Jedyną nadzieją Królestwo Boże
LUDZKOŚĆ trapią wszelkiego rodzaju troski i kłopoty. Istnieje jednak sposób na ich przezwyciężenie. Potrzebny jest nam sprawiedliwy rząd światowy, który by pokierował interesami ziemi rozumnie i serdecznie, uwzględniając dobro wszystkich mieszkańców. Czy nie należało się spodziewać, że to rozwiązanie będzie tematem nauk Jezusa?
Istotnie tak było. „Królestwo to myśl przewodnia wszystkich jego nauk”, zaznaczono w piśmie religijnym „Chrystianity and Crisis”, po czym dodano: „Żaden inny wątek nie zaprzątał w takim stopniu jego uwagi ani nie wysuwał się równie często na czoło w jego kazaniach. W opowiadaniach ewangelicznych pojawia się przeszło sto razy”. Jezus nawet oświadczył: „Muszę głosić dobrą nowinę o królestwie Bożym, na to bowiem zostałem posłany” (Łuk. 4:43, Poz). Naśladowców swoich nauczył modlić się o przyjście Królestwa Bożego (Mat. 6:9, 10).
Z pewnością jest więc sprawą ważną, byśmy znali odpowiedź na pytania w rodzaju: Co to jest Królestwo Boże? W jaki sposób nadejdzie ono, aby rozwiązać problemy świata?
PODSTAWOWA PRAWDA BIBLIJNA
Większość ludzi wie, że król to władca, a jego państwo, inaczej mówiąc obszar, nad jakim panuje, nazywa się królestwem. Nie powinni więc mieć trudności ze zrozumieniem, że Królestwo Boże będzie ustrojem bądź rządem władającym całą ziemią pod przewodnictwem Jego własnego Syna, Jezusa Chrystusa. Królestwo Boże zastąpi wszystkie inne rządy na ziemi.
„Strażnica” już od stu lat akcentuje tę biblijną prawdę o Królestwie. W gruncie rzeczy od roku 1939 nawet oficjalna nazwa tego czasopisma brzmi „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. W numerze z grudnia 1881 roku powiedziano: „Ustanowienie tego Królestwa oczywiście pociągnie za sobą obalenie wszystkich królestw ziemi, gdyż wszystkie one — nie wyłączając najlepszych — opierają się na niesprawiedliwości, na nierównych prawach i ucisku wielu ludzi przy jednoczesnym uprzywilejowaniu nielicznej grupy; czytamy przecież: ‛Połamie i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki’” (Dan. 2:44, Gd).
Tymczasem dla większości ludzi, włącznie z rzekomymi chrześcijanami, ta prawda biblijna jest nieznana. Sam możesz to sprawdzić. Przy sposobności zapytaj kogokolwiek: Co to jest Królestwo Boże i jak ma ono nadejść? Będziesz może zaskoczony, widząc, jak mało rozumieją tę sprawę i jak wielkie panuje zamieszanie w ich poglądach. Dlaczego do tego doszło?
WINA PRZYWÓDCÓW RELIGIJNYCH
Przyczyna sprowadza się do tego, że sami przywódcy religijni nie mają skrystalizowanego wyobrażenia o Królestwie. W artykule redakcyjnym periodyku „The Church Quarterly Review” przyznano:
„Od pewnego czasu grozi nam zatonięcie we wzbierającej fali teorii i kontrteorii na temat tego, jak rozumieć bądź co bądź podstawowe pojęcie Królestwa”.
Temu właśnie zamieszaniu religijnemu trzeba w dużej mierze przypisać fakt, że Kościoły niewiele się wypowiadają w tej sprawie. Francis P. Miller, wybitny prezbiterianin, ubolewał:
„Milczenie większości chrześcijan, jeśli chodzi o Królestwo Boże, jest jedną z największych tragedii naszych czasów”. Toteż na zakończenie dodał: „Jako laik błagam naszych teologów i duchownych: Opowiedzcie nam o Królestwie Bożym; wyjaśnijcie nam, czym ono jest i jak je sobie należy kojarzyć ze światem współczesnym (...). Jest to paląca potrzeba. O bliskim Królestwie Bożym nasi teolodzy i duchowni muszą mówić słowami zrozumiałymi dla laika”. (Christianity and Crisis z 13 czerwca 1960).
