Czy byłeś pionierem?
1 W samych tylko Stanach Zjednoczonych żyje około 75 000 osób, które kiedyś były pionierami, lecz już nimi nie są. Pomyśl, ile może ich być na całym świecie! Również u nas jest wielu takich, którzy kiedyś byli pionierami. Czy i ty do nich należysz? Jeżeli tak, to zapewne spoglądasz wstecz na ten okres jako najszczęśliwszy okres swego życia. Czy pamiętasz, ile radości sprawiało ci niemal codzienne wyruszanie do służby polowej, żeby rozmawiać z ludźmi o Jehowie i Jego Królestwie? Czy przypominasz sobie uczucie, jakiego nieraz doznawałeś, widząc, jak twarze zainteresowanych rozjaśniały się, gdy im opisywałeś błogosławieństwa, których ludzie doznają za sprawą Królestwa? A czy pamiętasz, jakiej biegłości nabrałeś w posługiwaniu się Biblią?
2 Co prawda nadal zaznajesz takiej radości jako głosiciel zborowy, ale prawdopodobnie nie w takim samym stopniu, co wtedy, gdy byłeś pionierem. Jezus powiedział: „Ojciec mój przez to doznaje chwały, że obfity owoc wydajecie i okazujecie się moimi uczniami”. Służba pełnoczasowa niewątpliwie nastręcza wiele sposobności do ‛wydawania obfitego owocu’ (Jana 15:8, NW).
POTRZEBA WIĘCEJ PIONIERÓW
3 Czy pionierzy są mniej potrzebni, odkąd opuściłeś(łaś) szeregi pionierskie? Wprost przeciwnie! W miarę zbliżania się końca obecnego systemu rzeczy trzeba coraz więcej robotników. Przypomina to sytuację, gdy żniwiarze widzą, że niebo pokrywa się chmurami. Zaczynają migać błyskawice i rozlegają się grzmoty, a oni wytężają wszystkie siły, żeby sprzątnąć zboże zanim spadnie ulewa. Jezus powiedział: „Żniwo jest wielkie, lecz robotników mało” (Mat. 9:37, NW). W związku ze zbliżaniem się burzy „wielkiego ucisku” w roku ubiegłym ponad 113 000 osób pozytywnie zareagowało na pracę żniwiarzy i zostało ochrzczonych. Czyż nie uwypukla to znaczenia słów Jezusa?
4 Ile szczerze usposobionych ludzi zareaguje jeszcze pozytywnie na dobrą nowinę i pozna sprawiedliwe wymagania Boże, którym trzeba sprostać, żeby móc pozostać przy życiu? Tego nie wiemy. Jehowa nadal pociąga do siebie ludzi szczerych i dopóki to czyni, mamy wspaniały przywilej służenia Mu przez szukanie i karmienie tych ludzi (Porównaj Jana 12:32). Podejmując służbę pionierską, okazujemy gotowość do służenia Jehowie w większym zakresie. Jesteśmy zachęcani do szukania ludzi o usposobieniu owiec i mamy być w tym ‛pilni’ (2 Tym. 4:2).
5 Czy do zrezygnowania ze służby pełnoczasowej zmusiły cię trudności finansowe? Nietrudno zrozumieć, jak mogło do tego dojść wobec nacisku ze strony obecnego systemu rzeczy. Do przerwania służby pionierskiej mogły cię też skłonić obowiązki rodzinne. Jeżeli nie można im podołać przy jednoczesnym pełnieniu służby pełnoczasowej, to rzecz jasna rodzina ma pierwszeństwo. Wielu opuściło szeregi pionierskie z powodu kłopotów ze zdrowiem. Oczywiście niektórzy musieli zrezygnować z tego radosnego przywileju służby z jeszcze innych ważnych przyczyn. Ale warunki się zmieniają. Czy u ciebie też się zmieniły?
CZY MOŻESZ POWRÓCIĆ?
6 Rzadko kto rezygnuje ze służby pionierskiej, ponieważ tego rzeczywiście chce. Zazwyczaj do zaniechania tej radosnej służby zmuszają jakieś niepomyślne okoliczności. Prawdopodobnie tak było i w twoim wypadku. Ale czy nadal istnieje przeszkoda, która cię skłoniła do rezygnacji ze służby pionierskiej? Jeżeli tak, to niewątpliwie jako głosiciel będziesz dalej służyć według swoich najlepszych możliwości.
7 Jeżeli powodem opuszczenia szeregów pionierskich były trudności finansowe, czy przemyślałeś swoją obecną sytuację i czy wziąłeś pod uwagę możliwość ponownego podjęcia służby pełnoczasowej? Na pewno pamiętasz, ile samozaparcia i poświęcenia wymagało pierwsze zaangażowanie się w tej służbie. Czy nie mógłbyś się zdobyć na ten szlachetny wysiłek jeszcze raz?
8 A może opuściłeś szeregi pionierskie ze względu na obowiązki rodzinne, kłopoty ze zdrowiem czy jakieś inne problemy natury osobistej? Pamiętanie o radosnych przeżyciach z okresu służby pionierskiej powinno cię pobudzać do zwracania uwagi na każdą zmianę, która by ci umożliwiała ponowne wstąpienie w szeregi pionierów. Jeżeli wciąż masz ducha pionierskiego, to z pewnością będziesz stale dążyć do takiej zmiany warunków, jaka otworzyłaby ci drogę do ponownego zostania pionierem.
9 Czasami — jak już wspomniano — trzeba z jakiegoś powodu chwilowo przerwać służbę pionierską, ale to wcale nie musi oznaczać utraty ducha pionierskiego. Pewna siostra dwukrotnie musiała zejść z terenu, a teraz podjęła tę służbę po raz trzeci. Za pierwszym razem zrezygnowała z powodu kłopotów ze zdrowiem, a za drugim — z powodu choroby dziecka. Gdy te trudności ustały i gdy dziecko poszło do szkoły, napisała: „Zaczęłam się znów poważnie zastanawiać nad ponownym podjęciem służby pełnoczasowej”.
10 A może masz warunki do tego, żeby podjąć pomocniczą służbę pionierską? Pewna siostra napisała: „Chciałabym Wam podziękować za postanowienie co do pomocniczej służby pionierskiej. Uważam, że jest to zrządzenie Jehowy dla wielu, którzy znajdują się w podobnej jak ja sytuacji. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych byłam pionierką stałą. Potem przyszły na świat dzieci i nie mogłam pozostać w tej służbie. Niemniej od czasu wprowadzenia służby pomocniczej mogę regularnie brać w niej udział”.
11 W ubiegłym roku liczba pionierów stałych na świecie znacznie się zwiększyła. Czy wiesz dlaczego? W dużej mierze przyczyniło się do tego ponowne podjęcie służby przez byłych pionierów. Czy nie tęsknisz do tej wspaniałej pracy, która kiedyś dawała ci tyle radości i zadowolenia? Dlaczego nie miałbyś przemyśleć tego jeszcze raz! Powierz tę sprawę Jehowie w modlitwach. Przeanalizuj dokładnie swoje obecne warunki. Gdybyś mógł ponownie wstąpić w szeregi pionierskie, dlaczego nie miałbyś poprosić starszych w zborze o formularz zgłoszenia do służby pełnoczasowej?