Metody głoszenia dobrej nowiny

JEZUS dał swoim naśladowcom przykład gorliwego głoszenia dobrej nowiny. Nie czekał, aż ludzie przyjdą do niego, ale sam do nich szedł — rozmawiał z nimi i nauczał ich w domach oraz w miejscach publicznych (Mat. 9:35; 13:36; Łuk. 8:1). Nawiązywał rozmowy z poszczególnymi osobami, uczył na osobności swoich uczniów i przemawiał do wielotysięcznych rzesz (Marka 4:10-13; 6:35-44; Jana 3:2-21). Przy każdej nadarzającej się okazji zachęcał innych i dodawał im otuchy (Łuk. 4:16-19). Nie pomijał żadnej sposobności, żeby dawać świadectwo — nawet jeśli potrzebował odpoczynku (Marka 6:30-34; Jana 4:4-34). Czy biblijne relacje o jego służbie nie pobudzają nas do wzorowania się na nim? Z całą pewnością pragniemy to robić — tak jak apostołowie (Mat. 4:19, 20; Łuk. 5:27, 28; Jana 1:43-45).

² Zastanówmy się nad tym, jakie możliwości mają dziś chrześcijanie, żeby uczestniczyć w działalności, którą Jezus Chrystus zapoczątkował blisko 2000 lat temu.

GŁOSZENIE OD DOMU DO DOMU

³ Jako Świadkowie Jehowy dostrzegamy wartość systematycznego głoszenia dobrej nowiny o Królestwie od domu do domu. Tę metodę stosujemy tak powszechnie, że stała się naszym znakiem rozpoznawczym. O tym, że jest skuteczna i pozwala docierać w krótkim czasie do milionów ludzi, świadczą wspaniałe wyniki (Mat. 11:19; 24:14). Biorąc udział w tej formie głoszenia, dowodzimy, że kochamy Jehowę i bliźnich (Mat. 22:34-40).

⁴ Głoszenie od domu do domu nie jest współczesnym wynalazkiem Świadków Jehowy. Apostoł Paweł powiedział, że nauczał ludzi w ich domach. Chrześcijańskim nadzorcom z Efezu tak opisał swoją służbę od pierwszego dnia, gdy przybył do prowincji Azja: „Nie wymawiałem się od przekazywania wam wszystkiego, co pożyteczne, ani od nauczania was (...) od domu do domu”. Był to jeden ze sposobów, w jaki Paweł ‛zarówno Żydom, jak i Grekom dawał dokładne świadectwo i wyjaśniał, że powinni okazać skruchę, nawrócić się do Boga i wierzyć w naszego Pana, Jezusa’ (Dzieje 20:18, 20, 21). W tamtym czasie cesarze rzymscy propagowali bałwochwalstwo i wiele osób okazywało „bojaźń przed bóstwami”. Ludzie koniecznie więc musieli szukać „Boga, który uczynił świat i wszystko, co na nim”, i który wzywał „wszystkich ludzi, żeby okazali skruchę” (Dzieje 17:22-31).

⁵ Dzisiaj dotarcie do innych z dobrą nowiną jest jeszcze pilniejsze. Szybko zbliża się koniec obecnego złego systemu rzeczy. Zdając sobie z tego sprawę, staramy się zwiększać swoje wysiłki w służbie od domu do domu, bo wiemy, że ta wypróbowana metoda jest najlepszym sposobem wyszukiwania ludzi spragnionych prawdy. Teraz okazuje się równie skuteczna jak za czasów Jezusa i apostołów (Marka 13:10).

⁶ Czy bierzesz pełny udział w głoszeniu od domu do domu? Jeżeli tak, to bądź pewny, że podobasz się Jehowie (Ezech. 9:11; Dzieje 20:35). Ta forma głoszenia nie dla każdego jest łatwa. Być może masz jakieś fizyczne ograniczenia lub głosisz na terenie, na którym mało kto chce słuchać. Może nawet musisz znosić trudności związane z restrykcjami nałożonymi przez władze. A może jesteś nieśmiały i trudno ci nawiązywać rozmowy z nieznajomymi. Z tych powodów za każdym razem, gdy wyruszasz do służby od domu do domu, masz pewne obawy. Ale nie zniechęcaj się (Wyjścia 4:10-12). W podobnej sytuacji znajduje się wielu twoich braci.

