Luty

Kiedy ciężko chory król Ezechiasz błagał Jehowę, żeby wyzdrowieć, On go uleczył (2 Król. 20:1-6). Natomiast kiedy apostoł Paweł błagał Jehowę o usunięcie ‛ciernia w ciele’, Jehowa go nie usunął (2 Kor. 12:7-9). Król Herod chciał zabić apostołów Jakuba i Piotra. Jakuba stracono, podczas gdy Piotr został ocalony za sprawą cudu (Dzieje 12:1-11). Możemy się zastanawiać: „Dlaczego Jehowa uratował Piotra, a Jakuba nie?”. Biblia tego nie mówi. Ale jednego możemy być pewni: ‛Niesprawiedliwość jest Jehowie obca’ (Powt. Pr. 32:4). Czasami Jehowa może odpowiedzieć na naszą modlitwę w sposób, którego byśmy się nie spodziewali. Ale nie będziemy na to narzekać, bo jesteśmy przekonani, że wszystko, co robi, wynika z miłości i sprawiedliwości (Hioba 33:13). w23.11 s. 21, ak. 6

Pod natchnieniem Jakub napisał, że ludzie mądrzy są ‛gotowi okazywać posłuszeństwo’. Co to oznacza? Powinniśmy być posłuszni tym, którym Jehowa powierzył pewną miarę władzy, i robić to chętnie. Oczywiście nie oczekuje On, że posłuchamy kogoś, kto namawia nas do łamania Jego przykazań (Dzieje 4:18-20). Być może łatwiej nam podporządkowywać się Jehowie niż ludziom. W końcu Jego kierownictwo zawsze jest doskonałe (Ps. 19:7). Ale nie można tak powiedzieć o ludziach, którzy sprawują władzę. Mimo to nasz niebiański Ojciec powierzył pewną jej miarę rodzicom, przedstawicielom władz oraz starszym (Prz. 6:20; 1 Tes. 5:12; 1 Piotra 2:13, 14). Kiedy jesteśmy im posłuszni, w rzeczywistości jesteśmy posłuszni Jehowie. w23.10 s. 6, ak. 2, 3

Sposobem, w jaki możemy wzmacniać swoją wiarę, jest rozmyślanie o mocy Jehowy. On potrafi spełnić wszystko, co obiecał. Jest przecież wszechmocnym Bogiem (Hioba 42:2; Marka 10:27; Efez. 3:20). Zapewnił On Abrahama i Sarę, że na starość będą mieć syna (Rodz. 17:15-17). Oznajmił też Abrahamowi, że jego potomkowie otrzymają ziemię Kanaan. Kiedy Izraelici przez długi czas byli niewolnikami w Egipcie, mogło się wydawać, że ta obietnica nigdy się nie spełni. A jednak się spełniła. Marii, będącej dziewicą, przekazał, że urodzi Jego Syna, którego pojawienie się zapowiedział tysiące lat wcześniej w ogrodzie Eden (Rodz. 3:15). I to także się spełniło! Gdy zastanawiamy się nad obietnicami, jakie Jehowa już wcześniej zrealizował, wzmacniamy wiarę w to, że ma On moc zaprowadzić na ziemi raj (Joz. 23:14; Izaj. 55:10, 11). w23.04 s. 28, ak. 10-12

Jehowa wysłuchał próśb Dawida o wybawienie (1 Sam. 19:10, 18-20; 2 Sam. 5:17-25). My też możemy być tego pewni (Ps. 145:18). Jehowa może nie odpowiadać na nasze modlitwy w sposób, którego się spodziewaliśmy. Apostoł Paweł prosił Boga, żeby usunął z jego ciała „cierń”. Trzy razy konkretnie wspomniał o tym problemie w modlitwie. Czy Jehowa mu odpowiedział? Tak, ale nie w sposób, którego Paweł oczekiwał. Zamiast usunąć problem, Jehowa dodał Pawłowi sił, żeby dalej wiernie Mu służył (2 Kor. 12:7-10). Czasami my też możemy otrzymać odpowiedź, która nie pokrywa się z naszymi oczekiwaniami. Jednak możemy być pewni, że Jehowa wie, jak najlepiej nam pomóc. Może nawet „uczynić nieskończenie więcej ponad to wszystko, o co poprosimy lub co sobie pomyślimy” (Efez. 3:20). Dlatego Jego odpowiedź na nasze modlitwy może przyjść w czasie albo w sposób, jakiego się nie spodziewaliśmy. w23.05 ss. 8, 9, ak. 4-6

