„Bądź wola twoja”

„Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi.” — Mat. 6:10.

1. Jak okazało się na przykładzie wielkich potęg światowych, że nic nie przeszkodzi spełnieniu się słów modlitwy: „Bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”?

„BĄDŹ wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi.” Cokolwiek uczyniliby ludzie albo diabły, nie przeszkodzi to spełnieniu się słów powyższej modlitwy, której 1900 lat temu nauczał Jezus Chrystus. (Mat. 6:10) Najpotężniejsi władcy w dziejach ludzkości musieli się ugiąć przed wolą Ojca niebiańskiego. Wielkie potęgi światowe, które sprawowały władzę nad ogromnymi obszarami ziemi, jedne po drugich ustępowały przed wolą Stwórcy ziemi, zmuszone będąc przyznać, że On jest największą potęgą we wszechświecie. Istnieje On aż dotąd; Jego wola jest najwyższa i bezwzględnie zostanie przeprowadzona.

2. Jak Nabuchodonozor okazał swą pozorną wyższość nad Jehową, lecz w jaki sposób Jehowa mimo to upokorzył tego czciciela fałszywych bogów?

² Ponad 2500 lat temu Nabuchodonozor, król mocarstwa babilońskiego, musiał się ugiąć przed Stwórcą niebios i ziemi oraz musiał uznać, że fałszywi bogowie Babilonu są wobec naszego Stwórcy bezsilni. Historia donosi, że Nabuchodonozorowi jako pierwszemu pozwolono uczynić to, czego nie uczynił przedtem żaden inny władca pogański: zburzyć święte miasto Żydów, Jeruzalem, oraz ich świątynię, zbudowaną kiedyś przez króla Salomona dla imienia Boga Najwyższego, którym to imieniem jest Jehowa. Jednak Bóg, nad którym Nabuchodonozor pozornie zdobył przewagę, upokorzył tego dumnego władcę i zmusił go do uniżenia się przed Jehową jak bezrozumne zwierzę. Przez siedem okresów czasu, czyli przez siedem lat Nabuchodonozor wyobrażał sobie, że jest dzikim zwierzęciem. Opuścił swój tron władcy światowego, aby jak zwykły wół chodzić na czworakach i żuć trawę. W ten stan obłąkania nie popadł on przypadkowo, było to bowiem spełnieniem się snu, który Jehowa dał mu dwanaście miesięcy wcześniej, snu, którego nie potrafił wyłożyć żaden z mędrców Babilonu, tylko prorok Jehowy Daniel.

3. Jakie oświadczenie dotyczące Najwyższego, a złożone przez stróża z nieba, wymagało, aby sen się sprawdził, i czego Nabuchodonozor nie wziął sobie do serca, jak to wynika z jego chełpienia się Babilonem?

³ W tym niepokojącym śnie Nabuchodonozor widział, jak „stróż i Święty z nieba zstąpiwszy” dał pewne wskazówki, a potem powiedział: „Ta rzecz według wyroku stróżów, a to żądanie według mowy świętych stanie się, aż do tego przyjdzie, że poznają ludzie, iż Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim, a daje je, komu chce, a najpodlejszego [najskromniejszego, RS] z ludzi stanowi nad nim.” (Dan. 4:13, 17) Sen musiał się więc sprawdzić, a spisane i zachowane doniesienie historyczne dowodzi, że tak się stało. Chociaż Nabuchodonozorowi dane było stać się tak potężnym, to jednak nie mógł on przeszkodzić spełnieniu się woli Bożej. Gdy miał uczucie, że jest u szczytu swej wielkości, zaczął się chełpić stolicą swego państwa i oświadczył: „Izali nie to jest on Babilon wielki, którym ja w sile mocy mojej zbudował, aby był stolicą królestwa i ku ozdobie sławy mojej?” To chełpienie się zdradzało, że nie okazał dość rozsądku, aby sobie wziąć do serca ostrzeżenie snu i usłuchać następującej rady Daniela: „Przetóż o królu! rada moja niech ci się podoba, a grzechy twoje przerwij sprawiedliwością, a nieprawości twoje miłosierdziem nad utrapionym, owa snadź [być może, RS] stanie się przedłużenie pokoju twego.” — Dan. 4:27.

4. Co nastąpiło zaraz po chełpliwych słowach Nabuchodonozora, stanowiąc ostrzeżenie dla wszystkich władców politycznych?

⁴ Władcy polityczni największych dzisiejszych potęg Wschodu i Zachodu, jak również innych wielkich narodów powinni zwrócić uwagę na to, co się przydarzyło Nabuchodonozorowi, który zniszczył ustanowione nad Żydami obrazowe królestwo Jehowy Boga. Przeczytajmy wszyscy powyższe doniesienie: „A gdy jeszcze ta mowa była w ustach królewskich, oto głos z nieba przyszedł, mówiąc: Tobie się mówi, królu Nabuchodonozorze! że królestwo twoje odeszło od ciebie; i od ludzi wyrzucą cię, a z zwierzem polnym będzie mieszkanie twoje; trawą jako wół paść się będziesz, aż by się wypełniło siedem lat [czasów, Wu] nad tobą, dokąd byś nie poznał, że Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim, a że je daje, komu chce. Tejże godziny wypełniło się ono słowo nad Nabuchodonozorem; bo go wyrzucono od ludzi, a trawę jadał jako wół, a rosą niebieską ciało jego skrapiane było, aż na nim włosy urosły jako pierze orle, a paznokcie jego jako pazury u ptaków.” — Dan. 4:28-33.

