Marzec

Nowy świat jeszcze nie nadszedł. Pomyślmy jednak o tym, co nas otacza — o gwiazdach, drzewach, zwierzętach i ludziach. Nikt nie ma wątpliwości, że te rzeczy faktycznie istnieją, chociaż był czas, kiedy nie istniały. Są tutaj tylko dlatego, że stworzył je Jehowa (Rodz. 1:1, 26, 27). Nasz Bóg obiecał też, że stworzy nowy świat, i spełni tę obietnicę. Ludzie będą wtedy bez końca żyć w doskonałym zdrowiu. W wyznaczonym przez Boga czasie nowy świat będzie tak realny, jak wszystko, co nas dziś otacza (Izaj. 65:17; Obj. 21:3, 4). Dopóki to nie nastąpi, wykorzystuj każdą okazję, żeby wzmacniać swoją wiarę. Rozwijaj wdzięczność za okup. Rozmyślaj o mocy Jehowy. Wypełniaj swoje życie duchowymi zajęciami. W ten sposób znajdziesz się wśród tych, „którzy dzięki wierze i cierpliwości dziedziczą obietnice” (Hebr. 6:11, 12). w23.04 s. 31, ak. 18, 19

Jezus podniósł oczy ku niebu i publicznie pomodlił się do Jehowy. To Jemu chciał przypisać całą chwałę za to, co za chwilę miało się stać. Potem zawołał: „Łazarzu, wyjdź!” (Jana 11:43). I Łazarz rzeczywiście wyszedł z grobowca! Jezus dokonał czegoś, co niektórym mogło się wydawać niemożliwe. Ta relacja wzmacnia naszą wiarę w zmartwychwstanie. W jaki sposób? Jak pamiętamy, Jezus obiecał Marcie: „Twój brat zmartwychwstanie” (Jana 11:23). Jezus, podobnie jak jego Ojciec, pragnie i potrafi wskrzesić zmarłych. To, że zapłakał, pokazuje, jak bardzo chce usunąć śmierć i wywołany nią smutek. A wyjście Łazarza z grobu było dowodem, że Jezus ma moc wskrzeszania umarłych. Pamiętajmy też o słowach z dzisiejszego tekstu dziennego, które Jezus przypomniał Marcie. Mamy mocne podstawy, żeby wierzyć w Bożą obietnicę zmartwychwstania. w23.04 ss. 11, 12, ak. 15, 16

W miarę jak lepiej rozumiemy wolę Jehowy, być może będziemy musieli zmienić to, o co się modlimy. Musimy pamiętać, że Jehowa ma zamierzenie, które spełni w wyznaczonym przez siebie czasie. Bóg obiecuje między innymi całkowite usunięcie wszystkich problemów, które obecnie powodują tyle cierpień — problemów, takich jak klęski żywiołowe, choroby czy śmierć. Do realizacji tej obietnicy Jehowa posłuży się swoim Królestwem (Dan. 2:44; Obj. 21:3, 4). Ale do tego czasu pozwala, żeby światem rządził Szatan (Jana 12:31; Obj. 12:9). Gdyby Jehowa już teraz rozwiązał problemy ludzi, mogłoby się wydawać, że rządy Szatana nie są takie złe. A więc chociaż musimy poczekać na spełnienie się obietnic Jehowy, to wcale nie oznacza, że On zostawił nas samym sobie. Jehowa nam pomoże. w23.05 s. 8, ak. 4; ss. 9, 10, ak. 7, 8

Jak możemy pomóc innym odnieść korzyści z Pamiątki? Oczywiście najpierw musimy ich zaprosić. Oprócz zapraszania osób, które spotykamy w służbie, pomyślmy również o tych, które znamy osobiście. Może chodzić o naszych krewnych, współpracowników, kolegów ze szkoły lub innych znajomych. Jeśli nie mamy wystarczająco dużo wydrukowanych zaproszeń, wyślijmy im link do wersji elektronicznej. Kto wie, ile z tych osób zareaguje pozytywnie! (Kazn. 11:6). Pamiętajmy, że ci, których zapraszamy, mogą mieć pytania — zwłaszcza jeśli nigdy wcześniej nie byli na żadnym zebraniu. Warto je przewidzieć i pomyśleć, jak na nie odpowiedzieć. Osoby, które będą na Pamiątce po raz pierwszy, mogą mieć pytania nawet po jej zakończeniu. Przed Pamiątką, w jej trakcie i po niej chcemy robić wszystko, co możemy, żeby pomóc osobom mającym „właściwe nastawienie serca” odnieść pożytek z tej uroczystości (Dzieje 13:48). w24.01 s. 12, ak. 13, 15; s. 13, ak. 16

