‘Tanrı’nın Barışı’ Yüreklerinizi Korusun

“RAB (Yehova) sana yüzünü kaldırsın, ve sana selâmet (barış) versin.”—SAYILAR 6:26.

1. Pavlus ölümünden kısa bir süre önce Timoteos’a hangi açıklamayı yaptı?

M.S. 65 yılında resul Pavlus Roma’da tutukluydu. Her ne kadar kısa bir süre sonra Romalı bir cellat tarafından idam edildiyse de, o sırada barış içindeydi. Genç dostu Timoteos’a yazdığı şu sözlerden bunu açıkça anlarız: “İyi cihadı içtihat ettim, devrimi bitirdim, imanı korudum; bundan böyle, salâh tacı benim için hazır duruyor; âdil hâkim olan Rab o günde onu bana . . . . verecektir.”—II. Timoteos 4:7, 8.

2. Pavlus’un olaylarla dolu yaşamı boyunca ölümüne kadar yüreğini koruyan neydi?

² Acaba Pavlus ölümle burun buruna geldiğinde nasıl bu denli sakin kalabilmişti? “Allahın her anlayışın çok üstünde olan selameti (barışı)” yüreğini koruduğundan dolayı. (Filipililer 4:7) Bu barış, İsa’nın bir takipçisi olduğu andan beri geçen hareket dolu yıllar boyunca onu korumuştu. Ayaktakımı saldırıları, tutuklanma, kamçılanma ve taşlanma olayları sırasında ona destek olmuştu. İrtidat ve Yahudileştirme etkilerine karşı mücadele ederken ona kuvvet vermişti. Görünmeyen cin kuvvetleriyle güreşirken ona yardımcı olmuştu. Anlaşıldığı gibi, sona kadar onu güçlendirmişti.—II. Korintoslular 10:4, 5; 11:21-27; Efesoslular 6:11, 12.

3. Tanrı’nın barışı konusunda hangi sorular doğuyor?

³ Pavlus bu barışın ne muazzam bir kuvvet olduğunu fark etmişti! Bugün biz de bunu öğrenebilir miyiz? Acaba içinde bulunduğumuz kritik ve ‘çetin anlarda’ ‘imanın mükemmel mücadelesini yaparken’, bu bizi güçlendirecek ve yüreklerimizi korumamıza yardım edecek mi?—I. Timoteos 6:12; II. Timoteos 3:1.

Tanrı İle Barış—Nasıl Yitirildi?

4. Mukaddes Kitapta geçen “barış” sözcüğünün anlamlarından bazıları nelerdir?

⁴ Mukaddes Kitapta “barış” sözcüğünün birçok anlamı var. The New International Dictionary of New Testament Theology eserinde bunlardan bazıları şöyle sıralanır: “E[ski] A[hit] boyunca [şalom] (barış) sözcüğü, en geniş anlamında refahı içerir (Hâk. 19:20); tanrısızların bile sahip olduğu bolluk (Mez. 73:3); bedensel sağlık (İş. 57:18, [19]; Mez. 38:3); hoşnutluk . . . . (Tek. 15:15 v.b.); uluslar ve insanlar arası iyi ilişkiler ( . . . Hâk. 4:17; I. Tar. 12:17, 18); kurtuluş ( . . . Yer. 29:11; Yer. 14:13).” En önemlisi, Yehova ile barış dolu bir ilişkide olmaktır; bu olmadıkça barış, en iyimser görüşle bile ancak geçici ve sınırlı olacaktır.—II. Korintoslular 13:11.

5. Tanrı’nın yaratıklarının barışı başlangıçta nasıl bozuldu?

⁵ Başlangıçta tüm yaratıklar Yehova ile tam bir barış içindeydiler. Tanrı yaratma işinin tümünün iyi olduğunu açıklamak için sağlam bir nedene sahipti. Gerçekten de, gökteki melekler bunu görünce sevinçle çağrışmışlardı. (Tekvin 1:31; Eyub 38:4-7) Ne yazık ki, bu evrensel barış devam etmedi. Şimdi Şeytan diye tanınan ruh olan bir yaratık Tanrı’nın zekâ sahibi yaratıklarının en sonuncusu olan Havva’yı aldatıp Tanrı’ya itaatten uzaklaştırdığında barış bozuldu. Kocası Âdem de Havva’yı izledi ve böylece evrende uyumsuzluk bu üç asiyle başladı.—Tekvin 3:1-6.