5. Dlaczego pierwsze panowanie Nabuchodonozora nad imperium i jego powrót do władzy były całkowicie zależne od Jehowy Boga?

⁵ Żaden psychiatra nie mógł wyleczyć króla Babilonii z jego obłędu polegającego na tym, że uważał siebie za zwierzę. Musiało to iść swoim trybem aż do czasu wyznaczonego przez Boga Najwyższego, Jehowę, to znaczy przez okres „siedmiu czasów”, czyli siedmiu lat. Jehowa Bóg poniżył tego największego wówczas władcę ziemskiego, i tylko Jehowa, Najwyższy, mógł mu przywrócić tron Babilonii. Samemu tylko miłosierdziu Jehowy zawdzięczał on zachowanie dla niego stanowiska władcy, jak go o tym zapewniał Daniel, mówiąc: „Królestwo twoje tobie zostanie, gdy poznasz, że niebiosa panują.” Najpotężniejszy podówczas i największy król nie mógł nic uczynić poza tym, co służyło zamysłowi Boga niebios, i dlatego Bóg dopuścił, że się tak stało. Budowniczy mocarstwa, który zwyciężył tak wiele narodów i nawet królestwo Judy, nie mógłby zasiąść na tronie babilońskiej potęgi światowej, gdyby mu tego tronu nie dał Bóg, pozwalając mu znowu dojść do władzy i udzielając mu tyle rozsądku, że mógł ponownie objąć panowanie nad swym imperium.

6. Jak Nabuchodonozor uznał wolę, dzieła i drogi Jehowy, okazując tym, że te przeżycia były dla niego dobrą nauką?

⁶ Czy Nabuchodonozor wyprowadził stąd wnioski, które zgodnie z zamiarem Jehowy miał z tego wyciągnąć i które również my wszyscy musimy obecnie brać pod uwagę? Król Babilonii sam spisał o tym sprawozdanie i zostało ono zachowane dla nas. Czytamy w nim: „A po skończeniu onych dni [tj. siedmiu ,czasów’, czyli lat] podniosłem ja Nabuchodonozor w niebo oczy moje, a rozum mój do mnie się zaś wrócił, i błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego na wieki chwaliłem i wysławiałem; bo władza jego władza wieczna, a królestwo jego od narodu do narodu [z pokolenia na pokolenie, RS]. A wszyscy obywatele ziemi jako za nic poczytani są. Według woli swojej postępuje, z wojskiem niebieskim i z obywatelami ziemi, a nie masz, kto by wstręt uczynił [się sprzeciwił, Wu] ręce jego i rzekł mu: Cóż to czynisz? Tegoż czasu rozum mój wrócił się do mnie, a do sławy królestwa ozdoba moja, i dostojność moja wróciła się do mnie; nadto hetmani moi i książęta moi szukali mię, a na królestwie moim zmocniłem się [przywrócono mnie na królestwo moje, Wu] i wielmożność większa mi jest przydana. A tak teraz ja Nabuchodonozor chwalę, i wywyższam i wysławiam króla niebieskiego, którego wszystkie sprawy są prawdą, a ścieżki jego sądem [sprawiedliwe, Wu], a który chodzących w hardości poniżyć może.” — Dan. 4:34-37.

7. W jaki jedyny słuszny sposób mógł się Nabuchodonozor wypowiedzieć o swych przeżyciach i tylko jakie właściwe nastawienie umysłu można było w tym wypadku przyjąć?

⁷ W świetle snu, który mu dał Jehowa, i wobec dokładności wykładu Daniela — czego dowodem były późniejsze wydarzenia — Nabuchodonozor mógł się o swych przeżyciach wypowiedzieć tylko w ten bogobojny sposób. Mógł przybrać tylko to jedno właściwe nastawienie umysłu, a mianowicie oddać cześć Temu, komu się cześć należy, to znaczy Jehowie, Bogu Najwyższemu, nawet chociaż On był Bogiem Daniela.

8. W jaki sposób ówczesne przeżycia Nabuchodonozora wiążą się z rozpoczęciem przełomowego okresu, w którym się obecnie znajdują narody świata?