Warto od czasu do czasu rozmyślać o biblijnej obietnicy zmartwychwstania. Dlaczego? Bo nigdy nie wiemy, czy nie zapadniemy na zagrażającą życiu chorobę albo czy nagle nie stracimy kogoś bliskiego (Kazn. 9:11; Jak. 4:13, 14). Nadzieja na zmartwychwstanie może pomóc nam przetrwać takie trudności (1 Tes. 4:13). Biblia zapewnia, że nasz niebiański Ojciec dobrze nas zna i bardzo nas kocha (Łuk. 12:7). Pomyśl, jak dobrze Jehowa musi nas znać, żeby dokładnie odtworzyć naszą osobowość i wspomnienia. I jak bardzo musi nas kochać, skoro dał nam możliwość życia wiecznego — nawet gdyby wiązało się to z koniecznością wzbudzenia nas z martwych! Dlaczego możemy wierzyć w zmartwychwstanie? Ponieważ jesteśmy przekonani, że Ten, który składa tę obietnicę, pragnie oraz potrafi jej dotrzymać. w23.04 ss. 8, 9, ak. 2-4

Józef i Maria razem starali się umacniać swoją więź z Jehową. Rozumieli, jak ważne jest wielbienie Boga jako rodzina (Łuk. 2:22-24; 4:16). Jaki piękny przykład dla małżeństw w dzisiejszych czasach! Jeśli tak jak Józef i Maria macie dzieci, może wam być trudno chodzić na zebrania czy zaplanować czas na rodzinne wielbienie. Tym bardziej jako małżeństwu może wam nie być łatwo znaleźć czas na wspólne studium i modlitwę. Ale pamiętajcie, że kiedy razem wielbicie Jehowę, przybliżacie się do Niego oraz do siebie nawzajem. Dlatego niech wielbienie Boga będzie dla was najważniejsze. Jeśli wasze małżeństwo przeżywa kryzys, myśl o spędzaniu czasu razem na rodzinnym wielbieniu może do was nie przemawiać. Jeśli tak jest w waszym wypadku, zacznijcie od czegoś krótkiego, o czym oboje będziecie chcieli porozmawiać. Może to umocnić łączące was relacje i pogłębić pragnienie wspólnego zajmowania się sprawami duchowymi. w23.05 s. 22, ak. 7, 8

Jaki wpływ na Abdiasza miała zdrowa bojaźń? Między innymi sprawiła, że był uczciwy i godny zaufania, dlatego król ustanowił go zarządcą swojego domu (por. Nehemiasza 7:2). Dzięki bojaźni przed Bogiem Abdiasz przejawiał też wyjątkową odwagę — cechę, której z pewnością bardzo potrzebował. Żył pod panowaniem złego króla Achaba (1 Król. 16:30). Poza tym żona Achaba, będąca czcicielką Baala, tak bardzo nienawidziła Jehowy, że próbowała zlikwidować prawdziwe wielbienie w północnym królestwie. Zabiła nawet wielu Jego proroków (1 Król. 18:4). Kiedy Jezebel zaczęła ścigać Bożych proroków, Abdiasz odważnie ukrył 100 z nich ‛po 50 w jaskiniach i zaopatrywał ich w chleb i wodę’ (1 Król. 18:13, 14). Gdyby został przyłapany, z pewnością by zginął. Oczywiście był tylko człowiekiem i nie chciał umrzeć. Ale kochał Jehowę i tych, którzy Mu służyli, bardziej niż własne życie. w23.06 s. 16, ak. 9, 10

