ห้องสมุดออนไลน์ของวอชเทาเวอร์

การพิพากษาหญิงแพศยาผู้ฉาวโฉ่

พระธรรมวิวรณ์—ใกล้จะถึงจุดสุดยอด!
- บท 33
  
  การพิพากษาหญิงแพศยาผู้ฉาวโฉ่
  
  นิมิต 11—วิวรณ์ 17:1-18
  
  เรื่อง: บาบิโลนใหญ่นั่งอยู่บนสัตว์ร้ายสีแดงเข้มซึ่งในที่สุดได้หันมาหาบาบิโลนใหญ่และล้างผลาญเสีย
  
  เวลาที่สำเร็จเป็นจริง: ตั้งแต่ปี 1919 จนถึงความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่
  
  1. ทูตสวรรค์หนึ่งในเจ็ดองค์เปิดเผยอะไรแก่โยฮัน?
  
  พระพิโรธอันชอบธรรมของพระยะโฮวาจำต้องรับการเทออกจนหมดสิ้น รวมเจ็ดขันด้วยกัน! เมื่อทูตสวรรค์องค์ที่หกเทขันของตนลง ณ สถานที่ตั้งเมืองบาบิโลนโบราณ มันเป็นภาพแสดงอย่างเหมาะเจาะถึงภัยพิบัติที่เกิดแก่บาบิโลนใหญ่ขณะที่เหตุการณ์ต่าง ๆ เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วสู่สงครามสุดท้ายคืออาร์มาเก็ดดอน. (วิวรณ์ 16:1, 12, 16) เป็นไปได้ว่า ทูตสวรรค์องค์เดียวกันนี้แหละเป็นผู้ซึ่งบัดนี้ชี้แจงว่า เหตุใดและโดยวิธีใดที่พระยะโฮวาจะทรงดำเนินการพิพากษาอันชอบธรรมของพระองค์. โยฮันรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ท่านได้ยินและเห็นต่อไปนี้: “แล้วทูตสวรรค์องค์หนึ่งในทูตสวรรค์เจ็ดองค์ที่มีขันเจ็ดใบนั้นก็มาพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘มาเถิด ข้าพเจ้าจะให้ท่านเห็นการพิพากษาหญิงแพศยาคนสำคัญที่นั่งบนน้ำมากหลาย ผู้ซึ่งกษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลกทำผิดประเวณีด้วยนั้น ส่วนคนเหล่านั้นที่อยู่บนแผ่นดินโลกก็เมาเหล้าองุ่นแห่งการผิดประเวณีของนาง.’”—วิวรณ์ 17:1, 2, ล.ม.
  
  2. มีหลักฐานอะไรที่ว่า “หญิงแพศยาคนสำคัญ” (ก) ไม่ใช่โรมโบราณ? (ข) ไม่ใช่ธุรกิจใหญ่ ๆ? (ค) เป็นบางสิ่งบางอย่างทางศาสนา?
  
  ² “หญิงแพศยาคนสำคัญ”! เหตุใดจึงให้ชื่อที่น่าอัปยศอดสูเช่นนี้? นางคือใคร? บางคนระบุว่า หญิงแพศยาโดยนัยนี้คือโรมโบราณ. แต่โรมเป็นอำนาจทางการเมือง. หญิงแพศยาคนนี้ทำการผิดประเวณีกับกษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก และทั้งนี้จึงรวมถึงกษัตริย์ทั้งหลายแห่งโรมเข้าด้วยอย่างชัดแจ้ง. นอกจากนี้ หลังจากที่นางพินาศ มีบอกไว้ว่า “กษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก” จะร่ำไห้แก่การที่นางจากไป. เนื่องจากเหตุนี้ นางจึงไม่อาจเป็นอำนาจทางการเมือง. (วิวรณ์ 18:9, 10, ล.ม.) ยิ่งกว่านี้ เนื่องจากพวกพ่อค้าแห่งแผ่นดินโลกก็ร่ำไห้แก่นางเช่นกัน นางจึงไม่อาจเป็นภาพเล็งถึงธุรกิจใหญ่ ๆ. (วิวรณ์ 18:15, 16) อย่างไรก็ดี เราอ่านว่า “เพราะการถือผีของเจ้า ชาติทั้งปวงจึงถูกชักนำให้หลงผิด.” (วิวรณ์ 18:23, ล.ม.) นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า หญิงแพศยาคนสำคัญนี้ต้องเป็นบางสิ่งบางอย่างทางศาสนาทั่วโลก.
  
  3. (ก) เหตุใดหญิงแพศยาคนสำคัญต้องเล็งถึงยิ่งกว่าคริสตจักรโรมันคาทอลิกหรือแม้แต่คริสต์ศาสนจักรทั้งสิ้น? (ข) จะพบหลักคำสอนแบบบาบิโลนอะไรบ้างในศาสนาส่วนใหญ่ของทางตะวันออกรวมทั้งในนิกายต่าง ๆ แห่งคริสต์ศาสนจักร? (ค) จอห์น เฮนรี นิวแมน คาร์ดินัลแห่งนิกายโรมันคาทอลิกยอมรับอะไรเกี่ยวกับต้นตอของหลักคำสอน, พิธี, และกิจปฏิบัติต่าง ๆ หลายประการของคริสต์ศาสนจักร? (ดูเชิงอรรถ.)
  
  ³ เป็นองค์การไหนทางศาสนา? นางคือคริสตจักรโรมันคาทอลิกอย่างที่บางคนได้อ้างกระนั้นไหม? หรือว่านางคือทุกส่วนของคริสต์ศาสนจักร? เปล่า นางต้องใหญ่กว่าสิ่งเหล่านี้หากจะชักนำชาติทั้งปวงให้หลง. แท้จริง นางคือจักรวรรดิโลกแห่งศาสนาเท็จทั้งสิ้น. ต้นกำเนิดของนางในความลึกลับแห่งบาบิโลนมีการแสดงให้เห็นในการที่หลักคำสอนและกิจปฏิบัติต่าง ๆ แบบบาบิโลนมีอยู่ทั่วไปในศาสนาต่าง ๆ ทั่วแผ่นดินโลก. ตัวอย่างเช่น ความเชื่อในเรื่องจิตวิญญาณอมตะที่อยู่ภายในมนุษย์, นรกแห่งการทรมาน, และพระเจ้าสามองค์ในตรีเอกานุภาพซึ่งพบได้ในศาสนาส่วนใหญ่ทางตะวันออก รวมทั้งในนิกายต่าง ๆ แห่งคริสต์ศาสนจักร. ศาสนาเท็จ ซึ่งมีต้นกำเนิดในเมืองบาบิโลนโบราณมากว่า 4,000 ปีแล้ว ได้เติบโตขึ้นเป็นสิ่งใหญ่มหึมาในปัจจุบันที่ถูกเรียกอย่างเหมาะเจาะว่า บาบิโลนใหญ่. กระนั้นก็ดี เหตุใดนางจึงได้ชื่ออันน่าสะอิดสะเอียนที่ว่า “หญิงแพศยาคนสำคัญ”?a
  
  4. (ก) อิสราเอลโบราณทำการผิดประเวณีด้วยวิธีใด? (ข) บาบิโลนใหญ่ได้ทำการผิดประเวณีในแนวทางที่เด่นชัดอะไร?
  
  ⁴ บาบิโลน (หรือบาเบล หมายถึง “ความสับสน”) บรรลุจุดสุดยอดด้านความยิ่งใหญ่ในสมัยนะบูคัดเนซัร. บาบิโลนเป็นประเทศที่ปกครองด้วยศาสนาผสมการเมืองที่มีโบสถ์และวิหารมากกว่าพันแห่ง. พวกนักบวชของเมืองนี้มีอำนาจมาก. แม้ว่าไม่มีบาบิโลนในฐานะมหาอำนาจโลกมานานแล้วก็ตาม บาบิโลนใหญ่ด้านศาสนายังดำรงต่อมา และเช่นเดียวกับบาบิโลนโบราณ บาบิโลนใหญ่ยังคงพยายามมีอิทธิพลและนวดปั้นเหตุการณ์ต่าง ๆ ทางการเมือง. แต่พระเจ้าทรงเห็นชอบด้วยกับการที่ศาสนาเข้ายุ่งกับการเมืองไหม? ในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู มีการกล่าวไว้ว่าอิสราเอลได้ทำตนเยี่ยงหญิงแพศยาเมื่อเข้ายุ่งเกี่ยวในการนมัสการเท็จ และเมื่อได้ทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับประเทศต่าง ๆ แทนที่จะไว้วางใจพระยะโฮวา. (ยิระมะยา 3:6, 8, 9; ยะเอศเคล 16:28-30) บาบิโลนใหญ่ก็ทำการล่วงประเวณีเช่นเดียวกัน. เห็นได้อย่างเด่นชัดว่า เมืองนี้ทำทุกทางที่คิดว่าสะดวกเพื่อจะได้มาซึ่งอิทธิพลและอำนาจเหนือกษัตริย์ทั้งหลายที่ปกครองแผ่นดินโลก.—1 ติโมเธียว 4:1.
  
  5. (ก) พวกนักเทศน์นักบวชชอบทำตัวให้เด่นอย่างไร? (ข) ทำไมความปรารถนาจะเป็นคนเด่นในโลกจึงเป็นสิ่งตรงข้ามกับคำตรัสของพระเยซูคริสต์?
  
  ⁵ ทุกวันนี้ บ่อยครั้งพวกผู้นำศาสนาจะรณรงค์ในการเลือกตั้งเพื่อจะได้ตำแหน่งสูงทางการเมือง และในบางประเทศ พวกเขาร่วมในรัฐบาล กระทั่งดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีด้วยซ้ำ. ในปี 1988 นักเทศน์นิกายโปรเตสแตนต์สองคนซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างดี ได้ลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของสหรัฐ. พวกผู้นำในบาบิโลนใหญ่ชอบทำตัวให้เด่น ภาพถ่ายของพวกเขามีให้เห็นบ่อยครั้งในหนังสือพิมพ์ขณะอยู่ร่วมกับนักการเมืองที่โด่งดัง. ในทางตรงกันข้าม พระเยซูทรงปฏิเสธการเข้าพัวพันในทางการเมืองและตรัสเกี่ยวกับเหล่าสาวกของพระองค์ว่า “พวกเขาไม่เป็นส่วนของโลก เหมือนข้าพเจ้าไม่เป็นส่วนของโลก.”—โยฮัน 6:15; 17:16, ล.ม.; มัดธาย 4:8-10; ดูยาโกโบ 4:4 ด้วย.
  
  ‘การประพฤติเยี่ยงหญิงแพศยา’ สมัยปัจจุบัน
  
  6, 7. (ก) พรรคนาซีของฮิตเลอร์ขึ้นมามีอำนาจในเยอรมนีอย่างไร? (ข) สนธิสัญญาที่วาติกันทำกับนาซีเยอรมนีช่วยฮิตเลอร์อย่างไรในการที่เขาพยายามครองโลก?
  
  ⁶ โดยเข้ายุ่งกับการเมือง หญิงแพศยาคนสำคัญได้ก่อความเศร้าโศกสุดพรรณนาแก่มนุษยชาติ. เพื่อเป็นตัวอย่าง ขอให้พิจารณาข้อเท็จจริงที่อยู่เบื้องหลังการขึ้นสู่อำนาจของฮิตเลอร์ในเยอรมนี—อันเป็นข้อเท็จจริงที่น่าเกลียดจนบางคนต้องการจะตัดออกจากหนังสือประวัติศาสตร์. ในเดือนพฤษภาคม 1924 พรรคนาซีครอง 32 ที่นั่งในรัฐสภาของเยอรมนี. ในเดือนพฤษภาคม 1928 ที่นั่งลดเหลือ 12 ที่. อย่างไรก็ดี เกิดสภาพเศรษฐกิจตกต่ำที่ครอบคลุมทั่วโลกในปี 1930; ผลที่ตามมาคือ พวกนาซีฟื้นตัวอย่างน่าทึ่ง โดยการได้ 230 ที่นั่งจาก 608 ที่นั่งในการเลือกตั้งของเยอรมนีในเดือนกรกฎาคม 1932. ต่อมาไม่นาน อดีตนายกรัฐมนตรี ฟรานซ์ ฟอน พาเพน ผู้ได้รับอิสริยยศจากสันตะปาปาได้เข้าช่วยเหลือพวกนาซี. ตามคำกล่าวของพวกนักประวัติศาสตร์ ฟอน พาเพนจินตนาการจักรวรรดิโรมันใหม่อันศักดิ์สิทธิ์. ระยะเวลาอันสั้นที่เขาครองตำแหน่งนายกรัฐมนตรีล้มเหลว ดังนั้น บัดนี้ เขาจึงหวังจะมีอำนาจอีกโดยพวกนาซี. เมื่อถึงเดือนมกราคม 1933 เขาได้ระดมพลสนับสนุนฮิตเลอร์จากท่ามกลางพวกนักธุรกิจใหญ่แห่งโลกอุตสาหกรรม และโดยทางอุบายปลิ้นปล้อนต่าง ๆ เขาทำให้แน่ใจว่าฮิตเลอร์ได้เป็นนายกรัฐมนตรีแห่งเยอรมนีในวันที่ 30 มกราคม 1933. ตัวเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองนายกรัฐมนตรี และฮิตเลอร์ได้ใช้เขาให้หาการสนับสนุนจากชาวคาทอลิกในเยอรมนี. หลังจากได้อำนาจเพียงสองเดือน ฮิตเลอร์ก็ยุบสภา จัดการส่งผู้นำฝ่ายค้านนับเป็นพัน ๆ ไปยังค่ายกักกันต่าง ๆ และเริ่มดำเนินการกดขี่คนยิวอย่างเปิดเผย.
  
  ⁷ ในวันที่ 20 กรกฎาคม 1933 ความสนใจที่วาติกันมีต่อการเรืองอำนาจของลัทธินาซีก็ปรากฏชัด เมื่อคาร์ดินัล พาเชลลิ (ซึ่งต่อมาเป็นสันตะปาปา ไพอัสที่เจ็ด) ได้เซ็นสนธิสัญญาในโรม ระหว่างวาติกันกับเยอรมนีซึ่งปกครองโดยนาซี. ฟอน พาเพนได้เซ็นเอกสารนั้นในฐานะตัวแทนของฮิตเลอร์ และในโอกาสนั้น พาเชลลิได้มอบอิสริยาภรณ์ไม้กางเขนชั้นสูงสุดแห่งไพอัส ให้แก่ ฟอน พาเพน.b ทิบอร์ เคอเฟซ เขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ในหนังสือของเขาที่มีชื่อว่า ซาตานสวมหมวกทรงสูง (ภาษาอังกฤษ) โดยแถลงว่า “สนธิสัญญานี้นับว่าเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่สำหรับฮิตเลอร์. เป็นการหนุนหลังด้านจิตใจที่เขาได้รับเป็นครั้งแรกจากโลกภายนอก และจากแหล่งที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงยิ่ง.” สนธิสัญญานั้นเรียกร้องให้วาติกันเลิกให้การสนับสนุนพรรคศูนย์คาทอลิกแห่งเยอรมนี จึงเป็นการยินยอมให้พรรคเดี่ยวของฮิตเลอร์ครอบครองแบบเผด็จการ.c ยิ่งกว่านั้น มาตราที่ 14 แห่งสนธิสัญญานั้นยังแถลงว่า “การแต่งตั้งอาร์ชบิชอป, บิชอป, และตำแหน่งอื่น ๆ ทำนองเดียวกันจะผ่านออกมาก็ต่อเมื่อข้าหลวงใหญ่ผู้ซึ่งได้รับการแต่งตั้งโดยรัฐบาลได้ทำการตรวจสอบให้แน่ใจแล้วว่าไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ในเรื่องของการพิจารณาต่าง ๆ ทางการเมืองโดยทั่วไป.” เมื่อปลายปี 1933 (ซึ่งโปปไพอัสที่หกประกาศว่าเป็น “ปีศักดิ์สิทธิ์”) การสนับสนุนจากวาติกันกลายเป็นปัจจัยสำคัญในความพยายามของฮิตเลอร์เพื่อครองโลก.
  
  8, 9. (ก) วาติกันกับคริสตจักรคาทอลิกและพวกนักเทศน์นักบวชของเขามีปฏิกิริยาอย่างไรต่อระบอบเผด็จการของนาซี? (ข) พวกบิชอปแห่งนิกายคาทอลิกในเยอรมนีแถลงอย่างไรในตอนเริ่มต้นสงครามโลกครั้งที่สอง? (ค) ความสัมพันธ์ระหว่างศาสนากับการเมืองก่อผลเช่นไร?
  