⁸ Nasuwa się nam teraz wielkie i ważne pytanie: Jakie stanowisko zajmują obecnie przedstawiciele bloku wschodniego i zachodniego oraz krajów neutralnych? Od roku 1914 i od czasu zakończenia pierwszej wojny światowej narody żyją w czasie przełomowym. Przyczyna tego jest w znacznym stopniu związaną z Nabuchodonozorem. Jakże to? Nabuchodonozor osobiście przeżył kiedyś „siedem czasów”, czyli siedem literalnych lat obłędnej zwierzęcości. Jednak za jego dni rozpoczęło się też dla narodów tego świata „siedem czasów” o większym znaczeniu, w dodatku trwających od tamtej pory aż do czasów obecnych. Były to te same czasy, które Jezus Chrystus nazwał ,wyznaczonymi czasami narodów’. Mówił o tych ,wyznaczonych czasach’ w związku ze zburzeniem stolicy Żydów, Jeruzalem. Proroctwo jego brzmiało: „Jeruzalem będzie tak długo deptane przez narody, aż się wypełnią wyznaczone czasy narodów.” (Łuk. 21:24, NW) Te „siedem czasów” narodów są o wiele dłuższe niż siedem czasów Nabuchodonozora, pojedynczego człowieka. Zgodnie z chronologią Jehowy trwały one 360-krotnie dłużej od Nabuchodonozorowych siedmiu lat, czyli 2520 lat. Rozpoczęły się w roku 607 przed Chr., gdy Nabuchodonozor obalił Jeruzalem i świątynię Jehowy, a kraj Judy uległ spustoszeniu. Skończyły się natomiast wczesną jesienią roku 1914 po Chr., wkrótce po wybuchu pierwszej wojny światowej.

9. Jakie potęgi światowe panowały nad ziemią przed „wyznaczonymi czasami narodów” oraz w okresie ich trwania?

⁹ Przed Nabuchodonozorem miały wiele do czynienia z ludem Jehowy dwie potęgi światowe, a mianowicie Egipt, pierwsza potęga światowa w historii biblijnej, i Asyria, druga, potęgą światowa. Babilon stał się zatem trzecią z kolei potęgą światową. Po niej nastąpiły dalsze. W okresie „wyznaczonych czasów narodów”, to jest od roku 607 przed Chr. do roku 1914 po Chr., panowało kolejno nad ziemią — jak na to wskazują splamione krwią karty historii — pięć potęg światowych: Babilonia, potem Medo-Persja jako czwarta potęga światowa i Grecja jako piąta potęga; szóstą potęgą światową był Rzym, a jako siódma potęga światowa wystąpiło na widownię imperium brytyjskie wraz ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

10, 11. (a) Za jakimi porównaniami należałoby się teraz rozejrzeć z racji zakończenia się w roku 1914 symbolicznych siedmiu czasów? (b) Z czym muszą się zgodzić wszyscy badacze historii, jeśli porównają Nabuchodonozora z narodami świata?

¹⁰ Ponieważ siedem symbolicznych czasów przeminęło nad narodami i potęgami światowymi do roku 1914, więc nadszedł dla nas słuszny czas, żeby się rozejrzeć za porównaniami i odpowiednikami, jeśli takie istnieją. Słyszeliśmy, co powiedział Nabuchodonozor przy końcu swoich „siedmiu czasów” z okazji odzyskania rozumu i powrotu na tron babiloński. Czy po roku 1914 zaszło coś podobnego? Czy wypowiedzi władców narodów światowych, a szczególnie chrześcijaństwa, można przyrównać do wypowiedzi ozdrowiałego Nabuchodonozora?

¹¹ Z jednym faktem muszą się zgodzić wszyscy uczciwi badacze historii świata, a mianowicie z tym, że w okresie 2520 lat od zburzenia Jeruzalem przez Nabuchodonozora aż do roku 1914 po Chr., wszelkie narody włącznie z chrześcijaństwem zachowywały się jak Nabuchodonozor podczas „siedmiu czasów” swego obłędu, to znaczy jak bezrozumne zwierzęta, jak bestie, nie uznając Jehowy Boga ani nie zwracając uwagi na Jego wolę spisaną w świętych pismach Biblii. Czy więc do końca swoich 2520-letnich „siedmiu czasów” nauczyły się one czegoś?

12. Co wskazuje na to, czy przy końcu „siedmiu czasów” w roku 1914 narody odzyskały rozum względem Boga, tak jak Nabuchodonozor?

¹² Czy narody odzyskały rozum, tak jak Nabuchodonozor, i czy następnie uznały prawdziwość słów Psalmu 83:19: „Ty, którego imię jest Pan [Jehowa, NW], tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią”? Odpowiedzią są nam wydarzenia roku 1914. Przy końcu „siedmiu czasów”, około 1 października roku 1914, narody chrześcijaństwa były uwikłane w szaleństwo i rozbestwienie pierwszej wojny światowej.

13. (a) Co powinny były wówczas czynić narody, które się podawały za chrześcijańskie? (b) Z czego wiadomo, czy powinny były wiedzieć, że w roku 1914 Bóg doprowadzi do narodzin swego Królestwa?

