6 At dumaan si Jehova sa harap ng kaniyang mukha at ipinahayag: “Si Jehova, si Jehova, isang Diyos na maawain+ at magandang-loob,+ mabagal sa pagkagalit+ at sagana sa maibiging-kabaitan+ at katotohanan,+

18 ‘Si Jehova, mabagal sa pagkagalit+ at sagana sa maibiging-kabaitan,+ nagpapaumanhin sa kamalian at pagsalansang,+ ngunit sa anumang paraan ay wala siyang pinaliligtas sa kaparusahan,+ naglalapat ng kaparusahan sa mga anak dahil sa kamalian ng mga ama, sa ikatlong salinlahi at sa ikaapat na salinlahi.’+

18 At nang magbangon si Jehova ng mga hukom+ para sa kanila, si Jehova ay sumahukom, at iniligtas niya sila mula sa kamay ng kanilang mga kaaway sa lahat ng mga araw ng hukom; sapagkat ikinalulungkot+ ni Jehova ang kanilang pagdaing dahil sa mga naniniil+ sa kanila at doon sa mga umaapi sa kanila.

16 At patuloy na iniunat ng anghel+ ang kaniyang kamay patungong Jerusalem upang salantain ito; at ikinalungkot+ ni Jehova ang kapahamakan, kung kaya sinabi niya sa anghel na nananalanta sa gitna ng bayan: “Sapat na! Ngayon ay ibaba mo na ang iyong kamay.” At ang anghel ni Jehova ay nagkataong malapit sa giikan ni Arauna+ na Jebusita.+

7 Ang mga maibiging-kabaitan ni Jehova ay babanggitin ko,+ ang mga kapurihan ni Jehova, ayon sa lahat ng ginawa sa atin ni Jehova,+ ang sagana ngang kabutihan sa sambahayan ng Israel+ na ginawa niya sa kanila ayon sa kaniyang kaawaan+ at ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga maibiging-kabaitan.

32 Sapagkat bagaman siya ay pumipighati,+ tiyak na magpapakita rin siya ng awa ayon sa kasaganaan ng kaniyang maibiging-kabaitan.+

13 At hapakin ninyo ang inyong mga puso,+ at hindi ang inyong mga kasuutan;+ at manumbalik kayo kay Jehova na inyong Diyos, sapagkat siya ay magandang-loob at maawain,+ mabagal sa pagkagalit+ at sagana sa maibiging-kabaitan,+ at tiyak na ikalulungkot niya ang kapahamakan.+