Nierządnica zgładzona przez własnych zalotników

NIERZADKO można w prasie przeczytać doniesienie o aferze miłosnej, kończącej się skandalem, przy czym w trakcie kłótni mężczyzna zabija kobietę. Zazwyczaj chodzi w takim wypadku o trójkąt małżeński, a powodem zbrodni jest zazdrość. Niekiedy zdarza się też, że jakąś nierządnicę zamordują jej kochankowie, porzuciwszy ją gdzieś przy drodze zupełnie obnażoną i okaleczoną. Przyczyną bywa obrzydzenie, jakie w nich wywołała jej bezczelność i kompletne wyuzdanie, a kiedy indziej fakt, że zdradziła jakąś przez nich uknutą intrygę.

² Nierządnica, o której tu będzie mowa, nie jest jednak zwykłą uwodzicielką. O względy jej ubiegali się królowie i władcy. Mimo to zostanie zgładzona przez własnych zalotników — nie z powodu zazdrości, lecz dlatego, że ich oszukała. Wpływami swoimi wielce utrudniła władcom opanowanie sytuacji na świecie, co więcej, tak nimi pokierowała, iż w końcu znajdą się w stania wojny z Bogiem. Dochodzi więc do tego, że władców politycznych ogarnia obrzydzenie i nienawiść do niej, wobec czego postanowią ją stracić i zarazem zatrzeć wszelkie ślady, które mogłyby przypominać o jej istnieniu.

³ Nierządnicę tę, której poczynania odbiły się na życiu wszystkich mieszkańców ziemi, oglądał w wizji apostoł Jan. Postępowanie tej ladacznicy, która uprawiała nierząd na skalę międzynarodową, jej ostateczny los, jak również stracenie przez zalotników, zostały dokładnie opisane w sporządzonym przez Jana sprawozdaniu ze wspomnianej wizji. W księdze Objawienia czytamy, że Jan ujrzał wszeteczną niewiastę, nazwaną imieniem Babilon Wielki, siedzącą na szkarłatnej bestii. Jan pisze między innymi: „I rzecze do mnie: ‚Wody, które widziałeś, gdzie Nierządnica ma siedzibę, to ludy są i tłumy, narody i języki. A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia — ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem, bo Bóg im włożył do serc, aby Jego zamysł wykonali i aby jeden zamysł wykonali, i dali Bestii królewską swą władzę, aż Boże słowa się spełnią. A Niewiasta, którą widziałeś, jest to Wielkie Miasto, mające władzę królewską nad królami ziemi.’” — Obj. 17:15-18, BT.

RELIGIJNE IMPERIUM PANUJĄCE NAD NARODAMI

⁴ W poprzednich wydaniach Strażnicy już wyjaśniono, że szkarłatna bestia to międzynarodowe sprzysiężenie głoszące pokój, występujące obecnie pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dziesięć rogów przedstawia pełną liczbę władców ziemskich, z których się składa ta organizacja. Chodzi tu o siły sprawujące polityczną władzę nad poszczególnymi narodami i ludami. O nierządnicy powiedziano, że siedzi nad wieloma wodami (Obj. 17:1), a te oznaczają ludy, plemiona, narody i języki. (Wiersz 15) Określenia owe obejmują ludność wszystkich narodów ziemi. Tym samym Babilon Wielki — to więcej niż jakieś poszczególne królestwo, to imperium, ogólnoświatowe imperium religijne, w tej dziedzinie wywierające wpływ na życie ludów i sprawujące nad nimi władzę, co trafnie zaznaczono określeniem, że siedzi nad nimi. Potęga jego i wpływy były tak wielkie, że sami królowie i władcy ziemi uznali za słuszne przyjąć jakąś formę religii, a w niektórych krajach taką czy inną religię przepojoną duchem babilońskim ustanowiono nawet religią państwową. Właśnie w tym sensie Babilon Wielki dzierży „władzę królewską nad królami ziemi”. Babilon Wielki, będąc imperium ogólnoświatowym, złożonym z wielkiej liczby odłamów i sekt, jest więc znacznie większy i starszy niż chrześcijaństwo, ale stanowi ono istotną jego część składową.

