Uszczęśliwiające dawanie w służbie pionierskiej
1 „Bóg miłuje dawcę ochotnego” (2 Kor. 9:7). Apostoł Paweł doceniał szczodrość Jehowy i odzwierciedlał ją w ofiarnej pracy wśród Tesaloniczan. W związku z tym napisał potem do nich: „Radzi byliśmy użyczyć wam (...) dobrej nowiny Bożej” (1 Tes. 2:8).
2 Czy w podobny sposób zapatrujemy się na przywilej dzielenia się z drugimi bogactwem duchowym? Jeżeli tak, to poważnie się zastanówmy nad podjęciem w sierpniu pomocniczej, a od września stałej służby pionierskiej.
CO MOŻESZ ZROBIĆ
3 Podjęcie pomocniczej lub stałej służby pionierskiej nie może być sprawą przypadku. Z błogosławieństwem Jehowy spotykają się szczere wysiłki podyktowane czystymi pobudkami serca. Pomódl się w tej sprawie do Jehowy. Wyjaw Mu swoje pragnienie (1 Jana 5:14; 2 Tes. 3:1). Szczerze przeanalizuj swoje warunki i ustal, co należałoby zmienić w rozkładzie zajęć, żeby spełnić wymagania stawiane pionierowi. Może się okazać, że wystarczy wstawać nieco wcześniej, by wychodzić do służby polowej z innymi pionierami. Również świadczenie późnym popołudniem, a nawet wczesnym wieczorem może pomóc w osiągnięciu celów stawianych pionierowi.
4 Warto też otwarcie porozmawiać z innymi pionierami, z nadzorcą służby albo prowadzącym zborowe studium książki i poprosić o praktyczne sugestie (Prz. 15:22; 16:3). Dużą zachętą mogą być pozostali członkowie rodziny, zwłaszcza gdy są naszymi współwyznawcami. Wielu pionierów pomocniczych i stałych obarczonych obowiązkami rodzinnymi przekonało się, że pozostali domownicy chętnie służą im pomocą i cieszą się z tego, że odkąd mają w rodzinie pioniera, w domu panuje lepsza atmosfera.
WYRABIAJ W SOBIE DOBRE NAWYKI
5 Warto się nauczyć planowania działalności. Paweł zachęcał, by nawet w sprawach materialnych bracia w Koryncie trzymali się ustalonego porządku i pamiętali o regularności, żeby móc realizować szlachetne zamiary wypływające z serca (1 Kor. 16:2). O wiele ważniejsze jest mocne trzymanie się dobrze przemyślanego planu, jeśli chodzi o uczestnictwo w pilnym dziele głoszenia. Trzeba przy tym przejawiać opanowanie, inicjatywę i zdecydowanie (1 Kor. 9:23, 25, 27).
6 Patrz realistycznie na swoje możliwości podjęcia pomocniczej lub stałej służby pionierskiej. Nie oczekuj, że w tym starym systemie będziesz miał po temu wręcz idealne warunki. Jezus powiedział, że ludzie stawiający sprawy Królestwa na pierwszym miejscu będą mieli radość i błogosławieństwo już teraz, „a w nadchodzącym systemie rzeczy — życie wieczne”, niemniej muszą się też liczyć z trudnościami (Marka 10:29, 30; Dzieje 14:22). Warto więc przejawiać taką wiarę, jaka jest widoczna u wielu pionierów, którzy pełnią służbę pomimo słabego zdrowia, skromnych środków materialnych i innych poważnych utrudnień. Starają się oni nie dopuścić do tego, by cokolwiek ze starego systemu zajęło w ich życiu ważne miejsce (1 Kor. 7:29-31). Niektórzy wyrażają to w ten sposób, że po prostu nauczyli się ‛obchodzić problemy’, żeby mogli być pionierami (zob. 2 Kor. 12:7-10).
7 Wszystkich, którzy z dobrego serca chętnie dają to, na co im pozwalają warunki, Jehowa uważa za szczęśliwych (Izaj. 65:14). Zbierają oni obfity plon w postaci wewnętrznego spokoju i zadowolenia oraz skuteczniejszego pomagania ludziom w stanięciu po stronie Jehowy. Te i jeszcze inne błogosławieństwa mogą się stać i twoim udziałem, jeśli przyjmiesz zaproszenie do uszczęśliwiającego dawania w pomocniczej lub stałej służbie pionierskiej (2 Kor. 9:6; Prz. 11:25).