Wspieranie drugich w służbie polowej
1 Zbór chrześcijański od początku swego istnienia jest organizacją złożoną z ewangelizatorów. Jezus osobiście zaprawiał uczniów do głoszenia i ‛rozsyłał ich po dwóch’ (Marka 6:7; Łuk. 8:1). Apostoł Paweł wspomniał o „współpracownikach” ze zboru w Filippi, którzy ‛ramię przy ramieniu walczyli z nim dla dobrej nowiny’ (Filip. 4:3). Chociaż nie zawsze zachodzi potrzeba pracować we dwójkę, większość z nas ceni sobie możliwość współpracy z drugimi (Kazn. 4:9). A jak można zachęcać się wzajemnie i pomagać sobie podczas głoszenia?
2 Jednym z celów zbiórek do służby polowej jest wspieranie nowych i mniej doświadczonych głosicieli (om s. 77 i 97). Nawet nowo mianowani pionierzy mogą odczuwać potrzebę współpracy z bardziej doświadczonymi głosicielami bądź też z którymś ze starszych lub sług pomocniczych. Cóż za wspaniała okazja do „wzajemnej wymiany zachęt”! (Rzym. 1:12).
3 Względy bezpieczeństwa mogą przemawiać za tym, żeby na niektórych terenach głosiciele pracowali parami. Może się też zdarzyć, że wypadnie pójść do służby z mniej doświadczonym głosicielem, który przyszedł na zbiórkę, zamiast z tym, z którym się wcześniej umówiliśmy. Jeśli zostaniemy o to poproszeni, to z miłości do drugich nie wahajmy się zmienić plany, żeby „wspierać słabych”, choćby to wymagało zrezygnowania ze współpracy z głosicielem, z którym zazwyczaj wyruszamy do służby (Dzieje 20:35).
ZGODNA WSPÓŁPRACA
4 Ilekroć uczestniczymy w służbie polowej z innymi głosicielami, powinniśmy zgodnie z nimi współdziałać (por. 1 Kor. 3:6, 9). Obaj współpracujący ze sobą głosiciele mogą uczestniczyć w dawaniu świadectwa, gdy na zmianę rozpoczynają rozmowę z napotkanymi ludźmi. Grzeczność wymaga, by uważnie słuchać, gdy mówi partner.
5 Niekiedy można włączyć się do rozmowy, którą prowadzi drugi głosiciel, ale trzeba się przy tym kierować rozsądkiem. Nie należy mu przerywać, gdy obrał w rozmowie właściwy tok rozumowania. Rzecz jasna, gdy mniej doświadczony głosiciel ma trudności z wyjaśnieniem poruszonej kwestii, na pewno z docenianiem przyjmie pomoc (Kazn. 4:12).
6 Po drodze do następnego mieszkania warto przedyskutować, jak jeszcze skuteczniej można było poprowadzić rozmowę. Może należało wykorzystać któryś wstęp z broszurki Przekonywanie albo sugestię podaną w Naszej Służbie Królestwa? Współpraca z drugimi pozwala też lepiej poznać się wzajemnie i zacieśnić łączące nas więzy braterstwa.
7 Nasza służba jest naprawdę wielkim skarbem (2 Kor. 4:1, 7). Współpracując w niej z innymi głosicielami, możemy wzajemnie pogłębiać u siebie docenianie dla tej świętej działalności. Jednocześnie możemy się wspólnie zachęcać i uczyć jedni od drugich. Dzięki temu zaznamy większej radości, będziemy skuteczniej dawać świadectwo i z przyjemnością zgodnie współdziałać z naszymi braćmi i siostrami (Ps. 133:1).