⁵ Na czym polega „jeden zamysł” dziesięciu królów i jak Bóg wkłada im do serc, aby ten zamysł wykonali? Otóż Bóg wie, jak zachować niezbożnych na dzień sądu, dla ukarania. (2 Piotra 2:9) Zezwala im posunąć się daleko w swych poczynaniach i ma w tym własny cel. Powiedziano przecież, że ma swój „zamysł” w stosunku do „dziesięciu królów”, a ten dotyczy zarazem losu wielkiej nierządnicy imieniem Babilon. Bóg tak manewruje „królami”, że dostają się tam, gdzie sobie On tego życzy; podlegają tam zdemaskowaniu, zmuszeni są do okazania swego prawdziwego oblicza, a następnie czeka ich zagłada.

BÓG PRZYWODZI NIERZĄDNICĘ I JEJ ZALOTNIKÓW NA SĄD

⁶ „Jeden zamysł” tych dziesięciu królów to przeciwstawianie się Królestwu Bożemu z władzą spoczywającą w rękach Jego Baranka, Jezusa Chrystusa. Jehowa zna usposobienie owych królów równie dobrze, jak znał serce faraona starożytnego Egiptu, o którym z góry powiedział Mojżeszowi, że nie usłucha jego głosu, aż na Egipt spadną wszystkie cudowne pokazy Jego potęgi (co w końcu doprowadziło do zagłady faraona z ręki Jehowy w Morzu Czerwonym). Stawia ich przed sobą na sąd, skłaniając ich do dostarczenia dowodów winy. Na podstawie tych dowodów słusznie może ich następnie skazać na zginienie i z kolei wykonać na nich wyrok. — 2 Mojż. 7:2-5.

⁷ Rokiem krytycznym dla „dziesięciu królów” był rok 1914 n.e., ponieważ u schyłku tego lata dobiegły końca wyznaczone „czasy pogan”. Świadkowie Jehowy, jak również niektórzy spośród duchownych chrześcijaństwa, ostrzegli w związku z tym „dziesięciu królów” i Babilon Wielki, lecz wszyscy zignorowali to ostrzeżenie. A co „dziesięciu królów” miało uczynić, gdy czasy ich panowania dobiegły kresu? Jehowa z góry przewidział ich „jeden zamysł” i sposób ich postępowania. W roku 1914 wybuchła w obrębie rzekomego chrześcijaństwa wojna o panowanie nad światem. Przywódcy polityczni tego świata nie okazali gotowości do zrzeczenia się suwerenności na rzecz króla wysuniętego przez Jehowę Boga, ale chcieli utrzymać i umocnić swoje panowanie, i dlatego przystąpili do wojny. Towarzyszyły jej inne zjawiska, jak: braki żywności, epidemie i miejscami trzęsienia ziemi, a prócz tego wynajdywano coraz bardziej niszczycielskie środki bojowe. — Mat. 24:7, 8.

WŁADCY ŚWIATA W OBLICZU DECYZJI

⁸ Rozpoczęło się wtedy demaskowanie nierządnicy, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, wobec jej zalotników, to jest polityków świata, bo chociaż ona sama, a szczególnie jej część składowa zwana chrześcijaństwem, twierdziła, iż obstaje przy pokoju i jedności, to jednak okazała się całkiem bezradna wobec problemu zapobieżenia owej krańcowo pustoszącej wojnie, do której władcy sami przystępowali z ociąganiem. Okazało się zresztą, że zamiast zapobiec tej wojnie, jeszcze ją popierała; jej nierządne córki, członkowskie organizacje religijne, opowiedziały się za poszczególnymi walczącymi stronami, urządzając na ich intencję modły i okazałe ceremonie religijne. Bóg pozwolił dziesięciu królom zrozumieć, że grozi im zagłada, jeśli nie przerwą tych krwawych zmagań.