  ⁸ แม้ว่ามีนักบวชชายหญิงกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งได้ประท้วงความทารุณโหดร้ายของฮิตเลอร์—และจึงประสบการกดขี่เนื่องจากเหตุนี้ก็ตาม—วาติกันรวมทั้งคริสตจักรคาทอลิกพร้อมด้วยพวกนักบวชของเขาได้ให้การสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นหรือไม่ก็อย่างเงียบ ๆ แก่ระบอบเผด็จการของนาซี ซึ่งพวกเขาถือว่าเป็นป้อมปราการป้องกันการรุกรานของลัทธิคอมมิวนิสต์ในโลก. ขณะที่นั่งอย่างสง่าอยู่ในวาติกัน สันตะปาปาไพอัสที่เจ็ด ก็ปล่อยให้ความหายนะที่เกิดแก่คนยิวและการทำทารุณกรรมต่อพยานพระยะโฮวาและคนอื่น ๆ ดำเนินต่อไปโดยไม่มีการตำหนิ. เป็นเรื่องน่าขันที่สันตะปาปาจอห์น พอลที่สอง ขณะเยือนเยอรมนี ในเดือนพฤษภาคม 1987 ได้กล่าวยกย่องนักบวชที่สุจริตใจผู้หนึ่งซึ่งได้ยืนหยัดต่อต้านพวกนาซี. นักบวชคนอื่น ๆ เป็นพัน ๆ ในเยอรมนีล่ะทำอะไรอยู่ระหว่างการปกครองอันน่าสยดสยองของฮิตเลอร์? จดหมายเปิดผนึกฉบับหนึ่งซึ่งพวกบิชอปในนิกายคาทอลิกแห่งเยอรมนีได้พิมพ์ออกเมื่อเดือนกันยายน 1939 ขณะที่สงครามโลกครั้งที่สองระเบิดขึ้นนั้นให้ความกระจ่างในเรื่องนี้. มีตอนหนึ่งอ่านว่า “ในชั่วโมงแห่งการชี้ขาดเช่นนี้ เราขอเตือนสติเหล่าทหารคาทอลิกของเราให้ทำหน้าที่ของตนด้วยการเชื่อฟังท่านฟือห์เรอร์ และอยู่พร้อมที่จะสละตนเอง. เราขอวิงวอนท่านทั้งหลายที่ซื่อสัตย์ให้ร่วมกันอธิษฐานด้วยใจแรงกล้าเพื่อว่า การดลใจจากพระเจ้าจะทำให้สงครามนี้ประสบผลสำเร็จเป็นอย่างดี.”
  
  ⁹ วิธีการคบค้าสมาคมของพวกคาทอลิกดังกล่าวนั้นเป็นตัวอย่างแสดงถึงชนิดของการกระทำเยี่ยงหญิงแพศยาซึ่งศาสนาได้มีส่วนร่วมตลอดระยะเวลา 4,000 ปีที่ผ่านมาด้วยการจูงใจรัฐบาลทางการเมืองเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจและผลประโยชน์อื่น ๆ. ความสัมพันธ์เช่นนั้นระหว่างศาสนากับการเมืองมีส่วนส่งเสริมสงคราม, การกดขี่ข่มเหง, และความทุกข์โศกของมนุษย์ในขอบข่ายที่กว้างใหญ่. มนุษยชาติมีความยินดีได้จริง ๆ ที่การพิพากษาของพระยะโฮวาต่อหญิงแพศยาคนสำคัญนี้ใกล้จะถึงแล้ว. ขอให้มีการลงโทษตามการพิพากษานี้โดยเร็วเถิด!
  
  นั่งบนน้ำมากหลาย
  
  10. “น้ำมากหลาย” ที่บาบิโลนใหญ่หมายพึ่งเพื่อได้รับการป้องกันนั้นคืออะไร และอะไรกำลังเกิดขึ้นกับน้ำเหล่านั้น?
  
  ¹⁰ บาบิโลนโบราณตั้งบนน้ำมากหลาย คือแม่น้ำยูเฟรทิสและลำคลองเป็นจำนวนมาก. น้ำเหล่านี้ให้การป้องกันเมืองและยังเป็นแหล่งที่ก่อให้เกิดความมั่งคั่งทางการค้า จนถึงเวลาที่มันแห้งไปในคืนเดียว. (ยิระมะยา 50:38; 51:9, 12, 13) บาบิโลนใหญ่ก็หมายพึ่ง “น้ำมากหลาย” เพื่อป้องกันและทำให้ตนมั่งคั่งเช่นเดียวกัน. น้ำมากหลายโดยนัยนี้ก็คือ “ชนชาติ ฝูงชน ประเทศ และภาษาต่าง ๆ” กล่าวคือมนุษย์นับพัน ๆ ล้านซึ่งบาบิโลนใหญ่ปกครองและตักตวงการสนับสนุนฝ่ายวัตถุจากพวกเขา. แต่น้ำเหล่านี้กำลังจะแห้งไป หรือเลิกให้การสนับสนุนเช่นกัน.—วิวรณ์ 17:15, ล.ม.; เทียบกับบทเพลงสรรเสริญ 18:4; ยะซายา 8:7.
  
  11. (ก) บาบิโลนโบราณทำให้ “บรรดาแผ่นดินโลกเมาไป” อย่างไร? (ข) บาบิโลนใหญ่ทำให้ “บรรดาแผ่นดินโลกเมาไป” อย่างไร?
  
  ¹¹ ยิ่งกว่านั้น มีการพรรณนาถึงบาบิโลนโบราณว่า “เป็นถ้วยทองคำในหัตถ์แห่งพระยะโฮวา, ที่ได้ให้แต่บรรดาแผ่นดินโลกเมาไป.” (ยิระมะยา 51:7) บาบิโลนโบราณได้บังคับให้ประเทศเพื่อนบ้านกลืนคำตรัสแห่งพระพิโรธของพระยะโฮวาเมื่อใช้กำลังทหารพิชิตพวกเขา ทำให้พวกเขาอ่อนแอประหนึ่งคนเมา. ในแง่นี้ เมืองนี้เป็นเครื่องมือที่พระยะโฮวาทรงใช้. บาบิโลนใหญ่ก็เช่นเดียวกัน ได้ทำการพิชิตถึงขั้นที่กลายเป็นจักรวรรดิทั่วโลก. แต่เมืองนี้ไม่ใช่เครื่องมือของพระเจ้าแน่นอน. แทนที่จะเป็นเช่นนั้น บาบิโลนใหญ่รับใช้ “กษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก” ซึ่งตนทำการล่วงประเวณีทางศาสนาด้วย. บาบิโลนใหญ่ทำให้กษัตริย์เหล่านี้พึงพอใจโดยหลักคำสอนเท็จ และกิจปฏิบัติที่ทำให้คนเป็นทาสเพื่อจะให้มวลชนคือ “คนเหล่านั้นที่อยู่บนแผ่นดินโลก” อ่อนแอดั่งคนเมา, คล้อยตาม, และยอมอยู่ใต้อำนาจผู้ปกครองของพวกเขา.
  
  12. (ก) ส่วนหนึ่งของบาบิโลนใหญ่ในญี่ปุ่นรับผิดชอบต่อเลือดจำนวนมากที่ไหลนองระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองอย่างไร? (ข) “น้ำ” ที่ให้การสนับสนุนบาบิโลนใหญ่ถอนตัวไปอย่างไรในญี่ปุ่น และมีผลอย่างไร?
  
  ¹² ศาสนาชินโตแห่งญี่ปุ่นเป็นตัวอย่างที่น่าสังเกตในเรื่องนี้. ทหารญี่ปุ่นซึ่งถูกอบรมด้วยคำสอนศาสนานี้ถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดที่จะสละชีพเพื่อจักรพรรดิ—พระสูงสุดของชินโต. ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ทหารญี่ปุ่นราว 1,500,000 คนตายในสงคราม พวกเขาเกือบทุกคนถือว่าการยอมแพ้นั้นเป็นสิ่งที่ไร้เกียรติ. แต่เนื่องด้วยญี่ปุ่นแพ้สงคราม จักรพรรดิฮิโรฮิโตจึงต้องจำยอมสละคำอ้างที่ว่าตนเป็นพระเจ้า. ทั้งนี้ยังผลให้มีการถอนตัวอันเป็นที่น่าสังเกตของ “น้ำ” ที่สนับสนุนศาสนาชินโตซึ่งเป็นส่วนหนึ่งแห่งบาบิโลนใหญ่ น่าเศร้าที่สิ่งนี้เกิดขึ้นหลังจากศาสนาชินโตสนับสนุนการหลั่งโลหิตมากมายในสนามรบแห่งสงครามแปซิฟิก! การที่อิทธิพลของชินโตอ่อนลง ในปีหลัง ๆ นี้ยังเปิดทางให้คนญี่ปุ่นกว่า 200,000 คน ซึ่งส่วนใหญ่เคยเป็นผู้นับถือศาสนาชินโตและพุทธเข้ามาเป็นผู้รับใช้ที่อุทิศตัวรับบัพติสมาของพระยะโฮวาองค์บรมมหิศร.
  
  หญิงแพศยานั่งอยู่บนสัตว์ร้าย
  
  13. โยฮันเห็นสิ่งที่น่าตกตะลึงอะไรเมื่อทูตสวรรค์พาท่านไปด้วยฤทธิ์ของพระวิญญาณเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร?
  
  ¹³ คำพยากรณ์ยังได้เผยให้ทราบอะไรอีกเกี่ยวด้วยหญิงแพศยาคนสำคัญนี้และบั้นปลายของนาง? ดังที่โยฮันแจ้งให้ทราบตอนนี้ ฉากเหตุการณ์ที่มีชีวิตชีวาอีกฉากหนึ่งปรากฏดังนี้: “แล้วท่าน [ทูตสวรรค์] ก็พาข้าพเจ้าเข้าไปในถิ่นทุรกันดารด้วยฤทธิ์ของพระวิญญาณ. ข้าพเจ้าได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนสัตว์ร้ายสีแดงเข้มตัวหนึ่งซึ่งมีชื่อต่าง ๆ ที่เป็นคำหมิ่นประมาทพระเจ้าอยู่ทั่วทั้งตัว มันมีหัวเจ็ดหัวและเขาสิบเขา.”—วิวรณ์ 17:3, ล.ม.
  
  14. ทำไมจึงเหมาะสมที่โยฮันถูกพาเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร?
  
  ¹⁴ เหตุใดโยฮันจึงถูกพาไปยังถิ่นทุรกันดาร? คำประกาศก่อนหน้านี้เกี่ยวกับความพินาศเหนือบาบิโลนโบราณมีการพรรณนาว่า “เกี่ยวกับทะเลทรายที่อยู่ใกล้สมุทร.” (ยะซายา 21:1, 9) คำประกาศนั้นเป็นการเตือนที่ว่า แม้น้ำป้องกันโดยรอบ บาบิโลนโบราณก็จะกลายเป็นแผ่นดินร้างเปล่าปราศจากสิ่งมีชีวิต. ดังนั้น จึงเป็นการเหมาะสมที่โยฮันถูกพาไปยังถิ่นทุรกันดารในนิมิตของท่านเพื่อจะเห็นบั้นปลายของบาบิโลนใหญ่. เมืองนี้ก็เช่นกันจะต้องกลายเป็นที่ร้างเปล่า. (วิวรณ์ 18:19, 22, 23) กระนั้น โยฮันรู้สึกตกตะลึงในสิ่งที่ท่านเห็นที่นั่น. หญิงแพศยาคนสำคัญไม่ได้อยู่คนเดียว! นางนั่งอยู่บนสัตว์ร้ายที่ใหญ่โตน่ากลัว!
  
  15. มีความแตกต่างอะไรระหว่างสัตว์ร้ายในวิวรณ์ 13:1 กับสัตว์ร้ายในวิวรณ์ 17:3?
  
  ¹⁵ สัตว์ร้ายนี้มีเจ็ดหัวและสิบเขา. ดังนั้น มันจะเป็นสัตว์ร้ายตัวเดียวกันกับที่โยฮันเห็นก่อนหน้านี้ไหมซึ่งมีเจ็ดหัวและสิบเขาเช่นกัน? (วิวรณ์ 13:1) เปล่า มันมีความแตกต่างกัน. สัตว์ร้ายตัวนี้มีสีแดงเข้มและ ต่างจากสัตว์ร้ายตัวก่อนหน้านี้ ไม่มีบอกว่ามันมีมงกุฎ. แทนที่จะมีชื่อต่าง ๆ ที่เป็นคำหมิ่นประมาทเพียง บนหัวทั้งเจ็ดของมันเท่านั้น มันกลับ “มีชื่อต่าง ๆ ที่เป็นคำหมิ่นประมาทเต็มทั้งตัว.” อย่างไรก็ตาม ต้องมีความสัมพันธ์กันระหว่างสัตว์ร้ายตัวใหม่นี้กับตัวที่อยู่ก่อนหน้า ความคล้ายคลึงกันระหว่างสัตว์ทั้งสองตัวเด่นชัดเกินกว่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ.
  
  16. สัตว์ร้ายสีแดงเข้มหมายถึงอะไร และมีกล่าวไว้อย่างไรถึงวัตถุประสงค์ของมัน?
  
  ¹⁶ ถ้าเช่นนั้น สัตว์ร้ายตัวใหม่สีแดงเข้มนี้คืออะไรกัน? มันคงต้องเป็นรูปของสัตว์ร้ายที่ถูกทำให้เกิดขึ้นโดยการเร่งรัดของสัตว์ร้ายแองโกล-อเมริกันตัวที่มีสองเขาเหมือนแกะ. หลังจากที่รูปของมันถูกสร้างขึ้น สัตว์ร้ายที่มีสองเขาได้รับอนุญาตให้ใส่ลมหายใจให้รูปของสัตว์ร้ายนั้น. (วิวรณ์ 13:14, 15) บัดนี้ โยฮันเห็นรูปของสัตว์ร้ายที่มีชีวิตหายใจอยู่. มันเป็นภาพเล็งถึงองค์การสันนิบาตชาติซึ่งสัตว์ร้ายที่มีสองเขาทำให้มีชีวิตในปี 1920. ประธานาธิบดี วิลสัน แห่งสหรัฐได้ตั้งความหวังไว้ว่า สันนิบาตชาติ “จะเป็นเวทีอภิปรายเพื่อให้ความยุติธรรมแก่มนุษย์ทั้งมวล และขจัดการคุกคามจากสงครามตลอดไป.” เมื่อมันคืนชีพขึ้นมาในรูปของสหประชาชาติภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง วัตถุประสงค์ตามกฎบัตรของมันก็คือ “เพื่อรักษาสันติภาพและความปลอดภัยระหว่างชาติ.”
  
  17. (ก) สัตว์ร้ายโดยนัยสีแดงเข้มมีชื่อที่เป็นคำหมิ่นประมาทเต็มทั้งตัวในแง่ใด? (ข) ใครนั่งอยู่บนสัตว์ร้ายสีแดงเข้มตัวนี้? (ค) ตั้งแต่เริ่มแรกเลยทีเดียว ศาสนาแบบบาบิโลนได้ผูกสัมพันธ์ตัวเองเข้ากับสันนิบาตชาติและผู้สืบทอดของมันอย่างไร?
  
  ¹⁷ สัตว์ร้ายที่มีความหมายเป็นนัยนี้มีชื่อที่เป็นคำหมิ่นประมาทเต็มทั้งตัวในแง่ไหน? ในแง่ที่ว่า มนุษย์ได้ตั้งรูปปั้นนานาชาตินี้ขึ้นแทนราชอาณาจักรของพระเจ้า—เพื่อจะบรรลุผลสำเร็จในสิ่งที่พระเจ้าตรัสว่าราชอาณาจักรของพระองค์เท่านั้นสามารถทำได้. (ดานิเอล 2:44; มัดธาย 12:18, 21) อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับนิมิตของโยฮันคือว่า บาบิโลนใหญ่นั่งอยู่บนสัตว์ร้ายสีแดงเข้ม. สมจริงตามคำพยากรณ์ ศาสนาแบบบาบิโลน โดยเฉพาะในคริสต์ศาสนจักรได้ผูกสัมพันธ์ตัวเองเข้ากับสันนิบาตชาติและผู้ที่สืบตำแหน่งของมัน. ตั้งแต่เริ่มแรกทีเดียวเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 1918 คณะบุคคลอันเป็นที่รู้จักในขณะนี้ว่า สภาแห่งชาติของนิกายคริสตจักรของพระคริสต์ในอเมริกา ได้รับเอาแถลงการณ์ซึ่งมีข้อความบางตอนว่า “สันนิบาตดังว่านี้หาได้เป็นเพียงแผนทางการเมืองเท่านั้นไม่ หากแต่เป็นการแสดงออกทางการเมืองของราชอาณาจักรของพระเจ้าบนแผ่นดินโลก . . . คริสตจักรสามารถให้ไมตรีจิตมิตรภาพ ซึ่งหากปราศจากสิ่งนี้ ไม่มีสันนิบาตชาติไหนจะดำรงอยู่ได้. . . . สันนิบาตชาติมีต้นตออยู่ในกิตติคุณ. เช่นเดียวกับกิตติคุณ วัตถุประสงค์ของสันนิบาตชาติคือ ‘สันติสุขบนแผ่นดินโลก ไมตรีจิตต่อมนุษย์ทั้งหลาย.’”
  
