Obfite błogosławieństwa
1 Jozue powiedział: „Zrozumcie to (...), że ze wszystkich (...) obietnic, które przyrzekł wam Bóg wasz, Jahwe, ani jedna nie zawiodła: wszystkie wam się spełniły” (Joz. 23:14). Możemy z niezachwianym przekonaniem wierzyć w prawdziwość tego oświadczenia, gdyż Jehowa jest Bogiem wiernym (1 Piotra 4:19), który zawsze dotrzymuje słowa. Czyż nie sprawdziło się to, co Bóg wypowiedział do Noego o potopie i możliwości przeżycia go, gdy będą ginąć niegodziwi? A Jezus zapowiedział: „A jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego”. — Mat. 24:37.
POWODY DO RADOŚCI
2 Czyż dotychczasowa nasza służba na rzecz Jehowy Boga nie przyniosła nam licznych błogosławieństw? Czy potrafimy je należycie ocenić? Jest ich tak wiele, że trudno byłoby je wszystkie wyliczyć (Ps. 40:6). Wynikają z tego, że Jehowa wprowadził nas do raju duchowego, w którym obecnie żyjemy. Poznaliśmy prawdę (Jana 8:32). Uwolniliśmy się od przejmujących trwogą nauk religii fałszywej oraz nakładanych przez nią brzemion finansowych. Czujemy się pokrzepieni obcowaniem z członkami ludu Bożego (Ps. 133:1). Możemy darzyć się wzajemnie zaufaniem. Również małżonkowie mogą żywić do siebie pełne zaufanie, gdyż kierują się w życiu miernikami wyłuszczonymi w Słowie Bożym.
3 Bezpośredni udział w głoszeniu i nauczaniu stanowi dla nas źródło radości i szczęścia (Dzieje 15:3). Studiowanie prawd biblijnych, zgromadzanie się z ludem Jehowy i stosowanie w życiu poznanych prawd przygotowuje nas do służenia Jehowie. Mamy też rzeczywisty cel w życiu. Wiele ludzi w świecie prowadzi życie całkowicie bezsensowne. Żyjemy, żeby wielbić Jehowę, i to jest głównym celem naszego istnienia. Praca zarobkowa, zdobywanie wykształcenia i wszystko inne służy zmierzaniu do tego celu, a nie zdobywania dóbr materialnych (1 Tym. 6:9). Prowadzenie takiego życia wzmacnia nas do znoszenia codziennych trudności.
4 Zaznawanie tylu błogosławieństw w służbie Jehowy pobudza niektórych do zasilenia szeregów głosicieli pełnoczasowych. Pragną w ten sposób dać wyraz swojej wdzięczności dla Jehowy za doznane błogosławieństwa. Tacy dostępują w tej służbie prawdziwej radości, nic więc dziwnego, że zachęcają innych, żeby poszli w ich ślady. Niektórzy głosiciele nigdy nie brali pod uwagę takiej możliwości. Brat pisze: „Podczas wizyty w zborze odwiedziłem pewną samotną siostrę. Wiedząc, że jest sama i chętnie bierze udział w głoszeniu, zacząłem rozmawiać z nią o służbie pionierskiej. Początkowo okazała zdziwienie i zapytała: ‛To ja też mogę być pionierką?’ Wiedząc, że cieszy się dobrą opinią i że grono starszych nie ma wobec niej żadnych zastrzeżeń, zapewniłem ją, że drzwi do tej służby są przed nią otwarte. Niezmiernie się ucieszyła i wysłaliśmy wniosek do Towarzystwa (...). Obecnie ta siostra ma wiele powodów do radości. Pomijając fakt, że zawsze osiąga swoje minimum godzin, prowadzi kilka studiów i ma wiele odwiedzin na terenie kilkakrotnie opracowanym przez zbór, pomimo różnych trudności, jakie niesie z sobą świat, nie najlepszego zdrowia (jest po zawale serca) i wieku (przekroczyła 60 lat), siostra ta nie widzi potrzeby wycofania się z tej służby, wręcz przeciwnie, jak długo będzie to możliwe, pozostanie w świętej służbie pionierskiej”.
TEREN ODDALONY WOŁA
5 Wszystkie te różnorodne błogosławieństwa uszczęśliwiają nas (Ps. 144:15b). Wielbiąc prawdziwego Boga, pragniemy zanosić dobrą nowinę innym ludziom. Wraz ze zbliżającym się okresem letnim znowu wznawiamy wycieczki na tereny oddalone. Tam też są ludzie o usposobieniu owiec, którzy czekają na ratunek. Stoją przed nami szeroko otwarte drzwi do wielkiej działalności. Zamiast więc narzekać na pogarszające się warunki na świecie, raczej cieszmy się bliskością wyzwolenia (Łuk. 21:28), oraz tym, że widzimy dzień po dniu, jak Jehowa błogosławi naszej pracy. — Prz. 10:22; Mal. 3:10.