¹³ Tymczasem narody, które się podawały za chrześcijańskie, powinny przecież były żyć zgodnie ze swymi twierdzeniami. Powinny się zachowywać lepiej od Nabuchodonozora, który był poganinem; powinny były uznawać Jehowę Boga za Suwerena wszechświata i jedynego prawowitego Władcę ziemi. A czyż możliwe, żeby nie wiedziały, iż jesienią roku 1914 dobiegły końca czasy pogan, czyli „wyznaczone czasy narodów”? Nie! One ponadto powinny były wiedzieć, że Jehowa po upływie tych „czasów”, około 1 października roku 1914, doprowadzi do narodzin obiecanego Królestwa w niebie przez wyniesienie na tron królewski swego namaszczonego Syna, Jezusa Chrystusa, aby panował pośród swoich nieprzyjaciół. Powinny to były wiedzieć nie tylko dlatego, że miały do dyspozycji miliony egzemplarzy Biblii w wielu językach i że było wśród nich setki tysięcy duchownych opłacanych za wyjaśnianie Biblii, lecz i dlatego, że od roku 1877 namaszczony duchem ostatek świadków Jehowy zapowiadał nadejście tych wydarzeń w roku 1914.

14. Dlaczego z uwagi na wydanie „Strażnicy” z 15 października 1913 roku oraz bezpłatne wyświetlanie „Fotodramatu stworzenia” chrześcijaństwo musiało wiedzieć o tych tak ważnych faktach?

¹⁴ W Strażnicy (ang.) z 15 października 1913 roku ukazał się artykuł zatytułowany „Ostateczny wniosek co do końca czasów pogan”. W paragrafie 2 tego artykułu powiedziano: „Nie chcemy dogmatyzować, ale oczekujemy następujących wydarzeń: (1) Skończenia się czasów pogan — zwierzchnictwa pogan nad światem — i (2) ustanowienia na świecie Królestwa Mesjasza. Królestwa ziemskie dobiegną końca, a ,Bóg niebieski wzbudzi Królestwo’. (Dan. 2:44) Pismo Święte nie mówi, że udręczenie nadejdzie jednej godziny lub jednego dnia albo w jednym roku. Wspomina jednak, że katastrofa czekająca naszą cywilizację spadnie na nią nagle.” Opublikowano to w języku angielskim, jak również francuskim, niemieckim, szwedzkim i duńskim. Na to samo wskazywano obrazem i słowem w słynnym ośmiogodzinnym „Fotodramacie stworzenia”. Rozpoczęto go wyświetlać w chrześcijaństwie w styczniu 1914 roku, a do października tego roku pokazano go bezpłatnie publiczności w Ameryce Północnej, Wielkiej Brytanii, w Niemczech, w Szwajcarii, Finlandii, Szwecji i Danii oraz w Australii i Nowej Zelandii. Chrześcijaństwo musiało na pewno o tym wiedzieć!

15. Jak narody mimo upływu tylu lat od roku 1914 okazują, czy rozumnie nauczyły się tego, czego się nauczył Nabuchodonozor?

¹⁵ Do dnia dzisiejszego, chociaż od skończenia się czasów pogan w roku 1914 upłynęło już tyle lat, narody i ich władcy nie wrócili w sensie chrześcijańskim do zdrowych zmysłów, aby się nauczyć tego, czego się nauczył Nabuchodonozor, że „Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim, a daje je, komu chce, a najpodlejszego [najskromniejszego] z ludzi stanowi nad nim”. W jaskrawym przeciwieństwie do tego przygotowują się do międzynarodowej rzezi, szykując przerażającą broń, która siłą jednego wybuchu może zabić masy ludzi, a ponadto zatruć powietrze, ziemię i wodę.

16. Dlaczego władcy światowi nie mają żadnego usprawiedliwienia i dlaczego wśród narodów nie ma działaj pokoju?

¹⁶ Władcy polityczni i nowocześni naukowcy wystawiają całą ludzkość i jej rozwiniętą w ciągu wielu wieków cywilizację na największe niebezpieczeństwo wszystkich czasów. Władcy światowi, w tym zwłaszcza z terenów chrześcijaństwa, nie mają usprawiedliwienia. Mieli sposobność dowiedzieć się z szeroko rozpowszechnionego Słowa Bożego, Biblii, oraz od Jego świadków na ziemi, co po skończeniu swoich „siedmiu czasów” król Nabuchodonozor oznajmił „wszystkim ludziom, narodom, i językom, którzy mieszkają po wszystkiej ziemi”, a mianowicie: „Pokój się wam niech rozmnoży! Znaki i dziwy, które uczynił ze mną Bóg najwyższy, zdało mi się za rzecz przystojną opowiedzieć. O jakoż są wielkie znaki jego! a dziwy [cuda, Wu] jego jako mocne! królestwo jego królestwo wieczne, i władza jego od narodu do narodu [z pokolenia w pokolenie, Wu].” (Dan. 4:1-3) Ponieważ narody zlekceważyły tę prawdę, nie ma dzisiaj wśród nich pokoju!