  18. พวกนักเทศน์นักบวชแห่งคริสต์ศาสนจักรแสดงให้เห็นอย่างไรว่าพวกเขาให้การสนับสนุนแก่สันนิบาตชาติ?
  
  ¹⁸ เมื่อวันที่ 2 มกราคม 1919 ซานฟรานซิสโก โครนิเกิล พาดหัวข่าวหน้าแรกว่า “สันตะปาปาวิงวอนขอให้ยอมรับสันนิบาตชาติของวิลสัน.” ในวันที่ 16 ตุลาคม 1919 คำร้องซึ่งลงนามโดยพวกนักเทศน์นักบวช 14,450 คนจากนิกายเด่น ๆ ถูกยื่นต่อสภาสูงของสหรัฐเร่งรัดให้สภานี้ “ให้สัตยาบันแก่สนธิสัญญาสันติภาพปารีสซึ่งมีข้อตกลงของสันนิบาตชาติรวมอยู่ด้วย.” แม้ว่าสภาสูงของสหรัฐไม่ได้ให้สัตยาบันแก่สนธิสัญญานี้ก็ตาม พวกนักเทศน์นักบวชในคริสต์ศาสนจักรก็รณรงค์ต่อ ๆ ไปเพื่อสันนิบาตชาติ. และมีการประกอบพิธีเปิดสันนิบาตโดยวิธีใด? ข่าวที่ส่งมาจากประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ลงวันที่ 15 พฤศจิกายน 1920 อ่านว่า “การประชุมสมัยแรกของสันนิบาตชาติได้รับการประกาศเมื่อเวลาสิบเอ็ดนาฬิกาของเช้าวันนี้โดยการสั่นระฆังโบสถ์ทุกแห่งในเมืองเจนีวา.”
  
  19. ชนจำพวกโยฮันลงมือปฏิบัติเช่นไรเมื่อสัตว์ร้ายสีแดงเข้มปรากฏตัวขึ้นมา?
  
  ¹⁹ ชนจำพวกโยฮัน ชนกลุ่มเดียวบนแผ่นดินโลกที่ยอมรับราชอาณาจักรมาซีฮาซึ่งกำลังจะมานั้นด้วยความกระหาย ได้เข้าส่วนร่วมกับคริสต์ศาสนจักรในการคารวะสัตว์ร้ายที่มีสีแดงเข้มนี้ไหม? ไม่เลย! ในวันอาทิตย์ที่ 7 กันยายน 1919 ณ การประชุมใหญ่แห่งประชาชนของพระยะโฮวาที่ซีดาร์ พอยต์ โอไฮโอ มีการเสนอคำบรรยายภายใต้หัวเรื่อง “ความหวังสำหรับมนุษยชาติที่ระทมทุกข์.” ในวันต่อมาหนังสือพิมพ์สตาร์-เจอร์นัล แห่งแซนดัสกี ได้รายงานว่า ในการพูดต่อหน้าผู้คนเกือบ 7,000 คน เจ. เอฟ. รัทเทอร์ฟอร์ด ได้ “แถลงว่า ความไม่พอพระทัยขององค์พระผู้เป็นเจ้าต้องมีมาเหนือสันนิบาตชาติอย่างแน่นอน . . . เนื่องจากพวกนักเทศน์นักบวช ทั้งคาทอลิกและโปรเตสแตนต์ ซึ่งอ้างว่าเป็นตัวแทนของพระเจ้า ได้ละทิ้งแผนการของพระองค์และรับเอาสันนิบาตชาติ โห่ร้องอวยชัยองค์การนี้ในฐานะเป็นการแสดงออกทางการเมืองแห่งราชอาณาจักรของพระคริสต์บนแผ่นดินโลก.”
  
  20. ทำไมจึงเป็นการหมิ่นประมาทที่พวกนักเทศน์นักบวชโห่ร้องอวยชัยสันนิบาตชาติว่าเป็น “การแสดงออกทางการเมืองของราชอาณาจักรของพระเจ้าบนแผ่นดินโลก”?
  
  ²⁰ ความล้มเหลวอันน่าเศร้าของสันนิบาตชาติน่าจะเป็นสัญญาณเตือนพวกนักเทศน์นักบวชว่า องค์กรที่มนุษย์ตั้งขึ้นเช่นนั้นไม่ได้เป็นส่วนของราชอาณาจักรของพระเจ้าบนแผ่นดินโลก. ช่างเป็นการหมิ่นประมาทเสียจริงที่อ้างเช่นนั้น! นั่นทำให้ดูราวกับว่าพระเจ้าทรงมีส่วนในความเหลวไหลใหญ่โตซึ่งปรากฏผลว่าสันนิบาตชาติเป็นเช่นนั้น. ในส่วนของพระเจ้า “กิจการของพระองค์ดีรอบคอบ.” ราชอาณาจักรทางภาคสวรรค์ของพระยะโฮวาภายใต้พระคริสต์ต่างหาก—ไม่ใช่พวกนักการเมืองที่มักทะเลาะวิวาทที่รวมตัวกัน ซึ่งหลายคนเป็นนักอเทวนิยม—เป็นช่องทางที่พระองค์จะทรงใช้เพื่อนำมาซึ่งสันติภาพและทำให้พระทัยประสงค์ของพระองค์สำเร็จบนแผ่นดินโลกดังที่สำเร็จแล้วในสวรรค์.—พระบัญญัติ 32:4; มัดธาย 6:10.
  
  21. อะไรแสดงว่าหญิงแพศยาคนสำคัญสนับสนุนและนิยมชมชอบสหประชาชาติ องค์การสืบทอดของสันนิบาตชาติ?
  
  ²¹ จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับองค์การสหประชาชาติซึ่งสืบทอดจากสันนิบาตชาติ? ตั้งแต่ตอนเริ่มต้นทีเดียว องค์การนี้มีหญิงแพศยาคนสำคัญขี่หลังมาโดยตลอดเช่นกัน นางสมคบกับองค์การนี้อย่างเปิดเผยและพยายามชี้แนะจุดหมายปลายทางขององค์การนี้. ตัวอย่างเช่น เมื่อองค์การนี้ฉลองครบรอบปีที่ 20 ในเดือนมิถุนายน 1965 ตัวแทนต่าง ๆ จากคริสตจักรโรมันคาทอลิกและคริสตจักรอีสต์เทอร์น ออร์โทด็อกซ์ พร้อมกับชาวโปรเตสแตนต์, ยิว, ฮินดู, พุทธ, และมุสลิม—ว่ากันว่าเป็นตัวแทนประชากรโลกสองพันล้านคน—ได้ประชุมกันในเมืองซานฟรานซิสโกเพื่อจะร่วมฉลองการสนับสนุนและความนิยมชมชอบที่พวกเขามีต่อสหประชาชาติ. ในการเยือนสหประชาชาติเมื่อเดือนตุลาคม 1965 สันตะปาปา พอลที่หกพรรณนาถึงองค์การนี้ว่า “ใหญ่ที่สุดในบรรดาองค์การนานาชาติ” และเสริมว่า “ผู้คนในโลกต่างก็หันเข้าหาสหประชาชาติในฐานะเป็นความหวังสุดท้ายเพื่อมิตรภาพและสันติภาพ.” ผู้มาเยือนอีกคนหนึ่งจากสำนักคาทอลิก คือ สันตะปาปา จอห์น พอล ที่สองกล่าวปราศรัย ณ องค์การสหประชาชาติเมื่อเดือนตุลาคม 1979 ว่า “ข้าพเจ้าหวังว่า สหประชาชาติจะดำรงคงอยู่ในฐานะเป็นเวทีอภิปรายชั้นยอดเพื่อสันติภาพและความยุติธรรม.” เป็นที่น่าสังเกตว่า สันตะปาปาให้ความสนใจน้อยมากต่อพระเยซูคริสต์หรือราชอาณาจักรของพระเจ้าในคำปราศรัยของเขา. ระหว่างการเยือนสหรัฐของเขาในเดือนกันยายน 1987 เดอะ นิวยอร์ก ไทมส์ รายงานว่า “จอห์น พอล กล่าวอย่างยืดยาวเกี่ยวด้วยบทบาทในแง่ดีที่สหประชาชาติมีในการส่งเสริม . . . ‘ความสามัคคีพร้อมเพรียงกันแบบใหม่ทั่วโลก.’”
  
  ชื่อหนึ่ง เป็นชื่อลึกลับ
  
  22. (ก) หญิงแพศยาคนสำคัญได้เลือกขี่สัตว์ร้ายประเภทใด? (ข) โยฮันพรรณนาหญิงแพศยาบาบิโลนใหญ่โดยนัยอย่างไร?
  
  ²² ในไม่ช้าอัครสาวกโยฮันจะรู้ว่าแพศยาคนสำคัญได้เลือกขี่สัตว์ที่อันตราย. แต่ก่อนอื่น ความสนใจของท่านมุ่งที่ตัวบาบิโลนใหญ่. นางประดับตัวอย่างหรูหรา แต่ช่างน่าสะอิดสะเอียนอะไรเช่นนี้! “ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวด้วยผ้าสีม่วงกับผ้าสีแดงเข้ม ประดับตัวด้วยทองคำ อัญมณี และไข่มุก มือถือถ้วยทองคำที่มีสิ่งน่าสะอิดสะเอียนและสิ่งไม่สะอาดจากการผิดประเวณีของตนอยู่เต็ม. บนหน้าผากนางมีชื่อลึกลับเขียนไว้ว่า ‘บาบิโลนใหญ่ แม่ของหญิงแพศยาทั้งหลายและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหลายบนแผ่นดินโลก.’ แล้วข้าพเจ้าเห็นผู้หญิงคนนั้นเมาเลือดของเหล่าผู้บริสุทธิ์และเลือดของคนทั้งหลายที่เป็นพยานฝ่ายพระเยซู.”—วิวรณ์ 17:4-6ก, ล.ม.
  
  23. ชื่อเต็มของบาบิโลนใหญ่คืออะไร และมีความหมายอย่างไร?
  
  ²³ ดังที่เป็นธรรมเนียมในโรมโบราณ หญิงแพศยาคนนี้ระบุตัวได้โดยชื่อบนหน้าผากของนาง.d มันเป็นชื่อที่ยาว: “บาบิโลนใหญ่ แม่ของหญิงแพศยาทั้งหลายและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหลายบนแผ่นดินโลก.” ชื่อนั้นเป็น “ชื่อลึกลับ” เป็นบางสิ่งที่มีความหมายแอบแฝงอยู่. แต่ในเวลาที่พระเจ้าทรงกำหนด จะมีการอธิบายข้อลึกลับนั้น. แท้จริง ทูตสวรรค์ให้ข้อมูลเพียงพอแก่โยฮันเพื่อให้ผู้รับใช้ของพระยะโฮวาในทุกวันนี้เข้าใจความหมายครบถ้วนของชื่อที่บรรยายลักษณะของนางไว้. เราเข้าใจว่าบาบิโลนใหญ่คือศาสนาเท็จทั้งปวง. เมืองนี้เป็น “แม่ของหญิงแพศยาทั้งหลาย” เนื่องจากศาสนาเท็จแต่ละศาสนาในโลก รวมทั้งนิกายมากมายในคริสต์ศาสนจักร เป็นเสมือนลูกสาวของนาง เลียนแบบนางในการกระทำเยี่ยงหญิงแพศยาฝ่ายวิญญาณ. เมืองนี้ยังเป็นแม่ของ “สิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหลาย” ด้วย ในประการที่ได้ให้กำเนิดบุตรหลานที่น่าเกลียดชัง เช่น การไหว้รูปเคารพ, ลัทธิภูตผีปิศาจ, การทำนายโชคชะตา, โหราศาสตร์, การดูลายมือ, การบูชายัญมนุษย์, การมีโสเภณีประจำวิหาร, การเมาสุราเพื่อถวายเกียรติพระเท็จ และกิจปฏิบัติโสโครกอื่น ๆ.
  
  24. ทำไมจึงเหมาะสมที่มองเห็นว่าบาบิโลนใหญ่แต่งตัวด้วย “ผ้าสีม่วงกับผ้าสีแดงเข้ม” และ “ประดับตัวด้วยทองคำ อัญมณี และไข่มุก”?
  
  ²⁴ บาบิโลนใหญ่แต่งตัวด้วย “ผ้าสีม่วงกับผ้าสีแดงเข้ม” สีต่าง ๆ ของกษัตริย์ และ “ประดับตัวด้วยทองคำ อัญมณี และไข่มุก.” ช่างเหมาะสมเสียจริง ๆ! ขอให้พิจารณาบรรดาอาคารอันโอ่อ่า, รูปปั้นและภาพที่หาได้ยาก ปูชนียวัตถุอันประเมินค่ามิได้ และของใช้อื่น ๆ ทางด้านศาสนา รวมทั้งที่ดินและเงินจำนวนมหาศาล ที่ศาสนาทั้งหลายของโลกนี้สะสมไว้. ไม่ว่าจะเป็นที่วาติกัน, ในวิสาหกิจการโทรทัศน์เพื่อการประกาศกิตติคุณ ซึ่งมีศูนย์กลางในสหรัฐก็ดี หรือตามวิหารต่าง ๆ ที่ดึงดูดใจแห่งตะวันออก บาบิโลนใหญ่ได้สั่งสม—และบางครั้งสูญเสีย—ทรัพย์สินจำนวนมหาศาล.
  
  25. (ก) “ถ้วยทองคำที่มีสิ่งน่าสะอิดสะเอียน . . . อยู่เต็ม” แสดงถึงอะไร? (ข) หญิงแพศยาโดยนัยเมาในความหมายเช่นไร?
  
  ²⁵ บัดนี้ ขอให้ดูสิ่งที่อยู่ในมือของแพศยานี้. โยฮันคงต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นมัน นั่นคือถ้วยทองคำ “ที่มีสิ่งน่าสะอิดสะเอียนและสิ่งไม่สะอาดจากการผิดประเวณีของตนอยู่เต็ม”! นี่คือถ้วยที่เต็มไปด้วย ‘เหล้าองุ่นแห่งความโกรธและการผิดประเวณีของนาง’ ซึ่งเธอให้ชาติทั้งปวงดื่มจนเมา. (วิวรณ์ 14:8; 17:4, ล.ม.) ถ้วยนั้นดูหรูหราจากภายนอก แต่สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นน่าสะอิดสะเอียน ไม่สะอาด. (เทียบกับมัดธาย 23:25, 26.) มันบรรจุบรรดากิจปฏิบัติที่โสโครกและมุสาวาทซึ่งหญิงแพศยาคนสำคัญใช้ล่อลวงนานาชาติและทำให้พวกเขาอยู่ใต้อิทธิพลของนาง. ที่น่าเกลียดยิ่งกว่านี้ก็คือ โยฮันเห็นแพศยาคนนี้เมาเลือดของผู้รับใช้ของพระเจ้า! แท้จริง เราอ่านในภายหลังว่า “ในเมืองนี้มีเลือดของผู้พยากรณ์ ผู้บริสุทธิ์ และเลือดคนทั้งปวงที่ถูกฆ่าบนแผ่นดินโลก.” (วิวรณ์ 18:24, ล.ม.) ช่างเป็นการผิดฐานทำให้โลหิตตกอันใหญ่หลวงอะไรเช่นนี้!
  
  26. มีหลักฐานอะไรบ่งว่าบาบิโลนใหญ่มีความผิดฐานทำให้โลหิตตก?
  
