Odsłonięcie pewnej tajemnicy biblijnej

1. (a) Dlaczego ciemnota pod względem religijnym jest niebezpieczna? (b) Jaka tajemnica miała być odsłonięta w obecnym okresie dziejów ludzkich?

NIERAZ spotkać się można wśród ludzi z takim usprawiedliwieniem: „Czego nie wiem, o to mnie serce nie boli.” W gruncie rzeczy jednak wielu już przypłaciło niewiedzę życiem. Szczególnie niebezpieczna jest ciemnota religijna, gdyż nieuchronnie prowadzi do śmierci, jak na to wskazał Jezus w odniesieniu do przywódców stronnictwa faryzeuszy. Oświadczył on: „Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.” (Mat. 15:14) Istnieje pewna wielka tajemnica, potworne oszustwo, które od początku dziejów człowieczych przyprawiło o gwałtowną śmierć więcej ludzi, niż cokolwiek innego. Chodzi tu o tajemnicę religijną opartą na chytrze ukartowanej intrydze, sięgającej swymi początkami zarania ludzkości. O początkach owej wielkiej tajemnicy wspomina pierwsza księga Biblii, a ostatnia jej księga opisuje, jak miała osiągnąć szczyt rozwoju i jak w obecnym okresie dziejów ludzkich, po upływie przeszło 4000 lat od swego powstania, miała być odsłonięta, czyli wykryta i zdemaskowana.

2. Jak ta tajemnica została bliżej opisana?

² Tajemnica ta ma określoną nazwę i opisano ją bliżej pod postacią zdeprawowanej niewiasty. „A na jej czole wypisane imię — tajemnica: ‚Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi.’” (Objawienie [Apokalipsa] 17:5, BT) Powiedziano o niej, że wywierała wpływ na wszystkie narody i oznajmiono, że czeka ją niechybna zagłada: „Drugi anioł postępował za nim, wołając: ‚Upadł już! Upadł Babilon Wielki, który upoił wszystkie narody budzącym namiętność winem swego wszeteczeństwa!’” — Obj. 14:8, NW.

3. Co nas interesuje w związku z protestantyzmem?

³ Starożytne miasto Babilon założył Nemrod na podłożu buntu przeciwko Bogu. Po latach Babilon stał się potęgą światową, w której dominującą rolę odgrywała religia. Obaliło go w roku 539 p.n.e. perskie mocarstwo światowe, choć samo miasto istniało nadal. Ostała się także religia babilońska, która zdołała wycisnąć swoje piętno na wszystkich religiach pogańskich, a w IV wieku naszej ery jej zwolennicy doprowadzili do tego, że przejęli nadzór nad odstępczym „chrześcijaństwem”.a Proces ten zaznaczył się szczególnie w katolickim odłamie chrześcijaństwa oraz w Kościołach wschodnich. A jaki wpływ miała religia babilońska na protestantyzm, jeśli w ogóle na niego wpłynęła? Przed uzyskaniem odpowiedzi na to pytanie nie potrafilibyśmy całkowicie odsłonić tajemnicy Babilonu Wielkiego.

PROTESTANCKA REBELIA

4. Kiedy ukształtował się ruch religijny zwany Reformacją i jakie pytania nasuwają się w związku z nim?

⁴ Wprawdzie już wcześniej istniały w chrześcijaństwie odłamy protestujące i buntujące się przeciwko rzymskokatolickim roszczeniom do suprematu papieża, między innymi wschodni Kościół prawosławny, to jednak ruch protestancki ukształtował się dopiero w XVI wieku. Nazwano go Reformacją. Nasuwa się tu szereg pytań: Co zostało zreformowane? Czy odrzucono podstawowe założenia odstępczego chrześcijaństwa? Czy Reformacja jedynie skorygowała nauki religijne Kościoła katolickiego, czy też była to kompletna reforma, zmierzająca do przywrócenia prawdziwego wielbienia praktykowanego za dni apostołów Jezusa Chrystusa?

5. (a) Kto wzniecił płomień tego ruchu religijnego i w jaki sposób? (b) Jak omawianą przez nas tajemnicę biblijną interpretują protestanci?