⁷ Jezus obiecał swoim uczniom: „Będę z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:20). Słowa te dodają nam sił do pozyskiwania uczniów. Czujemy to, co apostoł Paweł, który napisał: „Do wszystkiego mam siłę dzięki Temu, który mnie umacnia” (Filip. 4:13). Staraj się brać pełny udział w służbie od domu do domu organizowanej przez zbór. Współpraca z innymi będzie dla ciebie źródłem zachęt i wsparcia. Módl się o pomoc w pokonywaniu wszelkich przeszkód i wysilaj się w rozgłaszaniu dobrej nowiny (1 Jana 5:14).

⁸ Przedstawianie innym prawdy z Biblii da ci okazje do tego, żeby „bronić swojej nadziei” (1 Piotra 3:15). Coraz lepiej będziesz dostrzegać kontrast między tymi, którzy mają nadzieję na przyjście Królestwa, a tymi, którzy jej nie mają (Izaj. 65:13, 14). Będziesz się cieszyć, że zgodnie z poleceniem Jezusa pozwalasz ‛świecić swojemu światłu’. Może nawet pomożesz komuś poznać Jehowę i prawdę, która prowadzi do życia wiecznego (Mat. 5:16; Jana 17:3; 1 Tym. 4:16).

⁹ Służbę od domu do domu organizuje się w zborze zarówno w weekendy, jak i w dni powszednie. Jeżeli na jakimś terenie trudno zastać mieszkańców w ciągu dnia, zbiórki urządza się późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem. Ludzie mogą być wtedy bardziej skłonni do rozmów niż rano.

WYSZUKIWANIE SZCZERYCH LUDZI

¹⁰ Jezus polecił swoim uczniom wyszukiwać osoby, ‛którym warto poświęcić uwagę’ (Mat. 10:11). On sam wyszukiwał takich szczerych ludzi, głosząc nie tylko od domu do domu, ale przy każdej sposobności — oficjalnie i nieoficjalnie (Łuk. 8:1; Jana 4:7-15). Również apostołowie głosili w różnych miejscach (Dzieje 17:17; 28:16, 23, 30, 31).

¹¹ Podobnie my robimy, co w naszej mocy, żeby dotrzeć z dobrą nowiną o Królestwie do każdego człowieka. W tym celu musimy naśladować metody pozyskiwania uczniów stosowane przez Jezusa i apostołów. Musimy też zdawać sobie sprawę ze zmian zachodzących na świecie i wśród mieszkańców naszego terenu (1 Kor. 7:31). Na przykład głosiciele z powodzeniem nawiązują rozmowy z ludźmi w ich miejscach pracy. W wielu krajach skuteczne okazuje się głoszenie na ulicach, w parkach czy na parkingach — wszędzie, gdzie można kogoś spotkać. Niektóre zbory ustawiają na swoim terenie stoliki lub wózki z literaturą. Ponadto Biuro Oddziału może zorganizować specjalne świadczenie publiczne na terenach wielkomiejskich z udziałem braci i sióstr z różnych zborów. Dzięki temu osoby, które trudno zastać w domu, mają możliwość zetknąć się z dobrą nowiną gdzie indziej.

¹² Kiedy w miejscu publicznym spotkasz kogoś, kto zainteresuje się Biblią, możesz zaproponować mu odpowiednią publikację. Żeby podtrzymać jego zainteresowanie, możesz mu zostawić kontakt do siebie i umówić się z nim na następne spotkanie. Możesz też skierować go do serwisu internetowego jw.org albo zostawić mu adres najbliższego miejsca zebrań. Sam się przekonasz, że głoszenie w miejscach publicznych to przyjemny sposób na poszerzenie zakresu służby.