Biblia zawiera osiem opisów zmartwychwstania do życia na ziemi. Warto je wszystkie dokładnie przestudiować. Staraj się wyciągać praktyczne wnioski. Przemyśl, jak każda z tych relacji dowodzi, że Bóg pragnie i potrafi wskrzesić zmarłych. Przede wszystkim przeanalizuj relację o najważniejszym zmartwychwstaniu — zmartwychwstaniu Jezusa. Zostało ono potwierdzone przez setki naocznych świadków i jest solidną podstawą naszej wiary (1 Kor. 15:3-6, 20-22). Jak wdzięczni jesteśmy Jehowie za to, że obiecał wskrzesić umarłych! Możemy być pewni, że On tego dokona, bo pragnie i potrafi to zrobić. Bądźmy zdecydowani wzmacniać wiarę w tę bezcenną obietnicę. Dzięki temu przybliżymy się do Boga, który w gruncie rzeczy zapewnia każdego z nas: ‛Twoi bliscy zmartwychwstaną!’ (Jana 11:23). w23.04 s. 8, ak. 2; s. 12, ak. 17; s. 13, ak. 20

Skromność i pokora są ze sobą ściśle związane. Jeśli jesteśmy skromni, mamy właściwy stosunek do samych siebie i bierzemy pod uwagę swoje ograniczenia. A jeśli jesteśmy pokorni, szanujemy innych i uważamy ich za wyższych od siebie (Filip. 2:3). Zazwyczaj osoba skromna jest też pokorna. Gedeon był skromny i pokorny. Kiedy anioł Jehowy przekazał mu, że został wybrany, żeby uwolnić naród izraelski spod władzy Midianitów, ten pokorny człowiek powiedział: „Mój ród jest najmniejszy w Manassesie, a ja znaczę najmniej w domu swojego ojca” (Sędz. 6:15). Uważał, że nie nadaje się do tego zadania, ale Jehowa wiedział lepiej. Z Jego pomocą Gedeon świetnie się z niego wywiązał. Starsi bardzo się starają we wszystkim przejawiać skromność i pokorę (Dzieje 20:18, 19). Nie przechwalają się swoimi umiejętnościami czy osiągnięciami. Z drugiej strony nie uważają, że z powodu swoich wad lub niedociągnięć są bezwartościowi. w23.06 s. 3, ak. 4, 5

Na zmiażdżenie głowy Szatana, musimy poczekać jeszcze ponad 1000 lat (Obj. 20:7-10). W Biblii zapowiedziano, że zanim do tego dojdzie, mają nastąpić wstrząsające wydarzenia. Najpierw narody ogłoszą „pokój i bezpieczeństwo” (1 Tes. 5:2, 3). Potem „natychmiast” zaatakują wszystkie religie fałszywe, co będzie początkiem wielkiego ucisku (Obj. 17:16). Następnie Jezus osądzi ludzi i oddzieli owce od kóz (Mat. 25:31-33, 46). W tym czasie Szatan nie pozostanie bezczynny. Pałając nienawiścią, pobudzi koalicję narodów, nazwaną w Biblii Gogiem z krainy Magog, żeby zaatakowała czcicieli Jehowy (Ezech. 38:2, 10, 11). W pewnym momencie pomazańcy żyjący jeszcze na ziemi zostaną zabrani do nieba i dołączą do Chrystusa i jego wojsk, żeby stoczyć bitwę Armagedonu, która zakończy wielki ucisk (Mat. 24:31; Obj. 16:14, 16). Następnie rozpocznie się Tysiącletnie Panowanie Chrystusa nad ziemią (Obj. 20:6). w23.10 ss. 20, 21, ak. 9, 10

