Tanrı’nın Hizmetçileri Kimlerdir?

BİRKAÇ yıl önce bazı dinlerde, din adamları için kullanılan (Türkçe “vaiz” anlamını taşıyan) İngilizce “minister” teriminin tüm vakfolmuş ve vaftiz edilmiş Hıristiyanlara uygulanmasına karşı çeşitli yönlerden itirazlar edildi. Bu itirazlar, diller arası farklılıklara, başka dinsel grupların ve resmi makamların kendilerini “minister” veya “vaiz” diye adlandıranları nasıl telakki edeceklerine ve başka nedenlere dayanmaktaydı. Bununla beraber böyle itirazların, Yehova’nın kavminin son 100 yılın en büyük kısmı boyunca savundukları görüşü geçersiz kılacak kadar kuvvetli olmadıkları görülüyor.

“DİAKONOS” MİNİSTER VEYA HİZMETÇİ

Hıristiyan Yunanca Mukaddes Yazıların İngilizce tercümesinde, “minister” fiili ve “minister” ismi defalarca geçmektedir. Türkçe Kitabı Mukaddeste “hizmet etmek” fiili ve “hizmetçi” ismi kullanılmaktadır. Bu şekilde tercüme edilen Yunanca isim diakonos’tur. Bu isim harfi bakımdan, sanki bir haber getirirken üstü başı tozlanan birinden söz ediliyormuş gibi, ‘toz içinden’ anlamına gelir. Bu ismin, şimdi inceleyeceğimiz üç ayrı anlamda kullanıldığı anlaşılıyor.

İlk olarak diakonos terimi, maddi açıdan veya dünyevi anlamda hizmet eden birine değinerek kullanılıyor ve sadece evde hizmet eden birini kastediyor. Bu nedenle İsa’nın mesellerinden birinde şu sözleri okuyoruz: “Kral hizmetçilerine [diakonoi] dedi: Onun ayaklarını ve ellerini bağlayın.” (Mat. 22:13) Aynı kelime, dünyevi hükümetlere değinen Romalılar 13:4 ayetinde de “hizmetçi” şeklinde kullanılmaktadır.

Yunanca diakonos kelimesi, bazı ayetlerde özel, sınırlı ve resmi bir anlamda kullanılmaktadır. Örneğin, “Filipililer 1:1’de, Hıristiyan cemaati içinde bir mevkie tayin edilen bazı kimselere değinilmektedir, çünkü bu ayette diakonos kelimesi nazır veya “piskopos” mevkiinde bulunanların yanı sıra kullanılıyor. Böylece o ayette şunları okuyoruz: “Mesih İsanın kulları Pavlus ve Timoteos, Filipide olan nazırlar ve şemmaslar [veya “hizmet-yardımcıları”, diakonoi] beraber Mesih İsada bütün mukaddeslere.” Bu terim, resul Pavlus’un böyle şemmasların veya “hizmet-yardımcılarının” yeterliliklerini saydığı I. Timeteos 3:8, 12 ayetlerinde de bu özel anlamda kullanılıyor.

Son olarak, Hıristiyan Yunanca Mukaddes Yazıların ilham altındaki yazarlarının, bu terimi, herhalde sadece sıradan dünyevi görevleri yerine getiren bir hizmetçiye değinmekten çok daha ağırlık taşıyan geniş bir anlamda kullandıkları başka örnekler de vardır. Bu örnekler Tanrı’ya kutsal veya ruhi meselelerde hizmet eden vakfolmuş herhangi bir kimseye değinildiği örneklerdir. Böylece bazı diller, bu kelimeyi gayet yerinde olarak yüce veya Tanrısal bir hizmeti yerine getiren kişi anlamını taşıyan bir terimle tercüme ediyorlar. Buna göre, Türkçe’de Yunanca diakonos kelimesi sadece “hizmetçi” yerine, “Tanrı’nın hizmetçisi” olarak çevrilebilir. Bu nedenle resul Pavlus Koloseliler 1:23’de kendisinin bir “hizmetçi” (diaonos) “minister” (İng.) olduğuna değinmektedir. (Authorized Version; Revised Standard Version; Phillips’in New Testament in Modern Engish; The New English Bible bak.) Pavlus ve Timoteos gibi kişilerden de hizmetçiler veya “minister” diye söz etmektedir.—I. Tim. 4:6.