Jehowa prowadzi swój lud w naszych czasach, podobnie jak to robił w przeszłości. Robi to za pośrednictwem Biblii i swojego Syna, głowy zboru. Ale czy widzimy dowody, że Bóg w dalszym ciągu posługuje się też swoimi przedstawicielami na ziemi? Oczywiście. Rozważmy na przykład pewne wydarzenia, które rozegrały się pod koniec XIX wieku. Charles Russell i jego współpracownicy doszli do wniosku, że rok 1914 będzie rokiem przełomowym, w którym zostanie ustanowione Królestwo Boże (Dan. 4:25, 26). Zrozumieli to, ponieważ analizowali Biblię i ufali, że zawarte w niej proroctwa się spełnią. Czy Jehowa zapewniał im kierownictwo, kiedy badali Jego Słowo? Bez wątpienia tak. Wydarzenia z roku 1914 potwierdziły, że Królestwo Boże zaczęło panować. Wybuchła I wojna światowa, a po niej nastąpiły epidemie, trzęsienia ziemi i niedobory żywności (Łuk. 21:10, 11). Jehowa rzeczywiście posługiwał się tymi szczerymi badaczami Biblii. w24.02 s. 22, ak. 11

Jako słudzy Jehowy jesteśmy przekonani, że On nas kocha i chce, żebyśmy prowadzili najlepsze możliwe życie (Rzym. 8:35-39). Wiemy też, że stosowanie się do zasad biblijnych zawsze wychodzi nam na dobre (Izaj. 48:17, 18). Ale co wtedy, gdy stajemy przed wyzwaniami, których się nie spodziewaliśmy? Na przykład mogliśmy zawieść się na kimś z rodziny. Możemy zmagać się z poważnymi problemami zdrowotnymi, które ograniczają nasz udział w służbie. Być może doświadczyliśmy przykrych skutków klęski żywiołowej. Albo jesteśmy prześladowani za nasze wierzenia. Gdy przechodzimy takie próby, możemy się zastanawiać: „Dlaczego mnie to spotyka? Czy zrobiłem coś nie tak? Czy to znaczy, że Jehowa mi nie błogosławi?”. Czy kiedykolwiek miałeś takie odczucia? Jeśli tak, to się nie zniechęcaj. Podobnie czuje się wielu lojalnych sług Jehowy (Ps. 22:1, 2; Hab. 1:2, 3). w23.04 s. 14, ak. 1, 2

Kiedy stykamy się z pokusą, od razu odrzucamy wszystko, co zniszczyłoby naszą przyjaźń z Bogiem. Jehowa chce, żebyśmy byli Mu posłuszni „z serca” (Rzym. 6:17). Jego kierownictwo zawsze wychodzi nam na dobre, a Jego prawa nie podlegają negocjacjom (Izaj. 48:17, 18; 1 Kor. 6:9, 10). Żeby osłabić naszą niezłomną postawę, Diabeł atakuje nas pod względem fizycznym i emocjonalnym. Chce nas „pożreć” — zniszczyć naszą więź z Jehową (1 Piotra 5:8). Pierwsi chrześcijanie z powodu swojej niezłomnej postawy byli zastraszani, bici, a nawet zabijani (Dzieje 5:27, 28, 40; 7:54-60). Szatan nadal posługuje się prześladowaniami. Wyraźnie dowodzą tego brutalne ataki na naszych braci i siostry w Rosji i innych krajach, a także różne formy sprzeciwu, z jakimi spotykają się nasi współwyznawcy. Oprócz frontalnych ataków Szatan podejmuje też ‛przebiegłe działania’ (Efez. 6:11). w23.07 ss. 15, 16, ak. 6-9

