Capítulo 48
Saliendo for di cas di Jairo i rebishitando Nazaret
JESÚS tabata mashá ocupá e dia ei—nabegando for di Decápolis, curando e señora cu e derrame di sanger, i resusitando e yiu muher di Jairo. Pero e dia no a pasa ainda. Ta parce cu ora Jesús a sali for di cas di Jairo, dos homber ciegu a sigi tras di dje, gritando: “Tene misericordia di nos, Yiu di David.”
Door di yama Jesús “Yiu di David,” e dos homber a expresa nan creencia di cu Jesús tabata heredero dje trono di David, i cu p’sei e tabata Mesías primintí. Sin embargo, ta parce cu Jesús a ignora nan sclamacion pa auxilio, kizás pa pone na prueba nan persistencia. Pero e dos homber no a kita. Nan a sigi Jesús te na su posada, i ora el a drenta e cas, nan a sigié te padén.
Padén Jesús a púntranan: “Boso tin fe cu mi por haci esei?”
Nan a contesta cu confianza: “Sí, Señor.”
Pues, tocando nan wowo, Jesús a bisa: “Laga sosode cu boso segun boso fe.” Di ripiente nan por a mira! Anto Jesús a mándanan severamente: “Percura pa ningun hende sa di esei.” Pero yená cu alegría, nan a ignora e mandamento di Jesús i a papia tocante dje den tur e país.
Net ora e dos homber a bai, hende a drenta cu un homber dominá pa demoño cua demoño a horta su abla. Jesús a saca e demoño, i e homber a cuminza papia un bez. E multitud a straña riba tal milagro, bisando: “Nunca cos asina a wordu mirá den Israel.”
Fariseo també tabatei. Nan no por a nenga tal milagro, pero den nan incredulidad perverso nan a repiti nan acusacion en cuanto e fuente dje obranan poderoso di Jesús, bisando: “E ta saca demoño mediante e gobernante di demoño.”
Un poco despues di tal sosodimento, Jesús a bolbe na su pueblo natal di Nazaret, ma awor den compañía di su disípelnan. Rond di un aña promé, el a bishita e sinagoga i a siña den dje. Aunque na principio e pueblo a straña riba su palabra agradable, despues nan a haya su siñanza ofensivo i a purba di maté. Awor, den su misericordia, Jesús a haci otro esfuerzo pa yuda su beciñanan di antes.
Aunque hende a bini cerca Jesús na multitud grandi na otro lugar, ta parce cu nan no a haci esei den Nazaret. Pues, riba dia di sabat, Jesús a bai ne sinagoga pa siña. E mayor parti di hende cu a scuché a keda asombrá. Nan a puntra: “Unda e homber ei a haya tal sabiduría i obra poderoso asina? Esei no ta yiu dje carpinté? Su mama no ta yamá María, i su rumanan yamá Santiago i José i Simón i Hudas? I su ruman muhernan, nan tur no tei cerca nos? Unda, anto, e homber a haya tur e cosnan ei?”
Nan a pensa, ‘Jesús ta solamente un homber local mescos cu nos. Nos a miré desde chikito te cu el a bira grandi, i nos ta conoce su famía. Con e por ta Mesías?’ Pues, apesar di tur evidencia—su gran sabiduría i milagronan—nan a rechazé. Asta hende di su mes famía a trompica riba dje, pasobra nan a conocé bon, haciendo Jesús conclui: “Un profeta no ta sin onor sino den su propio territorio i cerca su propio famía i den su propio cas.”
Realmente, Jesús a straña riba nan falta di fe. P’sei e no a haci ningun milagro ei fuera di pone man riba algun hende enfermo i cúranan. Mateo 9:27-34; 13:54-58; Marco 6:1-6; Isaías 9:7.
▪ Door di yama Jesús e “Yiu di David,” e dos homber ciegu a mustra cu nan a kere kico?
▪ Fariseo a decidi di duna cua splicacion dje milagro di Jesús?
▪ Pakico tabata misericordioso di parti di Jesús di bolbe pa yuda hende di Nazaret?
▪ Con hende di Nazaret a recibi Jesús, i pakico?