⁵ Płomień protestanckiego ruchu religijnego wzniecił 31 października 1517 roku ksiądz katolicki Marcin Luter. Oburzał go prowadzony przez katolików handel odpustami. Tego dnia Luter przybił na drzwiach kościoła zamkowego w niemieckim mieście Wittenberdze listę 95 tez, godzących w Kościół rzymskokatolicki. Kiedy Luter odmówił odwołania swoich tez, papież Leon X wyklął go z Kościoła. Wcale się tym nie przejmując, dnia 10 grudnia 1520 roku Luter spalił publicznie bullę z klątwą papieską. Ogłosił ponadto swoją interpretację tajemnicy biblijnej, wskazując na Rzym, jako na nowy Babilon, i oświadczył: „Wyjdźmy stamtąd, aby się stał mieszkaniem smoków, złych duchów, koboldów i czarownic, a imieniem jego na wieki niech będzie zamieszanie”.b Protestantyzm w ogólności faktycznie trzyma się dotąd tego rozwiązania tajemnicy co do tożsamości nierządnicy Babilon i stosuje do hierarchii rzymskokatolickiej takie określenia, jak: Babilonka i szkarłatnica. (Zobacz New International Dictionary Webstera, wydanie nieskrócone 1961 i 1934). Zobaczmy więc, czy to rozwiązanie opiera się na dowodach.

6. Odkąd ruch protestancki występuje jako siła zorganizowana?

⁶ Po wystąpieniu Lutra wydarzenia potoczyły się szybko. Karol V, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, zwołał w roku 1529 sejm do Spiry. Sejm ten ogłosił uchwałę popierającą nauki Kościoła rzymskiego. Niemniej jednak dnia 19 kwietnia 1529 roku sześciu książąt, którzy stanęli po stronie Lutra, oraz deputowani trzynastu miast Rzeszy zaprotestowali formalnie i uroczyście przeciw owej uchwale sejmowej. Od tego czasu w odniesieniu do zwolenników Lutra zaczęto używać nazwy „protestanci”; później pojęcie to nabrało szerszego znaczenia i objęło także kalwinów oraz inne odłamy religijne, zbuntowane przeciw papieżowi rzymskiemu. Dnia 31 grudnia 1530 roku doszło do zawiązania Ligi Protestanckiej w Schmalkaldzie.c

7. Jak protestantyzm od czasów króla Henryka VIII ogarnął Anglię i Amerykę Północną?

⁷ Od roku 1531 pojawiali się na widowni dalsi reformatorzy protestanccy. W tymże roku król angielski Henryk VIII zerwał z papieżem rzymskim i stanął na czele narodowego Kościoła anglikańskiego, narzucając miejscowemu duchowieństwu zwierzchność królewską. W roku 1534 nadano mu tytuł „Głowy Kościoła” i tak papież rzymski utracił na terytorium Anglii wszelką władzę. Kiedy rozpoczęła się kolonizacja Ameryki, dotarły tam liczne sekty religijne, a po amerykańskiej wojnie wyzwoleńczej z lat 1775-1783 oraz po zerwaniu z Kościołem anglikańskim utworzono na miejscu protestancki Kościół episkopalny Ameryki. Zagwarantowany konstytucyjnie rozdział między kościołem a państwem sprawił, że Ameryka stała się ojczyzną ponad dwustu organizacji religijnych, z których każda chce uchodzić za chrześcijańską.

8. Jak należy ocenić wszystkie odłamy chrześcijaństwa razem wzięte?

⁸ Podobnie więc jak to miało miejsce w Kościele katolickim, również protestantyzm wskutek zaciekłych sporów i nacjonalizmu swoich wyznawców został poszarpany na liczne odłamy i grupy. W różnych częściach świata, gdzie tylko chrześcijaństwo wysyła swych misjonarzy, powstały setki, ba, ponad tysiąc sekt. Chociaż chrześcijaństwo rości sobie pretensje, iż należy do Chrystusa, to jednak całkowicie zignorowało słowa Mistrza, Jezusa, że jego uczniowie powinni dbać o jedność, oraz napomnienie apostoła Pawła, ‚aby wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między nimi rozłamów’. Wprowadziło zamęt między ludzi, tak iż znalezienie prawdy stało się trudną zagadką. Innych zaś zupełnie zraziło, doprowadzając ich do odwrócenia się od Boga. Tym samym zarówno na terytorium chrześcijaństwa, jak i tak zwanego pogaństwa, przyniosło wiele ujmy imieniu Boga i Chrystusa. — Jana 17:21, 22; 1 Kor. 1:10-13.