⁹ Świeccy władcy stanęli zarazem w obliczu poważnej decyzji. Bóg przeprowadzał nad nimi rozprawę sądową. Postawił ich wobec konieczności powzięcia decyzji, tak samo jak w starożytności zmusił do tego faraona. Od dawna znał ich serca i wiedział, że nie zrezygnują ze swej suwerenności i nie pokłonią się Jego Królowi. Wiedział, że dla zabezpieczenia swych egoistycznych interesów i zachowania zwierzchnictwa nad poszczególnymi narodami przystąpią raczej do utworzenia własnymi siłami organizacji, mającej na celu zapewnienie i ustabilizowanie pokoju oraz bezpieczeństwa światowego. Zgodnie z przepowiednią Słowa Bożego faktycznie zaufali, że człowiek potrafi zmontować sojusz narodów dla zapobieżenia zniszczeniu, jakie się zarysowało na horyzoncie, i dla utrzymania nad światem rządów ludzkich zamiast władzy Boga. A Babilon zachęcał ich do obstawania przy tym „jednym zamyśle”.

¹⁰ Rezultatem „jednego zamysłu” okazało się wyłonienie politycznego obrazu dzikiej bestii, która była wystąpiła z morza. Obraz czyli posąg ten otrzymał symboliczną nazwę bestii szkarłatnej. „Dziesięciu królów” wprowadziło swój zamysł w czyn, poddając swe królestwa szkarłatnej bestii, która obecnie występuje pod postacią Organizacji Narodów Zjednoczonych. Będą oni nadal popierać tę instytucję, „aż Boże słowa się spełnią”.

¹¹ Do faraona Jehowa rzekł: „Dla tegom cię zachował, abym okazał na tobie moc moją i żeby opowiadane było imię moje po wszystkiej ziemi”; dla tego samego powodu pozwala teraz narodom na wprowadzenie w czyn ich jednej myśli, ich jednego zamysłu. (2 Mojż. 9:16) Ale jak kiedyś faraon, tak i one spełniają jednocześnie „Jego zamysł”, zamierzenie Boga. Wolą Bożą było dopuszczenie do połączenia się przeciwników Jego Królestwa w jedną ogólnoświatową organizację polityczną, aby przez to utworzyli wobec Niego i Jego mesjańskiego Królestwa jednolity front, w tym celu, by móc się rozprawić ze wszystkimi jednocześnie i wytracić je za jednym zamachem. — Joz. 11:19, 20.

¹² Jehowa przez takie postępowanie okazuje wielkie miłosierdzie. Całej ludzkości, a szczególnie Jego własnemu ludowi, Jego „zamysł” oszczędza wiele cierpień. Bóg pozwala narodom posunąć się tak daleko, że będą usiłowały zniszczyć lud Boży jednocześnie na całej ziemi i same wtedy doznają zagłady; w przeciwnym razie, gdyby proces ten przebiegał przez długi czas, w każdym narodzie z osobna, pociągałoby to za sobą przedłużenie okresu ucisku. Jakże pięknie uwypuklona zostanie sprawiedliwość Jehowy, skoro wytraci narody w momencie, gdy wszystkie ujawnią swój wspólny zamiar: zwalczenie Królestwa Bożego, co jednocześnie jest przeciwne najlepszym interesom ludu!

MIŁOŚĆ OBRACA SIĘ W NIENAWIŚĆ

¹¹ Jehowa dopuszcza, by nierządnica Babilon Wielki w dalszym ciągu uprawiała swój niecny proceder i by poświęcając dobro ludzi dla politycznych zysków, coraz bardziej się upodlała. Zezwala jej na dalsze upijanie mieszkańców ziemi złotym kielichem, w którym ma wino swej rozpusty. Następnie w słusznym, przez siebie określonym czasie i pod naciskiem stworzonych przez siebie okoliczności Jehowa spowoduje powstanie sytuacji, w której jej dotychczasowi adoratorzy zwrócą się ku niej z oburzeniem i ze złymi zamiarami. Nabiorą przekonania, że stała się im zupełnie nieprzydatna, a nawet poczynaniami swymi wprowadziła ich w wielce kłopotliwe położenie. Niekoniecznie znaczy to, że wszystkie narody przyłączą się do zorganizowanego ateizmu w poszczególnych jego bardziej lub mniej radykalnych odmianach; obecnie większość należących do Narodów Zjednoczonych symbolicznych „dziesięciu królów” raczej jeszcze daleka jest od wystąpienia przeciw ogólnoświatowemu imperium religii babilońskiej. Przedstawiciele poszczególnych państw w ONZ i funkcjonariusze tej organizacji są członkami różnych religii świata: islamu, buddyzmu i innych; wielu pochodzi z chrześcijaństwa. Na ich postawę pod tym względem wskazuje niedawna ceremonia bicia w dzwon pokoju, przeprowadzona w głównej siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych dwa lata temu w dniu 4 października. Ceremonia ta odbyła się z inicjatywy przewodniczących delegacji Nigerii i Japonii, obserwatora z Watykanu i dyrektora gabinetu sekretarza generalnego ONZ, U Thanta.a