Ale czy w ogóle coś mówią? Jawnie przeczy temu szeroko rozpowszechniona wśród ludzi ignorancja i niepewność co do Królestwa Bożego. Zastanów się przez chwilę nad wyobrażeniami na temat Królestwa, o jakich być może słyszałeś od uprzednio zapytanych osób. Czy są one odbiciem poniższych poglądów reprezentowanych przez Kościoły?
POGLĄDY KOŚCIOŁÓW
Przez wiele lat nauczano, iż w gruncie rzeczy Kościół rzymskokatolicki jest Królestwem Bożym na ziemi. Niemniej jednak na początku naszego stulecia w dziele pt. „The Catholic Encyclopedia” (1910) powiedziano pod nagłówkiem „Królestwo Boże”:
„‛Królestwo’ oznacza nie tyle cel dążeń bądź określone miejsce, (...) ile raczej nastrój psychiczny (Łukasza XVII, 20-21); jest równoznaczne z wpływem, jakim muszą być przepojone umysły ludzi, jeśli mają osiągnąć jedność z Nim i sprostać Jego ideałom”.
Czy ten pogląd nie wydaje się nam znajomy? Jest on bardzo popularny i wypowiada go wielu przywódców kościelnych. Na przykład Zjazd Baptystów Południowych z roku 1925 uchwalił następujące sformułowanie:
„Królestwo Boże jest to panowanie Boga w sercu i życiu danej jednostki przy wszelkich jej powiązaniach międzyludzkich oraz w każdej postaci zorganizowanego społeczeństwa i w jego instytucjach. (...) Królestwo Boże rozwinie się w pełni, gdy każda myśl i chęć człowieka zostanie poddana woli Chrystusa”.
Rozpowszechnione są również inne poglądy. Kościoły niekiedy utożsamiają Królestwo Boże z politycznymi wysiłkami ludzkimi w celu rozwiązania problemów świata. Ksiądz katolicki Martin K. Hopkins, omawiając modlitwę podaną przez Jezusa, napisał: „Bądź wola Twoja na ziemi, tak jak i w niebie. Wyjaśnia to, jak ma ostatecznie nadejść Królestwo Boże. Trzeba spojrzeć poza dzień dzisiejszy i pracować na rzecz odrodzenia w Chrystusie wszelkich instytucji ludzkich”.
Co należy powiedzieć o tych wszystkich teoriach? Czy Królestwo jest w jakimkolwiek sensie uzależnione od człowieczych wysiłków zmierzających do schrystianizowania narodów i ich instytucji? Czy naprawdę Królestwo to „panowanie Boga w sercu i życiu danej jednostki”?
POGLĄDY BEZPODSTAWNE
Powyższe poglądy na Królestwo Boże, przy których obstaje wiele ludzi, są błędne. Nie znajdują oparcia w Piśmie Świętym. W ostatnich czasach przyznają to nawet działacze kościelni. James Hastings w swoim opracowaniu pt. „The Dictionary of the Apostolic Church” (Słownik kościoła apostolskiego) stwierdza:
„Listy [apostołów] nie zawierają prawie żadnej aluzji do średniowiecznego poglądu, iż Królestwem Bożym na ziemi jest Kościół. A pomysł niektórych współczesnych autorów teologicznych, że świat dziś nam znany będzie się dotąd przekształcał pod wpływem chrześcijańskim, aż się przerodzi w Królestwo, jest zupełnie obcy idei Listów”.
Chociaż przywódcy kościelni często mówili o Królestwie Bożym jako o „nastroju psychicznym” lub „panowaniu Boga w sercu” człowieka, pogląd ten powszechnie już zarzucono, jak czytamy w czasopiśmie „The Church Quarterly Review”:
„Niektórzy z nas pamiętają czasy, kiedy to zagadnienie nie nastręczało żadnych trudności. Królestwo było po prostu panowaniem Boga w sercu i życiu człowieka (...). Dzisiaj z tej prostoty nie pozostało więcej, jak posmak staromodnego stylu dziennikarskiego lub agitacji masowej”.