REFORMACJA NIE PRZYWRACA PRAWDZIWEGO WIELBIENIA

9. Co dowodzi, że protestantyzm nie wyzwolił się z odstępstwa od prawdziwej wiary?

⁹ Czy więc wielka Reformacja była rzeczywiście przywróceniem prawdziwego wielbienia? Historia kościelna na równi ze świecką odpowiadają: Nie! Protestantyzm nie wyzwolił się z odstępstwa od prawdziwej wiary, które nastąpiło po śmierci apostołów Chrystusa, ponieważ (1) zatrzymał podstawowe doktryny religijne Kościoła katolickiego, między innymi naukę o trójcy, o nieśmiertelności duszy ludzkiej i o karaniu niegodziwych dusz po śmierci w niewidzialnej dziedzinie duchowej; (2) zachował w swojej strukturze organizacyjnej podział wierzących na duchownych i laików oraz (3) w metodzie głoszenia nie stosuje zasady powszechnego kapłaństwa, przestrzeganej wśród pierwszych chrześcijan, którzy od najmniejszego do największego gorliwie głosili i nauczali od domu do domu i w ogóle na każdym miejscu. — Dzieje 2:46, 47; 20:20.

10, 11. (a) Pod jakim jeszcze względem protestantyzm nie różni się od innych religii chrześcijaństwa? (b) Co można słusznie powiedzieć o religii starożytnego Babilonu?

¹⁰ Poza tym protestantyzm przyłączył się do pozostałych religii babilońskich w popieraniu polityki świeckiej, co doprowadziło do licznych powiązań kościoła z państwem; w niejednych wypadkach protestanckie organizacje kościelne usiłowały nawet wywierać decydujący wpływ na rządy tego świata. Wszystkie religie chrześcijaństwa obchodzą święta zapożyczone z pogaństwa i okazują brak poszanowania krwi ludzkiej czy zwierzęcej, wzorując się na założycielu Babilonu i budowniczym pierwszego państwa, nazwanym w Biblii ‚Nemrodem, możnym łowcą przeciwstawiającym się Jehowie’. — 1 Mojż. 10:8-12, NW; 9:1-6.

¹¹ Fakty dowodzą, że właśnie religia babilońska legła u podłoża zarówno wschodniego, jak i zachodniego odłamu Kościoła katolickiego,d a także protestanckiej gałęzi chrześcijaństwa. Ponadto chrześcijaństwo podjęło się kontynuowania powiązań religii babilońskiej z życiem politycznym. Można więc słusznie powiedzieć, że religia starożytnego Babilonu dominuje nad wszystkimi religiami świata, tak w pogaństwie, jak i w nominalnym chrześcijaństwie. Mamy teraz już wszelkie dane potrzebne do zidentyfikowania Babilonu Wielkiego, opisanego w biblijnej księdze Objawienia. Zatem przystąpmy do istoty rzeczy.

CZYM JEST TAJEMNICZY BABILON

12. Dlaczego określenie „Babilon Wielki” nie może się odnosić do starożytnego Babilonu, ale jaka cecha tamtego Babilonu pomaga nam rozpoznać „Babilon Wielki”?

¹² Określenie „Babilon Wielki” nie może się odnosić do starożytnego miasta Babilonu, gdyż tamten Babilon utracił pozycję mocarstwa światowego w roku 539 p.n.e. i chociaż istniał jeszcze później setki lat, to przecież w końcu całkowicie opustoszał i popadł w ruinę. Obecnie jego położenie wyznacza jedynie drewniana tablica ustawiona przy linii kolejowej, biegnącej przez tę pustynną okolicę. Cechą wyróżniającą starożytny Babilon była jednak jego religia; ponadto Babilon zawsze przeciwstawiał się Bogu i od najdawniejszych czasów był zaciętym wrogiem Syjonu, inaczej Jeruzalem. Kapłaństwo i ideologia Babilonu ostały się i przeniknęły do wszystkich religii tego świata, wskutek czego ich podstawowe nauki opierają się na religii starożytnego Babilonu, zwanego też Babel.

