DEUEL

(„wiedza Boża; Bóg wie”).

Mężczyzna, którego syn Eliasaf był naczelnikiem plemienia Gada w czasie wędrówki Izraelitów po pustkowiu (Lb 1:14; 7:42, 47; 10:20). W tekście masoreckim i w syryjskiej Peszitcie w Liczb 2:14 został nazwany Reuelem. Może to być błąd pisarski, ponieważ hebrajskie odpowiedniki liter „D” i „R” są bardzo podobne, a formę Deuel w Liczb 2:14 można znaleźć w Pięcioksięgu samarytańskim, w łacińskiej Wulgacie i w przeszło 100 hebrajskich manuskryptach.