¹³ Jednak nasza działalność nie polega wyłącznie na głoszeniu dobrej nowiny. Jeśli chcesz pomóc zainteresowanym w przyjęciu prawdy, która może uratować im życie, z pewnością będziesz ich wielokrotnie odwiedzać. Dzięki temu będą mogli robić postępy i zostać dojrzałymi chrześcijanami.

DOKONYWANIE ODWIEDZIN PONOWNYCH

¹⁴ Jezus powiedział swoim naśladowcom: „Będziecie moimi świadkami (...) aż do najdalszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Ale polecił im też: „Idźcie więc i pozyskujcie uczniów wśród ludzi ze wszystkich narodów. (...) Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mat. 28:19, 20). Składanie ludziom kolejnych wizyt może ci sprawić dużo radości. Osoby, które w trakcie pierwszej rozmowy zainteresowały się dobrą nowiną, zapewne się ucieszą, że znowu do nich przyszedłeś. Przekazując im dalsze informacje z Biblii, możesz umocnić ich wiarę w Boga i pomóc im uświadomić sobie własne potrzeby duchowe (Mat. 5:3). Jeśli dobrze się przygotujesz i przyjdziesz w czasie dogodnym dla rozmówcy, to być może zdołasz rozpocząć studium biblijne. Zwykle właśnie do tego dążymy, zachodząc do ludzi ponownie. Przecież mamy nie tylko ‛sadzić’, ale również ‛podlewać’ (1 Kor. 3:6).

¹⁵ Składanie takich kolejnych wizyt jest dla niektórych wyzwaniem. Zapewne nabrałeś już wprawy w nawiązywaniu krótkich rozmów na temat dobrej nowiny, więc chętnie bierzesz udział w głoszeniu. Kiedy jednak pomyślisz o odwiedzeniu tych samych osób, żeby kontynuować dyskusje biblijne, możesz się poczuć przytłoczony. Większej pewności siebie nabierzesz dzięki dobremu przygotowaniu. Korzystaj z praktycznych wskazówek podawanych na zebraniu w tygodniu. Możesz też zabrać ze sobą bardziej doświadczonego głosiciela.

PROWADZENIE STUDIÓW BIBLIJNYCH

¹⁶ Ewangelizator Filip zapytał żydowskiego prozelitę, który czytał Słowo Boże: „Czy rozumiesz, co czytasz?”. W odpowiedzi usłyszał: „Jak mam rozumieć, skoro nikt mi tego nie wyjaśnił?”. Z 8 rozdziału Dziejów Apostolskich dowiadujemy się, że Filip zaczął mu wtedy „głosić dobrą nowinę o Jezusie”, począwszy od fragmentu, który ten człowiek dopiero co przeczytał (Dzieje 8:26-36). Nie wiemy, ile czasu Filip z nim spędził, ale przedstawił mu dobrą nowinę na tyle skutecznie, że ten uwierzył i poprosił, żeby go ochrzcić jako ucznia Jezusa Chrystusa.

¹⁷ W naszych czasach wielu ludzi nie zna Biblii. Zanim takie osoby uwierzą w to, czego się uczą, i będą mogły zostać ochrzczone, trzeba je odwiedzać i prowadzić z nimi studium przez wiele tygodni, miesięcy, a niekiedy nawet przez rok lub dłużej. Jednak cierpliwe i serdeczne pomaganie szczerym ludziom, by zostali uczniami Jezusa, na pewno sprawi ci dużo radości. On sam przecież powiedział: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

¹⁸ Z pewnością będziesz prowadzić studium biblijne na podstawie którejś z przeznaczonych do tego publikacji. Korzystaj z rad udzielanych na zebraniu w tygodniu i współpracuj z głosicielami, którzy mają doświadczenie w nauczaniu drugich. Dzięki temu będziesz prowadzić owocne studia, pomagając innym stać się uczniami Jezusa Chrystusa.