“DİAKONİA”—“MİNİSTRY” VEYA HİZMET

Yunanca diakonos kelimesiyle yakın ilişkisi olan bir isim, “hizmet” anlamına gelen diakonia’dır. Bu Yunanca kelime, hem dünyevi, hem de dinsel ya da kutsal anlamda kullanılmaktadır. Resullerin İşleri 6:1’de dünyevi anlamda kullanılmaktadır, orada şunları okuyoruz: “Şakirtlerin çoğalmakta olduğu o günlerde, Yunanca konuşan Yahudilerden İbranice konuşan Yahudilere (YD) karşı mırıldanma oldu; çünkü kendi dullarına gündelik yardımda [Yeni Dünya Tercümesinin 1971 baskısının dipnotu (İng.): “ministration”] bakmıyordu.”

Diakonos kelimesi dinsel anlamda kullanıldığı zaman, tercüme edenler bazı dillerde bunun için özel bir kelime kullanırlar. Bu kelime “yardım” ya da “hizmet” değil, örneğin İngilizce’de Tanrısal veya yüce bir hizmet anlamına gelen “ministry”dir. Böylece bu dillerde, resul Pavlus’un Milletlere resullük yaptığına değinen sözleri, “hizmetimi” [İng: “ministry”] izzetlendiririm” şeklinde tercüme edilmektedir. (Rom. 11:13, YD RSV. NE, NIV)a Türkçe’de söz konusu Yunanca kelimenin bu özel anlamı “Tanrısal hizmet” olarak çevrilebilir. Pavlus daha sonra Tanrı’nın kendisini, Tanrısal, yüce bir ‘hizmete’, yani ‘kendi hizmetinde [İng: Ministry] koyarak sadık saydığından’ dolayı şükrettiğini yazmıştı. (I. Tim. 1:12) Böylece Pavlus, Timoteos’a: “Sen her şeyde ayık ol, güçlük çek, incil vaizi işini yap, hizmetini tamamla” demişti. Timoteos ‘iyi haberi’ va’zetmekte sıradan dünyevi bir hizmeti yerine getirmiyordu. Tanrısal, yüce bir hizmet yapıyordu, bu hizmet ise, onu Tanrı’nın bir hizmetçisi durumuna getiriyordu. Bugün de iyi haberi va’zetme hizmetini yapanlar gerçekten Tanrı’nın birer hizmetçisidirler.—II. Tim. 4:5.

Hıristiyan Yunanca Mukaddes Yazıların yazarlarının ilham altında, Yunanca diakonos, diakonia ve benzer kelimeler kullanma tarzları Yehova’nın Şahitleri için birer örnektir. Esasen, Yehova’nın Şahitlerinin teşkilatı, sadece “cemaat” veya “kilise” terimlerinin genellikle benimsendiği anlamda bir dinsel teşkilât değil, aynı zamanda erkeklere, kadınlara ve gençlere, Tanrı’nın krallığının iyi haberinin birer vaizi, yani yüce veya Tanrısal anlamda birer “hizmetçi” olmaları için eğitim ve donatım veren bir teşkilattır. Onların bu amaçla, erkek, kadın ve gençlerin Tanrı’nın hizmetçileri olarak giderek daha etkili duruma gelebilmeleri için, Mukaddes Kitabın hayati bilgisinde eğitilmelerini hedef alan ve ilerler tarzda sunulan inceleme kursları vardır. Haftalık beş ibadet toplantısı halinde sürdürülen bu inceleme kurslarında Mukaddes Kitabın öğretileri ortaya serilmekte, peygamberlikleri açıklanmakta, Hıristiyan davranışları hakkında öğretim ve Mukaddes Kitap hakikatlerini va’zedip öğretmek yönünden eğitim verilmektedir.

