PEKACHIASZ

(„otworzył Jah”).

Król Izraela mający swą siedzibę w Samarii, syn i następca Menachema. Cechą charakterystyczną jego krótkich, dwuletnich rządów (ok. 780-779 p.n.e.) był bałwochwalczy kult cielców — wprowadzony przez Jeroboama, a przez Menachema tolerowany. Przyboczny Pekachiasza, Pekach, uknuł przeciw niemu spisek i zabił go, po czym zaczął panować w jego miejsce (2Kl 15:22-26).