List Jakuba
1 Jakub,+ niewolnik+ Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu plemion,+ które są rozproszone:+
Pozdrowienia!
2 Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia,+ 3 bo przecież wiecie, że wypróbowana jakość waszej wiary prowadzi do wytrwałości.+ 4 A wytrwałość niech dopełni swego dzieła, abyście byli zupełni+ i pod każdym względem zdrowi, w niczym nie mając braków.+
5 Jeżeli więc komuś z was brakuje mądrości,+ niech prosi Boga,+ bo on daje wszystkim szczodrze i bez wypominania+ — a będzie mu dana.+ 6 Ale niech prosi+ z wiarą, nic nie wątpiąc,+ bo kto wątpi, jest podobny do fali morskiej pędzonej przez wiatr+ oraz miotanej tu i tam. 7 Doprawdy, niech taki człowiek nie sądzi, iż cokolwiek otrzyma od Jehowy;+ 8 jest człowiekiem niezdecydowanym,+ niestałym+ na wszystkich swych drogach.
9 A pomniejszy brat niech się wielce raduje ze swego wywyższenia,+ 10 bogaty+ zaś ze swego upokorzenia, gdyż przeminie on jak kwiat roślinności.+ 11 Słońce bowiem wschodzi ze swym palącym żarem i wysusza roślinność, a jej kwiat opada i ginie piękno jej zewnętrznego wyglądu. Tak też bogacz zwiędnie na swych drogach życiowych.+
12 Szczęśliwy jest człowiek wytrwale znoszący doświadczanie,+ bo gdy dostąpi uznania, otrzyma koronę życia,+ którą [Jehowa] obiecał tym, co go zawsze miłują.+ 13 Niech nikt, kto jest doświadczany,+ nie mówi: „Przez Boga jestem doświadczany”. Bóg bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza. 14 Ale każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie.+ 15 Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech;+ z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć.+
16 Nie dajcie się wprowadzić w błąd,+ bracia moi umiłowani. 17 Każdy dobry dar+ i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry,+ bo zstępuje od Ojca świateł+ niebiańskich, a u niego nie ma zmienności obracania się cienia.+ 18 Ponieważ tak chciał,+ więc nas zrodził słowem prawdy,+ abyśmy byli niejako pierwocinami+ jego stworzeń.
19 Wiedzcie to, bracia moi umiłowani. Każdy człowiek ma być prędki do słuchania, nieskory do mówienia,+ nieskory do srogiego gniewu;+ 20 bo srogi gniew człowieka nie prowadzi do prawości+ Bożej. 21 Odrzućcie zatem wszelką plugawość i tę rzecz zbyteczną, zło,+ a z łagodnością przyjmujcie zaszczepianie słowa,+ które może wybawić wasze dusze.+
22 Jednakże stańcie się wykonawcami słowa,+ a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie fałszywym rozumowaniem.+ 23 Bo jeśli ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą,+ to jest podobny do człowieka, który przygląda się w zwierciadle swemu naturalnemu obliczu. 24 Gdyż przygląda się sobie i odchodzi, i natychmiast zapomina, jakim jest człowiekiem. 25 Kto zaś wgląda w doskonałe prawo+ związane z wolnością i w nim trwa, ten będzie szczęśliwy,+ że to czyni, ponieważ nie stał się zapominającym słuchaczem, lecz wykonawcą dzieła.+
26 Jeżeli komuś się wydaje, że formalnie jest czcicielem,+ a jednak nie kiełzna swego języka,+ lecz ciągle zwodzi swoje serce,+ to jego forma oddawania czci jest daremna.+ 27 Forma oddawania czci, która jest czysta+ i nieskalana+ z punktu widzenia naszego Boga i Ojca, polega na tym: opiekować się sierotami+ i wdowami+ w ich ucisku+ oraz zachowywać siebie nie splamionym+ przez świat.+
2 Bracia moi, czyż trzymacie się wiary naszego Pana, Jezusa Chrystusa — naszej chwały+ — gdy okazujecie względy w sposób stronniczy?+ 2 Bo jeśli na wasze zebranie+ przychodzi mąż ze złotymi pierścieniami na palcach i w okazałej odzieży, ale przychodzi też biedak+ w wybrudzonej odzieży, 3 wy zaś spoglądacie przychylnie+ na tego, który nosi okazałą odzież, i mówicie: „Ty usiądź tu na zaszczytnym miejscu”, a do biednego mówicie: „Ty stój” albo: „Usiądź tam u mego podnóżka”, 4 to czyż nie dokonujecie między sobą rozróżnień+ i czyż nie staliście się sędziami+ podejmującymi niegodziwe rozstrzygnięcia?+
5 Słuchajcie, bracia moi umiłowani. Czyż Bóg nie wybrał biednych+ względem świata, żeby byli bogaci+ w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, co go miłują?+ 6 Wy zaś znieważyliście biednego. Czyż to nie bogaci was ciemiężą+ i ciągną przed sądy?+ 7 Czyż nie oni bluźnią+ szlachetnemu imieniu, od którego zostaliście nazwani?+ 8 Jeżeli więc spełniacie prawo+ królewskie według słów Pisma: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie”,+ to czynicie bardzo dobrze. 9 Ale jeśli dalej kogoś stronniczo wyróżniacie,+ to popełniacie grzech, bo to prawo+ gani was jako ludzi występnych.