  ²⁶ ตลอดศตวรรษต่าง ๆ จักรวรรดิโลกแห่งศาสนาเท็จได้ทำให้โลหิตไหลนองดังมหาสมุทร. ตัวอย่างเช่น ในญี่ปุ่นยุคกลาง วิหารต่าง ๆ ในเกียวโตถูกเปลี่ยนเป็นป้อม และพวกพระนักรบ ซึ่งอธิษฐานวิงวอนต่อ “นามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธเจ้า” สู้รบกันจนถนนสายต่าง ๆ แดงฉานไปด้วยเลือด. ในศตวรรษที่ 20 พวกนักเทศน์นักบวชแห่งคริสต์ศาสนจักรได้เดินทัพร่วมกับกองทัพประจำชาติของตน และกองทัพเหล่านี้ได้ประหัตประหารกัน ทำให้อย่างน้อยหนึ่งร้อยล้านคนเสียชีวิต. ในเดือนตุลาคม 1987 นิกสัน อดีตประธานาธิบดีแห่งสหรัฐได้กล่าวว่า “ศตวรรษที่ 20 เป็นศตวรรษที่นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์. ผู้คนถูกสังหารในสงครามต่าง ๆ แห่งศตวรรษนี้มากกว่าที่ถูกสังหารในสงครามทั้งหมดที่สู้รบกันก่อนศตวรรษนี้เริ่มต้น.” ศาสนาต่าง ๆ ในโลกจะถูกพระเจ้าพิพากษาโทษอย่างรุนแรงเนื่องจากพวกเขาเข้าส่วนร่วมในการทั้งหมดนี้ พระยะโฮวาทรงชัง “มือที่ประหารคนที่ไม่มีผิดให้โลหิตตก.” (สุภาษิต 6:16, 17) ก่อนหน้านี้ โยฮันได้ยินเสียงร้องจากแท่นบูชาว่า “ข้าแต่พระเจ้าองค์ใหญ่ยิ่งผู้บริสุทธิ์และเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้พระองค์จะทรงยับยั้งการพิพากษาและการแก้แค้นคนเหล่านั้นซึ่งอยู่บนแผ่นดินโลกที่ฆ่าพวกข้าพเจ้าไว้จนถึงเมื่อไร?” (วิวรณ์ 6:10, ล.ม.) บาบิโลนใหญ่ แม่ของหญิงแพศยาทั้งหลายและของสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก จะต้องเกี่ยวข้องด้วยอย่างลึกซึ้งเมื่อถึงเวลาจะตอบคำถามดังกล่าว.

การไขข้อลึกลับอันน่ากลัว

พระธรรมวิวรณ์—ใกล้จะถึงจุดสุดยอด!
- บท 34
  
  การไขข้อลึกลับอันน่ากลัว
  
  1. (ก) โยฮันมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นหญิงแพศยาคนสำคัญและสัตว์น่ากลัวที่นางนั่งอยู่ และเพราะเหตุใด? (ข) ชนจำพวกโยฮันในปัจจุบันมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ปรากฏเป็นจริงตามนิมิตเชิงพยากรณ์นั้น?
  
  โยฮันมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นหญิงแพศยาคนสำคัญและสัตว์น่ากลัวที่นางขี่? ท่านเองตอบว่า “เมื่อข้าพเจ้าเห็นนางก็อัศจรรย์ใจยิ่งนัก.” (วิวรณ์ 17:6ข, ล.ม.) เพียงจินตนาการของมนุษย์คงไม่มีวันนึกเห็นภาพเช่นนั้นได้. กระนั้น ณ ที่นั่น ในถิ่นทุรกันดาร หญิงแพศยาที่เสื่อมทรามคนหนึ่งนั่งอยู่บนหลังสัตว์ร้ายสีแดงเข้มที่น่ากลัวตัวหนึ่ง! (วิวรณ์ 17:3) เช่นเดียวกัน ชนจำพวกโยฮันในทุกวันนี้ก็รู้สึกพิศวงยิ่งนักขณะที่เหตุการณ์ต่าง ๆ ปรากฏด้วยความสำเร็จเป็นจริงตามนิมิตเชิงพยากรณ์นั้น. หากผู้คนในโลกเห็นนิมิตนั้นได้ พวกเขาคงอุทานว่า ‘ไม่น่าเชื่อ!’ และผู้ปกครองของโลกจะกล่าวเช่นเดียวกันว่า ‘เป็นไปไม่ได้!’ แต่นิมิตนั้นกลายเป็นความจริงที่น่าตื่นตระหนกในสมัยของเรา. ประชาชนของพระเจ้าได้มีส่วนอย่างน่าทึ่งในความสำเร็จเป็นจริงของนิมิตนั้น และนั่นทำให้พวกเขามั่นใจว่าคำพยากรณ์นั้นจะดำเนินต่อไปจนถึงจุดสุดยอดที่น่าประหลาดใจ.
  
  2. (ก) ในการสนองตอบความประหลาดใจของโยฮัน ทูตสวรรค์องค์นั้นบอกอะไรแก่ท่าน? (ข) ชนจำพวกโยฮันได้รับการเปิดเผยถึงสิ่งใด และการเปิดเผยนี้ได้ดำเนินไปโดยวิธีใด?
  
  ² ทูตสวรรค์องค์นั้นสังเกตเห็นความประหลาดใจของโยฮัน. โยฮันบอกต่อไปว่า “ทูตสวรรค์องค์นั้นจึงพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘ท่านอัศจรรย์ใจไปทำไม? ข้าพเจ้าจะบอกให้ท่านรู้ความลึกลับของผู้หญิงคนนั้นและของสัตว์ร้ายที่นางนั่งอยู่ซึ่งมีหัวเจ็ดหัวกับเขาสิบเขา.’” (วิวรณ์ 17:7, ล.ม.) บัดนี้ทูตสวรรค์องค์นั้นจะไขข้อลึกลับนั้น! ท่านอธิบายให้โยฮันที่ตาเบิกกว้างทราบถึงแง่มุมต่าง ๆ ของนิมิตนั้นและเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นซึ่งกำลังจะปรากฏ. ในทำนองเดียวกัน ขณะรับใช้ภายใต้การชี้นำของทูตสวรรค์ในทุกวันนี้ ชนจำพวกโยฮันที่เฝ้าระวังได้รับการเปิดเผยให้เข้าใจคำพยากรณ์นั้น. “การตีความเป็นเรื่องของพระเจ้ามิใช่หรือ?” เช่นเดียวกับโยเซฟผู้ซื่อสัตย์ เราก็เชื่อเช่นนั้น. (เยเนซิศ 40:8, ล.ม.; เทียบกับดานิเอล 2:29, 30.) ประชาชนของพระเจ้าเสมือนอยู่กลางเวทีขณะที่พระยะโฮวาทรงอธิบายให้พวกเขาทราบถึงความหมายของนิมิตนั้นและผลกระทบที่นิมิตนั้นมีต่อชีวิตของพวกเขา. (บทเพลงสรรเสริญ 25:14) ตรงตามเวลาที่กำหนดทีเดียว พระองค์ทรงไขข้อลึกลับเกี่ยวกับผู้หญิงนั้นและเกี่ยวกับสัตว์ร้ายให้พวกเขาเข้าใจ.—บทเพลงสรรเสริญ 32:8.
  
  3, 4. (ก) เอ็น. เอช. นอรร์ ได้ให้คำบรรยายสาธารณะเรื่องอะไรในปี 1942 และคำบรรยายนั้นระบุตัวสัตว์ร้ายสีแดงเข้มอย่างไร? (ข) เอ็น. เอช. นอรร์ พิจารณาถ้อยคำอะไรที่ทูตสวรรค์ได้กล่าวแก่โยฮัน?
  
  ³ ตั้งแต่วันที่ 18 ถึง 20 กันยายน 1942 ขณะที่สงครามโลกครั้งที่สองกำลังดุเดือด พยานพระยะโฮวาในสหรัฐได้จัดการประชุมใหญ่ “โลกใหม่ตามระบอบของพระเจ้า.” เมืองหลักคือเมืองคลีฟแลนด์ รัฐโอไฮโอ ถูกเชื่อมต่อกับเมืองอื่น ๆ กว่า 50 เมืองที่มีการประชุมภาคโดยทางโทรศัพท์ ด้วยยอดผู้เข้าร่วมการประชุม 129,699 คน. ในที่ซึ่งสถานการณ์ระหว่างสงครามอำนวยให้ การประชุมภาคโดยใช้ระเบียบวาระเดียวกันนี้ก็ได้จัดขึ้นในที่อื่น ๆ ของโลกด้วย. ในเวลานั้น ประชาชนของพระยะโฮวาหลายคนคาดว่า สงครามนั้นจะค่อย ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นจนเป็นสงครามอาร์มาเก็ดดอนของพระเจ้า ดังนั้น หัวเรื่องคำบรรยายสาธารณะที่ว่า “สันติภาพ—จะคงทนถาวรได้ไหม?” เร้าความสนใจใคร่รู้ได้มาก. เอ็น. เอช. นอรร์ นายกคนใหม่ของสมาคมว็อชเทาเวอร์กล้าพูดเกี่ยวกับสันติภาพได้อย่างไรในเมื่อสิ่งตรงกันข้ามดูเหมือนจะเกิดแก่นานาชาติ?a เหตุผลก็คือชนจำพวกโยฮันกำลังเอาใจใส่พระคำเชิงพยากรณ์ของพระเจ้า “มากกว่าปกติ.”—เฮ็บราย 2:1, ล.ม.; 2 เปโตร 1:19.
  
  ⁴ คำบรรยายเรื่อง “สันติภาพ—จะคงทนถาวรได้ไหม?” ทำให้พระคำเชิงพยากรณ์นั้นกระจ่างในเรื่องใด? ด้วยการระบุอย่างชัดเจนว่าสัตว์ร้ายสีแดงเข้มในวิวรณ์ 17:3 เป็นสันนิบาตชาติ เอ็น. เอช. นอรร์ ได้อธิบายต่อไปถึงหนทางที่ไม่ราบรื่นของมันโดยอาศัยคำกล่าวที่ทูตสวรรค์กล่าวแก่โยฮันดังต่อไปนี้: “สัตว์ร้ายที่ท่านได้เห็นนั้นเคยเป็นอยู่เมื่อก่อน และไม่ได้เป็นอยู่ตอนนี้ แต่มันกำลังจะขึ้นมาจากขุมลึกนั้น และมันจะถูกทำลาย.”—วิวรณ์ 17:8ก, ล.ม.
  
  5. (ก) ที่ว่า “สัตว์ร้าย . . . เคยเป็นอยู่เมื่อก่อน” และ “ไม่ได้เป็นอยู่ตอนนี้” นั้นเป็นอย่างไร? (ข) เอ็น. เอช. นอรร์ ตอบคำถามที่ว่า “สันนิบาตชาติจะยังคงอยู่ในขุมลึกนั้นไหม?” อย่างไร?
  
  ⁵ “สัตว์ร้าย . . . เคยเป็นอยู่เมื่อก่อน.” ใช่แล้ว มันเคยเป็นอยู่ในฐานะสันนิบาตชาติตั้งแต่วันที่ 10 มกราคม 1920 เป็นต้นมา โดยมี 63 ชาติเข้าร่วมในเวลาใดเวลาหนึ่ง. แต่แล้ว ญี่ปุ่น, เยอรมนี, และอิตาลีก็ถอนตัว และอดีตสหภาพโซเวียตถูกปลดออกจากสันนิบาตชาติ. ในเดือนกันยายน 1939 ผู้เผด็จการนาซีของเยอรมนีเปิดฉากสงครามโลกครั้งที่สอง.b เมื่อไม่สามารถรักษาสันติภาพในโลก สันนิบาตชาติก็เสมือนกระโจนสู่ขุมลึกแห่งการอยู่นิ่งเฉย. ในปี 1942 มันจึงกลายเป็นสิ่งพ้นสมัย. ไม่ใช่ก่อนหน้านี้หรือในเวลาต่อมา แต่ในช่วงวิกฤตกาลนั้นทีเดียวที่พระยะโฮวาทรงอธิบายความหมายอันลึกซึ้งทั้งหมดของนิมิตนั้นแก่ประชาชนของพระองค์! ณ การประชุม “โลกใหม่ตามระบอบของพระเจ้า” เอ็น. เอช. นอรร์ แถลงสอดคล้องกับคำพยากรณ์นั้นได้ว่า “สัตว์ร้าย . . . ไม่ได้เป็นอยู่ตอนนี้.” ต่อจากนั้น ท่านถามว่า “สันนิบาตชาติจะยังคงอยู่ในขุมลึกนั้นไหม?” โดยยกวิวรณ์ 17:8 มากล่าว ท่านตอบว่า “การรวมตัวของนานาชาติแห่งโลกนี้จะปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง.” แล้วก็เป็นเช่นนั้น เป็นการพิสูจน์ความถูกต้องแห่งพระคำเชิงพยากรณ์ของพระยะโฮวา!
  
  การขึ้นจากขุมลึก
  
  6. (ก) สัตว์ร้ายสีแดงเข้มขึ้นจากเหวเมื่อไร และมีชื่อใหม่อะไร? (ข) เหตุใดสหประชาชาตินั้นที่แท้แล้วก็เป็นสัตว์ร้ายสีแดงเข้มที่คืนชีพ?
  
  ⁶ สัตว์ร้ายสีแดงเข้มตัวนั้นได้ขึ้นจากขุมลึกจริง ๆ. ในวันที่ 26 มิถุนายน 1945 ด้วยการประโคมข่าวในนครซานฟรานซิสโก สหรัฐอเมริกา 50 ชาติลงคะแนนเสียงยอมรับกฎบัตรขององค์การสหประชาชาติ. องค์การนี้มีขึ้นเพื่อ “รักษาสันติภาพและความปลอดภัยระหว่างชาติ.” มีความคล้ายคลึงกันหลายประการระหว่างสันนิบาตชาติกับสหประชาชาติ. สารานุกรมเดอะ เวิลด์ บุ๊ก ให้ข้อสังเกตว่า “ในบางแง่ สหประชาชาติคล้ายคลึงกับสันนิบาตชาติซึ่งได้รับการจัดตั้งขึ้นภายหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง . . . หลายชาติที่ก่อตั้งสหประชาชาติก็ได้ก่อตั้งสันนิบาตชาติด้วย. เช่นเดียวกับสันนิบาตชาติ สหประชาชาติได้รับการก่อตั้งขึ้นเพื่อช่วยรักษาสันติภาพระหว่างชาติทั้งหลาย. องค์กรหลักต่าง ๆ ของสหประชาชาติก็คล้ายคลึงกันมากกับของสันนิบาตชาติ.” ฉะนั้น ที่แท้แล้ว สหประชาชาติก็คือสัตว์ร้ายสีแดงเข้มที่คืนชีพนั่นเอง. สมาชิกทั้งสิ้นของสหประชาชาติซึ่งมีกว่า 190 ประเทศนั้นมีมากกว่าสมาชิกสันนิบาตชาติมากซึ่งมี 63 ประเทศ ทั้งยังมีหน้าที่รับผิดชอบกว้างใหญ่กว่าองค์การซึ่งเคยดำรงตำแหน่งมาก่อน.
  
  7. (ก) พลโลกอัศจรรย์ใจด้วยความชื่นชมต่อสัตว์ร้ายสีแดงเข้มที่คืนชีพโดยวิธีใด? (ข) จุดมุ่งหมายอะไรได้หลุดไปจากสหประชาชาติ และเลขาธิการสหประชาชาติได้กล่าวอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้?
  
  ⁷ ในตอนแรก มีการแสดงความหวังมากมายต่อสหประชาชาติ. สิ่งนี้สำเร็จเป็นจริงตามถ้อยคำของทูตสวรรค์ที่ว่า “เมื่อคนเหล่านั้นที่อยู่บนแผ่นดินโลกเห็นว่าสัตว์ร้ายนั้นเคยเป็นอยู่เมื่อก่อน และไม่ได้เป็นอยู่ตอนนี้ แต่ก็จะมาอีก พวกเขาจะประหลาดใจด้วยความนิยมชมชอบ แต่พวกเขาไม่มีชื่อเขียนไว้ในม้วนหนังสือแห่งชีวิตตั้งแต่การวางรากของโลก.” (วิวรณ์ 17:8ข, ล.ม.) พลโลกชื่นชมกับองค์การใหม่ที่ใหญ่โตนี้ ซึ่งดำเนินการจากสำนักงานใหญ่ที่โอ่อ่าซึ่งตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำอีสต์ในนครนิวยอร์ก. แต่สันติภาพและความปลอดภัยแท้ได้หลุดไปจากสหประชาชาติ. สันติภาพของโลกธำรงอยู่ได้ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ของศตวรรษที่ 20 เพียงเพราะการขู่ขวัญด้วย “การทำลายล้างกันซึ่งจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” และการแข่งขันกันทางด้านอาวุธได้เพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาลอยู่เรื่อย ๆ. หลังจากความเพียรพยายามเกือบ 40 ปีโดยสหประชาชาติ ฮาเวียร์ เปเรส เดอ เควยาร์ ซึ่งตอนนั้นเป็นเลขาธิการสหประชาชาติกล่าวด้วยความเสียใจในปี 1985 ว่า “เรากำลังมีชีวิตอยู่ในอีกยุคหนึ่งของคนบ้าคลั่ง และเราไม่ทราบว่าจะทำอะไรกับเรื่องนี้.”
  