13. Co to więc jest „Babilon Wielki”?

¹³ Babilon był religijnym imperium światowym, które w pewnym sensie nadzorowało wszystkie religie światowe i od samego początku spełniało wolę swego boga, Szatana Diabła, walcząc przeciwko prawdziwym wielbicielom Boga Wszechmocnego, Jehowy. Babilon Wielki jest więc potężniejszy niż Kościół katolicki, potężniejszy niż całe chrześcijaństwo. Babilon Wielki jest to OGÓLNOŚWIATOWE IMPERIUM RELIGII FAŁSZYWEJ. Ogarnia wszystkie religie świata, których podstawę stanowią nauki i zwyczaje starożytnego Babilonu. To imperium, podobnie jak Nemrod, „przeciwstawia się Jehowie”. Chociaż Babilon Wielki jest Imperium religijnym, to jednak jest on na wskroś komercyjny i polityczny, i do tego jeszcze zawiera sojusze z politycznymi i gospodarczymi czynnikami świata pogańskiego. Tak jak w każdym innym imperium jedno ugrupowanie czy przedstawiciele jednego obszaru mogą dążyć do uzyskania przewagi nad wszystkimi pozostałymi, tak i w Babilonie Wielkim jedna sekta religijna może się ubiegać o dominującą pozycję nad całą dziedziną religii. Nominalne chrześcijaństwo z rzymskim katolicyzmem na czele stało się najbardziej agresywną częścią składową Babilonu Wielkiego.

14. Czego dowodzi stosunek Jezusa do judaizmu i na odwrót?

¹⁴ Nawet judaizm należy do Babilonu Wielkiego, kiedy bowiem Jezus i jego uczniowie przebywali na ziemi, zastosowali do judaizmu proroctwa dotyczące Babilonu. Judaizm podburzył przeciwko Jezusowi Mesjaszowi prawie cały naród i do dnia dzisiejszego nie zmienił swego stanowiska.

15. Czy i jak należy odróżnić upadek Babilonu Wielkiego od jego ostatecznej zagłady?

¹⁵ Powinniśmy więc zainteresować się żywo obwieszczeniem anioła, zanotowanym w księdze Objawienia 14:8: „Upadł już! Upadł Babilon Wielki, który upoił wszystkie narody budzącym namiętność winem swego wszeteczeństwa!” (NW) Jeżeli chcemy zrozumieć, jak do tego dochodzi, musimy sobie przypomnieć, co się stało ze starożytnym Babilonem. Otóż w roku 539 p.n.e. owo miasto nagle i niespodziewanie upadło, dostawszy się w ręce Medów i Persów, po czym zostało zmuszone do uwolnienia jeńców żydowskich oraz wszystkich innych, którzy przystali do wielbienia Jehowy. Mimo to samo miasto istniało jeszcze kilka stuleci, aż w końcu całkowicie opustoszało. Dlatego też jego odpowiednik, Babilon Wielki, musi upaść, uwalniając ludzi trzymanych w niewoli religijnej, potem jednak wolno mu jeszcze utrzymać się przez jakiś czas i dopiero wtedy ulegnie całkowitej zagładzie, co opisują następne rozdziały księgi Objawienia.

NARODY ZOSTAŁY „UPOJONE”

16. Jak „Babilon Wielki” upijał narody ‚winem budzącym namiętność’?

¹⁶ Przez zawieranie sojuszów i utrzymywanie przyjaznych stosunków z rządami tego świata religijne imperium Babilonu Wielkiego dopuszczało się z nimi cudzołóstwa duchowego. (Jak. 4:4, NT) W dążeniu do sprawowania władzy posługiwało się swymi wpływami religijnymi i doprowadziło do tego, że miliony jego zwolenników udzielały poparcia pogańskim mocarstwom światowym; tym samym skłaniało narody do picia ‚wina budzącego namiętności’ polityczne i ekonomiczne, ucisk gospodarczy, budzącego prześladowania religijne, święte wojny religijne, wyprawy krzyżowe, jak również wojny prowadzone z przyczyn czysto politycznych i gospodarczych. Do dnia dzisiejszego Babilon Wielki uświęca wojny, wmawiając ludziom, że toczą się z woli Boga i wobec tego branie w nich udziału jest spełnianiem woli Bożej. W rzeczywistości jednak narody nieświadomie popełniają „uczynki ciała” przeciwne Bogu i Jego Królestwu, co niezliczone miliony już przypłaciły życiem. — Gal. 5:19-21; Jak. 4:1-3; Jer. 50:7.