17. Od czego zależy wieczne istnienie rodzaju ludzkiego i co musimy zrozumieć w odniesieniu do ,królestwa nad ludzkością’, jeśli chcemy okazać, iż przyszliśmy do rozumu?

¹⁷ Chociaż narody trwają w obłędzie, to jednak poszczególni ludzie, którzy tak jak Nabuchodonozor przyszli do rozumu, mają dość rozsądku, aby zrozumieć następującą żywotną prawdę: wieczne istnienie rodzaju ludzkiego nie zależy od obrony wojskowej, która byłaby na tyle silna, żeby trzymać w szachu nieprzyjaciela i za atak odwzajemnić mu się takim samym lub jeszcze większym zniszczeniem, lecz zależy od uznawania wiecznego Królestwa Boga Najwyższego oraz Jego panowania, trwającego z pokolenia w pokolenie. Jego Królestwo i panowanie nie ogranicza się do niewidzialnych niebios. Obejmuje również widzialną ziemię i całą otaczającą ją przestrzeń kosmiczną. Wszyscy ludzie, którzy chcą pozostać między żywymi, muszą uznać fakt, że Najwyższy panuje też nad królestwem ludzkim, że góruje nad tym królestwem i że będąc Najwyższym daje to królestwo nad ludzkością, komu zechce. Jeśli pragniemy okazać, że przyszliśmy do rozumu, to musimy też dokładnie stwierdzić, komu Bóg Najwyższy zechciał dać królestwo nad ludzkością, gdyż miał to być „najpodlejszy” albo „najskromniejszy z ludzi”. Cokolwiek więc uczyni wrogi świat lub do czegokolwiek się przygotuje, nie będzie miało żadnego znaczenia, ponieważ nikt na ziemi nie może powstrzymać ręki Jehowy Boga ani zawołać na niego wyzywająco: „Cóż to czynisz?”

18. Co wyjawia rzut oka na historię z biblijnego punktu widzenia, jeśli chodzi o rozdawanie panowania nad ludzkością, i jak uwidoczniło się to w przypadku Nabuchodonozora?

¹⁸ Patrząc na historię świata z biblijnego punktu widzenia można dojrzeć prawdziwość tego, co powiedział „stróż” albo „święty”, który zstąpił z nieba: że Bóg Najwyższy, Jehowa, daje królestwo komu chce, a nie temu, kogo chce mieć lud albo jakiś dyktator. Nabuchodonozora, króla Babilonu, Bóg użył jako wykonawcę swego wyroku, aby wymierzyć zasłużoną karę niewiernemu narodowi starożytnego Izraela. Bóg wynagrodził go za to, pozwalając mu stać się władcą świata, od którego panowania rozpoczęły się „wyznaczone czasy narodów”. Prorok Daniel poinformował o tym Nabuchodonozora, gdy wyjaśniał mu znaczenie posągu o złotej głowie, który Nabuchodonozor widział we śnie, lecz którego nie mógł sobie przypomnieć po przebudzeniu. Daniel powiedział: „Tyś, królu! królem królów; bo tobie Bóg niebieski królestwo, moc, potęgę i sławę dał; i wszystko, gdzie jeno mieszkają synowie ludzcy, zwierz polny i ptactwo niebieskie, dał w rękę twoją i postanowił cię panem nad tym wszystkim, a tyś jest tą głową złotą.” — Dan. 2:36-38.

19. Co Jehowa zgodnie z powyższymi słowami powiedział przez Ezechiela królowi Sedekiaszowi, aby pokazać, że Najwyższy daje królestwo nad ludzkością temu, komu zechce?

¹⁹ Zgodnie z tymi słowami Jehowa pozwolił Nabuchodonozorowi obalić swoje obrazowe królestwo judzkie. Dlatego też Jehowa powiedział do króla Sedekiasza, który zasiadał na symbolicznym „tronie Jehowy” w Jeruzalem: „Zdejm tę czapkę, a zrzuć tę koronę, która już nigdy takowa nie będzie; tego, który w poniżenie przyszedł [nie-Żydów], wywyższę, a wywyższonego [Żydów] poniżę. Wniwecz, wniwecz, wniwecz ją obrócę, czego pierwej nie bywało, [nie będzie należeć do nikogo, Le] aż przyjdzie ten, co do niej ma prawo, którem mu dał.” (Ezech. 21:26, 27) Jehowa Bóg daje według własnej woli.

ZMIANA CZASÓW I CHWIL

20. Jak Jehowa zgodnie ze słowami Daniela o zapomnianym śnie Nabuchodonozora odmienił czasy i chwile w roku 607 przed Chr.?