Obecnie wielu sług Jehowy żyje w krajach, w których nasza działalność jest zakazana. Ci drodzy bracia i siostry nadal okazują władzom należny szacunek, ale tak jak Abdiasz są oddani wyłącznie Jehowie (Mat. 22:21). Pokazują, że się Go boją, gdy przede wszystkim są posłuszni Jemu, a nie ludziom (Dzieje 5:29). Robią to, dalej głosząc dobrą nowinę i dyskretnie spotykając się na zebraniach (Mat. 10:16, 28). Troszczą się o to, żeby ich współwyznawcy mieli potrzebny pokarm duchowy. Pomyślmy o bracie o imieniu Henri, który mieszka w afrykańskim kraju, gdzie nasza działalność przez pewien czas była zakazana. Podjął się wtedy zadania, które polegało na dostarczaniu braciom i siostrom pokarmu duchowego. Napisał: „Z natury jestem nieśmiały. Dlatego nie mam wątpliwości, że to głęboki szacunek do Jehowy dodał mi potrzebnej odwagi”. Czy potrafiłbyś okazać taką odwagę jak Henri? Na pewno tak, jeśli rozwijasz zdrową bojaźń przed Bogiem. w23.06 s. 16, ak. 9, 11

Kiedy Adam i Ewa się zbuntowali, mogło się wydawać, że Szatan uniemożliwił zrealizowanie tego, co zamierzył Bóg — żeby napełnić ziemię doskonałymi, posłusznymi ludźmi. Szatan mógł myśleć, że Jehowie pozostało niewiele opcji. Jedną z nich było uśmiercenie Adama i Ewy i stworzenie innej doskonałej pary, która spełniłaby Boże zamierzenie. Ale gdyby Jehowa tak zrobił, Diabeł mógłby Go oskarżyć o to, że jest kłamcą. Dlaczego? Bo zgodnie z Księgą Rodzaju 1:28 Jehowa powiedział Adamowi i Ewie, że to ich potomstwo ma napełnić ziemię. Być może Szatan myślał, że Jehowa pozwoli Adamowi i Ewie wydać na świat niedoskonałe potomstwo, które nigdy nie będzie w stanie osiągnąć doskonałości (Kazn. 7:20; Rzym. 3:23). Wtedy Diabeł bez wątpienia zarzuciłby Jehowie, że poniósł porażkę. Dlaczego? Ponieważ wybranie takiej opcji oznaczałoby, że zamierzenie Boże nie zostanie zrealizowane — że nie uda się napełnić rajskiej ziemi doskonałymi i posłusznymi potomkami Adama i Ewy. w23.11 ss. 5, 6, ak. 15, 16

Jehowa daje nam wyraźne wskazówki za pośrednictwem swojego Słowa i organizacji. Nie mamy powodu czegokolwiek do nich dodawać (Prz. 3:5- 7). Dlatego ‛nie wychodzimy poza to, co napisano’ w Biblii, ani nie narzucamy współwyznawcom reguł w sprawach osobistych. Szatan posługuje się „zwykłym oszustwem” oraz „elementarnymi zasadami rządzącymi tym światem”, żeby wprowadzać ludzi w błąd i ich dzielić (Kol. 2:8). W I wieku obejmowało to ludzkie filozofie, żydowskie nauki nieoparte na natchnionych Pismach oraz pogląd, że chrześcijanie muszą przestrzegać Prawa Mojżeszowego. Były to oszustwa, ponieważ odwracały uwagę od Źródła prawdziwej mądrości, Jehowy. Obecnie Szatan wykorzystuje środki masowego przekazu i media społecznościowe. Politycy nieraz szerzą w nich teorie spiskowe i fałszywe informacje. w23.07 s. 16, ak. 11, 12

Rozwiązanie, które znalazł Jehowa, musiało wprawić Szatana w zdumienie. Zamiast okazać się kłamcą, Jehowa okazał się prawdomówny, bo pozwolił Adamowi i Ewie mieć dzieci. I zamiast ponieść porażkę, odniósł zwycięstwo. Zadbał o dalszą realizację swojego zamierzenia, zapewniając „potomstwo”, które miało wybawić posłusznych potomków Adama i Ewy (Rodz. 3:15; 22:18). Szatan musiał być bardzo zaskoczony postanowieniem Jehowy co do okupu! Dlaczego? Ponieważ opiera się ono na niesamolubnej miłości (Mat. 20:28; Jana 3:16). Szatan jest samolubny, więc ta cecha jest mu obca. Co się stanie dzięki okupowi? Z końcem Tysiącletniego Panowania Jezusa doskonali i posłuszni potomkowie Adama i Ewy będą żyli w raju na ziemi — tak jak to Jehowa zamierzył na początku. w23.11 s. 6, ak. 17