  8, 9. (ก) เหตุใดสหประชาชาติจึงไม่มีคำตอบสำหรับปัญหาของโลก และในไม่ช้าจะเกิดอะไรขึ้นกับสหประชาชาติตามประกาศิตของพระเจ้า? (ข) เหตุใดผู้ก่อตั้งและผู้นิยมชมชอบสหประชาชาติจึงไม่มีชื่อของตนบันทึกใน “ม้วนหนังสือแห่งชีวิต” ของพระเจ้า? (ค) ราชอาณาจักรของพระยะโฮวาจะกระทำสิ่งใดให้สำเร็จ?
  
  ⁸ สหประชาชาติไม่มีคำตอบ. เพราะเหตุใด? เพราะผู้ประสาทชีวิตแก่มวลมนุษยชาติไม่ใช่ผู้ประสาทชีวิตแก่สหประชาชาติ. ช่วงชีวิตของมันจะสั้น เพราะตามประกาศิตของพระเจ้า “มันจะถูกทำลาย.” ผู้ก่อตั้งและผู้นิยมชมชอบสหประชาชาติไม่มีชื่อเขียนไว้ในม้วนหนังสือแห่งชีวิตของพระเจ้า. มนุษย์ผิดบาปที่ต้องตาย ซึ่งหลายคนในจำนวนนั้นเยาะเย้ยพระนามของพระเจ้า จะทำให้สำเร็จโดยทางสหประชาชาติได้อย่างไร ในสิ่งที่พระยะโฮวาพระเจ้าทรงประกาศว่าพระองค์จะทำให้สำเร็จ ไม่ใช่โดยมือมนุษย์ แต่โดยทางราชอาณาจักรของพระคริสต์ของพระองค์?—ดานิเอล 7:27; วิวรณ์ 11:15.
  
  ⁹ แท้จริงแล้ว สหประชาชาติเป็นสิ่งหมิ่นประมาทที่เลียนแบบราชอาณาจักรมาซีฮาของพระเจ้าโดยทางพระเยซูคริสต์ องค์สันติราช ซึ่งการปกครองของพระองค์นั้นจะไม่รู้สิ้นสุด. (ยะซายา 9:6, 7) แม้ว่าสหประชาชาติไกล่เกลี่ยให้มีสันติภาพได้ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ช้า สงครามก็จะปะทุขึ้นอีก. นี่เป็นลักษณะของมนุษย์ผิดบาป. “พวกเขาไม่มีชื่อเขียนไว้ในม้วนหนังสือแห่งชีวิตตั้งแต่การวางรากของโลก.” ราชอาณาจักรของพระยะโฮวาโดยทางพระคริสต์จะไม่เพียงก่อตั้งสันติภาพถาวรบนแผ่นดินโลกเท่านั้น แต่โดยอาศัยเครื่องบูชาไถ่ของพระเยซู จะปลุกผู้ที่ล่วงลับไปแล้วให้เป็นขึ้นมา ทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมซึ่งอยู่ในความทรงจำของพระเจ้า. (โยฮัน 5:28, 29; กิจการ 24:15) ทั้งนี้รวมถึงทุกคนที่ได้รักษาความมั่นคงแม้ถูกซาตานและพงศ์พันธุ์ของมันโจมตี และคนอื่น ๆ ซึ่งยังจะต้องแสดงตนเชื่อฟัง. เห็นได้ชัดว่า ม้วนหนังสือแห่งชีวิตของพระเจ้าจะไม่มีวันมีชื่อของผู้ติดตามบาบิโลนใหญ่ที่หัวแข็ง หรือชื่อของคนที่ยังคงนมัสการสัตว์ร้ายอยู่.—เอ็กโซโด 32:33; บทเพลงสรรเสริญ 86:8-10; โยฮัน 17:3; วิวรณ์ 16:2; 17:5.
  
  สันติภาพและความปลอดภัย—ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
  
  10, 11. (ก) สหประชาชาติประกาศอะไรในปี 1986 และมีการตอบรับอย่างไร? (ข) มี “กลุ่มศาสนา” กี่กลุ่มมารวมกัน ณ เมืองอัสซิซิ ประเทศอิตาลี เพื่ออธิษฐานขอสันติภาพ และพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานเหล่านั้นไหม? จงอธิบาย.
  
  ¹⁰ ด้วยความพยายามจะค้ำจุนความหวังของมนุษยชาติ สหประชาชาติได้ประกาศปี 1986 เป็น “ปีสันติภาพสากล” โดยมีอรรถบทว่า “เพื่อปกป้องสันติภาพและอนาคตของมนุษยชาติ.” มีการเรียกร้องให้ชาติต่าง ๆ ที่สู้รบกันวางอาวุธ อย่างน้อยหนึ่งปี. พวกเขาตอบรับอย่างไร? ตามรายงานของสถาบันวิจัยสันติภาพระหว่างประเทศ มีผู้คนถึงห้าล้านคนถูกสังหารเนื่องจากสงครามในช่วงปี 1986 ปีเดียว! แม้ว่ามีการออกเหรียญพิเศษและแสตมป์ที่ระลึกอยู่บ้าง แต่ประเทศส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ทำอะไรมากนักในการติดตามอุดมการณ์เรื่องสันติภาพในปีนั้น. กระนั้น ศาสนาของโลก ซึ่งมักจะเป็นห่วงการมีความสัมพันธ์อันดีกับสหประชาชาติเสมอ เริ่มประกาศปีนั้นในแนวทางต่าง ๆ กัน. วันที่ 1 มกราคม 1986 สันตะปาปาจอห์น พอลที่สองยกย่องงานของสหประชาชาติ และอุทิศปีใหม่นั้นแก่สันติภาพ. และในวันที่ 27 ตุลาคม เขาได้รวบรวมผู้นำศาสนาของโลกหลายศาสนา ณ เมืองอัสซิซิ ประเทศอิตาลี เพื่ออธิษฐานขอสันติภาพ.
  
  ¹¹ พระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานขอสันติภาพเหล่านั้นไหม? ผู้นำทางศาสนาเหล่านั้นอธิษฐานถึงพระเจ้าองค์ใดกันล่ะ? หากคุณถามพวกเขา แต่ละกลุ่มจะให้คำตอบต่างกันไป. มีเทพเจ้านับล้านที่สามารถสดับฟังและตอบคำวิงวอนซึ่งทำในหลายวิธีต่าง ๆ กันไหม? ผู้ที่เข้าร่วมหลายคนนมัสการตรีเอกานุภาพของคริสต์ศาสนจักร.c ชาวฮินดู, และศาสนิกชนอื่น ๆ กล่าวคำอธิษฐานถึงเทพเจ้ามากมายนับไม่ถ้วน. ทั้งหมด มี “กลุ่มศาสนา” 12 กลุ่มมาชุมนุมกัน ซึ่งมีบุคคลที่มีชื่อเสียงเป็นตัวแทน เช่น อาร์ชบิชอปแองกลิกันแห่งแคนเทอร์เบอรี, ดาไลลามะของพุทธศาสนา, เจ้าคณะออร์โทด็อกซ์ของรัสเซีย, ประธานสมาคมวิหารชินโตของกรุงโตเกียว, นักวิญญาณนิยมชาวแอฟริกา และอินเดียนแดงสองคนที่ประดับศีรษะด้วยขนนก. นับเป็นกลุ่มที่มีสีสัน อย่างน้อยก็ทำให้การถ่ายทอดทางโทรทัศน์เป็นที่ตื่นตาตื่นใจ. มีอยู่กลุ่มหนึ่งอธิษฐานติดต่อกันนาน 12 ชั่วโมงในหนึ่งครั้ง. (เทียบกับลูกา 20:45-47.) แต่มีคำอธิษฐานใดในคำอธิษฐานเหล่านั้นไปไกลกว่าเมฆฝนที่ลอยตัวเหนือการชุมนุมครั้งนั้นไหม? ไม่ เนื่องจากเหตุผลต่อไปนี้:
  
  12. ด้วยเหตุผลอะไรบ้างที่พระเจ้าไม่ทรงตอบคำอธิษฐานขอสันติภาพของผู้นำด้านศาสนาของโลก?
  
  ¹² ต่างกันกับคนที่ “ดำเนินในพระนามของพระยะโฮวา” ไม่มีสักคนเดียวในนักศาสนาเหล่านั้นอธิษฐานถึงพระยะโฮวาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ ซึ่งพระนามของพระองค์ปรากฏประมาณ 7,000 ครั้งในคัมภีร์ไบเบิลฉบับดั้งเดิม. (มีคา 4:5, ล.ม.; ยะซายา 42:8, 12)d ในฐานะเป็นกลุ่ม พวกเขาไม่ได้เข้าเฝ้าพระเจ้าในพระนามของพระเยซู พวกเขาส่วนใหญ่ไม่เชื่อในพระเยซูคริสต์เสียด้วยซ้ำ. (โยฮัน 14:13; 15:16) ไม่มีใครเลยในพวกเขาที่ทำตามพระทัยประสงค์ของพระเจ้าสำหรับสมัยของเรา คือการประกาศไปทั่วโลกถึงเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้าที่กำลังจะมีมา—ไม่ใช่สหประชาชาติ—ว่าเป็นความหวังแท้ของมนุษยชาติ. (มัดธาย 7:21-23; 24:14; มาระโก 13:10) ส่วนใหญ่แล้ว องค์การทางศาสนาของพวกเขามีส่วนพัวพันในสงครามนองเลือดในประวัติศาสตร์ รวมทั้งสงครามโลกทั้งสองครั้งในศตวรรษที่ 20. พระเจ้าตรัสแก่คนเช่นนั้นว่า “เมื่อเจ้าอธิษฐานมากมายหลายหน, เราจะไม่ฟัง: ด้วยมือของพวกเจ้าเปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิต.”—ยะซายา 1:15; 59:1-3.
  
  13. (ก) เหตุใดการที่ผู้นำทางศาสนาของโลกจับมือกับสหประชาชาติในการเรียกร้องให้มีสันติภาพจึงมีความหมายสำคัญ? (ข) เสียงร้องหาสันติภาพจะบรรลุจุดสุดยอดในคราวสุดยอดอะไรที่พระเจ้าตรัสไว้ล่วงหน้า?
  
  ¹³ นอกจากนี้ ที่ผู้นำทางศาสนาของโลกจับมือกับสหประชาชาติในการเรียกร้องสันติภาพในเวลานี้มีความหมายลึกล้ำ. พวกเขาต้องการมีอิทธิพลเหนือสหประชาชาติเพื่อประโยชน์ของตนเอง โดยเฉพาะในปัจจุบันนี้ซึ่งศาสนิกชนจำนวนมากของพวกเขากำลังละทิ้งศาสนา. เช่นเดียวกับผู้นำที่ไม่ซื่อสัตย์ในอิสราเอลโบราณ พวกเขาร้องเสียงดังว่า “เป็นสุข ๆ เถิด, เมื่อไม่มีความสุขเลย.” (ยิระมะยา 6:14) ไม่ต้องสงสัย เสียงร้องหาสันติภาพของพวกเขาจะดำเนินต่อไป เพิ่มการสนับสนุนแก่จุดสุดยอดซึ่งอัครสาวกเปาโลพยากรณ์พาดพิงถึงว่า “วันของพระยะโฮวาจะมาเหมือนขโมยทีเดียวที่มาในเวลากลางคืน. เมื่อไรก็ตามที่พวกเขากล่าวว่า ‘สันติภาพและความปลอดภัย!’ แล้วความพินาศโดยฉับพลันก็จะมาถึงเขาทันที เหมือนความเจ็บปวดมาถึงหญิงมีครรภ์; และเขาจะไม่มีทางหนีให้พ้น.”—1 เธซะโลนิเก 5:2, 3, ล.ม.
  
  14. เสียงร้องว่า “สันติภาพและความปลอดภัย!” นั้นอาจออกมาในรูปแบบใด และคนเราจะหลีกเลี่ยงการถูกชักนำให้หลงด้วยเสียงร้องนั้นได้อย่างไร?
  
  ¹⁴ ไม่กี่ปีมานี้ พวกนักการเมืองได้ใช้วลี “สันติภาพและความปลอดภัย” เพื่อพรรณนาถึงแผนการต่าง ๆ ของมนุษย์. การที่พวกผู้นำของโลกพยายามทำเช่นนี้ทำให้ 1 เธซะโลนิเก 5:3 เริ่มสำเร็จเป็นจริงแล้วไหม? หรือเปาโลกำลังพาดพิงถึงเหตุการณ์หนึ่งโดยเฉพาะซึ่งมีขอบข่ายใหญ่โตจนเป็นที่สนใจของคนทั้งโลก? เนื่องจากคำพยากรณ์ในคัมภีร์ไบเบิลมักจะเข้าใจได้อย่างกระจ่างชัดต่อเมื่อคำพยากรณ์นั้นสำเร็จเป็นจริงแล้วหรือไม่ก็กำลังสำเร็จเป็นจริง เราจึงต้องคอยดูกันต่อไป. ในระหว่างนี้ คริสเตียนรู้ว่าไม่ว่าชาติต่าง ๆ อาจดูเหมือนบรรลุสันติภาพและความปลอดภัยเช่นไรก็ตาม โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง. ความเห็นแก่ตัว, ความเกลียดชัง, อาชญากรรม, ครอบครัวแตกสลาย, การผิดศีลธรรม, ความเจ็บป่วย, ความเศร้าโศก, และความตายจะยังคงมีอยู่. นี่คือเหตุผลที่ว่าไม่มีเสียงร้องว่า “สันติภาพและความปลอดภัย” ใด ๆ อาจทำให้คุณ เข้าใจผิดได้ ถ้าคุณยังคงตื่นตัวต่อความหมายของเหตุการณ์ต่าง ๆ ในโลก และเชื่อฟังคำเตือนเชิงพยากรณ์ในพระคำของพระเจ้า.—มาระโก 13:32-37; ลูกา 21:34-36.
  
  [เชิงอรรถ]
  
  a เจ. เอฟ. รัทเทอร์ฟอร์ด เสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 มกราคม 1942 และเอ็น. เอช. นอรร์ เป็นนายกสมาคมว็อชเทาเวอร์สืบต่อจากท่าน.
  
  b เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 1940 เยอรมนี, อิตาลี, ญี่ปุ่น และฮังการี ได้ลงนามเพื่อตั้ง “สันนิบาตระหว่างประเทศขึ้นใหม่” อีกสี่วันหลังจากนั้นก็ได้มีการกระจายเสียงการทำพิธีมิสซาและการอธิษฐานของวาติกันเพื่อสันติภาพทางศาสนาและเพื่อการจัดระเบียบสิ่งต่าง ๆ ขึ้นใหม่. “สันนิบาตใหม่” นั้นไม่เคยบรรลุผลสำเร็จใด ๆ เลย.
  
  c แนวคิดเรื่องตรีเอกานุภาพนั้นมาจากบาบิโลนโบราณ ซึ่งมีการนมัสการสุริยเทพชามัช, จันทราเทพซิน, และดาราเทพอิชทาร์ในฐานะเทพเจ้าที่มีสามภาค. อียิปต์ติดตามรูปแบบเดียวกันนี้ ด้วยการนมัสการเทพเจ้าโอซิริส, ไอซิส, และโฮรัส. มีการแสดงภาพของอัสเชอร์ อัครเทพของอัสซีเรีย ว่ามีสามเศียร. รูปจำลองซึ่งติดตามรูปแบบเดียวกันนี้จะพบได้ในโบสถ์คาทอลิก ซึ่งแสดงภาพของพระเจ้าว่ามีสามเศียร.
  
  d พจนานุกรมเว็บสเตอร์ส เทิร์ด นิว อินเตอร์เนชันแนล ปี 1993 ให้คำจำกัดความถึงพระยะโฮวาพระเจ้าว่า “พระผู้เป็นเจ้าองค์สูงสุดซึ่งเป็นที่ยอมรับและพระผู้เป็นเจ้าเพียงองค์เดียวที่พวกพยานพระยะโฮวานมัสการ.”
  
  [กรอบหน้า 250]
  
  “สันติภาพ” จอมปลอม
  
  แม้ว่าปี 1986 ได้รับการประกาศโดยสหประชาชาติให้เป็นปีแห่งสันติภาพสากล แต่การแข่งขันด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ก็ทวีขึ้น. หนังสือการใช้จ่ายทั่วโลกทางการทหารและสังคม 1986 (ภาษาอังกฤษ) ให้รายละเอียดดังต่อไปนี้:
  
  ในปี 1986 การใช้จ่ายทางทหารสูงถึงกว่า 22.5 ล้านล้านบาท.
  
  การใช้จ่ายทางทหารของโลกในหนึ่งชั่วโมงเพียงพอจะทำให้ 3.5 ล้านคนซึ่งได้ตายในแต่ละปีเนื่องจากการติดเชื้อโรคที่น่าจะป้องกันได้พ้นจากโรคนั้น.
  