10 Kto bowiem przestrzega całego Prawa, ale czyni fałszywy krok w jednym szczególe, staje się przestępcą względem nich wszystkich.+ 11 Bo ten, który rzekł: „Nie wolno ci cudzołożyć”,+ rzekł również: „Nie wolno ci mordować”.+ Jeśli zatem nie popełniasz cudzołóstwa, lecz mordujesz, stajesz się człowiekiem występującym przeciw prawu. 12 Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni według prawa wolnego ludu.+ 13 Bo nad tym, kto nie okazuje miłosierdzia, odbędzie się sąd bez miłosierdzia.+ Miłosierdzie tryumfuje nad sądem.
14 Jaki z tego pożytek, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę,+ ale nie ma uczynków?+ Czyż ta wiara może go wybawić?+ 15 Jeżeli brat lub siostra są nadzy i nie mają dość pokarmu na dany dzień,+ 16 a ktoś z was mówi im: „Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i dobrze najedzcie”, ale nie dajecie im tego, co konieczne dla ciała, to jaki z tego pożytek?+ 17 Tak też wiara, jeśli nie ma uczynków,+ sama w sobie jest martwa.
18 Niemniej jednak ktoś powie: „Ty masz wiarę, a ja mam uczynki. Pokaż mi swą wiarę bez uczynków, a ja pokażę ci wiarę poprzez moje uczynki”.+ 19 Wierzysz, że jest jeden Bóg?+ Czynisz bardzo dobrze. Jednakże i demony wierzą, a dygoczą.+ 20 Ale czy chciałbyś wiedzieć, o pusty człowiecze, że wiara bez uczynków jest bezczynna? 21 Czy nasz ojciec Abraham+ nie został uznany za prawego na podstawie uczynków, gdy na ołtarzu ofiarował swego syna Izaaka?+ 22 Widzisz, że jego wiara współdziałała z jego uczynkami i dzięki uczynkom jego wiara została wydoskonalona,+ 23 i spełniły się słowa Pisma, które mówią: „Abraham uwierzył Jehowie i poczytano mu to za prawość”,+ i został nazwany „przyjacielem+ Jehowy”.
24 Widzicie, że człowiek ma być uznany za prawego+ dzięki uczynkom,+ a nie tylko dzięki wierze.+ 25 Tak samo i nierządnica Rachab+ — czy nie została uznana za prawą dzięki uczynkom, gdy gościnnie przyjęła posłańców i wysłała ich inną drogą?+ 26 Doprawdy, jak ciało bez ducha jest martwe,+ tak i wiara bez uczynków jest martwa.+
3 Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami,+ bracia moi, gdyż wiecie, że czeka nas cięższy sąd.+ 2 Wszyscy bowiem wielokrotnie się potykamy.+ Jeżeli ktoś nie potyka się w słowie,+ to jest człowiekiem doskonałym,+ zdolnym okiełznać także całe swe ciało. 3 Jeśli wędzidła uzd+ wkładamy w pyski koniom, aby były nam posłuszne,+ kierujemy również całym ich ciałem. 4 Oto nawet statki, choć tak duże i pędzone przez tęgie wiatry, kierowane są bardzo małym sterem+ tam, dokąd chce wola sternika.