Im więcej dowiadujesz się ze Słowa Bożego, tym bardziej wzrasta twoja miłość do Jehowy. Motywuje cię ona, żeby stosować w życiu to, czego się uczysz. Dzięki zasadom biblijnym podejmujesz lepsze decyzje. Twój sposób myślenia i postępowanie zmieniają się na lepsze, ponieważ chcesz podobać się Bogu. Tak jak dziecko naśladuje kochającego rodzica, tak ty starasz się naśladować swojego niebiańskiego Ojca (Efez. 5:1, 2). Możemy zadać sobie pytania: „Czy moja miłość do Jehowy jest teraz silniejsza niż wtedy, gdy poznałem prawdę? Czy odkąd zostałem ochrzczony, mój sposób myślenia i postępowania coraz bardziej przypomina Boży — zwłaszcza jeśli chodzi o okazywanie miłości braciom i siostrom?”. Jeżeli zauważyłeś, że nie okazujesz już „takiej miłości jak na początku”, nie zniechęcaj się. Coś podobnego przytrafiło się chrześcijanom w I wieku. Jezus jednak nie spisał ich na straty i nas też nie odrzuci (Obj. 2:4, 7). Wie, że możemy na nowo rozniecić w sobie miłość, którą czuliśmy, gdy poznaliśmy prawdę. w23.07 s. 8, ak. 2, 3

Apostoł Piotr popełnił szereg błędów. Najpierw był zbyt pewny siebie i twierdził, że pozostanie wierny Jezusowi, nawet jeśli inni apostołowie go opuszczą (Marka 14:27-29). Następnie, kilka razy stracił czujność (Marka 14:32, 37-41). Potem zostawił Jezusa, kiedy przyszedł po niego tłum (Marka 14:50). Na koniec trzy razy skłamał, że go nie zna, a nawet potwierdził to przysięgą (Marka 14:66-71). Jak zareagował, gdy zdał sobie sprawę z powagi swojego grzechu? „Załamany, wybuchnął płaczem” (Marka 14:72). Ale Jezus nie skrytykował swojego przyjaciela, tylko powiedział mu, że otrzyma bardziej odpowiedzialne zadania (Jana 21:15-17). Piotr miał świadomość, że poważnie zgrzeszył, ale nie spisał siebie na straty. Dlaczego? Bo wiedział, że jego Mistrz też tego nie zrobił. Czego się z tego uczymy? Jehowa chce, żebyśmy byli przekonani o tym, że nas kocha i że nam przebacza (Rzym. 8:38, 39). w24.03 ss. 18, 19, ak. 13-15

Niemoralność może wywoływać wstyd, pozbawiać poczucia własnej wartości, a także prowadzić do niechcianej ciąży i rozpadu rodziny. Niewątpliwie mądrze jest unikać „domu” „głupiej kobiety”. Ci, którzy dopuszczają się niemoralności, mogą umrzeć pod względem duchowym, a wielu zapada też na choroby, które kończą się literalną śmiercią (Prz. 7:23). Księga Przysłów 9:18 podsumowuje: „Jej goście znajdują się głęboko w grobie”. Dlaczego więc tyle osób przyjmuje to zwodnicze zaproszenie, które prowadzi do tragedii? (Prz. 9:13-18). Bardzo powszechną pułapką jest pornografia. Niektórzy uważają, że oglądanie jej nie jest niczym złym. Jednak jest zupełnie inaczej — pornografia jest szkodliwa, deprawująca i uzależniająca. Niemoralne obrazy na długo pozostają w pamięci i ciężko je stamtąd wymazać. Co więcej, pornografia nie pomaga uśmiercać złych pragnień, tylko je podsyca (Kol. 3:5; Jak. 1:14, 15). Wielu tych, którzy ją oglądają, z czasem zaczyna dopuszczać się niemoralności. w23.06 s. 23, ak. 10, 11

