Pomagajmy drugim robić postępy w służbie
1 W Ewangelii według Łukasza 22:32 czytamy, że Jezus usilnie zachęcał Piotra, by ‛wzmacniał swych braci’. Piotr właśnie tak postępował. Pełniąc wiernie wyznaczoną mu służbę, pokrzepiał ich na duchu (1 Piotra 5:12). Tak jak my cenimy sobie, gdy ktoś nam pomaga regularnie uczestniczyć w służbie polowej, tak samo cenią to sobie inni. Zastanów się: Kto w zborze potrzebuje zachęty, żeby robić postępy w służbie? Jak pomóc takim osobom? (1 Tes. 5:11).
2 Między innymi przez dopomożenie im w opanowaniu bieżącego „Tematu do rozmów”. Mógłbyś na przykład podpowiedzieć jakiś wstęp, który byłby odpowiedni w waszej okolicy, wskazać, jakimi pytaniami się posłużyć, żeby wciągnąć ludzi do rozmowy, oraz jak przejść do omówienia wersetów biblijnych. Poradź im, by popracowali z różnymi braćmi i siostrami i przysłuchiwali się jak przedstawiają dobrą nowinę (Prz. 20:18). Przećwiczcie wspólnie przedstawianie orędzia w sytuacjach, które najczęściej powstają na waszym terenie (Prz. 27:17). Głosicielom mniej doświadczonym i nowym można wiele pomóc podczas zbiórek do służby polowej, po zborowym studium książki, w drodze na przydzielony teren, a także w gronie rodzinnym.
BĄDŹ ŹRÓDŁEM ZACHĘTY
3 Każdy chrześcijanin ma do wykonania bardzo ważną pracę. Biblia gorąco nam zaleca ‛przystosowywanie umysłu do działalności’ i nakłada na nas obowiązek zachęcania się nawzajem. Staraj się dostrzegać tych członków zboru, którym szczególnie potrzeba pomocy, na przykład chłopców nie mających ojca, ludzi w podeszłym wieku i tych, którzy mają niewierzących współmałżonków. Czy nie mógłbyś sobie zaplanować wyruszania z nimi do służby polowej? (1 Piotra 1:13; Kazn. 4:9, 10). Szczególna sposobność do tego nadarza się w pierwszą niedzielę każdego miesiąca.
4 Jakże wspaniałe możliwości udzielania pomocy macie wy, pionierzy! Wasze budujące przeżycia mogą korzystnie oddziaływać na drugich. Upatrujcie więc okazji do mówienia o nich innym (Dzieje 15:3). Czy nie moglibyście zaplanować, że zabierzecie kogoś ze sobą na wasze studium biblijne lub na odwiedziny? Przedtem jednak powiadomcie tego brata lub siostrę, jaki temat zamierzacie omówić, żeby i on(a) mógł(a) wziąć udział w rozmowie. Twoja gorliwość w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie na pewno udzieli się drugim.
5 Na starszych spoczywa zaszczytny obowiązek zarówno dawania przykładu w gorliwym głoszeniu o Królestwie, jak również przewodzenia w pomaganiu innym, by rozwijać ich umiejętności nauczania. Nadzorca ośrodka i nadzorca służby mogliby co jakiś czas przejrzeć karty służby głosicieli, żeby się zorientować, do czego się skłaniają poszczególni członkowie zboru, jeśli chodzi o udział w służbie polowej. Dzięki temu łatwiej im będzie szkolić głosicieli Królestwa w pełnieniu owocnej służby w różnych jej gałęziach. Będą mogli pomóc tym, których zniechęcił trudny teren lub przeciwności życiowe utrudniające im służbę. Starsi powinni zadbać o to, żeby w zborze odbywały się regularnie zbiórki do służby polowej w porze dogodnej dla większości głosicieli, a poza tym mogą organizować dodatkowe zbiórki w dni świąteczne. Powinni być wyczuleni na tego rodzaju potrzeby zboru.
POMAGANIE DRUGIM SPRAWIA RADOŚĆ
6 Czy zachęcasz drugich do uczestniczenia w służbie polowej? Pomaganie im, żeby w pełni brali udział w ogłaszaniu Królestwa, daje dużo zadowolenia i radości (Nehem. 8:10). Podczas trwających obecnie dni ostatnich korzystaj z każdej sposobności, by ułatwić drugim zaznawanie radości, jaka wynika ze wspólnego wykonywania pracy w duchu chrześcijańskiej jedności (Sof. 3:9).