MUCHA

(hebr. zewúw: „muchy”).

Dwuskrzydły owad z rodziny muchowatych (Muscidae), który zazwyczaj składa jaja na gnijących substancjach organicznych. Krótkie szczecinki pokrywające jego tułów i nogi oraz lepkie włoski na spodzie stóp są siedliskiem bakterii — jedna mucha domowa może ich przenieść miliony.

„Martwe muchy sprawiają, że olejek wytwórcy maści cuchnie, burzy się” — zauważył pisarz Księgi Kaznodziei. Podobnie jak martwe, rozkładające się muchy powodują, że olejek zaczyna cuchnąć, fermentować i staje się bezużyteczny, tak odrobina głupoty może zaszkodzić reputacji kogoś, „kto jest cenny ze względu na mądrość i chwałę” (Kzn 10:1).

Izajasz zapowiedział, że Jehowa zagwiżdże na muchy znajdujące się na końcu kanałów Nilu w Egipcie i na pszczoły z Asyrii, by obsiadły urwiste doliny potoków, rozpadliny skalne, cierniste zarośla i wszystkie wodopoje Judy. Oczywiście jest to przenośnia, w której muchy zobrazowały wojska egipskie, a pszczoły — asyryjskie (Iz 7:18, 19).

Filistyński bóg wielbiony w Ekronie nosił imię Baal-Zebub, co znaczy „pan much”. Dlatego zdaniem niektórych jego czciciele przypisywali mu władzę nad tymi owadami. A ponieważ Baal-Zebub był bogiem wyroczni, według innych jego imię może oznaczać, że objawiał przyszłość za pomocą lotu lub brzęczenia muchy (2Kl 1:2, 6; zob. BAAL-ZEBUB; GIEZ).