TANRI’NIN BİR HİZMETÇİSİ OLARAK GÖREVLENDİRİLMEK

Bütün dinsel teşkilatlar gibi Yehova’nın Şahitleri de, onların öğrettikleri kişilerin Tanrı’nın Sözünün yüce, yani Tanrısal anlamda ‘hizmetçileri’ olmağa ne zaman yeterli duruma geldiklerine dair karar verme imtiyaz ve hakkına sahiptirler. Bu kişiler, uygun bir kişisel eğitim döneminden geçtikten sonra, cemaatlerindeki tanrısal talebe göre tayin edilmiş ihtiyarlar tarafından sınanırlar. Eğer Tanrı’nın Sözünde yeterli bir bilgiye sahip olduklarını, bu mesajı yürekten takdir ettiklerini kanıtlayabilirlerse ve iradesini yerine getirmek ve İsa Mesih’in izinden yürümek üzere kendilerini Yehova’ya kayıtsız şartsız vakfetmiş ve hayatlarını Tanrı’nın talep ve prensiplerine uygun duruma getirmişlerse vaftiz edilir ve dolayısıyla Tanrı’nın birer hizmetçisi olarak görevlendirilirler. Mukaddes Yazılarda bu usulü destekleyen sağlam bir emsal vardır, çünkü İsa, ancak vaftiz edilmek üzere kendini takdim ettikten sonra Tanrı’nın meshedilmiş bir hizmetçisi olarak işine koyulup Tanrı’nın krallığının iyi haberini va’zetmeğe başlamıştı.—Mar. 1:9-15.

Fakat acaba vaftizi, yani suya tamamıyla batırılmayı uygun bir ruhi, yani tanrısal hizmet için görevlendirilme töreni olarak görmek için sağlam bir neden var mıdır? Belki Hıristiyan âleminde hüküm süren âdetler açısından bir neden yoktur ama M. Clintock and Strong’un Cyclopedia of Biblical, Theological and ecclesiastical Literature (1877), Cilt VII, 411 sayfasından da görülebileceği gibi, Mukaddes Yazıların görüş açısından kesinlikle vardır. Bu ansiklopediye göre, tanrısal hizmet için görevlendirilme, “bir kimsenin, tören yapılsın veya yapılmasın, bir tanrısal hizmet mevkiine tayin edilmesi veya geçirilmesidir . . . . Mukaddes Yazılardan bu konuda yapılan bir inceleme sayesinde, açık zihinli herhangi bir kimse ne Rab İsa Mesih’in, ne de şakirtlerinden birinin görevlendirilme konusunda kesin emirler vermemiş veya beyanlarda bulunmamış olmaları önemli gerçeğinden etkilenmeden edemez.” Bugün de Tanrı’nın bir hizmetçisi, resul Pavlus’un gerek görmediği gibi, bir diplomaya veya tanrısal hizmet için görevlendirilme belgesine muhtaç değildir.—II. Kor. 3:1-3.

YEHOVA’NIN ŞAHİTLERİNİN YAPTIĞI TANRISAL HİZMET

Acaba Yehova’nın Şahitleri Tanrısal hizmetlerini nasıl yerine getiriyorlar? Bazıları, tayin edilmiş ihtiyarlar olarak hizmet edip, cemaatlerinde kürsüden ve Şahitlerin evlerinde düzenlenen cemaat Mukaddes Kitap tetkiklerinde va’zediyor ve öğretiyorlar. Aynı zamanda, Şahitlerin Tanrısal hizmetlerinde kullandıkları en yaygın ve ayırt edici yöntem, İsa’nın şu emrine itaat eden resullerinin ve diğer ilk şakirtlerinin uyguladığı yöntemdir: “Herhangi şehir veya köye girerseniz, orada değerli kim olduğunu araştırın . . . . Ve evin içine girerken evi selâmlayın. Ve eğer o ev değerli ise selâmınız onun üzerine gelsin.”—Mat. 10:11-13.