Przestrzegamy prawa Jehowy dotyczącego świętości życia i krwi. Dlaczego? Ponieważ Jehowa powiedział, że krew wyobraża życie — Jego drogocenny dar (Kapł. 17:14). Gdy Jehowa po raz pierwszy pozwolił ludziom jeść mięso, zabronił im spożywania krwi (Rodz. 9:4). Powtórzył ten zakaz w Prawie Mojżeszowym, które dał Izraelitom (Kapł. 17:10). I wpłynął na ciało kierownicze z I wieku, żeby poleciło wszystkim chrześcijanom „powstrzymywać się (...) od krwi” (Dzieje 15:28, 29). Niezłomnie przestrzegamy tego nakazu, gdy podejmujemy decyzje w sprawie leczenia. Poza tym ściśle trzymamy się ustanowionych przez Jehowę wysokich norm moralnych. Posługując się obrazowym językiem, apostoł Paweł radził, żeby ‛uśmiercić skłonności swojego ciała’ — czyli podjąć zdecydowane działania, by pozbyć się grzesznych pragnień. Unikamy patrzenia na cokolwiek i robienia czegokolwiek, co mogłoby nas skłonić do niemoralności (Kol. 3:5; Hioba 31:1). w23.07 s. 15, ak. 5, 6

Czy Samson był tak zaślepiony miłością do Dalili, że nie dostrzegł jej podstępu? Tak czy inaczej, Dalila wielokrotnie naciskała go, żeby wyjawił, co jest źródłem jego siły, a on w końcu jej uległ. Niestety, dopuścił do sytuacji, przez którą stracił swoją siłę i na jakiś czas również uznanie Jehowy (Sędz. 16:16-20). Ponieważ Samson zaufał Dalili bardziej niż Jehowie, poniósł bolesne konsekwencje. Filistyni go pojmali, oślepili i uwięzili w Gazie. Samson został upokorzony — był zwykłym niewolnikiem i musiał mleć ziarno. Później Filistyni poniżyli go jeszcze bardziej. W trakcie obchodów swojego święta złożyli wielką ofiarę fałszywemu bogu Dagonowi, któremu przypisywali wydanie Samsona w ich ręce. Przyprowadzili Samsona z więzienia, „żeby zabawiał zebranych” — żeby zrobić z niego pośmiewisko (Sędz. 16:21-25). w23.09 ss. 5, 6, ak. 13, 14

Być może współpracownik lub kolega ze szkoły kwestionuje naszą chrześcijańską postawę związaną z jakimiś zasadami moralnymi. Chcemy bronić naszych wierzeń, a zarazem uszanować punkt widzenia naszego rozmówcy (1 Piotra 3:15). Dobrze jest potraktować podniesioną kwestię jako okazję do ustalenia, co jest dla niego ważne, a nie jako atak czy krytykę. Bez względu na to, dlaczego ją poruszył, mądrze będzie zareagować w sposób życzliwy i łagodny. Nasza odpowiedź może go skłonić do głębszej refleksji. Załóżmy, że współpracownik pyta, dlaczego nie obchodzisz urodzin. Pomyśl, z czego może to wynikać. Być może zastanawia się, czy wolno nam miło spędzać czas. Możliwe, że uda nam się rozwiać te obawy, chwaląc go za zainteresowanie, jakie okazuje współpracownikom. Może to być punktem wyjścia do przyjaznej rozmowy o tym, co Biblia mówi na temat urodzin. w23.09 s. 17, ak. 10, 11

Wykorzystujemy pozostały czas na głoszenie ludziom ze wszystkich narodów. To ogromny zaszczyt! Apostoł Piotr zachęca nas, żebyśmy ‛stale pamiętali o dniu Jehowy’ (2 Piotra 3:11, 12). Co nam w tym pomoże? Jeśli to możliwe, każdego dnia rozmyślaj o błogosławieństwach, które nadejdą w nowym świecie. Wyobrażaj sobie, że oddychasz czystym powietrzem, jesz zdrowe jedzenie, witasz swoich bliskich, którzy zmartwychwstali, i uczysz ludzi żyjących wieki temu, jak spełniły się proroctwa biblijne. Takie rozmyślanie pomoże ci dalej wyczekiwać dnia Jehowy i nie zapominać, że żyjemy w dniach ostatnich. Ponieważ ‛z góry wiemy’ o tym, co czeka nas w przyszłości, nie damy się zwieść fałszywym naukom. w23.09 s. 27, ak. 5, 6

