्रो आशा पृथ्वीमा सधैँभरि बाँच्ने होस् वा स्वर्गमा, त्यसले हामीलाई बल दिन सक्छ। (रोमी ४:३, १८, १९) यस आशाले हामीलाई परीक्षाहरू सहन, साक्षीकार्यमा लागिरहन र मण्डलीमा विभिन्न असाइनमेन्ट पूरा गर्न बल दिन्छ। (१ थिस्स. १:३) प्रेषित पावललाई पनि यही आशाले बल दिएको थियो। तिनी “थिचिएका,” “अन्योलमा परेका” र ‘पछारिएका’ थिए। तिनको “खेदो गरिएको” थियो अनि तिनको ज्यानसमेत खतरामा परेको थियो। (२ कोरि. ४:८-१०) पावलले आफ्नो आशामा ध्यान केन्द्रित गर्दा सहने बल पाए। (२ कोरि. ४:१६-१८) पावलले स्वर्गमा अमर जीवन पाउने आशामा ध्यान केन्द्रित गरे। त्यस आशामा मनन गरेकोले तिनले आफ्नो भित्री व्यक्तित्व “दिनदिनै नयाँ हुँदै गइरहेको” महसुस गरे। w२३.१० पृ. १५-१६ अनु. १४-१७
मङ्गलबार, अगस्त १९
यहोवाले आफ्ना मानिसहरूलाई बल दिनुहुनेछ, यहोवाले आफ्ना मानिसहरूलाई शान्तिको वरदान दिनुहुनेछ।—भज. २९:११.
प्रार्थना गर्दा ‘के यहोवाले मेरो प्रार्थनाको जवाफ दिने समय आइसक्यो?’ भनेर विचार गर्नुहोस्। हामीलाई आफ्नो प्रार्थनाको जवाफ तुरुन्तै पाउनुपर्छ जस्तो लाग्न सक्छ। तर हामीलाई मदत गर्ने सबैभन्दा उचित समय यहोवालाई थाह छ। (हिब्रू ४:१६) आफूले मागेको कुरा तुरुन्तै नपाउँदा यहोवाले जवाफ दिनुभएन जस्तो लाग्न सक्छ। तर उहाँको तर्फबाट जवाफ यस्तो पनि हुन सक्छ: ‘अहिले अलि बेला भएको छैन।’ जस्तै: गम्भीर रोग लागेका भाइले निको होस भनेर प्रार्थना गरे तर तिनको स्वास्थ्यमा कुनै सुधार आएन। यहोवाले तिनलाई चमत्कारपूर्ण ढङ्गमा निको पार्नुभएको भए सैतानले उहाँलाई यसो भन्न सक्थ्यो: ‘तपाईँले निको पार्नुभएकोले मात्र उसले तपाईँको सेवा गरिरहेको हो।’ (अय्यु. १:९-११; २:४) यसबाहेक यहोवाले सबै रोगबिमार निको पार्ने समय तोकिसक्नुभएको छ। (यसै. ३३:२४; प्रका. २१:३, ४) त्यो समय नआएसम्म हामी चमत्कारपूर्ण ढङ्गमा निको हुने आशा गर्न सक्दैनौँ। त्यसैले ती भाइले यहोवासित आफ्नो रोगसित लड्न र वफादार भई उहाँको सेवा गरिरहन बल र मनोशान्ति माग्नु उचित हुन्थ्यो। w२३.११ पृ. २३ अनु. १३