Skrzynka pytań

◼ Jak pomóc komuś, kto długo był nieczynny, na nowo spełnić wymagania stawiane głosicielom dobrej nowiny?

Kiedy osoba nieczynna daje dowody, że pragnie szczerze służyć Jehowie, jest to powód do radości (Łuk. 15:4-6). Widocznie pozwoliła, by sprzeciw lub trudne warunki wyparły studium osobiste, obecność na zebraniach i udział w służbie polowej. Jak udzielić jej najskuteczniejszej pomocy, by zrobiła postępy duchowe?

Wszyscy powinniśmy wykazywać inicjatywę i zapewniać taką osobę o naszej szczerej chrześcijańskiej miłości. Starsi niezwłocznie ocenią jej szczególne potrzeby duchowe (Jak. 5:14, 15). Jeśli była nieczynna przez krótki okres, może wystarczyć pomoc doświadczonego głosiciela, by znowu zaczęła głosić. Jeśli jednak długo nie utrzymywała kontaktu ze zborem, prawdopodobnie trzeba będzie zrobić coś więcej. Aby pogłębić u nieczynnego wiarę i docenianie, zalecane byłoby studium Biblii na podstawie stosownej publikacji. W takim wypadku nadzorca służby zadba o to, by studium poprowadził umiejętny głosiciel (Hebr. 5:12-14; zob. „Skrzynkę pytań” w Naszej Służbie Królestwa z listopada 1998 roku). Jeśli wiesz, że ktoś potrzebuje takiej pomocy, porozmawiaj o tym z nadzorcą służby.

Zanim osobę, która długo była nieczynna, będzie można zaprosić do służby, powinni się z nią spotkać dwaj starsi, by ustalić, czy spełnia wymagania stawiane głosicielom Królestwa. Postąpią podobnie jak na spotkaniach z nowymi, którzy chcą zostać głosicielami dobrej nowiny (zob. Strażnicę z 15 marca 1989 roku, strona 17). Nieczynny powinien szczerze pragnąć dzielić się dobrą nowiną z innymi. Musi też spełniać wymagania podane na stronach 98 i 99 podręcznika Zorganizowani i regularnie przychodzić na zebrania zborowe.

Dla osoby podejmującej na nowo udział w służbie ogromną pomocą w zacieśnianiu i utrzymywaniu cennej więzi z Jehową oraz w chodzeniu drogą prowadzącą do życia wiecznego jest przyznawanie właściwego miejsca sprawom duchowym (Mat. 7:14; Hebr. 10:23-25). Jeśli będzie dokładać „wszelkich gorliwych starań” i rozwijać trwałe przymioty chrześcijańskie, nie stanie się znowu „bezczynna albo bezowocna” jako uczeń Chrystusa (2 Piotra 1:5-8).