Młode osoby przebywają wśród rówieśników, którzy są „nieposłuszni rodzicom” (2 Tym. 3:1, 2). Dlaczego wielu przejawia taką postawę? Część uważa swoich rodziców za hipokrytów, którzy sami nie robią tego, czego wymagają od dzieci. Inni uważają rady rodziców za staroświeckie, niepraktyczne lub zbyt restrykcyjne. Jeśli jesteś młodą osobą, to czy czasami też tak myślisz? Niejednemu trudno jest stosować się do nakazu Jehowy z dzisiejszego tekstu dziennego. Co ci w tym pomoże? Posłuszeństwa możesz się uczyć od Jezusa, który dał pod tym względem najlepszy przykład (1 Piotra 2:21-24). Jezus był doskonały, ale miał niedoskonałych rodziców. Chociaż popełniali oni błędy i niekiedy mylnie go rozumieli, to okazywał im szacunek (Wyjścia 20:12). w23.10 s. 7, ak. 4, 5

Apostoł Paweł wyjaśnił, że wymagane przez Prawo ofiary nie mogły w pełni usunąć grzechu. Z tego powodu zostało ono „zniesione”. Następnie Paweł poruszył głębsze nauki. Przypomniał współwyznawcom o „lepszej nadziei” opartej na ofierze Jezusa, która rzeczywiście mogła im pomóc ‛przybliżyć się do Boga’ (Hebr. 7:19). Paweł wyjaśnił chrześcijanom pochodzenia żydowskiego, dlaczego ich forma wielbienia Boga znacznie przewyższa tę, którą praktykowali w przeszłości. Sposób, w jaki Żydzi wielbili Boga, był „tylko cieniem tego, co ma nadejść, a tym, co realne, jest Chrystus” (Kol. 2:17). Cień pokazuje jedynie ogólny kształt przedmiotu, który istnieje w rzeczywistości. Podobnie sposób, w jaki wielbili Boga starożytni Żydzi, był jedynie cieniem lepszego sposobu wielbienia, czyli postanowienia o duchowej świątyni. To postanowienie umożliwia nam przebaczenie grzechów i oddawanie czci Jehowie w czysty sposób. Dlatego to bardzo ważne, żebyśmy dobrze je zrozumieli. w23.10 s. 25, ak. 4, 5

W 11 rozdziale Księgi Daniela przedstawiono dwóch walczących ze sobą królów, którzy wyobrażają systemy polityczne. Porównując to proroctwo z innymi proroctwami biblijnymi, można stwierdzić, że „królem północy” jest Rosja i jej sojusznicy, a „królem południa” — mocarstwo anglo-amerykańskie. Słudzy Boży mieszkający na terenach, które podlegają wpływom „króla północy”, są przez niego prześladowani. Z powodu swojej wiary niektórzy z nich zostali pobici i uwięzieni. Ale działania „króla północy” zamiast zastraszyć naszych braci, wzmocniły ich wiarę. Dlaczego? Bo wiedzą oni, że prześladowanie ludu Bożego stanowi spełnienie proroctwa z Księgi Daniela (Dan. 11:41). Ta świadomość również nam pomaga umacniać nadzieję i zachowywać niezłomną lojalność. w23.08 s. 11, ak. 15, 16

Ponieważ Jehowa nas kocha, jest wrażliwy na nasze uczucia i gotowy nas chronić. Gdy cierpimy, On cierpi razem z nami. Dlatego z przekonaniem możemy się modlić: „Strzeż mnie jak źrenicy oka” (Ps. 17:8). Oko jest bardzo delikatną i cenną częścią ciała. Kiedy więc Jehowa porównuje nas do źrenicy oka, mówi niejako: „Ktokolwiek was krzywdzi, krzywdzi tych, którzy są dla mnie cenni”. Jehowa chce, żeby każdy z nas był przekonany, że On naprawdę nas kocha. Ale wie, że możemy w to wątpić z powodu naszej przeszłości albo pod wpływem prób, które przechodzimy obecnie. Co pomoże nam rozwiać takie wątpliwości? Przeanalizowanie, jak Jehowa okazuje miłość Jezusowi, pomazańcom oraz nam wszystkim. w24.01 s. 27, ak. 6, 7