¹⁴ Rzecz oczywista, że gdy „dziesięciu królów” zwróci się przeciw nierządnicy, bliski będzie czas ich własnej zagłady; zanim jednak Jehowa Bóg ich wytraci na miejscu noszącym biblijną nazwę Har-Magedon, spowoduje On, że ich namiętna miłość ku „wielkiej nierządnicy” obróci się w nienawiść. Bóg już kiedyś tak postąpił i w czasach starożytnych ostrzegł religijne Jeruzalem, że sprowadzi przeciw tej stolicy dotychczasowych jej namiętnych konkurentów, którzy ją okaleczą i zniszczą. Jeszcze wcześniej sprawił, że podobny los spotkał jej siostrzycę Samarię. Wystarczy przeczytać tyczące tego tematu proroctwo Ezechiela 16:33-42 i 23:1-31. Babilon Wielki nie jest w niczym lepszy od niewiernego, odstępczego Jeruzalem. Zasługuje na taki koniec, jaki się należy ladacznicy, i Jehowa Bóg zadba o to, żeby dla jeszcze większej hańby do jego gwałtownego zniszczenia przyłożyli ręki dotychczasowi zalotnicy.

WSZYSCY UJRZĄ HAŃBĘ RELIGII FAŁSZYWEJ

¹⁵ Porządek wydarzeń prowadzących do zgładzenia tej nierządnicy, Babilonu Wielkiego, został dla naszej wiadomości opisany w księdze Objawienia. Najpierw na skutek spełnienia się szóstej plagi miała zupełnie wyschnąć rzeka Eufrat. Wody Eufratu przedstawiają tutaj ludy popierające nierządnicę. (Obj. 16:12) Bóg tym sposobem pozbawi ją dotychczasowego poparcia i ochrony ze strony narodów. A zatem rozgniewają się na nią nie tylko symboliczne „dziesięć rogów” bestii, czyli „dziesięciu królów”. Znienawidzi ją cała ta przyrównana do bestii organizacja, która nie znajdzie w niej więcej upodobania. Z tej też przyczyny większość państw członkowskich „bestii”, na których opiekę liczy ta wszetecznica, nie ujmie się za nią w chwili, gdy Jehowa przystąpi do wykonania na niej wyroku. „Dziecięciu królów” i „bestia” zrujnują jej niezliczone bogactwa, nagromadzone w wyniku prowadzenia rozmaitych interesów. Rozbiorą ją do naga, to znaczy wystawią ją na taką hańbę, jaką ponosi kobieta obnażona w miejscu publicznym, aby każdy się przekonał, jak fałszywa i bezużyteczna jest jej religia, i by zaprzestał zabobonnego uczestniczenia w niej. Czytelnik zapewne przypomina sobie, jak to zdziczałe zwierzęta, psy, pożarły kiedyś ciało oddanej kultowi Baala izraelskiej królowej Jezabeli, pozostawiając tylko dłonie, stopy i czaszkę. Podobnie też ci królowie, stanowiący wspólnie dziką bestię, pożrą ciało nierządnicy, z którą niegdyś tak chętnie się łączyli.

¹⁶ Babilon Wielki ma liczne budzące lęk lub zachwyt obrzędy oraz wystawne ceremonie, które wydają się ludziom piękne, jak piękna ladacznica, dająca uciechę zdeprawowanym, po świecku myślącym mężczyznom. Nierządnica ta lubiła pić krew, przy czym chodzi szczególnie o krew tych, którzy zginęli na skutek prześladowań religijnych. Funkcjonariusze jej żyli na koszt podporządkowanych jej mas ludzkich, teraz jednak sytuacja ulega zmianie: to bestia pożywi się nią, tak długo, aż nic już z niej nie pozostanie, co by się nadawało do pożarcia. Następnie resztki jej szkieletu zostaną spalone ogniem, jak gdyby nie była babilońską prostytutką świątynną, lecz skalaną córką kapłana w starożytnym Izraelu. (3 Mojż. 21:9; 1 Mojż. 38:24) Co to będzie oznaczać dla religijnych budowli Babilonu Wielkiego, dla jego kapłanów, innych działaczy oraz dla zakonów — strach pomyśleć. Nawet nie próbujemy tego opisać.