²⁰ Zmiany nastąpiły dokładnie tak, jak to powiedział prorok Daniel, gdy Jehowa Bóg objawił mu zapomniany przez Nabuchodonozora sen i jego znaczenie. „Daniel rzekł: Niech będzie imię Boże błogosławione od wieku aż na wieki; albowiem mądrość i moc jego jest; on sam odmienia czasy i chwile [pory, RS]; zrzuca królów i stanowi królów; daje mądrość mądrym, a umiejętnym rozum; on odkrywa rzeczy głębokie i skryte, zna, co jest w ciemnościach, a światłość z nim mieszka.” (Dan. 2:20-22) Czasy i chwile odmienił On w roku 607 przed Chr. Czasy obrazowego królestwa Bożego na ziemi zmienił na czasy panowania nieżydowskich potęg światowych, na „wyznaczone czasy narodów”. Zmienił „chwile” albo „pory”, czyli ustalone okresy czasu. Zapoczątkował tę zmianę jesienią roku 607 przed Chr. W ciągu następnych 2520 lat nie było obrazowego królestwa Bożego, królestwa Dawidowego w Jeruzalem, które by się wtrącało do postępowania „pogańskich”, czyli nieżydowskich potęg światowych. Żaden następca króla Dawida nie zasiadał na „tronie Jehowy” w Jeruzalem, aby się tym zająć.

21. Jak Jehowa pokazał, że jest w stanie wprowadzać zmiany, a to w przypadku samego Nabuchodonozora, jak również jego dynastii i babilońskiego panowania nad światem?

²¹ Dalszy przykład tego, że Jehowa jest w stanie powodować zmiany, to usunięcie Nabuchodonozora z tronu babilońskiego na „siedem czasów”, czyli siedem literalnych lat. Później, w swoim ustalonym czasie, pozbawił tronu dynastię władców chaldejskich z linii Nabuchodonozora. Było to w roku 539 przed Chr., kiedy pozwolił obalić babilońską potęgę światową człowiekowi, którego imiennie przepowiedział ponad 185 lat wcześniej, mianowicie perskiemu królowi Cyrusowi Wielkiemu. Przez proroka Izajasza rzekł On: „To powiedział Jehowa do swego pomazańca, Cyrusa, którego prawicę ująłem, by podbić przed nim narody ... ,Ze względu na sługę mego Jakuba, i Izraela, wybranego mego, począłem wołać cię po imieniu; nadałem ci zaszczytne imię, chociaż mnie nie znałeś.’” (Izaj. 45:1, 4, NW) W ten sposób zmieniły się czasy panowania Babilonii na czasy panowania Persji.

22. Jak Jehowa w słusznym czasie poczynił zmiany w sprawie wygnańców żydowskich i opustoszenia Judy oraz jak dekret Cyrusa wyjawił, że odpowiedzialnym za to był Jehowa?

²² Aby Cyrus Wielki mógł służyć interesom ludu Danielowego i być wykonawcą pomsty Bożej na Babilonie, Jehowa tak nim pokierował, że zajął stanowisko władcy imperium perskiego. Dokładnie siedemdziesiąt lat po zniszczeniu Jeruzalem i tamtejszej świątyni Jehowa spowodował Cyrusa do wydania dekretu, na którego podstawie Żydzi pozostający w niewoli babilońskiej uzyskali swobodę powrotu do swej ojczyzny, aby odbudować Jeruzalem i świątynię. Zmieniły się przez to czasy spustoszenia Jeruzalem i niewoli Izraelitów w Babilonie, a stało się tak zgodnie z wolą Bożą, w ustalonej przez Niego porze i chwili. (Izaj. 44:28; 45:13; Jer. 25:12-14; 2 Kron. 36:22, 23) Dekret w sprawie świątyni wyjawił, że odpowiedzialnym za to był Jehowa, gdyż powiedziano w nim: „Tak mówi Cyrus, król Perski: Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan [Jehowa, NW], Bóg niebieski; i ten mi rozkazał, abym mu zbudował dom w Jeruzalemie, które jest w Judztwie. Kto tedy jest między wami ze wszystkiego ludu jego, z tym niech będzie Bóg jego, a ten niech idzie do Jeruzalemu, które jest w Judztwie, a niech buduje dom Pana [Jehowy], Boga Izraelskiego; onci jest Bóg.” (Ezdr. 1:2, 3) W ten sposób Cyrus został nagrodzony za służbę, którą pełnił dla Jehowy Boga.

23. Zgodnie z czyją wolą miały nastąpić dalsze zmiany czasów i chwil, i dlaczego tak?

²³ Jednakże miały nastąpić jeszcze dalsze zmiany „czasów i chwil”, połączone z usuwaniem i ustanawianiem królów. Miało się to odbywać według woli Bożej, a nie ludzkiej, bo właśnie Bóg dopuszczał do występowania tych zmian w sprawach ludzkich i nawet je przepowiadał. Jego boskie przewidywania musiały się okazać prawdą.

24. Jak Jehowa w samej księdze Daniela przepowiedział zmiany w dziedzinie panowania nad światem aż do szóstej potęgi światowej i jakie godne uwagi narodziny w czasie istnienia szóstej potęgi światowej wskazują, że zmiana nastąpiła w czasie wyznaczonym przez Jehowę?