Ezdrasz już kiedyś widział, jak Jehowa wspiera swoich sług w trudnych chwilach. Najprawdopodobniej mieszkał w Babilonie, kiedy wiele lat wcześniej — w 484 roku p.n.e. — król Aswerus wydał dekret nakazujący zagładę Żydów w całym imperium perskim (Est. 3:7, 13-15). Życie Ezdrasza było zagrożone! Żydzi „we wszystkich prowincjach” pościli i pogrążyli się w żałobie, zapewne modląc się do Jehowy o kierownictwo (Est. 4:3). Wyobraź sobie, jak czuł się Ezdrasz i inni Żydzi, gdy intryga ich wrogów obróciła się przeciwko nim samym! (Est. 9:1, 2). To przeżycie na pewno przygotowało Ezdrasza na przyszłe próby i bardzo wzmocniło jego przekonanie, że Jehowa potrafi ochronić swój lud. w23.11 s. 17, ak. 12, 13

Apostoł Paweł mówił głównie o „uczynkach wymaganych przez Prawo” — Prawo Mojżeszowe, dane na górze Synaj (Rzym. 3:21, 28). Wydaje się, że w czasach Pawła chrześcijanom pochodzenia żydowskiego trudno było pogodzić się z tym, że Prawo Mojżeszowe przestało obowiązywać. Paweł powołał się więc na przykład Abrahama. Chciał udowodnić, że prawość w oczach Boga nie wynika z „uczynków wymaganych przez Prawo”. Wynika z wiary. To bardzo zachęcające, że wiara w Boga i Chrystusa pozwala nam zyskać Boże uznanie! Z drugiej strony „uczynki” wspomniane w 2 rozdziale Listu Jakuba nie są „uczynkami wymaganymi przez Prawo”, o których pisał Paweł. Jakub miał na myśli to, jak chrześcijanie postępują na co dzień (Jak. 2:24). Ich uczynki świadczą o tym, czy mają prawdziwą wiarę, czy nie. w23.12 s. 3, ak. 8; ss. 4, 5, ak. 10, 11

Siostry, które rozważają wyjście za mąż, powinny starannie przemyśleć wybór partnera. Pamiętaj, że będziesz podlegała zwierzchnictwu mężczyzny, którego poślubisz (Rzym. 7:2; Efez. 5:33). Dlatego zadaj sobie pytania: „Czy jest on dojrzałym chrześcijaninem? Czy stawia sprawy duchowe na pierwszym miejscu? Czy podejmuje mądre decyzje? Czy przyznaje się do błędów? Czy szanuje kobiety? Czy posiada umiejętności, dzięki którym zadba o mnie pod względem duchowym, materialnym i emocjonalnym?”. Oczywiście jeśli chcesz znaleźć dobrego męża, sama musisz być dobrą kandydatką na żonę. Dobra żona jest dla męża „pomocą” i jego „uzupełnieniem” (Rodz. 2:18). A ponieważ kocha Jehowę, stara się też dbać o dobrą opinię swojego męża (Prz. 31:11, 12; 1 Tym. 3:11). Możesz przygotować się do tej roli przez pogłębianie miłości do Jehowy oraz pomaganie w zajęciach domowych i wspieranie innych osób należących do zboru. w23.12 ss. 22, 23, ak. 18, 19

Jehowa obiecuje, że da nam mądrość potrzebną do podejmowania dobrych decyzji. Potrzebujemy jej, zwłaszcza gdy podejmujemy decyzje, które wpłyną na resztę naszego życia. Jehowa daje nam też siły do wytrwania. Tak jak w wypadku apostoła Pawła, Jehowa doda nam sił potrzebnych do przetrwania prób (Filip. 4:13). W tym celu posługuje się na przykład naszą duchową rodziną. W noc przed swoją ofiarną śmiercią Jezus żarliwie się modlił. Błagał Jehowę o to, żeby inni nie myśleli, że był bluźniercą. Ale Jehowa pomógł mu w inny sposób — posłał jednego z jego anielskich braci, żeby go umocnił (Łuk. 22:42, 43). My też możemy otrzymać pomoc od Jehowy, kiedy ktoś z naszych współwyznawców do nas zadzwoni lub nas odwiedzi i powie nam coś zachęcającego. Wszyscy możemy szukać okazji, żeby podzielić się „dobrym słowem” z naszymi braćmi i siostrami (Prz. 12:25). w23.05 ss. 10, 11, ak. 9-11