17. Jakie pytanie dotyczące chrześcijaństwa stało się aktualne z upływem „czasów pogan”?

¹⁷ Oto jednak dla Babilonu Wielkiego miał nadejść czas próby. Popierał władców pogańskich, ale w roku 1914 dobiegło końca siedem „czasów pogan”. Nastał kres nieskrępowanego panowania mocarstw pogańskich i miała się rozpocząć władza Chrystusa, tego „co do niej ma prawo”. (Dan. 4:25; Ezech. 21:27; Obj. 11:15) Największa próba przyszła na dominującą część składową Babilonu Wielkiego, nazywaną chrześcijaństwem, które zapewnia, że wcale nie należy do Babilonu Wielkiego, ale jest widzialną organizacją Bożą, duchowym Syjonem. Skoro nadszedł czas na zmianę panowania nad światem — czy chrześcijaństwo zmieni się wreszcie, czy też zechce utrzymać swoją rolę „pani” świeckich rządów, dążących każdy z osobna do zawładnięcia światem? Chrześcijaństwo twierdziło, że popiera Królestwo Boże. W samej rzeczy w roku 1917 ośmiu czołowych duchownych z pięciu wyznań religijnych istniejących na terenie Wielkiej Brytanii opublikowało w prasie brytyjskiej deklarację, w której oświadczyli, że ówczesny kryzys dowodzi schyłku czasów pogan i należy oczekiwać, iż na wszystkie narody rozciągnie się panowanie Boże, przynosząc ludzkości błogosławieństwa.e

18. Jaką odpowiedź na to pytanie dały Kościoły chrześcijaństwa?

¹⁸ Pierwsza wojna światowa, która wybuchła w samym sercu chrześcijaństwa, trwała jednak do jesieni roku 1918. Wspomniani wyżej duchowni zarzucili swą przepowiednię i więcej nie przyznawali się do niej. Z dwudziestu siedmiu narodów uwikłanych w tę wielką wojnę tylko cztery nie należały do chrześcijaństwa, niemniej jednak wszystkie bez wyjątku ich systemy religijne wchodziły w skład Babilonu Wielkiego. Zamiast dążyć do zapobieżenia tej wojnie o panowanie rządów ludzkich nad światem, Kościoły chrześcijaństwa dały się w nią uwikłać i podżegały swych zwolenników jednych przeciwko drugim. Nie tylko w ten sposób wciągnęły do konfliktu miliony ludzi, ale prócz tego jeszcze prześladowały prawdziwych chrześcijan, którzy nie wzięli udziału w owej masowej rzezi.

19, 20. Kto stał się tarczą celową ataków organizacji religijnych Babilonu Wielkiego i jakie wypadki dowodzą tego?

¹⁹ Tarczą celową, w którą z największym zapałem mierzyły organizacje religijne Babilonu Wielkiego, stali się oddani Bogu, ochrzczeni chrześcijanie, znani wówczas jako międzynarodowi badacze Pisma świętego. Wskazywali oni, że jedyną nadzieją jest Królestwo Boże; głosili to ustnie i z pomocą rozpowszechnianej literatury Towarzystwa Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society). Duchowieństwo skorzystało z istniejącej wtedy histerii wojennej i skłoniło do działania czynniki polityczne. Najpierw w Kanadzie, a krótko potem także w Stanach Zjednoczonych zakazano książkę Dokonana tajemnica, zawierającą objaśnienie całej księgi Objawienia (Apokalipsy), a poza tym pismo „Bible Students Monthly” (Miesięcznik Badaczy Pisma Świętego), którego jedno z wydań zawierało artykuł pod tytułem „Upadek Babilonu”. Później aresztowano ośmiu przedstawicieli Towarzystwa Strażnica z prezesem na czele i 21 czerwca 1918 roku skazano każdego z nich na 80 lat więzienia, które mieli spędzić w federalnym zakładzie karnym.