Chociaż inne państwa czasami próbują zająć miejsce mocarstwa anglo-amerykańskiego, nigdy im się to nie uda. Wynika to z faktu, że „kamień” wyobrażający Królestwo Boże zmiażdży stopy posągu — część, która symbolizuje właśnie to mocarstwo (Dan. 2:34, 35, 44, 45). Czy jesteś przekonany, że proroctwo Daniela dotyczące stóp z żelaza i gliny jest prawdziwe? Jeśli tak, wpłynie to na twoje życie. Nie będziesz koncentrował się na zapewnieniu sobie zabezpieczenia materialnego w świecie, który wkrótce przestanie istnieć (Łuk. 12:16-21; 1 Jana 2:15-17). Będziesz też rozumiał, jak ważna jest działalność głoszenia i nauczania (Mat. 6:33; 28:18-20). Zastanów się: „Czy swoimi decyzjami pokazuję, że jestem przekonany o tym, że Królestwo Boże niedługo zniszczy wszystkie ludzkie rządy?”. w23.08 s. 11, ak. 13, 14

Bądź skromny i zdawaj sobie sprawę, że wiek, stan zdrowia albo warunki mogą ograniczać twoje obecne możliwości. Tak jak Barzillaj bądź gotowy rezygnować z dodatkowych zadań, jeśli na wywiązanie się z nich nie pozwala ci wiek lub stan zdrowia (2 Sam. 19:35, 36). Podobnie jak Mojżesz przyjmuj pomoc, a jeśli to stosowne, przekazuj pewne obowiązki innym (Wyjścia 18:21, 22). Skromność pomoże ci uniknąć nierealistycznych oczekiwań, które mogłyby pozbawić cię energii. Nie możemy czuć się odpowiedzialni za złe decyzje innych. Nie możemy decydować za drugich ani chronić ich przed przykrymi konsekwencjami ich złych wyborów. Na przykład czyjś syn lub córka może postanowić, że nie będzie już służyć Jehowie. Dla rodziców może to być bardzo bolesne. Jeśli czują się odpowiedzialni za błędną decyzję swojego dziecka, obarczają się ogromnym ciężarem — Jehowa tego od nich nie oczekuje. w23.08 s. 29, ak. 11, 12

Samson był niedoskonały tak jak my i czasami podejmował złe decyzje. Zwłaszcza jedna z nich miała tragiczne konsekwencje, ponieważ stracił on z oczu zlecone przez Boga zadanie. Kiedy już przez pewien czas występował w roli sędziego, „zakochał się w Dalili, kobiecie z Doliny Soreku”. Wcześniej był już zaręczony z pewną Filistynką, ale „stał za tym Jehowa”, który „szukał (...) okazji, by wystąpić przeciwko Filistynom”. Potem Samson zatrzymał się w domu prostytutki w filistyńskim mieście Gaza. Przy tamtej okazji Jehowa dodał mu sił, żeby wyrwał i wyniósł wrota bramy miejskiej i w ten sposób pozbawił miasto ochrony (Sędz. 14:1-4; 16:1-3). Ale w wypadku Dalili sprawy mogły wyglądać inaczej, bo zapewne była ona Izraelitką. Dalila przyjęła od Filistynów sporą łapówkę za zdradzenie Samsona. w23.09 s. 5, ak. 12, 13

Wnikliwość pomaga w okazywaniu łagodności. Osoba wnikliwa potrafi nad sobą zapanować, gdy ktoś kwestionuje jej wierzenia. Niektóre pytania lub zarzuty są jak góra lodowa, której większa część znajduje się pod wodą. Często nie wiemy, co tak naprawdę się za nimi kryje. Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że możemy nie znać wszystkich powodów, dla których ktoś poruszył dany temat (Prz. 16:23). Zobaczmy, jak Gedeon odpowiedział rozzłoszczonym Efraimitom. Mieli oni do niego pretensje, że nie wezwał ich wcześniej do walki z wrogami Izraela. Co leżało u podstaw ich kłótliwego nastawienia? Może urażona duma? Jakkolwiek było, Gedeon mądrze uszanował ich odczucia i odpowiedział im łagodnie. Jaki przyniosło to efekt? Rozładował napiętą atmosferę i „Efraimici się uspokoili” (Sędz. 8:1-3). w23.09 s. 16, ak. 8, 9