5 Tak też język jest małym członkiem ciała, a jednak wielce się przechwala.+ Oto jakże małego ognia trzeba, żeby podpalić jakże wielki las! 6 Tak, język jest ogniem.+ Język stanowi wśród naszych członków świat nieprawości, plami bowiem całe ciało+ i zapala koło życia naturalnego, a sam jest zapalany przez Gehennę. 7 Bo wszelki gatunek dzikich zwierząt oraz ptaków i stworzeń pełzających, i stworzeń morskich da się ujarzmić i został ujarzmiony przez rodzaj ludzki.+ 8 Języka zaś nikt z ludzi ujarzmić nie potrafi. Szkodliwa to, krnąbrna rzecz, pełna śmiercionośnego jadu.+ 9 Błogosławimy nim Jehowę,+ samego Ojca,+ i nim też przeklinamy+ ludzi, powołanych do istnienia „na podobieństwo Boże”.+ 10 Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo.
Nie byłoby właściwe, bracia moi, żeby się tak dalej działo.+ 11 Czyż źródło+ tryska z tego samego otworu słodyczą i goryczą? 12 Bracia moi, czyż drzewo figowe może wydawać oliwki, a winorośl — figi?+ Podobnie też słona woda nie może dawać wody słodkiej.
13 Kto wśród was jest mądry i odznacza się zrozumieniem? Ten niech swym szlachetnym postępowaniem pokaże swe uczynki+ z łagodnością właściwą mądrości. 14 Ale jeśli w swych sercach macie gorzką zazdrość+ i swarliwość,+ to się nie przechwalajcie+ i nie kłamcie przeciwko prawdzie.+ 15 Nie jest to mądrość zstępująca z góry,+ lecz ziemska,+ zwierzęca, demoniczna.+ 16 Bo gdzie zazdrość+ i swarliwość, tam zamęt i wszelka podłość.+
17 Ale mądrość+ z góry jest przede wszystkim nieskalanie czysta,+ następnie usposobiona pokojowo,+ rozsądna,+ gotowa okazać posłuszeństwo, pełna miłosierdzia i dobrych owoców,+ nie czyni stronniczych wyróżnień,+ nie jest obłudna.+ 18 Ponadto nasienie owocu+ prawości+ jest w pokojowych+ warunkach siane dla tych, którzy czynią pokój.+
4 Skąd się biorą wojny i skąd walki między wami? Czy nie stąd:+ z waszych żądz rozkoszy zmysłowej, które toczą bój w członkach waszego ciała?+ 2 Pragniecie, a jednak nie macie. Mordujecie+ i pożądacie,+ a jednak nie jesteście w stanie uzyskać. Walczycie+ i wojujecie. Nie macie, ponieważ nie prosicie. 3 I prosicie, a jednak nie otrzymujecie, ponieważ prosicie w niewłaściwym celu,+ aby tego użyć dla swych żądz rozkoszy zmysłowej.+
4 Cudzołożnice,+ czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem?+ Kto więc chce być przyjacielem+ świata, czyni siebie nieprzyjacielem Boga.+ 5 Albo czy się wam wydaje, że Pismo na darmo mówi: „Duch, który obrał w nas siedzibę, stale pożąda ze skłonnością do zawiści”?+ 6 Jednakże niezasłużona życzliwość, którą On okazuje, jest większa.+ Dlatego Pismo mówi: „Bóg przeciwstawia się wyniosłym,+ lecz pokornych obdarza niezasłużoną życzliwością”.+
7 Toteż podporządkujcie się+ Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu,+ a ucieknie od was.+ 8 Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was.+ Obmyjcie ręce, grzesznicy,+ i oczyśćcie serca,+ niezdecydowani.+ 9 Dajcie wyraz swej niedoli i okazujcie żałość, i płaczcie.+ Niech wasz śmiech zamieni się w żałość, a wasza radość w strapienie.+ 10 Ukorzcie się w oczach Jehowy,+ a on was wywyższy.+
11 Bracia, przestańcie mówić przeciwko sobie nawzajem.+ Kto mówi przeciwko bratu lub osądza+ swego brata, ten mówi przeciwko prawu i osądza prawo. Jeżeli zaś osądzasz prawo, to nie jesteś wykonawcą prawa, lecz sędzią.+ 12 Jeden jest prawodawca i sędzia+ — ten, który jest w stanie wybawić i zgładzić.+ Ty zaś kim jesteś, żebyś osądzał swego bliźniego?+
