Yeryüzünü Kurtarmak İçin Ne Yapılabilir?
TEHLİKENİN büyüklüğü, insanları nükleer silahları ortadan kaldırmaya sevk etmeliydi. Peki o zaman, onların aksi yönde davranmalarının nedeni nedir? Dünya liderlerinin, konferans masasında, nükleer silahları yasaklayacaklarını hâlâ ümit ediyor ve bu konuda onlara güveniyor musunuz?
Böyle davranmalarına ihtimal var mı? Tarihte insanlar, korku saçan silahları ne zaman yasaklamışlardır? Hem de bunu devamlı olarak yaptılar mı? Bu nesil atomu parçalamayı ve birleştirmeyi öğrendi. İnsan için bu bilgiyi yasaklamak silahsızlanmaktan daha kolay mı olacak? Bu bilgiyi sonraki nesillerden saklayabilir mi?
Âdem’in oğulları ataları gibi, neyin iyi, neyin kötü olmasını gerektiğinin kararını bizzat vermeyi seçtiler. Atomun parçalanmasıyla ilgili bilgi yayılıyor. Sınırları aşıp, toplumları düşman gruplarına ayırıyor; sınırlarda egemenlik sorunları yaratıyor. Bunun sonu ne olacak?
Tam kapsamlı nükleer bir savaşta, saklanacak hiçbir yer yoktur. Sığınaklar yararsızdır. Bir tehlikeden uzaklaşmak, başka bir atom mantarı bulutunun içine girmek demektir. İki nükleer süper güç, denizaltılardan ateşlenen nükleer füzelerin, düşmanın sahillerindeki hedeflere on dakika içinde varabileceklerini düşünüyor. Ülkelerden ateşlenecek kıtalararası füzeler ise, onbeş yirmi dakika sonra hedeflerine ulaşabiliyor. Uzun menzilli bomba uçakları da bir kaç saat içinde onlara katılabilir. Ancak her iki ülkedeki halka verilebilecek olan en erken uyarı, füzelerin ateşlenmesinden on beş dakika sonra olabilecektir. Bu, bombalar düşmeğe başladıktan beş dakika sonra demektir.
İnsanlar, neden şiddete başvurmanın kendileri için tabii olduğunu kabul ederler? Biz bu şekilde yaratılmadık. “Allah insanı doğru yarattı; fakat onlar çok düzenler aradılar.”—Vaiz 7:29.
Sizce, insanlığı felâkete sürükleyen şeyin insanüstü bir güç olduğu fark edilmiyor mu? Mukaddes Kitap, böyle bir etkenin varlığını teşhis ediyor.
Bu güç, görünmeyen bir ruhtan çıkıyor. Bu görünmeyen varlık, Aden bahçesindeki isyanı planlayıp yöneten varlığın bizzat kendisidir. O, Mukaddes Kitapta “büyük ejder” veya yutucu; “eski yılan” veya yanıltıcı; “İblis ve Şeytan” diye adlandırılan iftiracıdır ve Tanrı’nın düşmanıdır. Ve Mukaddes Kitap, onun “bütün dünyayı saptır”dığını söylüyor.—Vahiy 12:9.
Şeytan’ın, sadece bir deyim, sırf bir simge olduğuna inanmayın. O bir şahıstır. O yalancıların büyük ustasıdır. O ilk katildir. (Yuhanna 8:44) Şeytan’ın yanında başka isyankâr ruhlar, yani cinler de vardır. Onlar birlikte “karanlığın dünya hükümdarları”nı, “semaviyatta olan kötülüğün ruhi orduları”nı oluştururlar.—Efesoslular 6:12.
Baskıcı politik yönetimlere sahip imparatorlukların, yüzyıllar boyunca neden insanlığa hâkim olduklarını hiç merak ettiniz mi? Onlar, “imansızların fikirlerini kendilerinde körlet”en “bu dünyanın ilâhı” olan Şeytan’ın ürünleridir. (II. Korintoslular 4:4) Bu hükümet sistemleri, Mukaddes Kitapta canavarlarla tasvir ediliyorlar. Mukaddes Kitap, cinlerin, onların kanalıyla “ilham edilmiş ifadeler”de (YD) bulunduklarını söyler.—Vahiy 16:13, 14; Daniel 8:20-22; Vahiy 13 bap.
Şeytan ayrıca, yerin kralları üzerinde egemen olup onlarla fahişelik yapan sahte dini de kurmuştur; o da “Büyük Babil”dir. O, “cinlerin meskeni” olmuştur.—Vahiy 17:5, 18; 18:2.
Dünya üzerindeki bu sonun vaktinde insanlığın başına büyük bir vay gelmiştir, “çünkü İblis vaktini az olduğunu bilerek” gazapla yere indi.—Vahiy 12:12.
Yaşadığınız günler için daha iyi bir açıklamanız var mı? Eğer varsa, insan bu sonu belli olan kıyamet yolundaki yürüyüşü nasıl durdurabilecek? Farz edelim ki, insanlar, bu senaryoyu bir an için bozup “barış ve güvelik”i ilan etmeleri, sakin bir ortam mı, yoksa bir harabiyet mi getirecek?—I. Selanikliler 5:3, YD.
Eğer yer yumuşak huylu kişilere miras olarak kalacaksa, o zaman yeryüzünün harabiyetten kurtarılması için, dışarıdan— insanların ve cinlerin faal oldukları sahanın dışındaki bir yerden—gelecek yardıma ihtiyaç vardır. Hiçbir parlemento, dini konsey, filozof okulu, bilim ve teknoloji, herhangi bir ÜMİT vermiyor. Bu insan güçleri, aynı zamanda yalnış yönlendirilen, ateşleyeni vurmak için geri dönen ve düştükleri yerde kurtuluş ümidini kökünden yok eden, ölüm kusan FÜZElerdir.
O halde yeryüzünü kurtarmak için kime bakabiliriz? Yeri Yaratan’a bakmamız gerekecek.
[Sayfa 8’deki pasaj]
Sizce insanlığı felâkete sürükleyen şeyin insanüstü bir güç olduğu fark edilmiyor mu?