Przedstawianie dobrej nowiny — taktownie
1 „Wypowiedź wasza niech zawsze będzie ujmująca, zaprawiona solą; macie wiedzieć, jak należy odpowiadać każdemu” (Kol. 4:6). Jakże cenna jest ta rada udzielona przez apostoła Pawła! Powinniśmy o niej pamiętać zawsze, ilekroć dzielimy się z kimś prawdą (2 Kor. 6:3).
W PRACY OD DOMU DO DOMU
2 Takt to rozeznanie, co zrobić lub co powiedzieć, żeby zachować dobre stosunki z drugimi i uniknąć zadrażnień. Głosząc od drzwi do drzwi, spotykamy ludzi, którzy mówią, że są zajęci. Jeśli widać, że naprawdę nie mają czasu, moglibyśmy w kilku słowach zachęcić ich do przeczytania jakiejś publikacji i zaproponować odwiedziny innym razem, kiedy będzie można porozmawiać. Gdyby jednak nie wyglądali na zbyt zapracowanych, moglibyśmy powiedzieć: „W takim razie powiem krótko, o co chodzi”. Następnie postarajmy się streścić — powiedzmy w ciągu jednej minuty — to, co zamierzaliśmy przedstawić.
3 Może się zdarzyć, że natrafimy na ludzi, którzy nas potraktują nieuprzejmie. W takim wypadku nie należy odpowiadać niegrzecznie ani ‛oddawać złem za złe’ (Rzym. 12:17). Mamy być taktowni, pamiętając o zasadzie z Przysłów 15:1: „Odpowiedź łagodna uśmierza gniew”.
PODCZAS ODWIEDZIN PONOWNYCH
4 W czasie odwiedzin nieraz daje się zauważyć, że ludzie, którzy przyjęli literaturę, nawet do niej nie zajrzeli. Należałoby ich zachęcić do zapoznania się z wypożyczoną publikacją. Można to zrobić przez taktowne zwrócenie uwagi na ciekawe tematy, które w niej poruszono. Może da się pobudzić ich apetyt duchowy i skłonić do zapoznania się z udostępnionym im materiałem.
5 Zdarza się, że idziemy na odwiedziny w umówionym dniu i godzinie, ale okazuje się, że zainteresowanego nie ma w domu. Chociaż spotkał nas zawód, a przybycie na miejsce mogło nas kosztować sporo czasu i wysiłku, to jednak gdy się z nim znowu spotkamy, zachowajmy się taktownie. Możemy mu powiedzieć, że jest nam przykro, iż nie zastaliśmy go w domu, oraz wspomnieć, że chętnie go odwiedzimy następnym razem, aby porozmawiać na tematy biblijne.
NA STUDIUM BIBLIJNYM
6 Niektórzy zainteresowani nie przygotowują się do studium. Można im wtedy pokazać, jak trzeba się przygotować, albo zwrócić uwagę na korzyści wynikające z wcześniejszego zapoznania się z materiałem, który ma być omawiany na studium. Studium będzie wówczas przebiegać sprawniej, a oni sami będą szybciej robić postępy.
7 Jeśli zainteresowany, z którym prowadzimy studium, nie uczęszcza na zebrania tak regularnie, jak powinien, można by omówić z nim niektóre wersety biblijne, na przykład Psalm 133:1 czy Hebrajczyków 10:24, 25. Warto go zapytać, jak rozumie te wersety. Głosiciele, którzy poznali prawdę stosunkowo szybko, mogą się czasem niecierpliwić, gdy zainteresowany zbyt wolno robi postępy. Warto jednak pamiętać, że każdy człowiek jest inny i że niektórzy potrzebują więcej cierpliwości.
8 Paweł napisał do Tymoteusza, że „niewolnik Pana (...) ma być uprzejmy wobec wszystkich, (...) z łagodnością pouczający usposobionych nieżyczliwie” (2 Tym. 2:24, 25). Skoro tak należy postępować wobec osób „usposobionych nieżyczliwie”, to tym bardziej trzeba przejawiać łagodność i takt w stosunku do ludzi, którzy okazują tyle zainteresowania, że zgodzili się na studium. Dotyczy to także dzieci i innych członków rodziny, z którymi prowadzimy studium.
9 Przedstawiając dobrą nowinę od domu do domu, podczas odwiedzin ponownych albo na studium biblijnym naśladujmy Wielkiego Nauczyciela, Jezusa, który powiedział: „Jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu” (Mat. 11:29). Przejawiajmy podobne przymioty, zachowując łagodność i takt podczas głoszenia i pozyskiwania uczniów.