13 Nuże teraz wy, którzy mówicie: „Dzisiaj lub jutro udamy się do tego miasta i spędzimy tam rok, i będziemy prowadzić interesy oraz ciągnąć zyski”,+ 14 a przecież nie wiecie, co jutro będzie z waszym życiem.+ Jesteście bowiem oparem, który ukazuje się na chwilkę, a potem znika.+ 15 Powinniście natomiast mówić: „Jeżeli Jehowa zechce,+ będziemy żyli, a także uczynimy to lub owo”.+ 16 Teraz zaś chełpicie się w swych zarozumiałych przechwałkach.+ Wszelkie takie chełpienie się jest niegodziwe. 17 Jeśli zatem ktoś umie czynić to, co słuszne, a jednak tego nie czyni,+ jest to jego grzech.+
5 Nuże teraz wy, bogacze,+ płaczcie, wyjąc nad niedolami, które na was przychodzą.+ 2 Wasze bogactwo zgniło, a wasze szaty wierzchnie zostały zjedzone przez mole.+ 3 Wasze złoto i srebro przerdzewiało, a ich rdza będzie świadectwem przeciw wam i strawi wasze ciała. To, coście zgromadzili+ w dniach ostatnich,+ jest jak ogień.+ 4 Oto zapłata należna pracownikom, którzy zebrali plony z waszych pól, zatrzymana przez was,+ wciąż woła,+ a wołania żniwiarzy o pomoc+ doszły do uszu+ Jehowy Zastępów. 5 Żyjecie w zbytku na ziemi i oddajecie się rozkoszy zmysłowej.+ Tuczycie swe serca w dniu rzezi.+ 6 Potępiacie, mordujecie prawego. Czy on się wam nie przeciwstawia?+
7 Toteż, bracia, okazujcie cierpliwość aż do obecności+ Pana. Oto rolnik czeka na cenny plon ziemi, okazując co do niego cierpliwość, dopóki nie otrzyma deszczu wczesnego i deszczu późnego.+ 8 Wy też okazujcie cierpliwość;+ utwierdźcie swe serca, gdyż obecność Pana się przybliżyła.+
9 Nie wzdychajcie, bracia, jedni nad drugimi, abyście nie zostali osądzeni.+ Oto Sędzia stoi przed drzwiami.+ 10 Bracia, za wzór+ w cierpieniu zła+ i okazywaniu cierpliwości+ weźcie proroków,+ którzy mówili w imieniu Jehowy.+ 11 Oto za szczęśliwych ogłaszamy tych, którzy wytrwali.+ Słyszeliście o wytrwałości Hioba+ i widzieliście, jaki wynik sprawił Jehowa,+ że Jehowa jest bardzo tkliwy w uczuciach i miłosierny.+
12 Przede wszystkim jednak, bracia moi, przestańcie przysięgać — czy to na niebo, czy na ziemię, czy jakąkolwiek inną przysięgą.+ Ale niech wasze Tak znaczy Tak, a wasze Nie — Nie, abyście nie popadli pod sąd.+
13 Cierpi ktoś zło wśród was? Niech się modli.+ Jest ktoś w dobrym nastroju? Niech śpiewa psalmy.+ 14 Choruje ktoś wśród was?+ Niech przywoła starszych+ zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go oliwą+ w imię Jehowy. 15 A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego+ i Jehowa go podniesie.+ Jeśli zaś popełnił grzechy, będzie mu to przebaczone.+
16 Dlatego otwarcie wyznawajcie+ jedni drugim swe grzechy i módlcie się jedni za drugich, abyście zostali uzdrowieni.+ Błaganie prawego, gdy działa, ma wielką siłę.+ 17 Eliasz był człowiekiem żywiącym uczucia podobne do naszych,+ a jednak zanosząc modlitwę, pomodlił się, żeby deszcz nie padał;+ i nie spadł deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. 18 I znowu się pomodlił, a niebo dało deszcz i ziemia wydała swój plon.+
19 Bracia moi, jeśli ktoś wśród was zostanie odciągnięty od prawdy, a drugi go zawróci,+ 20 wiedzcie, że kto zawróci grzesznika z błędu+ jego drogi, ten wybawi jego duszę od śmierci+ i zakryje mnóstwo grzechów.+