Tymczasem w przeciwieństwie do mylnych poglądów kościelnych orędzie o Królestwie, proklamowane na łamach „Strażnicy” obroniło się, mając dobre podstawy biblijne. Istotnie, Pismo Święte wskazuje wyraźnie, że Królestwo Boże to rządy Boga sprawowane za pośrednictwem Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Panowanie to zostało przepowiedziane w Biblii następującymi słowami: „Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego (...). A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju (...) końca nie będzie” (Izaj. 9:6, 7, Gd). Owo niebiańskie Królestwo w słusznym czasie obali wszelkie rządy ludzkie i zajmie ich miejsce (Dan. 2:44).
CHRZEŚCIJAŃSKI PUNKT WIDZENIA
Jak więc chrześcijanin powinien się zapatrywać na system, który będzie zastąpiony przez Królestwo Boże? Biblia wyjaśnia, że teraźniejszy świat znajduje się pod władzą Szatana (Mat. 4:9; Jana 12:31; 14:30; 2 Kor. 4:4). „Strażnica” już dawno temu zwróciła uwagę na tę prawdę; w numerze z grudnia roku 1882 wyjaśniono:
„Jeżeli zrozumiemy dokładnie, że obecne rządy podlegają ‛księciu tego świata’ i wszystkie zostaną rozbite, aby ustąpić miejsca Królestwu Boga, o które się modlimy: ‛Przyjdź Królestwo Twoje’, to nie będziemy już dłużej chcieli mieć z nimi cokolwiek wspólnego”.
W przeciwieństwie do Kościołów nominalnego chrześcijaństwa „Strażnica” w ciągu minionych 100 lat ukazywała swoim czytelnikom właściwe, chrześcijańskie stanowisko, wyrażone słowami Jezusa: „Nie jesteście cząstką świata”. Wielokrotnie kładła nacisk na naukę Jezusa: „Królestwo moje nie jest cząstką tego świata” (Jana 15:19; 18:36, NW). Toteż zamiast się angażować w polityczne sprawy tego świata, prawdziwi chrześcijanie całym sercem popierają rząd Królestwa Bożego (Jana 6:15).
CO SPRAWI KRÓLESTWO BOŻE
Czego spodziewałbyś się po rządzie ustanowionym przez Boga? Przede wszystkim byś oczekiwał, że jego władca będzie sprawiedliwy, życzliwy i wyrozumiały. A właśnie Jezus Chrystus wykazał się takimi cechami (Mat. 11:28-30). Pod kierownictwem Boga wybrał Chrystus ludzi podobnie usposobionych, aby wraz z nim panowali w niebie (Łuk. 22:28-30; Apok. 5:9, 10; 20:6). Jeden z tych mężów napisał do innego, ożywionego tą samą nadzieją: „Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy” (2 Tym. 2:12, NP).
Z pewnością można liczyć na to, że rządy tych królów będą się odznaczać sprawiedliwością i pokojem, że przyniosą zdrowie i szczęście całej ludzkości — ich ziemskim poddanym. Chrystus będąc na ziemi zademonstrował otrzymaną od Boga moc uzdrawiania chorób wszelkiego rodzaju; wskrzeszał nawet umarłych! W warunkach Królestwa znowu będzie stosował tę cudowną moc dla dobra i błogosławieństwa każdego człowieka! Z czasem cała ziemia zostanie przekształcona w przepiękny raj, ku radości wszystkich jej mieszkańców (Łuk. 23:43, NW; Apok. 21:4).
Królestwo Boże to jedyna nadzieja na zrealizowanie tych dobrodziejstw, których wszyscy tak szczerze pragniemy!
[Ramka i ilustracja na stronie 17]
POGLĄDY BIBLIJNE
„Królestwo moje nie jest cząstką tego świata” (Jezus za Ewangelią według Jana 18:36, NW).
„Będzie panowanie na ramieniu jego (...). A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju (...) końca nie będzie” (Księga Izajasza 9:6, 7, Gd).
POGLĄDY KOŚCIELNE
„(...) jaki ma (...) nadejść Królestwo Boże. Trzeba (...) pracować na rzecz odrodzenia w Chrystusie wszelkich instytucji ludzkich” (Ksiądz katolicki).
„Królestwo Boże jest to panowanie Boga w sercu i życiu danej jednostki” (Uchwała Zjazdu Baptystów Południowych).