Jehowa i Jezus cieszyli się najbliższą więzią, jaka może łączyć ojca i syna. Bez wątpienia Jehowa musiał odczuwać ogromny ból, widząc, jak Jego Syn jest okrutnie traktowany, odrzucany i poddawany próbom. Każdy rodzic, który stracił dziecko, aż nazbyt dobrze wie, z jakim bólem wiąże się taka strata. Oczywiście mamy silną wiarę w zmartwychwstanie, ale mimo to, gdy umiera bliska nam osoba, odczuwamy głęboki ból. Pomaga nam to zrozumieć, jak musiał się czuć Jehowa, gdy tamtego dnia wiosną 33 roku n.e. obserwował cierpienia i śmierć swojego ukochanego Syna (Mat. 3:17). Przed Pamiątką warto w trakcie studium osobistego lub rodzinnego wielbienia skupić się na okupie. A w dniu Pamiątki nie zapomnij obejrzeć specjalnego porannego programu duchowego. Gdy przygotujemy nasze serca do tego ważnego święta, będziemy również w stanie pomóc innym odnieść z niego korzyści (Ezd. 7:10). w24.01 s. 11, ak. 10-12

Jehowa może nas umocnić, gdy się do Niego modlimy. W odpowiedzi może nam dać ‛niezwykłą siłę’ (2 Kor. 4:7). Sił dodaje nam także czytanie Jego Słowa i rozmyślanie nad nim (Ps. 86:11). Biblia „oddziałuje z mocą” (Hebr. 4:12). Gdy modlisz się do Jehowy i czytasz Jego Słowo, otrzymasz siły niezbędne do wytrwania, zachowania radości albo wywiązania się z jakiegoś trudnego zadania. Zwróćmy uwagę, jak Jehowa wzmocnił proroka Jonasza. Jonasz potrzebował odwagi. Bał się wyruszyć tam, gdzie posłał go Jehowa. Dlatego wsiadł na statek i odpłynął w zupełnie innym kierunku. W rezultacie prawie zginął w gwałtownym sztormie i naraził życie innych osób. Gdy wyrzucono go za burtę, znalazł się w miejscu, w którym nigdy wcześniej nie przebywał — w ciemnym brzuchu wielkiej ryby. Co robił Jonasz, żeby zyskać siły, gdy był samotny i odizolowany od innych? Modlił się (Jon. 2:1, 2, 7). w23.10 s. 13, ak. 4-6

Chociaż listy apostoła Piotra były skierowane do chrześcijan w I wieku, Jehowa zadbał, żeby stały się częścią Jego Słowa. Dlatego dzisiaj możemy odnosić z nich korzyści (Rzym. 15:4). Żyjemy wśród ludzi, którzy nie wierzą w proroctwa biblijne. Ponieważ od wielu lat wyczekujemy nadejścia końca, przeciwnicy mogą się z nas wyśmiewać. Niektórzy twierdzą, że koniec nigdy nie nadejdzie (2 Piotra 3:3, 4). Takie uwagi ze strony osób napotykanych w służbie, współpracowników lub krewnych mogą osłabić naszą wiarę. Piotr wyjaśnił, co może nam pomóc. Niektórym może się wydawać, że Jehowa zwleka z zakończeniem tego złego systemu rzeczy. Słowa Piotra pomagają nam patrzeć na to z właściwej perspektywy — przypominają nam, że Jehowa postrzega czas zupełnie inaczej niż ludzie (2 Piotra 3:8, 9). Dla Niego tysiąc lat jest jak jeden dzień. Jehowa jest cierpliwy i nie chce, żeby ktokolwiek zginął. Ale gdy Jego dzień nadejdzie, ten świat zostanie zniszczony. w23.09 ss. 26, 27, ak. 2-5