¹⁹ Jeśli potrzebujesz pomocy w rozpoczęciu i prowadzeniu studium, otwarcie porozmawiaj o tym z jednym ze starszych lub z głosicielem, który osiąga dobre wyniki w tej dziedzinie. Pomogą ci też wskazówki podawane w miesięczniku Życie i służba oraz pokazy przedstawiane na zebraniach. Polegaj na Jehowie i mów Mu o swoim pragnieniu w modlitwach (1 Jana 3:22). Być może prowadzisz już studium z członkami własnej rodziny, ale jeżeli to tylko możliwe, postaw sobie za cel, żeby założyć też inne studium. Dzięki temu służba będzie ci sprawiać jeszcze więcej radości.

KIEROWANIE ZAINTERESOWANYCH DO ORGANIZACJI JEHOWY

²⁰ Pomagając ludziom zdobyć wiedzę o Jehowie i zostać uczniami Jezusa Chrystusa, jednocześnie pomagamy im stać się częścią zboru. Jeżeli mają robić postępy duchowe i nabierać dojrzałości, koniecznie muszą poznać organizację Jehowy oraz z nią współpracować. Ważne jest, żeby ich tego uczyć. W tym celu można korzystać ze specjalnie przygotowanych filmów oraz broszury Kto dzisiaj spełnia wolę Jehowy? Przydatne mogą się również okazać informacje z 4 rozdziału tej książki.

²¹ Już od pierwszych rozmów pomagaj zainteresowanemu zrozumieć, że do wykonania na ziemi dzieła głoszenia Jehowa posługuje się dziś konkretną organizacją. Zwróć uwagę na wartość używanych przez nas pomocy do studiowania Biblii i wyjaśnij, jak oddani Bogu ochotnicy je przygotowują, drukują i rozprowadzają po całym świecie. Opowiedz, jak przebiegają zebrania. Zaproś zainteresowanego do Sali Królestwa i przedstaw braciom. Podczas zgromadzeń i kongresów zapoznaj go z jeszcze innymi Świadkami. Niech przy takich i innych okazjach sam zauważy, jak słudzy Jehowy przejawiają miłość — cechę wyróżniającą prawdziwych chrześcijan (Jana 13:35). Im bardziej będzie cenić organizację Jehowy, tym bardziej przybliży się do Niego samego.

KORZYSTANIE Z PUBLIKACJI BIBLIJNYCH

²² Pierwsi chrześcijanie gorliwie krzewili Słowo Boże. Sporządzali jego odpisy na własny użytek i do wspólnych rozważań w zborze. Zachęcali też innych do poznawania tego Słowa. Rękopisów było niewiele i bardzo je ceniono (Kol. 4:16; 2 Tym. 2:15; 3:14-17; 4:13; 1 Piotra 1:1). Dzisiaj dzięki nowoczesnej technice Świadkowie Jehowy drukują setki milionów Biblii i pomocy do jej studiowania, takich jak traktaty, broszury, książki i czasopisma, i to w setkach języków.

²³ Gdy dzielisz się z kimś dobrą nowiną, staraj się korzystać z pomocy do studiowania Biblii dostarczanych przez organizację Jehowy. Ponieważ wiesz, ile tobie samemu dało czytanie i studiowanie wydawnictw Świadków Jehowy, z pewnością chcesz, żeby drudzy też odnieśli z nich pożytek (Hebr. 13:15, 16).

²⁴ Dzisiaj coraz więcej osób korzysta z internetu jako głównego źródła informacji. Dlatego do szerzenia dobrej nowiny przyczynia się nie tylko literatura biblijna, ale też nasz oficjalny serwis internetowy jw.org. Ludzie na całym świecie za pomocą komputera mogą w setkach języków czytać Biblię i oparte na niej publikacje oraz słuchać ich nagrań. Osoby, które obawiają się z nami rozmawiać lub mieszkają na terenach, gdzie nie ma wielu okazji do rozmów ze Świadkami Jehowy, dzięki serwisowi jw.org mogą poznać nasze wierzenia w zaciszu domowym.

