John Ponting, ambaye wakati huo alikuwa mwangalizi wa ofisi ya tawi na wa mzunguko, anaandika: “Katika muda wa miezi miwili, watu 20 walikuwa wakihudhuria mikutano, na 50 walihudhuria Ukumbusho.” Jerome Flavius, aliyekuwa kipofu ni kati ya wale waliokubali kweli. John anasema, “Muda si muda, Flavius alikuwa akitoa hotuba bila msaada, baada ya Ivy Hinds kumsomea habari kuhusu hotuba hiyo mara kadhaa.”

Ingawa umri wa Esther Richmond na Frances Jordan ulikuwa unakaribia miaka 70, walijifunza kuendesha pikipiki ili waweze kuhubiri kwenye eneo kubwa zaidi. Ndugu Ponting anasema: “Margaret Dooknie, ambaye hakukumbuka miaka ambayo alikuwa amefanya utumishi wa upainia, alikuwa akitembea na kuchoka sana hivi kwamba nyakati nyingine tulimkuta amelalia benchi kwenye bustani. Hatutawasahau kamwe watu kama hao.”

John Ponting alikuwapo naye anasema hivi: “Watu 1,400 waliketi ndani, nao wengine 700 wakasikiliza wakiwa nje hadi mvua kubwa ilipowalazimisha wengi wao kuingia ndani. Hotuba hizo zilitangazwa na waendesha baiskeli waliobeba mabango. Jioni, tulitumia ubao wenye mwangaza uliovutwa na punda, na ndugu alitoa matangazo kupitia kikuza-sauti.”

John Ponting ndiye aliyewekwa kuwa mwangalizi mpya wa ofisi ya tawi na mwangalizi anayesafiri. John pia alisaidia kuhubiri katika maeneo fulani kando-kando ya mito. Ndugu walisafiri kwa meli za kawaida. Wanavijiji walioishi kando-kando ya mito walipokuja kwa mitumbwi yao kupokea na kutuma barua, ndugu waliwaomba wawapeleke kwenye ufuo, wakitumaini kwamba mtu fulani angewapa chakula na mahali pa kulala. Kwa kawaida, baada ya kuwahubiria watu kijijini, familia fulani iliwakaribisha ndugu hao nyumbani kwao jioni. Siku iliyofuata, mtu fulani aliwasafirisha kwa mtumbwi ili wahubiri kwenye kijiji kingine. Alasiri moja walitembelea kiwanda cha kupasulia mbao. Meneja wa kiwanda hicho alisimamisha kazi, akawakusanya wafanyakazi, na kuwaruhusu ndugu hao wawatolee hotuba ya dakika 15. Wote walichukua vichapo.

[Picha katika ukurasa wa 153]

John Ponting