Nieczynni, którzy przychodzą na Pamiątkę, mogą się obawiać, czy zostaną dobrze przyjęci. Unikajmy zadawania pytań, które mogłyby wprawić ich w zakłopotanie, lub mówienia czegoś, co mogłoby ich urazić. Są to nasi współwyznawcy. Cieszymy się, że znowu możemy razem z nimi oddawać cześć Jehowie! (Ps. 119:176; Dzieje 20:35). To wspaniałe, że każdego roku zgodnie z nakazem Jezusa możemy obchodzić Pamiątkę. Kiedy jesteśmy na niej obecni, odnosimy wiele korzyści — zarówno my, jak i inni (Izaj. 48:17, 18). Pogłębiamy naszą miłość do Jehowy i Jezusa. Pokazujemy, jak bardzo cenimy to, co dla nas zrobili. Umacniamy relacje z naszymi współwyznawcami. I pomagamy innym dowiedzieć się, jak skorzystać z błogosławieństw, które zapewni ofiara okupu. Zróbmy więc wszystko, co w naszej mocy, żeby przygotować się na Pamiątkę — najważniejszy dzień w roku! w24.01 s. 14, ak. 18, 19

Jak Jehowa nas prowadzi? Zapewnia nam wskazówki przede wszystkim przez swoje spisane Słowo, Biblię. Ale posługuje się też swoimi przedstawicielami. Na przykład żeby pomóc nam podejmować mądre decyzje, daje nam pokarm duchowy za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45). Wskazówki przekazuje nam również przez innych wykwalifikowanych mężczyzn. Nadzorcy obwodów i starsi zboru udzielają nam zachęt i rad, żebyśmy mogli przetrwać trudne chwile. Jesteśmy bardzo wdzięczni, że w tych krytycznych czasach Jehowa tak dobrze nas prowadzi. Dzięki temu możemy pozostać Jego przyjaciółmi i dalej iść drogą prowadzącą do życia. Ale czasami może nam być trudno stosować się do wskazówek Jehowy, zwłaszcza gdy przekazują je niedoskonali ludzie. Szczególnie w takich chwilach powinniśmy ufać, że Jehowa prowadzi swój lud i że stosowanie się do Jego wskazówek zawsze wychodzi nam na dobre. w24.02 s. 20, ak. 2, 3

Możemy wzrastać w miłości do Boga, gdy pilnie studiujemy Jego Słowo. Czytając Biblię, zastanawiaj się, czego każdy fragment uczy cię o Jehowie. Zadawaj sobie pytania: „Jak ta relacja pokazuje, że Jehowa mnie kocha? Jak zachęca mnie, żebym odwzajemniał Jego miłość?”. Innym sposobem, w jaki możemy rozwijać miłość do Jehowy, jest regularne otwieranie przed Nim serca w modlitwach (Ps. 25:4, 5). On z pewnością na nie odpowie (1 Jana 3:21, 22). Powinniśmy również wzrastać w miłości do innych. Kilka lat po swoim nawróceniu apostoł Paweł spotkał przykładnego młodego człowieka o imieniu Tymoteusz. Kochał on Jehowę i innych ludzi. Paweł napisał o nim do Filipian: „Nie mam nikogo innego o takim usposobieniu jak on, kto by się szczerze o was zatroszczył” (Filip. 2:20). Paweł był pod wrażeniem jego miłości do braci i sióstr. Bez wątpienia zbory, które Tymoteusz odwiedzał, wyczekiwały jego wizyt (1 Kor. 4:17). w23.07 s. 9, ak. 7-10

Mojżesz umarł, zanim Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej. Czy po śmierci tego wiernego mężczyzny Jehowa przestał pomagać swojemu ludowi? Nie. Dopóki byli Mu wierni, dbał o nich. Jehowa polecił Mojżeszowi wyznaczyć Jozuego do przewodzenia ludowi. Mojżesz szkolił Jozuego przez wiele lat (Wyjścia 33:11; Powt. Pr. 34:9). Poza tym było jeszcze wielu innych umiejętnych mężczyzn, którzy przewodzili — przełożeni nad tysiącami, setkami, pięćdziesiątkami, a nawet nad dziesiątkami (Powt. Pr. 1:15). Jehowa naprawdę troszczył się o swoich sług. Podobnie było w czasach Eliasza. Ten wierny prorok przez całe dziesięciolecia pomagał Izraelitom wielbić Jehowę. Ale później Bóg powierzył mu zadanie w Judzie (2 Król. 2:1; 2 Kron. 21:12). Czy wierni Izraelici w dziesięcioplemiennym królestwie Izraela zostali porzuceni? Nie. Przez wiele lat Eliasz szkolił Elizeusza. Jehowa dalej realizował swoje zamierzenie i troszczył się o swoich lojalnych sług. w24.02 s. 5, ak. 12