  ทั่วโลก หนึ่งในห้าคนมีชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานเนื่องจากความหิวโหย. ผู้คนที่อดอยากเหล่านั้นทั้งหมดอาจได้รับการเลี้ยงดูตลอดหนึ่งปีด้วยค่าใช้จ่ายที่โลกได้ใช้ไปเพื่อกำลังรบภายในสองวัน.
  
  พลังระเบิดของอาวุธนิวเคลียร์ที่โลกได้เก็บสะสมไว้นั้นมีความรุนแรงมากกว่าการระเบิดที่เชอร์โนบิลถึง 160,000,000 เท่า.
  
  ระเบิดนิวเคลียร์หนึ่งลูกสามารถปล่อยออกไปโดยมีพลังระเบิดรุนแรงกว่าระเบิดที่ทิ้งที่เมืองฮิโรชิมาในปี 1945 ถึง 500 เท่า.
  
  คลังแสงนิวเคลียร์เคยมีประสิทธิภาพมากกว่าระเบิดที่ทิ้งที่เมืองฮิโรชิมารวมกันหนึ่งล้านเท่า. คลังแสงนิวเคลียร์เหล่านั้นมีพลังระเบิดเป็น 2,700 เท่าของระเบิดที่ทิ้งในสงครามโลกครั้งที่สอง คราวที่มีถึง 38 ล้านคนเสียชีวิต.
  
  สงครามต่าง ๆ ได้เกิดถี่ขึ้นและทำให้คนตายมากขึ้น. ยอดผู้ตายในสงครามมี 4.4 ล้านคนในศตวรรษที่ 18, 8.3 ล้านคนในศตวรรษที่ 19, 98.8 ล้านคนในช่วง 86 ปีแรกของศตวรรษที่ 20. ตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 จำนวนผู้ตายในสงครามได้เพิ่มขึ้นเร็วกว่าการเพิ่มจำนวนประชากรโลกถึงหกเท่า. สงครามแต่ละครั้งในศตวรรษที่ 20 มีคนตายเป็นสิบเท่าของสงครามที่เกิดในศตวรรษที่ 19.
  
  [ภาพหน้า 247]
  
  ดังพยากรณ์ไว้เกี่ยวกับสัตว์ร้ายสีแดงเข้ม สันนิบาตชาติได้ตกสู่ขุมลึกในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองแต่ก็ถูกทำให้ฟื้นขึ้นมาอีกเป็นสหประชาชาติ
  
  [ภาพหน้า 249]
  
  ในการสนับสนุน “ปีแห่งสันติภาพ” ของสหประชาชาติ ตัวแทนจากศาสนาต่าง ๆ ในโลกได้เสนอคำอธิษฐานแบบผสมผเสกันที่เมืองอัสซิซิ ประเทศอิตาลี แต่ไม่มีใครสักคนในพวกเขาอธิษฐานถึงพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ พระยะโฮวา

การสำเร็จโทษบาบิโลนใหญ่

พระธรรมวิวรณ์—ใกล้จะถึงจุดสุดยอด!
- บท 35
  
  การสำเร็จโทษบาบิโลนใหญ่
  
  1. ทูตสวรรค์พรรณนาสัตว์ร้ายสีแดงเข้มอย่างไร และจำต้องมีสติปัญญาชนิดใดจึงจะเข้าใจสัญลักษณ์ต่าง ๆ ในพระธรรมวิวรณ์?
  
  ในการพรรณนาต่อไปถึงสัตว์ร้ายสีแดงเข้มในพระธรรมวิวรณ์ 17:3 ทูตสวรรค์บอกโยฮันว่า “นี่เป็นเรื่องที่ต้องใช้ความคิดและสติปัญญาจึงจะรู้ว่า หัวเจ็ดหัวนั้นหมายถึงภูเขาเจ็ดลูกที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่บนยอด. มีกษัตริย์เจ็ดองค์ ห้าองค์หมดอำนาจไปแล้ว องค์หนึ่งเป็นอยู่ อีกองค์หนึ่งยังไม่มา แต่เมื่อมาแล้วจะต้องอยู่ชั่วขณะหนึ่ง.” (วิวรณ์ 17:9, 10, ล.ม.) ในที่นี้ทูตสวรรค์กำลังถ่ายทอดสติปัญญาจากเบื้องบน สติปัญญาเดียวที่สามารถให้ความเข้าใจเกี่ยวกับสัญลักษณ์ในพระธรรมวิวรณ์. (ยาโกโบ 3:17) สติปัญญานี้ให้ความกระจ่างแก่ชนจำพวกโยฮันและสหายเกี่ยวกับความสำคัญของสมัยที่เรามีชีวิตอยู่. สติปัญญานี้สร้างความหยั่งรู้ค่าเกี่ยวกับการพิพากษาของพระยะโฮวาซึ่งบัดนี้กำลังจะดำเนินการให้ลุล่วงไว้ในหัวใจที่เลื่อมใส ทั้งยังปลูกฝังให้มีความเกรงกลัวพระยะโฮวาอย่างสมควร. ดังที่สุภาษิต 9:10 บอกว่า “ความยำเกรงพระยะโฮวาเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา; และการรู้ถึงขององค์บริสุทธิ์นั้นคือความเข้าใจ.” สติปัญญาจากพระเจ้าเปิดเผยอะไรแก่เราเกี่ยวกับสัตว์ร้าย?
  
  2. หัวเจ็ดหัวของสัตว์ร้ายสีแดงเข้มหมายถึงอะไร และเป็นไปอย่างไรที่ว่า “ห้าองค์หมดอำนาจไปแล้ว องค์หนึ่งเป็นอยู่”?
  
  ² หัวเจ็ดหัวของสัตว์ร้ายตัวนั้นหมายถึง “ภูเขา” เจ็ดลูก หรือ “กษัตริย์” เจ็ดองค์. ทั้งสองคำนี้มีการใช้ในพระคัมภีร์เพื่อหมายถึงอำนาจการปกครอง. (ยิระมะยา 51:24, 25; ดานิเอล 2:34, 35, 44, 45) ในคัมภีร์ไบเบิล มีกล่าวถึงหกมหาอำนาจโลกว่ามีผลกระทบต่อเรื่องราวของประชาชนของพระเจ้า ได้แก่ อียิปต์, อัสซีเรีย, บาบิโลน, มีเดีย-เปอร์เซีย, กรีซ, และโรม. ในจำนวนเหล่านี้ มีห้ามหาอำนาจที่ได้ขึ้นมาและล่มสลายไปแล้วในตอนที่โยฮันได้รับวิวรณ์ ในขณะที่โรมยังคงเป็นมหาอำนาจโลกอยู่ในเวลานั้น. เรื่องนี้ตรงกันเป็นอย่างดีกับคำกล่าวที่ว่า “ห้าองค์หมดอำนาจไปแล้ว องค์หนึ่งเป็นอยู่.” แต่เป็นอย่างไรกับ “อีกองค์หนึ่ง” ที่กำหนดจะมา?
  
  3. (ก) จักรวรรดิโรมันถูกแบ่งแยกอย่างไร? (ข) เกิดเหตุการณ์อะไรบ้างในจักรวรรดิโรมันตะวันตก? (ค) ควรมองดูจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์อย่างไร?
  
  ³ จักรวรรดิโรมันยังคงอยู่และถึงกับขยายดินแดนออกไป เป็นเวลาหลายร้อยปีหลังจากสมัยของโยฮัน. ในปีสากลศักราช 330 จักรพรรดิคอนสแตนตินย้ายเมืองหลวงจากกรุงโรมไปยังเมืองไบแซนทิอุม ซึ่งเขาเปลี่ยนชื่อเสียใหม่เป็นคอนสแตนติโนเปิล. ในปีสากลศักราช 395 จักรวรรดิโรมันถูกแบ่งออกเป็นจักรวรรดิตะวันออกและจักรวรรดิตะวันตก. ในปีสากลศักราช 410 โรมเองก็พ่ายแพ้แก่อาลาริก กษัตริย์ของพวกวิสิก็อต (ชนเผ่าเยอรมานิกซึ่งได้เปลี่ยนมานับถือ “ศาสนาคริสต์” ลัทธิอาเรียน). ชนเผ่าเยอรมานิก (ซึ่งเป็น “คริสเตียน” เช่นกัน) ได้พิชิตสเปนและดินแดนส่วนใหญ่ของโรมในแอฟริกาเหนือ. มีระยะเวลาแห่งความวุ่นวาย, ความไม่สงบ, และการปรับปรุงใหม่ในยุโรปนานหลายศตวรรษ. จักรพรรดิที่มีชื่อเสียงหลายองค์ปรากฏขึ้นในจักรวรรดิตะวันตก เช่น จักรพรรดิชาร์เลอมาญ ผู้สร้างสัมพันธไมตรีกับสันตะปาปาเลโอที่สามในศตวรรษที่ 9 และจักรพรรดิเฟรเดอริกที่สองซึ่งครองราชย์ในศตวรรษที่ 13. แต่ดินแดนในปกครองของจักรพรรดิเหล่านี้แม้จะได้ชื่อว่าจักรวรรดิโรมันศักดิ์สิทธิ์ ก็ยังเล็กกว่าดินแดนของจักรวรรดิโรมันที่อยู่ก่อนในคราวที่เจริญรุ่งเรืองถึงขีดสุดนั้นมากนัก. นั่นจึงเป็นการฟื้นฟูหรือการสืบต่ออำนาจที่มีแต่ครั้งโบราณนี้เสียมากกว่าจะเป็นจักรวรรดิใหม่.
  
  4. จักรวรรดิตะวันออกประสบผลสำเร็จอะไรบ้าง แต่เกิดอะไรขึ้นกับอาณาเขตส่วนใหญ่ซึ่งเป็นของโรมโบราณมาก่อนในแอฟริกาเหนือ, สเปน, และซีเรีย?
  
  ⁴ จักรวรรดิตะวันออกของโรม ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองคอนสแตนติโนเปิล ดำเนินอยู่ในสัมพันธภาพที่ไม่ค่อยสงบสุขกับจักรวรรดิตะวันตก. ในศตวรรษที่หก จักรพรรดิยุสติเนียนที่หนึ่งแห่งจักรวรรดิโรมันตะวันออกสามารถพิชิตส่วนใหญ่ของแอฟริกาเหนือได้อีกครั้งหนึ่ง ทั้งยังเข้าไปแทรกแซงในสเปนและอิตาลีอีกด้วย. ในศตวรรษที่เจ็ด จักรพรรดิยุสติเนียนที่สองได้ตีเอาอาณาเขตของจักรวรรดิแถบมาซิโดเนียที่ชนเผ่าสลาฟพิชิตไปคืนมา. อย่างไรก็ตาม เมื่อมาถึงศตวรรษที่แปด อาณาเขตส่วนใหญ่ซึ่งเคยเป็นของโรมโบราณมาก่อนในแอฟริกาเหนือ, สเปน, และซีเรียนั้นตกอยู่ภายใต้จักรวรรดิใหม่แห่งอิสลาม และจึงพ้นจากการควบคุมของทั้งคอนสแตนติโนเปิลและโรม.
  
  5. แม้ว่ากรุงโรมแตกในปีสากลศักราช 410 เป็นไปอย่างไรที่กินเวลาหลายศตวรรษกว่าร่องรอยทั้งหมดของจักรวรรดิโรมันทางด้านการเมืองจะหายไปจากฉากเหตุการณ์ของโลก?
  
  ⁵ กรุงคอนสแตนติโนเปิลเองยืนยงอยู่ค่อนข้างนานกว่า. เมืองนี้รอดผ่านการโจมตีที่มีบ่อย ๆ จากพวกเปอร์เซีย, อาหรับ, บัลแกเรีย, และรัสเซียจนกระทั่งในปี 1203 เมืองนี้ก็แตกในที่สุด มิใช่แก่พวกมุสลิมแต่แก่พวกนักรบครูเสดจากทางตะวันตก. แต่มาในปี 1453 เมืองนี้ตกอยู่ใต้อำนาจของสุลต่านเมฮ์เมดที่สองแห่งชาวตุรกีมุสลิม และในไม่ช้าก็กลายเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิออตโตมันหรือตุรกี. ดังนั้น แม้ว่ากรุงโรมแตกในปีสากลศักราช 410 แต่ก็กินเวลาอีกหลายศตวรรษกว่าร่องรอยทั้งหมดของจักรวรรดิโรมันทางการเมืองจะหายไปจากฉากเหตุการณ์ของโลก. และถึงกระนั้น อิทธิพลของโรมยังคงสังเกตได้ในศาสนจักรที่ใช้ตำแหน่งสันตะปาปาของโรมและคริสตจักรอีสต์เทอร์นออร์โทด็อกซ์เป็นหลัก.
  
  6. เกิดมีจักรวรรดิใหม่ ๆ อะไรบ้าง และจักรวรรดิใดประสบความสำเร็จมากที่สุด?
  
  ⁶ อย่างไรก็ดี ในศตวรรษที่ 15 บางประเทศได้สร้างจักรวรรดิใหม่ ๆ ขึ้น. ในขณะที่อำนาจของจักรวรรดิใหม่ ๆ บางจักรวรรดิถูกตั้งขึ้นในดินแดนที่เคยเป็นอาณานิคมของโรม จักรวรรดิเหล่านั้นก็หาได้เป็นเพียงการต่อเนื่องจากจักรวรรดิโรมันไม่. ประเทศโปรตุเกส, สเปน, ฝรั่งเศส, และฮอลแลนด์ต่างกลายเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรที่แผ่ไปกว้างไกล. แต่ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคือบริเตน ซึ่งมีอำนาจเหนือจักรวรรดิมหึมาซึ่ง ‘ดวงอาทิตย์ไม่เคยตก.’ จักรวรรดินี้แผ่ขยายไปในสมัยต่าง ๆ กันเหนือส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาเหนือ, ทวีปแอฟริกา, ประเทศอินเดีย, และเอเชียอาคเนย์ รวมทั้งอาณาเขตกว้างใหญ่ของมหาสมุทรแปซิฟิกใต้.
  
  7. เกิดมีมหาอำนาจคู่ขึ้นมาอย่างไร และโยฮันบอกว่า “หัว” หรือมหาอำนาจโลกที่เจ็ดจะอยู่ต่อไปนานเพียงใด?
  
  ⁷ มาถึงศตวรรษที่ 19 อาณานิคมบางแห่งในอเมริกาเหนือแยกตัวออกจากบริเตนเพื่อตั้งตัวเป็นสหรัฐอเมริกาที่เป็นเอกราช. ในทางการเมือง ความขัดแย้งบางอย่างระหว่างชาติใหม่และมาตุภูมิเดิมยังคงมีอยู่. กระนั้น สงครามโลกครั้งที่หนึ่งบังคับให้ทั้งสองประเทศตระหนักถึงผลประโยชน์ร่วม และเชื่อมความสัมพันธ์พิเศษระหว่างกัน. ดังนั้น จึงเกิดเป็นมหาอำนาจคู่อย่างหนึ่งของโลกขึ้น ประกอบด้วยสหรัฐอเมริกา ซึ่งบัดนี้เป็นชาติที่มั่งคั่งที่สุดของโลก และบริเตนใหญ่ซึ่งเป็นศูนย์กลางแห่งจักรวรรดิที่ใหญ่ที่สุดของโลก. ฉะนั้น นี่คือ “หัว” ที่เจ็ดหรือมหาอำนาจโลกที่เจ็ด ซึ่งคงอยู่ไปจนถึงช่วงอวสานและอยู่ในดินแดนที่พยานของพระยะโฮวาสมัยปัจจุบันได้รับการก่อตั้งขึ้นในตอนแรก. เมื่อเปรียบเทียบกับรัชสมัยอันยาวนานของหัวที่หก หัวที่เจ็ดจึงดำรงอยู่ “ชั่วขณะหนึ่ง” เท่านั้นจนกว่าราชอาณาจักรของพระเจ้าทำลายชาติทั้งปวงให้ย่อยยับ.
  
  เหตุใดจึงเรียกว่ากษัตริย์องค์ที่แปด?
  
  8, 9. ทูตสวรรค์เรียกสัตว์ร้ายสีแดงเข้มโดยนัยว่าอะไร และมันมาจากหัวเจ็ดหัวในแง่ใด?
  