²⁵ Dlatego polecamy ten serwis przy każdej nadarzającej się sposobności. Gdy domownik zadaje pytanie dotyczące naszych wierzeń, możemy skorzystać z urządzenia przenośnego czy komputera i od razu pokazać mu odpowiedź. Jeśli spotkamy kogoś, kto posługuje się innym językiem, w tym migowym, również możemy skierować go do serwisu jw.org, gdzie znajdzie Biblię oraz oparte na niej publikacje w swoim języku. Wielu głosicieli rozpoczyna rozmowy na tematy biblijne, korzystając z zamieszczonych tam filmów.

GŁOSZENIE NIEOFICJALNE

²⁶ Jezus tak powiedział do uczniów, którzy słuchali jego słów: „Wy jesteście światłem świata. (...) Niech wasze światło tak świeci, żeby ludzie widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebie” (Mat. 5:14-16). Czyniąc tak, uczniowie odzwierciedlali sposób postępowania Boga, a zarazem naśladowali Jego Syna, który oświadczył: „Ja jestem światłem świata”. Jezus swoim przykładem pokazał, co chrześcijanie mają robić, żeby „światło zapewniające życie” świeciło każdemu, kto byłby skłonny słuchać (Jana 8:12).

²⁷ Również apostoł Paweł jest dla nas wzorem godnym naśladowania (1 Kor. 4:16; 11:1). Podczas pobytu w Atenach codziennie głosił na rynku tym, którzy się tam akurat znaleźli (Dzieje 17:17). Za jego przykładem poszli chrześcijanie w Filippi. Z tego powodu mógł ich nazwać ‛źródłami światła w tym świecie, świecącymi wśród zepsutego i zdeprawowanego pokolenia’ (Filip. 2:15). Podobnie my dzisiaj możemy swoimi słowami i czynami roztaczać światło prawdy o Królestwie, gdy przy każdej nadarzającej się okazji rozmawiamy z ludźmi o dobrej nowinie. Niewątpliwie już samym przykładem, który dajemy jako osoby uczciwe i kierujące się zasadami, możemy pokazać, że różnimy się od tego świata. Jeżeli jednak tym, którzy nas obserwują, przedstawimy dobrą nowinę, zrozumieją, dlaczego jesteśmy inni.

²⁸ Wielu Świadków Jehowy głosi dobrą nowinę ludziom napotykanym w miejscu pracy, w szkole, w środkach komunikacji lub w trakcie załatwiania codziennych spraw. Czasem udaje się im porozmawiać ze współpasażerami w podróży. Każdy z nas musi być wyczulony na sytuacje, w których od zwykłej rozmowy można przejść na tematy biblijne. Bądźmy przygotowani, żeby w tym celu wykorzystywać wszystkie stosowne okazje.

²⁹ Do głoszenia nieoficjalnego będzie nas motywować świadomość, że w ten sposób wysławiamy Stwórcę i przynosimy chwałę Jego imieniu. Ponadto możemy pomóc szczerym ludziom, żeby poznali Jehowę, zaczęli Mu służyć i dzięki wierze w Jezusa Chrystusa zyskali nadzieję na życie wieczne. Jehowa cieszy się, widząc nasze starania, i traktuje tę formę działalności jako świętą służbę (Hebr. 12:28; Obj. 7:9, 10).

TEREN

³⁰ Wolą Jehowy jest, żeby wieść o Królestwie była głoszona na całym świecie — zarówno w miastach, jak i na wsiach. W tym celu Biuro Oddziału przydziela określony teren zborom, a także pojedynczym głosicielom mieszkającym w odległych miejscach (1 Kor. 14:40). Podobnie działo się pod kierownictwem Bożym w I wieku n.e. (2 Kor. 10:13; Gal. 2:9). W obecnych dniach ostatnich działalność kaznodziejska szybko się rozwija i gdy na terenie zboru jest dobrze zorganizowana, udaje się wiele osiągnąć.