²⁰ Niezależnie od prześladowania przedstawicieli Towarzystwa Strażnica inni chrześcijańscy badacze Biblii, którzy z nimi współpracowali w ogłaszaniu Królestwa i upadku Babilonu, ucierpieli od napadów rozwydrzonego motłochu, aresztowań, utraty pracy zarobkowej i innych metod udręczenia, a podżegało do tego wszystkiego duchowieństwo kanadyjskie i amerykańskie.

21. (a) Czego niezbitym dowodem były wydarzenia towarzyszące pierwszej wojnie światowej? (b) O co w gruncie rzeczy walczono wówczas? (c) W jakim stanie znajdowali się wówczas świadkowie Boży, a jak wyglądała pozycja Babilonu Wielkiego wobec Boga?

²¹ I kto miał rację? Nie ulega wątpliwości, że ogromne straty w ludziach, spowodowane przez samą wojnę oraz towarzyszące jej zarazy, trzęsienia ziemi i klęski głodu, stanowiły spełnienie słów Jezusa z Ewangelii według Mateusza 24:7-13 i z Objawienia 12:5-10, a zarazem potwierdzenie, że Jezus Chrystus objął władzę na niebiańskiej górze Syjon i że w roku 1914 w niebiosach narodziło się Królestwo. (Mat. 24:3, 7-9) Wojna skończyła się zawieszeniem broni 11 listopada 1918 roku. Nie była to wojna o ustanowienie Królestwa Bożego, tylko wojna między narodami o panowanie nad światem, gdyż zgodnie z przepowiednią Objawienia 11:18 narody — zamiast okazać gotowość uznania Królestwa Bożego — popadły w gniew. W gruncie rzeczy była to więc jedynie walka o zawładnięcie światem, toczona między różnymi częściami chrześcijaństwa, i w rezultacie zamiast Królestwa Bożego w dalszym ciągu władało ziemią anglo-amerykańskie mocarstwo światowe, będące przepowiedzianą w Biblii siódmą z kolejnych potęg świata. Babilon Wielki wtedy jeszcze nie był upadł, więził bowiem w tym czasie świadków Bożych, chrześcijańskich badaczy Pisma świętego, którzy ogłaszali wydany na niego wyrok Jehowy; rozbił ich organizację o zasięgu światowym i sparaliżował ich działalność. A jaka była wtenczas jego pozycja wobec Boga? Babilon Wielki sam siebie doprowadził do stanu, w którym miał go dosięgnąć sąd Boży za przeciwstawianie się Jego Królestwu ustanowionemu na niebiańskim Syjonie oraz za prześladowanie jego chrześcijańskich świadków i pojmanie ich w niewolę, w czym było mu pomocne uprawianie cudzołóstwa duchowego z powolnymi jego zachciankom władzami politycznymi.

BABILON WIELKI UPADA I WYPUSZCZA WIĘŹNIÓW NA WOLNOŚĆ

22. Czyje uwolnienie było w roku 1919 przykrym zaskoczeniem dla Babilonu Wielkiego?

²² Wielka była radość duchowieństwa, zwłaszcza kleru nominalnego chrześcijaństwa, gdy uwięziono chrześcijańskich świadków Jehowy; najchętniej oczywiście widziałoby sytuację, gdyby ci świadkowie już nigdy nie wyszli na wolność i tym samym gdyby całkowicie zamarło na ziemi dzieło obwieszczania poselstwa o Królestwie.f Jakąż przykrą niespodziankę przeżył jednak Babilon Wielki! Rzecznicy jego przeoczyli okoliczność, że Większy Cyrus, Jezus Chrystus, panował już na górze Syjon i dzierżył wszelką władzę w niebie i na ziemi. Z nagłością odpowiadającą upadkowi starożytnego Babilonu, tego potężnego miasta uchodzącego za niezdobyte, a zajętego przez Cyrusa Persa w ciągu jednej nocy, odwróciła się karta na niekorzyść Babilonu Wielkiego. W marcu 1919 roku z rozporządzenia Federalnego Sądu Apelacyjnego musiały się otworzyć bramy więzienne przed świadkami Jehowy, a oskarżenia, na których podstawie wtrącono ich do więzienia, okazały się fałszywe. Ośmiu czołowych przedstawicieli Towarzystwa zostało całkowicie uniewinnionych.