RELIGIA ŚWIATA NIE ZAPEWNIA OCHRONY

¹⁷ Oczom Jana zapewne przedstawił się okropny widok, gdy ujrzał w wizji wykonanie wyroku na nierządnicy. Z pewnością jeszcze okropniejszy widok stanowić będzie faktyczne wyładowanie na niej płomiennej nienawiści, gdy wszystko, co należy do ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, dawniej uważane za święte, zostanie nagle potraktowane jako obrzydliwe. Kościoły, zapewniające niegdyś azyl największym przestępcom, będą uważane za miejsca plugawe i odrażające. Dzięki temu jednak przeklęty Babilon Wielki zniknie na zawsze z powierzchni ziemi. Dla porównania przypomnijmy sobie wytępienie przez Jehu kultu Baala w Izraelu. — 2 Król. 10:25-27.

¹⁸ A co można powiedzieć o tych, którzy służą Jehowie Bogu w roli Jego chrześcijańskich świadków? Otóż w dobie obecnej ogłaszają oni wyroki, jakie mają być wykonane na Babilonie, aby tym wszystkim, którzy się w nim znajdują, dać sposobność uniknięcia grożącej mu straszliwej zagłady. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie przyłączą się do „dziesięciu rogów” w wyrażaniu gwałtownej, zaciekłej nienawiści do Babilonu Wielkiego i nie będą mieli żadnego udziału w zgładzeniu tej nierządnicy. Jehowa Bóg nie wyznaczył im zadania wykonawców Jego wyroku, wydanego na imperium religii babilońskiej. Chociaż w rzeczywistości Bóg sprowadza zgubę na Babilon Wielki, to jednak posługuje się do tego celu narzędziami, które sam uznaje za stosowne. Ale okoliczność, że „dziesięć rogów” i cała „bestia” nienawidzą religii fałszywej, nie oznacza bynajmniej, jakoby się nawrócili do prawdziwego wielbienia Boga. Nie należy oczekiwać, by łaskawie się zapatrywali na chrześcijańskich świadków Jehowy. Słudzy Boży znajdą się w niebezpieczeństwie, zagrożeni napaścią ze strony tych przeciwników religii. Odmiennie jednak od zdemaskowanego i pozbawionego ochrony Babilonu Wielkiego słudzy Jehowy zostaną otoczeni jak gdyby niewidzialnym „murem”. Bóg Wszechmocny obroni i ocali ich w tym straszliwym okresie wykonania sprawiedliwego wyroku na wielkiej nierządnicy. — Ps. 37:32-34; porównaj 2 Królewską 6:15-17; Zachariasza 2:5; Daniela 3:24-27.

¹⁹ Choćby więc ktoś obecnie czuł się zupełnie bezpieczny w którymś z systemów religijnych Babilonu Wielkiego, możemy na podstawie proroctw biblijnych twierdzić, że Bóg niebawem doprowadzi do całkowitej zmiany sytuacji. Dlatego nie należy tych spraw traktować obojętnie, zajmując stanowisko wyczekujące. Zamiast uważać Babilon Wielki za święty azyl, uchodź do prawdziwego miejsca schronienia, do chrześcijańskiej społeczności ludu Bożego, studiując Słowo Boże, Biblię, i stosując się do jej wskazań. Tylko pod tym warunkiem zaznasz spełnienia obietnicy Bożej: „Zbawienie sprawiedliwych jest od Pana [w tekście orygin.: od Jehowy], który jest mocą ich czasu uciśnienia. Wspomaga ich Pan i wyrywa ich: wyrywa ich od niepobożnych i zachowuje ich, bo w nim nadzieję mają.” — Ps. 37:39, 40. (B-68)

[Przypis]