³¹ Nad opracowywaniem terenu zboru czuwa nadzorca służby. Samym przydziałem terenów może się zajmować jeden ze sług pomocniczych. Wyróżnia się dwa rodzaje terenów — jedne przydzielane są grupom, a inne poszczególnym głosicielom. Gdy teren zboru jest niewielki, nadzorcy grup dysponują terenami, na których zwykle działają głosiciele z danej grupy, a gdy jest duży, poszczególni głosiciele mogą otrzymać tereny osobiste.

³² Ktoś, kto posiada teren osobisty, ma gdzie głosić, gdy nie są organizowane zbiórki albo gdy wyruszenie z grupą jest dla niego niepraktyczne. Niektórzy na przykład mogą mieć teren w pobliżu miejsca zatrudnienia i głoszą tam w czasie przerw w pracy albo po jej zakończeniu. Niejedna rodzina ma teren gdzieś w sąsiedztwie i daje tam świadectwo wieczorami. Posiadanie terenu osobistego w dogodnym miejscu pozwala dobrze wykorzystywać czas przeznaczony na służbę. Oczywiście można go też opracować grupowo, na przykład po zbiórce do służby. Jeśli chciałbyś mieć taki teren, poproś o niego sługę terenu.

³³ Bez względu na to, czy chodzi o teren grupy, którym dysponuje jej nadzorca, czy o teren osobisty, który otrzymuje głosiciel, osoba za niego odpowiedzialna podejmuje rozsądne starania, żeby porozmawiać z kimś w każdym mieszkaniu. Ustalenia dotyczące opracowywania terenu powinny być zgodne z obowiązującym prawem o ochronie danych osobowych. Każdy nadzorca grupy lub głosiciel postara się, żeby powierzony mu teren został opracowany w ciągu czterech miesięcy. Kiedy już uda się to zrobić, należy powiadomić o tym sługę terenu. Zależnie od okoliczności nadzorca grupy lub głosiciel może zatrzymać teren, żeby go opracować ponownie, albo może zwrócić go słudze terenu.

³⁴ Dzięki współdziałaniu wszystkich głosicieli można dokładnie opracować cały teren. Dzięki temu też nie zdarza się, żeby równocześnie na tym samym terenie głosiło niezależnie od siebie kilka osób, co mogłoby irytować mieszkańców. Zgodnie współpracując, okazujemy względy naszym braciom i ludziom postronnym.

WSPÓŁPRACA W GŁOSZENIU LUDZIOM MÓWIĄCYM RÓŻNYMI JĘZYKAMI

³⁵ O Jehowie Bogu, Jego Synu i o Królestwie powinien się dowiedzieć każdy człowiek (Obj. 14:6, 7). Chcemy pomagać wszystkim ludziom bez względu na ich język, żeby mogli ‛wzywać imienia Jehowy’ — co jest warunkiem wybawienia — i żeby ‛włożyli na siebie’ chrześcijańską osobowość (Rzym. 10:12, 13; Kol. 3:10, 11). Z jakimi wyzwaniami musimy się liczyć, głosząc dobrą nowinę na terenach wielojęzycznych? Co można zrobić, żeby jak najwięcej osób usłyszało o Królestwie Bożym w języku, który najlepiej rozumie? (Rzym. 10:14).

³⁶ Przydziału terenu dla poszczególnych zborów dokonuje się z uwzględnieniem konkretnego języka. Dlatego na terenach wielojęzycznych w tej samej okolicy mogą głosić bracia z różnych zborów. W takich wypadkach najlepiej jest, jeśli każdy zbór koncentruje się na głoszeniu ludziom mówiącym określonym językiem. Głosiciele trzymają się tej zasady również w czasie dorocznych kampanii z zaproszeniami. Jednak podczas głoszenia publicznego i nieoficjalnego mogą rozmawiać z każdym i udostępniać literaturę w dowolnym języku.