²⁴ W samej księdze Daniela Jehowa podał co najmniej cztery proroctwa, w których przepowiedział, że dynastia imperium perskiego, czwartej potęgi światowej, upadnie i że jako piąta w dziejach potęga światowa do władzy dojdzie imperium macedońskie, czyli greckie. Miało się to stać za czasów sławnego króla Aleksandra Wielkiego, posługującego się językiem greckim; szybkim marszem przeplatanym działaniami wojennymi miał on przejść przez całe imperium perskie i przyłączyć je do swego państwa. Jednakże po śmierci tego macedońskiego władcy światowego jego rozdzielone terytoria miały z biegiem czasu być wchłonięte przez imperium rzymskie, czyli szóstą potęgę świata. To także miało nastąpić w wyznaczonym przez Jehowę czasie zmian, mianowicie zarówno zmiany obejmującej stosunki panujące pośród Jego ludu, jak też zmiany dotyczącej władców światowych. Wskutek tego w chwili, kiedy rzymskie mocarstwo światowe wydałoby dekret zobowiązujący matkę Jezusa, aby się udała do Betlehem, rodzinnej miejscowości Dawida, miało się tam spełnić proroctwo dotyczące narodzin Syna Bożego jako człowieka. (Mich. 5:2; Mat. 2:1-6; Łuk. 2:1-20) Wszystko to cudownie uwypukla bezbłędne przewidywanie Jehowy Boga i nieodmienne spełnianie się Jego woli.

25. Jaką dalszą wielką zmianę w dziedzinie panowania nad światem przepowiedział Danielowi anioł Jehowy i przed jaką nader ważną decyzją stanęła ta potęga światowa?

²⁵ Jednakże anioł Jehowy w obrazowy sposób przepowiedział Danielowi dalszą wielką zmianę, mianowicie zmianę imperium rzymskiego na największą ze wszystkich ziemską potęgę: imperium brytyjskie w połączeniu z jego bliskim sojusznikiem, Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Oba te mocarstwa polityczne stanowią razem siódmą potęgę światową. Właśnie ta potęga światowa, nosząca miano chrześcijańskiej, miała panować nad światem w roku 1914. Tym samym musiała ona powziąć nader ważną decyzję co do Królestwa Bożego, które w owym roku tak brzemiennym w ważne wydarzenia zostało ustanowione w niebiosach.

26. Co Jehowa przewidział, jeśli chodzi o rozwój wydarzeń światowych w „czasie końca”?

²⁶ Boże przewidywanie sięgnęło jeszcze dalej, do samego nawet „czasu końca”. Przewidział On utworzenie międzynarodowej organizacji pokojowej, to jest Ligi Narodów, a nadto jej śmierć oraz odrodzenie w postaci Organizacji Narodów Zjednoczonych. Anioł Jehowy przepowiedział Danielowi również pojawienie się na świecie jeszcze innego systemu i wzrost jego siły do takiego stopnia, że będzie rzucać wyzwanie zarówno siódmej potędze światowej, jak i ósmej potędze, dzisiejszej Organizacji Narodów Zjednoczonych.

27. Zgodnie z czym następowały zmiany na arenie światowej, bez względu na swą wielkość i rozległość, jak na to wskazuje Danielowe wytłumaczenie snu Nabuchodonozora?

²⁷ Wszystkie te przesunięcia, które się rozgrywały poprzez wieki na arenie światowej, aż doprowadziły do obecnego stanu rzeczy, wywoływały doprawdy wielkie, rozległe zmiany. Jednak wszystkie one następowały zgodnie z tym, co z góry wiedział Bóg najwyższy, w ustalonych przez Niego czasach i chwilach, ponieważ On je wszystkie przewidział. Nie pozwolił wydarzyć się niczemu, co by przeszkodziło spełnieniu się Jego zamysłu. Tysiące lat temu rzeczy te były dla umysłu ludzkiego pogrążone w ciemności. Nawet o proroctwach, które Daniel otrzymał razem z częściowym wyjaśnieniem, powiedział on: „Słyszałem, lecz nie zrozumiałem.” (Dan. 12:8, Wu) Jednakże w oparciu, o to, co Jehowa Bóg mu objawił przez pełne dramatycznego napięcia wyjaśnienie snu Nabuchodonozora o złotogłowym posągu, Daniel mógł nieco wniknąć w głębiny Bożego przewidywania. Dlatego oświadczył: „On ... zna, co jest w ciemnościach, a światłość [co do tych rzeczy] z nim mieszka”; „odkrywa [swemu ludowi] rzeczy głębokie i skryte”.

28. Co powiedział Daniel w proroctwie o największej i najdonioślejszej zmianie na ziemi, potwierdzając tym fakt, że Jehowa sprawuje najwyższą władze i daje panowanie, komu chce?

