Młodzi, dawajcie skuteczne świadectwo w szkole
1 Służenie Jehowie, gdy się jest młodym i gdy się całkowicie polega na Jego obietnicach, to doprawdy coś wspaniałego (Kazn. 12:1). Młodzież ma wyjątkową sposobność dzielenia się prawdą z kolegami i nauczycielami w szkole, a więc na terenie trudno dostępnym dla dorosłych głosicieli. Jeśli chodzisz do szkoły, to czy starasz się wykorzystywać liczne sposobności świadczenia nieoficjalnego?
2 Dlaczego niektórym sprawia trudność dzielenie się z drugimi prawdą w czasie przebywania w szkole? Czy może obawa przed tym, co sobie pomyślą koledzy, gdy będzie się z nimi rozmawiać o Bogu? (por. Marka 8:38). Być może przeżywałeś już takie uczucie, gdy zacząłeś chodzić od domu do domu z dobrą nowiną. Jeśli jednak rozumiesz, że twoi rówieśnicy potrzebują prawdy i że na tobie ciąży obowiązek głoszenia, będziesz upatrywał sposobności dzielenia się z drugimi orędziem o Królestwie (Mat. 9:36-38; Łuk. 12:8, 9). Chcąc skutecznie dawać świadectwo nieoficjalne na terenie szkoły, trzeba to zaplanować i odpowiednio się do tego przygotować.
JAK TO ROBIĆ
3 Jedna z młodych głosicielek czytała sobie codziennie książkę Mój zbiór w czasie 15-minutowej przerwy między lekcjami. Kiedy koleżanka zapytała ją, co czyta, w odpowiedzi zaprosiła ją do zajęcia miejsca obok i wspólnego omówienia jednej opowieści. Na drugi raz koleżanka ta nie czekała już na zaproszenie, tylko sama się przysiadła, by zapoznać się z następnym opowiadaniem. Zdobytymi wiadomościami podzieliła się ze swoją mamą. Ta z kolei zaczęła studiować Biblię i przychodzić z córką na zebrania do Sali Królestwa.
4 Warto przejawiać inicjatywę i podejmować rozmowy na temat książki Mój zbiór. Na przykład mógłbyś (mogłabyś) powiedzieć: „Z tej książki można się dowiedzieć, jak Bóg ochrania swoich wiernych sług. (Otwórz książkę na opowiadaniu 79). Jehowa wyratował Daniela z lwiej jamy. Jak myślisz, czy Bóg uratuje swój lud przez położenie kresu złu?” Po wysłuchaniu odpowiedzi mógłbyś (mogłabyś) skierować uwagę na opowieść 114, by wykazać, że Jehowa zniszczy zło i wybawi swój lud.
5 Możesz też położyć na ławce książkę Stwarzanie, żeby była widoczna. Albo przy jakiejś okazji otwórz ją na stronie 83 i zapytaj kolegę lub nauczyciela: „Jak myślisz (jak pan[i] myśli), czy nasi przodkowie mogli tak wyglądać?” Po uzyskaniu odpowiedzi omów materiał z paragrafów 19 i 20 na stronie 89. U innych można obudzić ciekawość przez pokazanie im spisu treści na stronie 5. W zależności od reakcji możesz poruszyć jeszcze inne sprawy omówione w tej książce albo pokazać, jak się ją studiuje, przez odczytanie jednego paragrafu i zadanie pytania podanego u dołu strony.
6 Kilkunastoletnia głosicielka po rozpoczęciu nauki w szkole średniej wytknęła sobie cel, by zapoczątkować studium biblijne. Jedna z jej koleżanek szkolnych przeżywała trudności w rodzinie i zwierzyła się jej ze swych kłopotów. Młoda głosicielka pokazała jej w Przebudźcie się! odpowiednio dobrany artykuł z serii „Młodzi ludzie pytają”. Artykuł zrobił na koleżance niemałe wrażenie; zaczęła zadawać wiele pytań. Głosicielka wręczyła jej książkę Żyć wiecznie, wyjaśniając, że w tym podręczniku znajdzie odpowiedzi na swoje pytania, a następnie zapoczątkowała z nią studium biblijne.
7 Skoro jesteśmy świadkami na rzecz Jehowy, to musimy o Nim mówić (Izaj. 43:10-12). Czy podejmujesz szczere wysiłki, by w szkole dzielić się prawdą z kolegami i nauczycielami? Przygotuj sobie interesujące tematy, które chciałbyś z nimi omówić. Nie szczędź starań. Poproś o wskazówki rodziców albo innych głosicieli. Módl się do Jehowy, by pobłogosławił twoje wysiłki, tak jak pobłogosławił wielu innym młodym głosicielom, którzy dają w szkole skuteczne świadectwo o Jehowie (Kol. 1:9, 10).