Od naszych Czytelników

Samobójstwo Z całego serca dziękuję za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Czy samobójstwo jest rozwiązaniem?” [8 kwietnia 1994]. Jakże często chciałam obrać taką drogę! We wczesnym dzieciństwie wykorzystał mnie seksualnie ktoś, komu ufałam. (...) Straciłam już rachubę, ile razy w przeszłości zapisałam sobie: ‚Chcę umrzeć’. Potem zostałam Świadkiem Jehowy i obecnie pełnię służbę pełnoczasową, ale tamta myśl niekiedy jeszcze powraca. Było tak zaledwie dzień przed otrzymaniem tego artykułu, który poruszył mnie do łez. Jehowa pozwala mi żyć i wciąż zdaje się łagodnie mówić: ‚Nie umieraj’. Naprawdę bardzo dziękuję.

Y. K., Japonia

Były bokser Jestem bardzo wdzięczna za artykuł „Nauczyłem się nienawidzić tego, co kochałem” [8 czerwca 1994]. Poznanie dziejów Obdulia Nuñeza sprawiło, że lepiej zrozumieliśmy niektóre problemy zdrowotne mojego męża. Był kiedyś bokserem i obecnie także cierpi z powodu depresji. Doprawdy, to Jehowa Bóg pomógł mu zmienić życie!

S. S., USA

Reakcja na opowiadanie o osobistych przeżyciach Dziękuję bardzo za opublikowanie wzruszającego opowiadania Larry’ego Rubina „Nie jestem już skałą ani wyspą” [8 grudnia 1994]. Wiele osób często nie potrafi zrozumieć tych, którzy mają za sobą ciężkie przejścia. Mój własny syn mi powiedział, że gdybym naprawdę przejawiała wiarę, to bym nie była przygnębiona! Ale nie każdy potrafi zapomnieć o przeszłości. Proszę, dalej zamieszczajcie tego rodzaju historie. Modlę się, aby zmiękczyły one niektóre serca.

M. L., Wielka Brytania

Brak mi słów, by wyrazić swą wdzięczność. Bardzo często stykamy się z ludźmi, którzy mają urazy psychiczne z powodu dawnych krzywd. Pomaganie im w znalezieniu swego miejsca w zborze oraz w nawiązaniu więzi z Jehową jest niełatwym zadaniem. Artykuł ten wykazał, że osoby takie mogą się nauczyć miłości i zaufania.

J. D., Kanada

Jestem chrześcijanką od 25 lat. Umysłem służyłam Bogu wiernie, lecz moje serce było jakby skamieniałe. Dorastałam w rodzinie alkoholików i doznawałam różnych udręk, między innymi byłam bita i wykorzystywana seksualnie. Mimo że Jehowa tyle dla mnie uczynił, nie potrafię Go pokochać. Opowiadanie Larry’ego Rubina obudziło jednak we mnie promyk nadziei, że może — ale tylko może — któregoś dnia zdołam zapłakać nad swą przeszłością i zacznę żywić jakieś uczucia. Może też pozyskam to, czym cieszy się obecnie Larry Rubin: miłość, zaufanie i akceptację.

A. F., USA

Niektóre publikowane dotąd życiorysy ukazywały jak gdyby nadludzi — osoby nie znające lęku, rozterek wewnętrznych ani słabości. Larry Rubin przedstawił swe losy z innej strony. Był otwarty i wyjawił swe najskrytsze uczucia. Tego rodzaju życiorysy przemawiają do nas, bo mówią o sprawach zdarzających się też w naszym życiu.

F. D. S., Brazylia

Rozmowy o religii Chociaż zostałam wychowana na chrześcijankę, nieśmiałość bardzo utrudnia mi pełne angażowanie się w publiczną działalność kaznodziejską, zwłaszcza wśród kolegów i koleżanek szkolnych. Rady udzielone w artykule „Młodzi ludzie pytają: Po co rozmawiać o Bogu?” [8 października 1994] przypomniały mi, jak ważna jest ta praca. Postanowiłam wziąć sobie do serca Wasze zachęty i zdobywać odpowiednie wykwalifikowanie do nauczania Słowa Bożego.

K. K., Nigeria