Dlaczego apostoł Paweł napisał List do Hebrajczyków? Prawdopodobnie z dwóch powodów. Po pierwsze, żeby pokrzepić chrześcijan z Judei. Większość z nich była wychowywana w judaizmie. Ich dawniejsi przywódcy religijni mogli ich wyśmiewać za to, że zostali chrześcijanami. Dlaczego? Bo chrześcijanie nie mieli imponującej świątyni, w której wielbiliby Boga, nie mieli ołtarza, na którym składaliby Mu ofiary, ani kapłanów, którzy pełniliby służbę. Mogło to zniechęcać uczniów Chrystusa i osłabiać ich wiarę (Hebr. 3:12, 14). Niektórych mogło nawet kusić, żeby wrócić do judaizmu. Po drugie, Paweł zwrócił uwagę tym chrześcijanom, że nie zdobywają się na wysiłek, żeby zrozumieć nowe albo głębokie prawdy duchowe stanowiące „pokarm stały” (Hebr. 5:11-14). Najwyraźniej niektórzy z nich nadal trzymali się Prawa Mojżeszowego. w23.10 ss. 24, 25, ak. 3, 4

Niektóre kobiety decydują się pozostać w stanie wolnym (Mat. 19:10-12). Jehowa i Jezus z pewnością nie uważają takich chrześcijanek za gorsze. Na całym świecie siostry w stanie wolnym mają na zbory pozytywny wpływ. Dzięki okazywaniu innym miłości i szczerego zainteresowania stają się dla wielu jak siostry i matki (Marka 10:29, 30). Niektóre chrześcijanki podjęły służbę pełnoczasową. Siostry mają ogromny wkład w ogólnoświatowe dzieło głoszenia (Ps. 68:11). Czy możesz już teraz zaplanować podjęcie służby pełnoczasowej? Mogłabyś zostać pionierem, ochotnikiem budowlanym albo betelczykiem. Módl się w związku ze swoim celem. Rozmawiaj z innymi, którzy już go osiągnęli, i dowiedz się, co im w tym pomogło. Następnie przygotuj realistyczny plan. Kiedy podejmiesz służbę pełnoczasową, otworzy się przed tobą wiele ekscytujących możliwości w służbie dla Jehowy. w23.12 s. 22, ak. 16, 17

W miarę zbliżania się wielkiego ucisku coraz bardziej uświadamiamy sobie, jakie to ważne, żebyśmy angażowali się w głoszenie. Jednak może to nie być dla nas łatwe, gdy mamy trudności finansowe albo spotykamy się ze sprzeciwem wobec naszej działalności. Co nam pomoże stawiać sprawy Królestwa na pierwszym miejscu? Przekonanie, że jest z nami „Jehowa, Bóg Zastępów”. Kiedy przedkładamy służbę dla Boga ponad własne sprawy, On będzie nas wspierał. Nie mamy więc czego się obawiać (Agg. 2:4). Jehowa chce, żebyśmy skupiali się na ratującym życie dziele pozyskiwania uczniów. Aggeusz zachęcił sług Jehowy, żeby na nowo zaangażowali się w świętą służbę. Jehowa obiecał, że jeśli tak zrobią, będzie im błogosławił (Agg. 2:18, 19). Bez wątpienia pobłogosławi też naszym wysiłkom, jeśli zlecone przez Niego zadanie będzie dla nas najważniejsze. w23.11 s. 16, ak. 8; s. 17, ak. 11

W Liście do Rzymian apostoł Paweł napisał, że wszyscy ludzie są grzesznikami. Jak więc to możliwe, że Bóg może kogokolwiek uważać za prawego i niewinnego, a w rezultacie godnego Jego uznania? Żeby pomóc wszystkim szczerym chrześcijanom to zrozumieć, Paweł powołał się na przykład Abrahama. Jehowa uznał Abrahama za prawego, gdy mieszkał on w ziemi Kanaan. Dlaczego? Czy dlatego, że doskonale przestrzegał Prawa Mojżeszowego? Z pewnością nie (Rzym. 4:13). Izraelici otrzymali je ponad 400 lat później. Jakie podstawy miał więc Jehowa, żeby uznać go za prawego? W swojej niezasłużonej życzliwości zrobił to ze względu na jego wiarę (Rzym. 4:2-4). w23.12 s. 3, ak. 4, 5