²⁸ Najpotężniejsza ze wszystkich zmian, jakie kiedykolwiek miały miejsce, wspaniale uwypukla prawdziwość tego, że „Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim, a daje je komu chce”. Prorok Daniel został natchniony do przepowiedni, że Jehowa Bóg w odpowiednim czasie i chwili spowoduje największą i najbardziej doniosłą zmianę na ziemi; ujął ją w takie słowa: „Za dni tych królów wzbudzi Bóg niebieski królestwo, które na wieki zepsute [zniszczone, RS] nie będzie, a królestwo to na inny naród nie spadnie, ale ono połamie i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki.” — Dan. 2:44.

29-31. Dlaczego „najskromniejszym z ludzi”, który został postanowiony nad królestwem ludzkim, nie może być żaden z obozów dzisiejszego świata?

²⁹ Daniel przepowiedział tę cudowną zmianę ponad 2500 lat temu. Obecnie żyjemy w czasie, kiedy się ona odbywa. Za naszych dni Jehowa ustanawia nad królestwem ludzkim kogoś, kto został nazwany „najpodlejszym” albo raczej „najskromniejszym z ludzi”. Kto jest tym „najskromniejszym z ludzi”?

³⁰ Za naszych czasów rozgrywa się gwałtowne współzawodnictwo między dwoma obozami. Z jednej strony demokracja to panowanie prostego, pospolitego ludu. Jednakże ów „najskromniejszy z ludzi” nie mógłby nigdy być szermierzem demokracji w rodzaju anglo-amerykańskiej potęgi światowej. Proroctwo Jehowy wyklucza, żeby ta siódma w historii potęga światowa była „najskromniejszym z ludzi”, gdyż powiada: „Będzie mówił słowa przeciw Najwyższemu i będzie niszczył świętych Najwyższego, i będzie zamyślał, żeby zmienić czasy i prawo ... Wyniósł się [tzn. ta potęga światowa] nawet aż do Księcia zastępu [niebios]; a ustawiczna ofiara całopalenia została od niego odjęta, i miejsce jego świątyni zostało zburzone.” — Dan. 7:25; 8:11, RS.

³¹ Z drugiej strony również twierdzi się, że władzę sprawuje klasa nieposiadająca. Ale ten system też żadnym sposobem nie mógłby być „najskromniejszym z ludzi”. Wykluczając go, anioł Jehowy Boga powiedział o nim: „Będzie się wynosił i uczyni siebie możniejszym nad każdego boga, i zadziwiające rzeczy będzie mówił przeciw Bogu bogów. ... Uczyni siebie możniejszym nad wszystko. Zamiast tego czcić będzie boga twierdz; boga, którego nie znali ojcowie jego, będzie czcił złotem i srebrem, drogimi kamieniami i kosztownymi darami. Będzie miał do czynienia z najsilniejszymi twierdzami przy pomocy boga obcego; tych, którzy go uznają, obdarzy wielkimi zaszczytami.” (Dan. 11:36-39, RS) Te prorocze opisy nie przepowiadają żadnej skromności i pokory ducha ani po jednej, ani po drugiej stronie.

32, 33. Kto jest naprawdę „najskromniejszym z ludzi” i jak to zostało dowiedzione?

³² Ten, który jest naprawdę „najskromniejszym z ludzi”, jest jedyny w swoim rodzaju. Nie jest to człowiek poniżony, zdegradowany, mimo iż jest tak korny. Żadne inne stworzenie w niebie czy na ziemi nie mogłoby tak bardzo uniżyć siebie na chwałę Bożą i ku wieczystemu dobru człowieka, jak on. Dlaczego? Ponieważ zanim okazał tak uniżonego ducha, był w niebie jako stworzenie duchowe w kształcie Bożym. Był pierworodnym l jednorodzonym Synem Boga; za jego pośrednictwem uczynione zostały wszystkie inne stworzenia w niebie i na ziemi.

³³ Chociaż był pierwszym spośród wszystkich stworzeń Jehowy Boga, nie rozmyślał nad tym, aby sobie bezprawnie przywłaszczyć stanowisko Boga, i nie rościł pretensji do tego, że jest równy Bogu. Nie próbował się wynosić na „Księcia zastępu” nieba, ani nie mówił ,zadziwiających rzeczy przeciw Bogu bogów’, to znaczy Jehowie. Przeciwnie, w Piśmie Świętym powiedziano o nim: „Wyzbył się samego siebie i przybrał kształt niewolnika, i przyszedł, aby być na podobieństwo ludzi. Co więcej, kiedy znalazł się w postawie człowieka, uniżył się i stał się posłusznym nawet aż do śmierci, i to do śmierci na palu tortur.” (Filip. 2:5-8, NW) Mówił szczerze o sobie, gdy zapraszał utrudzonych, przytłoczonych brzemionami ludzi, aby przyszli do niego i znaleźli ulgę. Daleki od nastawienia władczego i despotycznego, powiedział wtedy: „Jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu.” (Mat. 11:28, 29, NW) W pokornej uległości wobec woli swego Boga i niebiańskiego Ojca uczył swoich uczniów się modlić: „Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje; przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi.” — Mat. 6:9, 10.