³⁷ Niekiedy zbory innojęzyczne nie są w stanie regularnie opracowywać bardziej odległych terenów. W takiej sytuacji nadzorcy służby poszczególnych zborów wspólnie ustalą dogodny dla wszystkich sposób opracowywania terenu. Dzięki temu każdy będzie miał możliwość usłyszeć dobrą nowinę o Królestwie, a głosiciele unikną niepotrzebnego dublowania wysiłków (Prz. 15:22).

³⁸ Co powinniśmy zrobić, kiedy drzwi otworzy nam ktoś pochodzący z innego kraju? Nie możemy z góry zakładać, że dotrą do niego głosiciele, którym uda się swobodnie z nim porozumieć. Dlatego niektórzy uczą się prostego wstępu w języku często spotykanym na terenie. Możemy skierować daną osobę do serwisu jw.org, żeby mogła czytać lub pobierać publikacje w swoim języku, albo zaproponować, że przyniesiemy jej takie publikacje.

³⁹ Jeśli ktoś taki okaże szczere zainteresowanie, powinniśmy postarać się umówić z głosicielem, który będzie umiał mu pomóc w zrozumiałym dla niego języku. Warto również poinformować rozmówcę, gdzie najbliżej odbywają się zebrania w jego języku. Jeżeli chciałby, żeby odwiedził go ktoś znający ten język, warto mu pokazać, jak może przesłać swoje dane kontaktowe przez serwis jw.org. Wtedy Biuro Oddziału ustali, czy w okolicy mieszka głosiciel bądź działa grupa lub zbór, który mógłby udzielić tej osobie dalszej pomocy duchowej.

⁴⁰ Dopóki osoba zainteresowana nie powie nam, że ma już kontakt z kimś, kto posługuje się jej językiem, powinniśmy ją odwiedzać. Czasami Biuro Oddziału informuje starszych zboru, że nie znaleziono głosiciela, który zna dany język. W takim wypadku powinniśmy się starać podtrzymać zainteresowanie tej osoby. Może uda się studiować z nią Biblię, na przykład korzystając z publikacji w jej języku. Warto robić dobry użytek z ilustracji i prosić ją o odczytywanie podanych wersetów. W ten sposób pomożemy jej zrozumieć podstawowe nauki biblijne. A może ktoś z członków jej rodziny będzie mógł posłużyć za tłumacza.

⁴¹ Aby kierować takiego zainteresowanego do organizacji Bożej, powinniśmy zapraszać go na nasze zebrania, nawet jeśli nie wszystko rozumie. Kiedy są czytane wersety biblijne, możemy mu pomagać je odszukiwać, korzystając z Biblii w jego języku (jeżeli jest dostępna). Już samo towarzystwo chrześcijan może go zbudować i zachęcić do robienia postępów duchowych.

⁴² Grupy pilotażowe: Grupa pilotażowa składa się z osób głoszących w języku innym niż język danego zboru i może powstać, nawet jeśli nie ma wśród nich wykwalifikowanego starszego czy sługi pomocniczego, który co tydzień mógłby prowadzić zebranie. Biuro Oddziału może formalnie uznać utworzenie w zborze takiej grupy, jeśli są spełnione następujące warunki:

1. 1) Dany teren zamieszkuje spora społeczność mówiąca innym językiem niż ten, którym posługuje się miejscowy zbór.

2. 2) Co najmniej kilku głosicieli zna dany język albo chce się go uczyć.

3. 3) Grono starszych jest gotowe przewodzić w organizowaniu działalności kaznodziejskiej w tym języku.

Jeżeli grono starszych chce, żeby przy ich zborze powstała grupa pilotażowa, skonsultuje się z nadzorcą obwodu. Niewykluczone, że wie on o innych zborach próbujących głosić w tym języku i mógłby udzielić cennych informacji pomocnych w ustaleniu, który zbór najlepiej nadawałby się do utworzenia przy nim grupy pilotażowej. Gdy taki zbór zostanie wybrany, starsi napiszą do Biura Oddziału i poproszą o zgodę na formalne uznanie przy ich zborze grupy pilotażowej.