23, 24. (a) Co więc Babilon Wielki utracił przy swoim upadku? (b) Jak na pewnym ośmiodniowym zgromadzeniu zastosowano słowa z proroctwa Izajasza 52:7 i za jakim rządem opowiedziano się tam?

²³ Co się właściwie stało? Otóż Babilon Wielki nie uległ jeszcze zburzeniu; podobnie starożytny Babilon po zdobyciu go przez Cyrusa pozostał w zasadzie nietknięty. Teraz jednak utracił nieodwołalnie swą potęgę i nie mógł już dłużej zatrzymywać u siebie więźniów. Odtąd wszyscy wielbiciele Jehowy oraz inni, nad którymi Babilon Wielki dotychczas sprawował władzę, a którzy pragnęli oddawać cześć Jehowie, mogli wyjść stamtąd i swobodnie wielbić Go duchem i prawdą. Mogli wziąć udział w ogłaszaniu wyroków wydanych na Babilon Wielki, który niebawem ma być całkowicie wymazany z istnienia, jak sobie na to zasłużył swym przeciwstawianiem się Jehowie. Przedstawiciele Towarzystwa natychmiast po odzyskaniu wolności zabrali się gorliwie do dzieła i odbudowali ogólnoświatową organizację, nawiązując na nowo kontakty międzynarodowe. W dniach od 1 do 8 września tegoż roku urządzono kongres międzynarodowy; w piątym dniu prezes Towarzystwa, J.F. Rutherford, przemówił do zgromadzonych na temat „Obwieszczania Królestwa”. Wskazał na nowożytne zastosowanie proroctwa Izajasza 52:7, dotyczącego uwolnienia Izraelitów z niewoli babilońskiej; werset ten brzmi: „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: ‚Twój Bóg zaczął królować.’” (BT) Później, w niedzielę 7 września, wygłosił do 7000 zgromadzonych wykład o „Nadziei dla uciśnionej ludzkości”, w którym opowiedział się po stronie Królestwa Bożego, a przeciwko proponowanej wówczas ludzkiej jego namiastce, jaką miała być Liga Narodów.

²⁴ Oznajmienie ludowi Jehowy, Syjonowi, że „twój Bóg zaczął królować”, wywołało doprawdy wielką radość. A upadek Babilonu Wielkiego wiosną 1919 roku był jeszcze jednym dowodem na to, że Większy Cyrus faktycznie objął władzę królewską i otworzył bramy Babilonu, skruszył „wrota miedziane” i połamał „zawory żelazne”, za którymi był więziony lud Jehowy. — Izaj. 45:1, 2.

25. Jakie należące do przyszłości wydarzenia położą kres ciemnocie religijnej i udostępnią prawdę wszystkim ofiarom Babilonu Wielkiego?

²⁵ A zatem Jehowa odsłonił nam wielką tajemnicę biblijną — tajemnicę, której twórcą nie był Bóg, lecz przeciwnik Boży, Szatan Diabeł, który też pilnie jej strzegł. Ale Szatan przegrał. Jego tajemnica została wyjawiona i nikt już nie musi tkwić w więzach zabójczej niewiedzy co do tych rzeczy. Zniesienie z powierzchni ziemi Babilonu Wielkiego, jego politycznych i komercyjnych przyjaciół czy popleczników oraz ustanowienie nowego porządku podlegającego królewskiemu rządowi Chrystusa położy kres bałamutnej ciemnocie religijnej. Dzięki zmartwychwstaniu miliony ludzi, którzy w przeszłości padli ofiarą Babilonu Wielkiego, powrócą do życia, aby poznać prawdę. Skorzystaj teraz z nadarzającej się sposobności i uciekaj z Babilonu Wielkiego; trzymaj się z dala od niego, abyś uszedł zdruzgotaniu na zawsze w szybko nadciągającym dniu jego zagłady. (B-49)

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 10]

Luter dnia 10 grudnia 1520 roku pali bullę papieską