Chrześcijanie w Efezie przyjęli światło prawdy zawartej w Pismach (Ps. 119:105). Porzucili praktyki religii fałszywej i niemoralne postępowanie. Stali się „naśladowcami Boga” i robili wszystko, co mogli, żeby wielbić Jehowę oraz sprawiać Mu radość (Efez. 5:1). Podobnie my, zanim poznaliśmy prawdę, znajdowaliśmy się w ciemności pod względem religijnym i moralnym. Niektórzy z nas obchodzili święta religii fałszywej, a inni prowadzili niemoralny styl życia. Ale gdy poznaliśmy pogląd Jehowy na dobro i zło, dokonaliśmy zmian. Zaczęliśmy żyć zgodnie z Jego prawymi wymaganiami. W rezultacie odnieśliśmy wiele korzyści (Izaj. 48:17). Jednak nie zawsze łatwo jest trzymać się z dala od ciemności, z której wyszliśmy, i cały czas ‛żyć jako dzieci światła’. w24.03 s. 21, ak. 6, 7

Być może masz wrażenie, że nie jesteś gotowy, żeby oddać się Jehowie i przyjąć chrzest. Możliwe, że musisz jeszcze dokonać w życiu zmian, żeby dostosować się do Jego zasad. Albo potrzebujesz więcej czasu, żeby wzmocnić swoją wiarę (Kol. 2:6, 7). Nie wszyscy robią postępy w tym samym tempie i nie wszyscy młodzi są gotowi oddać życie Jehowie i przyjąć chrzest w tym samym wieku. Postaraj się ocenić swoje postępy duchowe według własnych możliwości, a nie w porównaniu z kimś innym (Gal. 6:4, 5). Nawet jeśli dojdziesz do wniosku, że nie jesteś jeszcze gotowy, żeby oddać życie Jehowie, cały czas zmierzaj do tego celu. Proś Go, żeby pomógł ci dokonać niezbędnych zmian (Filip. 2:13). Możesz być pewny, że On cię wysłucha (1 Jana 5:14). w24.03 s. 5, ak. 9, 10

Przy pewnej okazji Sara była rozgoryczona i dała upust swoim emocjom, a nawet zaczęła obwiniać Abrahama. Abraham wiedział, że jest uległą żoną i chętnie go wspiera. Wysłuchał jej i próbował rozwiązać problem (Rodz. 16:5, 6). Czego możemy się z tego nauczyć? Mężowie, to wam Jehowa powierzył władzę podejmowania decyzji w rodzinie (1 Kor. 11:3). Ale okażecie miłość swoim żonom, kiedy będziecie ich uważnie słuchać i brać pod uwagę ich zdanie przed podjęciem decyzji — szczególnie tych, które będą miały na nie wpływ (1 Kor. 13:4, 5). Przy innej okazji Abraham postanowił przyjąć nieoczekiwanych gości. Poprosił Sarę, żeby przerwała swoją pracę i przygotowała dużo chleba (Rodz. 18:6). Sara zadziałała szybko i zrobiła to, o co poprosił Abraham. Żony, możecie ją naśladować, popierając decyzje swoich mężów. Kiedy tak robicie, umacniacie swoje małżeństwo (1 Piotra 3:5, 6). w23.05 ss. 24, 25, ak. 16, 17

Po tym, jak Gedeon został ustanowiony sędzią, jego posłuszeństwo i odwaga zostały poddane próbie. Otrzymał niebezpieczne zadanie — miał zniszczyć ołtarz Baala należący do jego ojca (Sędz. 6:25, 26). Później, gdy Gedeon utworzył armię, dwukrotnie nakazano mu zmniejszyć jej liczebność (Sędz. 7:2-7). W końcu polecono mu zaatakować obóz wroga w środku nocy (Sędz. 7:9-11). Starsi powinni być ‛gotowi okazywać posłuszeństwo’. Posłuszny starszy chętnie podporządkowuje się temu, co mówi Biblia, oraz wskazówkom organizacji Bożej. W ten sposób daje innym wzór. Jednak jego posłuszeństwo może zostać wystawione na próbę. Na przykład może być mu trudno na bieżąco stosować się do często aktualizowanych wskazówek. Czasami mógłby się zastanawiać, czy jakaś wskazówka jest praktyczna lub mądra. Może też zostać poproszony o podjęcie się zadania, które narazi go na utratę wolności. Jak w takich sytuacjach starsi mogą naśladować posłuszeństwo Gedeona? Uważnie słuchaj wskazówek i się do nich stosuj. w23.06 ss. 4, 5, ak. 9-11