⁴³ Grupy stałe: Biuro Oddziału może formalnie uznać utworzenie przy zborze grupy stałej, jeśli są spełnione następujące warunki:

1. 1) Na terenie, na którym używa się danego języka, obserwuje się wystarczające zainteresowanie prawdą i są widoki na dalszy rozwój.

2. 2) Jest co najmniej kilku głosicieli, którzy znają dany język lub się go uczą.

3. 3) Jest wykwalifikowany starszy lub sługa pomocniczy, który może sprawować przewodnictwo i w każdym tygodniu prowadzić w danym języku co najmniej jedno zebranie albo jedną jego część (na przykład wykład publiczny lub studium Strażnicy).

Jeżeli te wymagania są w rozsądnej mierze spełnione, grono starszych wyśle do Biura Oddziału list ze wszystkimi potrzebnymi informacjami i poprosi o oficjalne uznanie przy zborze grupy innojęzycznej. Starszy lub sługa pomocniczy sprawujący przewodnictwo będzie nadzorcą grupy lub sługą grupy, odpowiedzialnym za dbanie o nią.

⁴⁴ Gdy powstanie grupa innojęzyczna, starsi danego zboru ustalą, czy dodatkowo mogą się w niej odbywać inne części zebrań i ile razy w miesiącu. Ponadto w grupie takiej można organizować zbiórki do służby. Wszyscy w grupie działają pod nadzorem grona starszych, które zapewnia zrównoważone przewodnictwo i chętnie troszczy się o jej potrzeby. Kiedy nadzorca obwodu w tygodniu wizyty w zborze współpracuje z tą grupą, przekazuje do Biura Oddziału krótkie sprawozdanie na temat jej postępów i konkretnych potrzeb. Z czasem może się okazać, że nie ma przeciwwskazań, żeby grupa stała się zborem. Gdy wszyscy głosiciele trzymają się teokratycznych wskazówek, sprawia to radość Jehowie (1 Kor. 1:10; 3:5, 6).

ŚWIADCZENIE GRUPOWE

⁴⁵ Każdy chrześcijanin jest osobiście odpowiedzialny przed Bogiem za dzielenie się z innymi dobrą nowiną. Można to robić na wiele sposobów, ale większość z nas chętnie wyrusza do służby w towarzystwie współwyznawców (Łuk. 10:1). Dlatego zarówno w weekendy, jak i w ciągu tygodnia zbory urządzają zbiórki do służby. Świetną okazję do świadczenia grupowego stanowią też dni świąteczne, ponieważ wielu braci ma wtedy wolne. Zborowy komitet służby dba, żeby zbiórki odbywały się w dogodnym miejscu i czasie, w ciągu dnia oraz wieczorami.

⁴⁶ Dzięki świadczeniu grupowemu (czy to w grupie służby, czy z grupą innych osób ze zboru) głosiciele mogą ze sobą współpracować i ‛nawzajem się zachęcać’ (Rzym. 1:12). Nowi mają okazję uczyć się od bardziej doświadczonych, umiejętnych głosicieli. W niektórych okolicach może być wskazane, by dwie osoby lub więcej działały razem ze względów bezpieczeństwa. Nawet jeśli zamierzasz głosić na terenie w pojedynkę, obecność na zbiórce wspólnie z innymi na pewno cię pokrzepi. Już sama świadomość, że drudzy pełnią służbę w pobliżu, dodaje pewności siebie. Pionierzy i inni głosiciele nie muszą czuć się zobowiązani do obecności na każdej zbiórce organizowanej przez zbór, zwłaszcza jeśli odbywają się one codziennie. Prawdopodobnie jednak każdego tygodnia będą mogli skorzystać przynajmniej z niektórych.

⁴⁷ Wszyscy więc bierzmy przykład z Jezusa i apostołów! Możemy być przekonani, że Jehowa pobłogosławi wysiłkom, na jakie się zdobywamy, by mieć jak najpełniejszy udział w tej ważnej działalności — w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie (Łuk. 9:57-62).