  ⁸ ทูตสวรรค์องค์นั้นอธิบายแก่โยฮันต่อไปว่า “สัตว์ร้ายซึ่งเคยเป็นอยู่เมื่อก่อนและไม่ได้เป็นอยู่ตอนนี้นั่นแหละเป็นกษัตริย์องค์ที่แปด แต่มันก็มาจากกษัตริย์เจ็ดองค์นั้น และมันจะถูกทำลาย.” (วิวรณ์ 17:11, ล.ม.) สัตว์ร้ายสีแดงเข้มโดยนัยนั้น “มาจาก” หัวเจ็ดหัว หมายความว่า มันเกิดจากหรือเป็นมาจากหัวเหล่านั้นของ “สัตว์ร้าย” ตัวแรกเดิมที่ “ขึ้นมาจากทะเล” ซึ่งสัตว์ร้ายสีแดงเข้มเป็นภาพแสดงถึง. โดยวิธีใด? ในปี 1919 อำนาจแองโกล-อเมริกันเป็นหัวที่ขึ้นมามีอำนาจ. หัวทั้งหกที่มีอยู่ก่อนได้ล่มจมไป และตำแหน่งของอำนาจโลกที่เด่นได้ผ่านมายังหัวคู่นี้และเวลานี้รวมศูนย์อยู่ที่นี่. หัวที่เจ็ด ในฐานะตัวแทนปัจจุบันของลำดับมหาอำนาจโลก เป็นกำลังผลักดันในการก่อตั้งสันนิบาตชาติ และยังคงเป็นผู้ส่งเสริมและผู้สนับสนุนทางการเงินอันสำคัญของสหประชาชาติ. ฉะนั้น โดยนัยแล้ว สัตว์ร้ายสีแดงเข้มหรือกษัตริย์องค์ที่แปด “มาจาก” หัวทั้งเจ็ดซึ่งมีอยู่แต่ก่อน. เมื่อมองในแง่นี้ ถ้อยแถลงที่ว่า สัตว์ร้ายนี้เป็นมาจากหัวทั้งเจ็ดจึงสอดคล้องเป็นอย่างดีกับการเปิดเผยก่อนหน้านี้ที่ว่าสัตว์ร้ายที่มีสองเขาเหมือนลูกแกะนั้น (คือมหาอำนาจโลกแองโกล-อเมริกัน หัวที่เจ็ดของสัตว์ร้ายตัวแรกเดิมนั้น) ได้กระตุ้นให้มีการทำรูปของสัตว์ร้ายและให้ชีวิตแก่มัน.—วิวรณ์ 13:1, 11, 14, 15.
  
  ⁹ นอกจากนี้ สมาชิกดั้งเดิมของสันนิบาตชาตินับรวมรัฐบาลต่าง ๆ ที่ปกครองอยู่ในที่ตั้งของหัวก่อน ๆ บางหัว คือ กรีซ, อิหร่าน (เปอร์เซีย), และอิตาลี (โรม) พร้อมกับบริเตนใหญ่ด้วย. ในที่สุด รัฐบาลต่าง ๆ ที่ปกครองดินแดนซึ่งเคยควบคุมโดยมหาอำนาจโลกทั้งหกที่มีอยู่ก่อนนั้นกลายมาเป็นสมาชิกผู้สนับสนุนรูปของสัตว์ร้าย. ในแง่นี้ด้วยเช่นกันที่อาจกล่าวได้ว่าสัตว์ร้ายสีแดงเข้มตัวนี้เป็นมาจากมหาอำนาจทั้งเจ็ดของโลก.
  
  10. (ก) กล่าวได้อย่างไรว่า ตัวสัตว์ร้ายสีแดงเข้มเองก็ “เป็นกษัตริย์องค์ที่แปด” ด้วย? (ข) ผู้นำของอดีตสหภาพโซเวียตคนหนึ่งแสดงการสนับสนุนสหประชาชาติอย่างไร?
  
  ¹⁰ โปรดสังเกตว่า สัตว์ร้ายสีแดงเข้มเอง “เป็นกษัตริย์องค์ที่แปด” ด้วย. ด้วยเหตุนี้ สหประชาชาติในทุกวันนี้จึงถูกกำหนดให้ดูประหนึ่งรัฐบาลโลก. บางครั้ง สหประชาชาติถึงกับปฏิบัติเยี่ยงรัฐบาลหนึ่ง โดยส่งกองทัพเข้าไปในสนามรบเพื่อจัดการแก้ไขข้อพิพาทระหว่างประเทศ เช่น ในเกาหลี, คาบสมุทรไซนาย, บางประเทศในแอฟริกา และเลบานอน. แต่มันเป็นเพียงรูปจำลอง ของกษัตริย์. เช่นเดียวกับรูปจำลองทางศาสนา มันไม่มีอิทธิพลหรืออำนาจที่แท้จริงนอกเหนือจากที่มันได้รับจากคนเหล่านั้นซึ่งทำให้มันดำรงอยู่และนมัสการมัน. บางครั้ง สัตว์ร้ายโดยนัยนี้ก็ดูอ่อนแอ แต่มันไม่เคยประสบกับการถูกทอดทิ้งอย่างไม่ไยดีจากสมาชิกที่เอนเอียงไปทางเผด็จการซึ่งได้ส่งสันนิบาตชาติให้กลิ้งลงไปในขุมลึก. (วิวรณ์ 17:8) แม้ว่าจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างโดยสิ้นเชิงในด้านอื่น ๆ ผู้นำคนสำคัญคนหนึ่งของอดีตสหภาพโซเวียตในปี 1987 ได้ร่วมกับสันตะปาปาแห่งโรมในการพูดสนับสนุนสหประชาชาติ. เขาถึงกับเรียกร้องให้มี “ระบบครอบคลุมความปลอดภัยระหว่างประเทศ” โดยยึดสหประชาชาติเป็นหลัก. ดังที่โยฮันจะทราบในไม่ช้า เวลาจะมาเมื่อสหประชาชาติจะดำเนินการด้วยอำนาจมากมาย. แล้วเมื่อถึงคราวของมัน มันก็ “จะถูกทำลาย.”
  
  กษัตริย์สิบองค์เป็นอยู่ชั่วโมงหนึ่ง
  
  11. ทูตสวรรค์ของพระยะโฮวาบอกอะไรเกี่ยวกับเขาสิบเขาที่อยู่บนสัตว์ร้ายสีแดงเข้มโดยนัย?
  
  ¹¹ ในพระธรรมวิวรณ์บทก่อน ทูตสวรรค์องค์ที่หกและเจ็ดได้เทขันแห่งพระพิโรธของพระเจ้า. ดังนั้น เราจึงได้รับการแจ้งว่ากษัตริย์ทั้งหลายของแผ่นดินโลกกำลังถูกรวบรวมไปยังสงครามของพระเจ้า ณ อาร์มาเก็ดดอน และว่า “พระเจ้าไม่ทรงลืมบาบิโลนใหญ่.” (วิวรณ์ 16:1, 14, 19, ล.ม.) ตอนนี้ เราจะทราบโดยละเอียดยิ่งขึ้นว่าจะมีการลงโทษตามคำพิพากษาของพระเจ้าต่อกษัตริย์เหล่านั้นอย่างไร. จงฟังทูตสวรรค์ของพระยะโฮวาอีกครั้งหนึ่งในขณะที่ท่านพูดกับโยฮัน. “เขาสิบเขาที่ท่านเห็นนั้นหมายถึงกษัตริย์สิบองค์ซึ่งยังไม่ได้รับอาณาจักร แต่พวกเขาจะได้รับอำนาจเป็นกษัตริย์ร่วมกับสัตว์ร้ายนั้นหนึ่งชั่วโมง. กษัตริย์เหล่านี้คิดอย่างเดียวกัน พวกเขาจึงมอบกำลังและอำนาจของตนแก่สัตว์ร้ายนั้น. กษัตริย์เหล่านี้จะสู้รบกับพระเมษโปดก แต่พระเมษโปดกจะทรงชนะพวกเขาเพราะพระองค์เป็นเจ้านายแห่งเจ้านายทั้งหลายและเป็นกษัตริย์แห่งกษัตริย์ทั้งหลาย. คนเหล่านั้นที่ถูกเรียกและเลือกไว้และซื่อสัตย์ซึ่งอยู่กับพระองค์ก็จะชนะเช่นกัน.”—วิวรณ์ 17:12-14, ล.ม.
  
  12. (ก) เขาสิบเขาเป็นภาพแสดงถึงอะไร? (ข) เป็นอย่างไรที่ว่าเขาสิบเขาโดยนัย “ยังไม่ได้รับอาณาจักร”? (ค) เขาสิบเขาโดยนัยมี “อาณาจักร” ในเวลานี้อย่างไร และนานแค่ไหน?
  
  ¹² เขาสิบเขานั้นเป็นภาพแสดงถึงอำนาจทางการเมืองทั้งหมดซึ่งในปัจจุบันนี้มีอำนาจในฉากเหตุการณ์ของโลก และซึ่งสนับสนุนรูปของสัตว์ร้าย. ไม่กี่ประเทศซึ่งมีอยู่ในเวลานี้เป็นที่รู้จักในสมัยของโยฮัน. และประเทศซึ่งมีในสมัยนั้น เช่น อียิปต์และเปอร์เซีย (อิหร่าน) ในปัจจุบันก็มีระบบทางการเมืองที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง. ดังนั้น ในศตวรรษแรก ‘เขาสิบเขายังไม่ได้รับอาณาจักร.’ แต่เดี๋ยวนี้ในวันขององค์พระผู้เป็นเจ้า ประเทศเหล่านั้นมี “อาณาจักร” หรืออำนาจทางการเมือง. ด้วยการล่มสลายของจักรวรรดิอาณานิคมที่ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย โดยเฉพาะตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง มีชาติใหม่ ๆ เกิดขึ้นหลายชาติ. ชาติเหล่านี้พร้อมด้วยประเทศซึ่งมีอำนาจมานานกว่าจะต้องปกครองร่วมกับสัตว์ร้ายชั่วเวลาสั้น ๆ คือเพียง “หนึ่งชั่วโมง” ก่อนที่พระยะโฮวาทรงนำอวสานมาสู่อำนาจทางการเมืองทั้งสิ้นของโลกนี้ ณ อาร์มาเก็ดดอน.
  
  13. เขาสิบเขา “คิดอย่างเดียวกัน” ในแง่ใด และสิ่งนี้ทำให้แน่นอนว่าจะมีเจตคติเช่นไรต่อพระเมษโปดก?
  
  ¹³ ทุกวันนี้ ลัทธิชาตินิยมเป็นกำลังที่เข้มแข็งอย่างหนึ่งที่ปลุกเร้าสิบเขานี้. พวกเขา “คิดอย่างเดียวกัน” คือต้องการรักษาอำนาจอธิปไตยของชาติไว้แทนที่จะยอมรับราชอาณาจักรของพระเจ้า. นี่คือจุดประสงค์ของพวกเขาในการสนับสนุนสันนิบาตชาติและองค์การสหประชาชาติเป็นอันดับแรก เพื่อพิทักษ์สันติภาพของโลกและด้วยวิธีนี้จึงปกป้องตนเองให้คงอยู่. เจตคติเช่นนั้นทำให้เป็นที่แน่นอนว่าเขาทั้งสิบจะต่อต้านพระเมษโปดกผู้เป็น “เจ้านายแห่งเจ้านายทั้งหลายและเป็นกษัตริย์แห่งกษัตริย์ทั้งหลาย” เพราะพระยะโฮวาทรงประสงค์จะให้ราชอาณาจักรของพระองค์ภายใต้พระเยซูคริสต์เข้าแทนที่อาณาจักรเหล่านี้ทั้งสิ้นในไม่ช้า.—ดานิเอล 7:13, 14; มัดธาย 24:30; 25:31-33, 46.
  
  14. เป็นไปได้อย่างไรที่เหล่าผู้ปกครองของโลกจะต่อสู้กับพระเมษโปดก และผลจะเป็นเช่นไร?
  
  ¹⁴ แน่นอน ไม่มีสิ่งใดที่เหล่าผู้ปกครองโลกนี้จะทำได้เพื่อต่อต้านพระเยซูเอง. พระองค์สถิตในสวรรค์ ไกลเกินกว่าที่พวกเขาจะไปถึง. แต่พี่น้องของพระเยซู คือชนที่เหลือแห่งพงศ์พันธุ์ของหญิงนั้น ยังคงอยู่บนแผ่นดินโลกและดูเหมือนถูกโจมตีได้ง่าย. (วิวรณ์ 12:17) เขาหลายเขาได้สำแดงความเป็นปรปักษ์ต่อพี่น้องของพระเยซูแล้วอย่างรุนแรง และโดยวิธีนี้ เขาเหล่านั้นได้ต่อสู้กับพระเมษโปดก. (มัดธาย 25:40, 45) แต่ในไม่ช้า เวลาจะมาถึงเมื่อราชอาณาจักรของพระเจ้าจะ “ทำลายอาณาจักรอื่น ๆ ลงให้ย่อยยับ.” (ดานิเอล 2:44) ในตอนนั้น กษัตริย์ต่าง ๆ แห่งแผ่นดินโลกจะต่อสู้กับพระเมษโปดกจนถึงที่สุด ดังที่เราจะได้เห็นในไม่ช้านี้. (วิวรณ์ 19:11-21) แต่ในที่นี้ เราได้เรียนรู้มากพอจะตระหนักว่านานาชาติจะไม่ประสบผลสำเร็จ. แม้ว่านานาชาติและสหประชาชาติ สัตว์ร้ายสีแดงเข้มนั้น “คิดอย่างเดียวกัน” แต่พวกเขาก็ไม่สามารถพิชิต ‘เจ้านายแห่งเจ้านายทั้งหลายและกษัตริย์แห่งกษัตริย์ทั้งหลาย’ องค์ยิ่งใหญ่ ทั้งไม่สามารถพิชิต “คนเหล่านั้นที่ถูกเรียกและเลือกไว้และซื่อสัตย์ซึ่งอยู่กับพระองค์” ซึ่งรวมทั้งสาวกผู้ถูกเจิมของพระองค์ซึ่งยังอยู่บนแผ่นดินโลกด้วย. คนเหล่านี้เช่นกันจะมีชัยด้วยการรักษาความซื่อสัตย์มั่นคงซึ่งเป็นการตอบข้อกล่าวหาอันชั่วร้ายของซาตาน.—โรม 8:37-39; วิวรณ์ 12:10, 11.
  
  การล้างผลาญหญิงแพศยา
  
  15. ทูตสวรรค์พูดอะไรเกี่ยวกับหญิงแพศยารวมทั้งเจตคติและการกระทำที่เขาสิบเขาและสัตว์ร้ายมีต่อนาง?
  
  ¹⁵ ประชาชนของพระเจ้าไม่ใช่เพียงพวกเดียวที่ตกเป็นเป้าแห่งความเป็นปฏิปักษ์ของเขาสิบเขา. ตอนนี้ ทูตสวรรค์ดึงความสนใจของโยฮันกลับไปที่หญิงแพศยาดังนี้ “แล้วทูตสวรรค์องค์นั้นพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘น้ำทั้งหลายที่ท่านเห็นหญิงแพศยานั่งอยู่นั้นหมายถึงชนชาติ ฝูงชน ประเทศ และภาษาต่าง ๆ. เขาสิบเขากับสัตว์ร้ายที่ท่านเห็นนั้นจะพากันเกลียดชังหญิงแพศยานั้นและล้างผลาญนางและทำให้นางเปลือยกายแล้วจะกินเนื้อนางและเอาไฟเผานางจนสิ้นซาก.’”—วิวรณ์ 17:15, 16, ล.ม.
  
  16. เหตุใดบาบิโลนใหญ่จะไม่สามารถหมายพึ่งน้ำทั้งหลายของตนเพื่อได้การสนับสนุนปกป้องเมื่อรัฐบาลทางการเมืองหันมาโจมตีเมืองนี้?
  
  ¹⁶ เช่นเดียวกับบาบิโลนโบราณที่หมายพึ่งแนวป้องกันทางน้ำ บาบิโลนใหญ่ในปัจจุบันก็หมายพึ่งสมาชิกจำนวนมหาศาลของตนจาก “ชนชาติ ฝูงชน ประเทศ และภาษาต่าง ๆ.” ทูตสวรรค์ดึงความสนใจของเราไปยังสิ่งเหล่านี้อย่างเหมาะสมก่อนจะบอกถึงเหตุการณ์ที่น่าตกตะลึง นั่นคือรัฐบาลต่าง ๆ ทางการเมืองของแผ่นดินโลกนี้จะหันไปโจมตีบาบิโลนใหญ่อย่างรุนแรง. แล้ว “ชนชาติ ฝูงชน ประเทศ และภาษาต่าง ๆ” ทั้งปวงเหล่านั้นจะทำอย่างไร? ประชาชนของพระเจ้ากำลังเตือนบาบิโลนใหญ่อยู่แล้วว่า น้ำของแม่น้ำยูเฟรทิสจะแห้งไป. (วิวรณ์ 16:12) น้ำเหล่านั้นจะแห้งเหือดไปในที่สุด. น้ำเหล่านั้นจะไม่อาจให้การสนับสนุนใด ๆ ที่ได้ผลแก่หญิงแพศยาที่น่าขยะแขยงผู้นี้ได้ในยามที่นางต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด.—ยะซายา 44:27; ยิระมะยา 50:38; 51:36, 37.
  