Jeszcze tej samej nocy, kiedy prorok Natan wypowiedział powyższe słowa do króla Dawida, Jehowa powiedział Natanowi, że to nie Dawid zbuduje świątynię (1 Kron. 17:3, 4, 11, 12). Jak Dawid zareagował na tę wiadomość? Skupił się na gromadzeniu funduszy i materiałów, których do budowy miał użyć jego syn Salomon (1 Kron. 29:1-5). Zaraz po tym, jak Jehowa przekazał Dawidowi, że to nie on zbuduje świątynię, zawarł z nim przymierze. Obiecał mu, że jeden z jego potomków będzie panował na zawsze (2 Sam. 7:16). Pomyślmy, jak szczęśliwy będzie Dawid, kiedy w trakcie Tysiącletniego Panowania dowie się, że Królem jest Jezus — jeden z jego potomków! Ta relacja przypomina nam o czymś ważnym: Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie robić dla Jehowy wszystkiego, czego byśmy chcieli, On może pobłogosławić nam w sposób, którego nigdy byśmy się nie spodziewali. w23.04 s. 16, ak. 8-10

Gdy się czegoś boisz, niektóre fragmenty Biblii mogą okazać się dla ciebie szczególnie pokrzepiające. Może to być na przykład Księga Hioba, Psalmy i Księga Przysłów, jak również słowa Jezusa zanotowane w 6 rozdziale Ewangelii według Mateusza. Modlitwa i czytanie Słowa Jehowy bardzo podniosą cię na duchu. Możemy być przekonani, że Jehowa będzie z nami w mrocznych chwilach naszego życia. Nigdy nie zostaniemy sami (Ps. 23:4). On obiecuje, że będzie nas chronić i zapewni nam równowagę, wsparcie i pocieszenie. Księga Izajasza 26:3 mówi o Nim: „Będziesz strzegł tych, którzy całkowicie na Tobie polegają. Cały czas będziesz zapewniał im pokój, bo właśnie Tobie ufają”. Dlatego ufaj Jehowie i korzystaj ze wszystkich środków, jakimi cię wspiera. Jeśli będziesz tak robił, to nawet w najtrudniejszych chwilach odzyskasz siły. w24.01 s. 25, ak. 16, 17

Spełnianie się powyższych natchnionych słów widzimy na własne oczy. Do naszych czasów odnoszą się też takie pocieszające słowa: „Wszyscy twoi synowie będą wyuczeni przez Jehowę i pokój twoich synów będzie obfity. Zostaniesz mocno ugruntowana w prawości. (...) Niczego się nie przerazisz, nie będziesz mieć powodu do strachu, bo on się do ciebie nie zbliży” (Izaj. 54:13, 14). Nawet „bóg tego świata”, sam Szatan, nie jest w stanie powstrzymać działalności edukacyjnej, którą prowadzą słudzy Jehowy (2 Kor. 4:4). Czyste wielbienie zostało przywrócone i nigdy więcej nie ulegnie skażeniu. Będzie trwało wiecznie. Żadna broń wykonana przeciwko nam nie będzie skuteczna! w24.02 s. 4, ak. 10

Swoją obietnicę, że już zawsze będziemy służyć Jehowie, traktujemy bardzo poważnie. Wpływa to na nasze decyzje dotyczące spraw rodzinnych. Chociaż staramy się dbać o potrzeby swojej rodziny, to nigdy nie przedkładamy ich ponad to, czego wymaga od nas Jehowa (Mat. 10:35, 36; 1 Tym. 5:8). Czasami będziemy zmuszeni podjąć decyzję, z której nasi bliscy nie będą zadowoleni, ale która spodoba się Jehowie. On stworzył rodzinę i chce, żebyśmy mieli szczęśliwe życie rodzinne (Efez. 3:14, 15). Ale żeby tak było, musimy stosować się do Jego wymagań. Bądź pewien, że Jehowa ceni wyrzeczenia, na jakie się zdobywasz, żeby Mu służyć, kiedy troszczysz się o swoich bliskich i traktujesz ich z miłością i szacunkiem (Rzym. 12:10). w24.02 ss. 17, 18, ak. 11, 13