Benzer şekilde, resul Pavlus da, hem cemaat içinde, hem de insanlara evlerinde va’zetmek ve öğretmekle tanınmıştı. Efesos’daki ihtiyarlara demiş olduğu gibi “Siz kendiniz biliyorsunuz, . . . . size faideli olan hiç bir şeyi beyan etmekten çekinmedim, ve Allaha tövbe ve Rabbimiz İsa Mesihe imanı Yahudilere hem de Yunanlılara şehadet ederek açıkça [alenen, YD] ve evden eve size öğrettim.” (Res. İşl. 20:18-21) Bu yöntem, bugün Tanrı’nın hizmetçileri için mükemmel bir emsaldir.

Günümüzde dinsel broşürler kullanarak evden-eve yapılan Tanrısal hizmet konusunda Birleşik Devletlerin Yüksek Mahkemesi Murdock Pennsylvania Eyaletine karşı (1943) davasında şu kararı vermişti: “Dinsel broşürlerin elden dağıtımı, incili va’zetmekte kullanılan misyonerlik şekli olarak matbaanın tarihi kadar eski bir yöntemdir. . . . . Dinsel faaliyetin bu şekli, Anayasaya Birinci İlave altında kiliselerde tapınma ve kürsüden va’zetme kadar itibarlıdır.”

Ayrıca Birleşik Devletlerin Yedinci Bölge Temyiz Mahkemesi Ransom Birleşik Devletlere karşı davasında (1955), bu mahkeme, “görev olarak kapıdan kapıya ve sokak köşelerinde va’zeden Yehova’nın Şahitlerinin din hizmetçileriyle, kürsüden va’zeden, kilise okullarında öğreten veya kiliseleri uğrunda diğer çeşitli dinsel faaliyetleri yerine getiren geleneksel din hizmetçileri arasında . . . . geçerli bir ayrım” yapılmasının mümkün olmadığını belirtmiştir.

Acaba Tanrı’nın bu hizmetçilerinin vakitlerinin tümünü bu hizmete vermemiş olmaları, onların bu hizmete yeterli olmadıkları anlamına gelip, Tanrı’nın birer hizmetçisi olduklarına dair yaptıkları iddiaya ters mi düşer? Asla, zira resul Pavlus bile, kendisini ve yanında olanları geçindirmek üzere dünyevi işlerle meşgul olmuştu. (Res. İşl. 18:4; 20:33, 34) Bu görüş, Birleşik Devletlerin Beşinci Bölge Temyiz Mahkemesi Wiggins Birleşik Amerika’ya karşı davasında (1958) verdiği şu kararla desteklenmiştir: “Yehova’nın şahitlerinin, din hizmetçilerinin yaptıkları hizmeti görevleri haline getirebilmeleri için, para kazanmak üzere dünyevi iş yapmaktan başka seçenekleri yoktur. . . . . Deney taşı, . . . . o kimsenin bir görev olarak, ara sıra değil, muntazaman dininin ilkelerini öğretip öğretmediği ve va’zedip etmediğidir.”

O halde Tanrı’nın hizmetçileri kimlerdir? Tanrı’ya ve komşuya hizmeti, hayatlarının başlıca hedefi haline getiren vakfolmuş ve vaftiz edilmiş Hıristiyanlardır! (Mar. 12:28-31) Bunu takip eden üç makaleyi lütfen okuyun.

[Dipnotlar]

[Sayfa 10’daki resim]

Mukaddes Kitaba göre, bir kimse vaftiz edildiği zaman Tanrı’nın bir hizmetçisi olarak görevlendirilmiş olur.