  17. (ก) เพราะเหตุใดความมั่งคั่งของบาบิโลนใหญ่จะไม่ช่วยชีวิตนาง? (ข) จุดจบของบาบิโลนใหญ่จะไร้เกียรติอย่างไร? (ค) นอกจากเขาสิบเขาหรือชาติทั้งหลายแต่ละชาติแล้ว มีอะไรอีกที่เข้าร่วมในการกระทำอันรุนแรงต่อบาบิโลนใหญ่?
  
  ¹⁷ แน่นอน ความมั่งคั่งมหาศาลทางวัตถุของบาบิโลนใหญ่จะไม่ช่วยชีวิตนาง. ซ้ำยังอาจเร่งความพินาศของนางให้เร็วขึ้น เพราะนิมิตนั้นแสดงว่าเมื่อสัตว์ร้ายและเขาสิบเขาระบายความโกรธที่นาง พวกมันจะกระชากเสื้อคลุมยาวที่งามสง่าและเครื่องประดับที่มีค่าทั้งหมดของนางออก. พวกมันจะปล้นความมั่งคั่งของนาง. พวกมัน “ทำให้นางเปลือยกาย” คือเปิดโปงลักษณะที่แท้จริงของนางอย่างน่าอับอาย. ช่างเป็นการล้างผลาญอะไรเช่นนี้! จุดจบของนางก็ไร้เกียรติเช่นกัน. พวกมันทำลายนาง “กินเนื้อนาง” จนเหลือแต่โครงกระดูกไร้ชีวิต. ในที่สุด พวกมัน “เอาไฟเผานางจนสิ้นซาก.” นางถูกเผาราวกับเป็นพาหะโรคระบาด โดยไม่มีแม้แต่งานศพที่มีหน้ามีตา! ไม่ใช่แต่นานาชาติเท่านั้น ดังที่เขาสิบเขาเป็นภาพแสดงถึง ที่ทำลายหญิงแพศยาคนสำคัญ แต่ “สัตว์ร้าย” ซึ่งหมายถึงสหประชาชาติเอง ก็ร่วมกับนานาชาติในการกระทำอันรุนแรงนี้ด้วย. สหประชาชาติจะให้ความเห็นชอบด้วยในการทำลายศาสนาเท็จ. เสียงส่วนใหญ่ของชาติต่าง ๆ กว่า 190 ชาติภายในสหประชาชาติได้แสดงความเป็นศัตรูต่อศาสนาอยู่แล้วโดยเฉพาะต่อคริสต์ศาสนจักร ด้วยรูปแบบการลงคะแนนเสียง.
  
  18. (ก) มีความเป็นไปได้ อะไรซึ่งได้เห็นแล้ว ที่นานาชาติจะหันไปโจมตีศาสนาแบบบาบิโลน? (ข) อะไรจะเป็นเหตุผลพื้นฐานสำหรับการโจมตีหญิงแพศยาคนสำคัญขั้นแตกหัก?
  
  ¹⁸ เหตุใดนานาชาติจะปฏิบัติต่ออดีตชู้รักของตนอย่างร้ายกาจเช่นนั้น? เราได้เห็นมาแล้วในประวัติศาสตร์เมื่อเร็ว ๆ นี้ถึงความเป็นไปได้ สำหรับการหันไปโจมตีศาสนาแบบบาบิโลนเช่นนั้น. การต่อต้านอย่างเป็นทางการของฝ่ายรัฐบาลได้ลดอิทธิพลของศาสนาลงไปมากในดินแดนต่าง ๆ เช่น อดีตสหภาพโซเวียตและประเทศจีน. ในส่วนที่นับถือนิกายโปรเตสแตนต์ของยุโรป ความเฉยเมยและความแคลงใจที่มีอยู่ดาษดื่นทำให้โบสถ์หลายแห่งว่างเปล่า ผลก็คือศาสนาตายแล้วโดยพฤตินัย. จักรวรรดิคาทอลิกอันไพศาลถูกแบ่งแยกโดยการต่อต้านและความไม่ลงรอยกัน ซึ่งพวกผู้นำไม่สามารถทำให้สงบได้. กระนั้น เราไม่ควรมองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่า การโจมตีบาบิโลนใหญ่ขั้นแตกหักนี้มีมาในฐานะที่เป็นการแสดงถึงการพิพากษาที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ของพระเจ้าต่อหญิงแพศยาคนสำคัญ.
  
  ทำตามความคิดของพระเจ้า
  
  19. (ก) จะแสดงให้เห็นได้อย่างไรถึงการลงโทษตามคำพิพากษาของพระยะโฮวาต่อหญิงแพศยาคนสำคัญ โดยอาศัยการพิพากษาที่พระองค์มีต่อเยรูซาเลมที่ออกหากในปี 607 ก่อนสากลศักราช? (ข) สภาพร้างเปล่าไร้ผู้อาศัยของกรุงเยรูซาเลมภายหลังปี 607 ก่อนสากลศักราช เป็นภาพแสดงล่วงหน้าถึงอะไรสำหรับสมัยของเรา?
  
  ¹⁹ พระยะโฮวาทรงลงโทษตามคำพิพากษานี้อย่างไร? สิ่งนี้อาจอธิบายให้เห็นได้จากการปฏิบัติของพระยะโฮวาต่อประชาชนที่ออกหากจากพระองค์ในสมัยโบราณ ซึ่งพระองค์ได้ตรัสเกี่ยวกับพวกเขาว่า “ในพวกผู้พยากรณ์แห่งเยรูซาเลมเราได้เห็นสิ่งเลวร้าย การเล่นชู้และการดำเนินในความเท็จ; และพวกเขาได้เสริมกำลังมือของคนทำชั่วเพื่อเขาจะไม่หันกลับ แต่ละคนจากความชั่วของตน. สำหรับเราเขาทั้งปวงกลายเป็นเหมือนโซโดม และผู้อาศัยในเมืองนั้นก็เหมือนโกโมร์ราห์.” (ยิระมะยา 23:14, ล.ม.) ในปี 607 ก่อนสากลศักราช พระยะโฮวาทรงใช้นะบูคัดเนซัรให้ ‘กระตุกเสื้อผ้าทั้งหลายออก, เครื่องเพชรนิลจินดาก็เอาไปเสีย. และละไว้แต่ตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน’ เมืองซึ่งเป็นชู้ฝ่ายวิญญาณ. (ยะเอศเคล 23:4, 26, 29) กรุงเยรูซาเลมในเวลานั้นเป็นแบบอย่างแสดงถึงคริสต์ศาสนจักรในปัจจุบัน และตามที่โยฮันได้เห็นในนิมิตก่อนหน้านี้ พระยะโฮวาจะทรงดำเนินการลงโทษที่คล้ายคลึงกันแก่คริสต์ศาสนจักรและศาสนาเท็จส่วนที่เหลือ. สภาพที่ร้างเปล่าไร้ผู้อาศัยของกรุงเยรูซาเลมภายหลังปี 607 ก่อนสากลศักราชแสดงให้เห็นว่า คริสต์ศาสนจักรที่ถือเคร่งจะมีสภาพเป็นเช่นไรหลังจากที่ถูกปล้นชิงเอาความมั่งคั่งและถูกเปิดโปงอย่างน่าอับอาย. และบาบิโลนใหญ่ส่วนที่เหลือก็จะมีสภาพไม่ดีไปกว่านี้.
  
  20. (ก) โยฮันแสดงให้เห็นอย่างไรว่า พระยะโฮวาจะทรงใช้ผู้ปกครองที่เป็นมนุษย์ในการลงโทษตามคำพิพากษาอีกครั้งหนึ่ง? (ข) “ความคิด” ของพระเจ้าคืออะไร? (ค) นานาชาติจะทำตาม “ความคิดอย่างเดียวกัน” ของพวกเขาโดยวิธีใด แต่จริง ๆ แล้ว เขาจะทำตามความคิดของผู้ใด?
  
  ²⁰ อีกครั้งหนึ่ง พระยะโฮวาทรงใช้ผู้ปกครองที่เป็นมนุษย์ในการลงโทษตามคำพิพากษา. “เพราะพระเจ้าทรงดลใจพวกเขาให้ทำตามความคิดของพระองค์จนกว่าคำตรัสของพระองค์จะเป็นจริง นั่นคือ ให้พวกเขาทำตามความคิดอย่างเดียวกันของพวกเขาโดยมอบอาณาจักรของตนแก่สัตว์ร้ายนั้น.” (วิวรณ์ 17:17, ล.ม.) “ความคิด” ของพระเจ้าคืออะไร? ก็คือเพื่อจัดเตรียมให้ผู้ลงโทษบาบิโลนใหญ่รวมตัวกันเพื่อทำลายเมืองนี้ให้สิ้นซาก. แน่นอน เจตนาของเหล่าผู้ปกครองในการโจมตีบาบิโลนใหญ่ก็คือเพื่อจะทำตาม “ความคิดอย่างเดียวกัน” ของพวกเขา. พวกเขาจะรู้สึกว่าการจะโจมตีหญิงแพศยาคนสำคัญเป็นไปเพื่อผลประโยชน์ของชาติของตน. พวกเขาอาจมองดูการดำรงอยู่ต่อไปของศาสนาที่จัดตั้งขึ้นภายในเขตแดนของพวกเขานั้นเป็นการคุกคามต่ออำนาจอธิปไตยของเขา. แต่พระยะโฮวาจะทรงควบคุมเรื่องราวต่าง ๆ อย่างแท้จริง พวกเขาจะทำตามความคิดของพระองค์ โดยทำลายศัตรูเก่าแก่ที่เล่นชู้ของพระองค์อย่างฉับพลัน!—เทียบกับยิระมะยา 7:8-11, 34.
  
  21. เนื่องจากสัตว์ร้ายสีแดงเข้มจะถูกใช้ในการทำลายบาบิโลนใหญ่ จึงดูเหมือนว่านานาชาติจะทำอะไรเกี่ยวกับสหประชาชาติ?
  
  ²¹ ใช่แล้ว นานาชาติจะใช้สัตว์ร้ายสีแดงเข้ม คือสหประชาชาติ ในการทำลายบาบิโลนใหญ่. พวกเขาไม่ได้ทำด้วยความคิดริเริ่มของตนเอง เพราะพระยะโฮวาทรงใส่ความคิดนั้นเข้าไว้ในหัวใจของพวกเขา กระทั่งพวกเขา ‘ทำตามความคิดอย่างเดียวกันโดยมอบอาณาจักรของตนแก่สัตว์ร้ายนั้น.’ เมื่อเวลานั้นมาถึง ดูเหมือนนานาชาติจะเห็นถึงความจำเป็นต้องเสริมกำลังสหประชาชาติให้เข้มแข็ง. พวกเขาจะให้เสมือนเขี้ยวเล็บแก่มัน คือให้อำนาจและฤทธิ์ที่พวกเขามีแก่มันเพื่อให้มันสามารถโจมตีศาสนาเท็จและต่อสู้จนสำเร็จ “จนกว่าคำตรัสของพระองค์จะเป็นจริง.” โดยวิธีนั้น หญิงแพศยาโบราณจะมาถึงจุดจบของนางอย่างสิ้นเชิง. และเป็นที่น่ายินดีที่ไม่มีนางอยู่ต่อไป!
  
  22. (ก) วิธีที่ทูตสวรรค์จบถ้อยแถลงของตนในวิวรณ์ 17:18 แสดงถึงอะไร? (ข) พยานพระยะโฮวาตอบรับต่อการไขข้อลึกลับนี้อย่างไร?
  
  ²² ราวกับจะเน้นความแน่นอนของการลงโทษตามคำพิพากษาของพระยะโฮวาต่อจักรวรรดิโลกแห่งศาสนาเท็จ ทูตสวรรค์จบถ้อยแถลงของตนโดยกล่าวว่า “ผู้หญิงที่ท่านเห็นนั้นหมายถึงเมืองใหญ่ซึ่งมีอำนาจปกครองกษัตริย์ทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก.” (วิวรณ์ 17:18, ล.ม.) เช่นเดียวกับบาบิโลนในสมัยของเบละซาซัร บาบิโลนใหญ่ “ถูกชั่งในตราชู, ปรากฏว่าหย่อนอยู่.” (ดานิเอล 5:27) การสำเร็จโทษนางจะมาอย่างฉับพลันและเฉียบขาด. และพยานพระยะโฮวาตอบรับต่อการไขข้อลึกลับของหญิงแพศยาคนสำคัญและของสัตว์ร้ายสีแดงเข้มอย่างไร? พวกเขาแสดงความกระตือรือร้นอันแรงกล้าในการประกาศวันพิพากษาของพระยะโฮวา ขณะที่ตอบผู้แสวงหาความจริงที่จริงใจ “ด้วยความสุภาพอ่อนโยน.” (โกโลซาย 4:5, 6, ล.ม.; วิวรณ์ 17:3, 7) ดังที่บทถัดไปของเราจะแสดงให้เห็น ทุกคนที่ต้องการเอาชีวิตรอดเมื่อหญิงแพศยาคนสำคัญถูกลงโทษจะต้องลงมือทำ และทำโดยเร็ว!
  
  [ภาพหน้า 252]
  
  การสืบต่อกันของเจ็ด มหาอำนาจโลก
  
  อียิปต์
  
  อัสซีเรีย
  
  บาบิโลน
  
  มีเดีย- เปอร์เซีย
  
  กรีซ
  
  โรม
  
  แองโกล-อเมริกัน
  
  [ภาพหน้า 254]
  
  ตัวมันเอง “เป็นกษัตริย์องค์ที่แปด” ด้วย
  
  [ภาพหน้า 255]
  
  โดยหันหลังให้กับพระเมษโปดก ‘พวกเขามอบกำลังและอำนาจของตนแก่สัตว์ร้ายนั้น’
  
  [ภาพหน้า 257]
  
  คริสต์ศาสนจักรซึ่งเป็นส่วนสำคัญของบาบิโลนใหญ่จะคล้ายกับกรุงเยรูซาเลมโบราณในด้านความพินาศย่อยยับ

เมืองใหญ่ถูกล้างผลาญ

พระธรรมวิวรณ์—ใกล้จะถึงจุดสุดยอด!
- บท 36
  
  เมืองใหญ่ถูกล้างผลาญ
  
  นิมิต 12—วิวรณ์ 18:1–19:10
  
  เรื่อง: ความล่มจมและความพินาศของบาบิโลนใหญ่; การประกาศเรื่องการสมรสของพระเมษโปดก
  
  เวลาที่สำเร็จเป็นจริง: ตั้งแต่ปี 1919 จนกระทั่งหลังความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่
  
  1. เหตุการณ์อะไรจะเป็นการเริ่มต้นความทุกข์ลำบากครั้งใหญ่?
  
  โดยกะทันหัน, น่าตกตะลึง, ร้างเปล่า—เหล่านี้จะเป็นการสิ้นสุดของบาบิโลนใหญ่! นั่นจะเป็นเหตุการณ์แห่งภัยพิบัติร้ายแรงที่สุดอย่างหนึ่งในประวัติศาสตร์ ซึ่งแสดงการเริ่มต้น “ความทุกข์ลำบากใหญ่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มมีโลกจนกระทั่งบัดนี้ ใช่ และจะไม่เกิดขึ้นอีก.”—มัดธาย 24:21, ล.ม.
  
  2. แม้ว่าจักรวรรดิต่าง ๆ ทางการเมืองได้เจริญรุ่งเรืองแล้วก็ล่มจม จักรวรรดิชนิดใดที่ยังคงอยู่?
  
  ² ศาสนาเท็จมีมานานเต็มที. มีอยู่เรื่อยมาไม่ขาดตั้งแต่สมัยนิมโรดผู้กระหายเลือด ซึ่งต่อต้านพระยะโฮวาและได้จัดคนเพื่อสร้างหอบาเบล. เมื่อพระยะโฮวาทรงทำให้ภาษาของคนกบฏเหล่านั้นสับสนและให้พวกเขากระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดินโลก ศาสนาเท็จของบาบิโลนก็ไปกับพวกเขาด้วย. (เยเนซิศ 10:8-10; 11:4-9) นับแต่นั้น จักรวรรดิต่าง ๆ ทางการเมืองได้รุ่งเรืองแล้วก็ล่มจม แต่ศาสนาแบบบาบิโลนยังยืนยงเรื่อยมา. ศาสนานั้นค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงจนมีรูปแบบต่าง ๆ มากมาย กลายเป็นจักรวรรดิโลกแห่งศาสนาเท็จ คือบาบิโลนใหญ่ตามที่ได้พยากรณ์ไว้. ส่วนเด่นที่สุดได้แก่คริสต์ศาสนจักร ซึ่งเกิดจากการผสมผเสคำสอนแบบบาบิโลนสมัยแรกกับหลักคำสอน “คริสเตียน” ที่ออกหาก. เนื่องจากประวัติศาสตร์อันยาวนานของ