6. Tanrı ile barışın yitirilmesi, insanlık için neyle sonuçlandı?

⁶ Tanrı ile barışı yitirmeleri, Âdem ve Havva’ya felaket getirdi, bedensel olarak yavaş yavaş bozulmaya başladılar ve bunun sonucu öldüler. Âdem, cennette barış içinde yaşayacağı yerde, büyüyen ailesini beslemek üzere Aden’in dışındaki işlenmemiş toprakla mücadele etmek zorunda kaldı. Havva, kâmil bir insan ırkının annesi olacağı yerde, ağrı ve ıstırap içinde nakâmil bir soy meydana getirdi. Tanrı ile barışın yitirilmesi, insanlar arasında kıskançlık ve zorbalığa yol açtı. Kain, kardeşi Habil’i öldürdü ve Tufan’dan önce dünyanın tümü zorbalıkla doldu. (Tekvin 3:7–4:16; 5:5; 6:11, 12) İlk ana-babamız öldüklerinde, şüphesiz mezarlarına yüzlerce yıl sonra İbrahim’in gittiği gibi ‘barış içinde’ gitmediler.—Tekvin 15:15.

7. (a) Tanrı tam bir barışın yeniden kurulacağını gösteren hangi peygamberliği verdi? (b) Tanrı’nın düşmanı Şeytan ne derece etkili oldu?

⁷ Âdem ile Havva’nın barışı yitirmesinden sonra Mukaddes Kitapta ilk kez düşmanlıktan söz edildiğini görürüz. Tanrı, Şeytan ile konuşup ona, “seninle kadın arasına ve senin zürriyetinle onun zürriyeti arasına düşmanlık koyacağım. O senin başını ezecek ve sen onun topuğunu ezeceksin” dedi. (Tekvin 3:15) Zamanla, Şeytan’ın etkisi resul Yuhanna’nın, “bütün dünya kötü olanın [kudretinde] bulunmaktadır” diyebileceği kadar büyüdü. (I. Yuhanna 5:19) Şeytan’ın etkisi altındaki bir dünya kesinlikle Tanrı ile barış içinde olmaz. Bu nedenle şakirt Yakub, İsa’nın takipçilerini yerinde olarak, “bilmiyor musunuz ki dünyaya dostluk Allaha düşmanlıktır?” diyerek uyardı.—Yakub 4:4.

Düşman Bir Dünyada Barışta Olmak

8, 9. Âdem’in günah işlemesinden sonra insanlar nasıl Tanrı ile barışta olabildiler?

⁸ Tanrı geçmişte, Aden’de ilk kez ‘düşmanlıktan’ söz ettiğinde, tam barışın yaratılış üzerinde nasıl yeniden kurulacağını da bildirdi. Tanrı’nın kadınının vaat edilen zürriyeti, başlangıçtaki barışı bozanın başını ezecekti. Aden’den beri bu vaade iman edenler Tanrı ile barış dolu bir ilişkiye sahip oldular. İbrahim’in ilişkisi ise, dostluk derecesine vardı.—II. Tarihler 20:7; Yakub 2:23.

⁹ Musa’nın zamanında Yehova İbrahim’in torunu İsrail’in çocuklarından bir millet meydana getirdi. Bu millete kendi barışını sundu; bunu, başkâhin Harun’un onlara bereketlenmeleri için söylediği şu sözlerden anlarız: “RAB (Yehova) seni mubarek kılsın, ve seni korusun; RAB (Yehova) sana yüzünü parlatsın, ve sana lûtfetsin; RAB (Yehova) sana yüzünü kaldırsın, ve sana selâmet (barış) versin.” (Sayılar 6:24-26) Yehova’nın barışı büyük ödüller getirecekti, fakat bu, şarta bağlı olarak sunuldu.

10, 11. İsraillilerin Tanrı ile barış içinde olmaları neye bağlıydı ve bu neyle sonuçlanacaktı?

¹⁰ Yehova bu millete şunları söyledi: “Eğer kanunlarımda yürürseniz, ve emirlerimi tutarsanız, ve onları yaparsanız; o zaman yağmurlarınızı vakitlerinde göndereceğim, ve yer mahsulünü verecek, ve kırın ağaçları meyvalarını verecekler. Ve memlekete selâmet (barış) vereceğim, ve yatacaksınız, ve sizi korkutan olmıyacak; ve kötü hayvanları memleketten kaldıracağım, ve memleketinizden kılıç geçmiyecektir. Ve aranızda yürüyeceğim, ve sizin Allahınız olacağım, ve siz benim kavmım olacaksınız.” (Levililer 26:3, 4, 6, 12) İsrailliler düşmanlarına karşı güvenlikte, maddi bolluk içinde ve Yehova ile yakın ilişkide bulunmakla bu barışa sahip olabileceklerdi. Fakat her şey onların Yehova’nın Kanununa uymalarına bağlıydı.—Mezmur 119:165.

¹¹ Ulusal tarihleri boyunca Yehova’nın kanunlarını sadakatle tutmaya çalışan İsrailliler Yehova ile barış içinde yaşadılar ve bu durum çoğu kez onlara başka birçok nimetler de getirdi. Kral Süleyman’ın hükümdarlığının ilk yıllarında, Tanrı ile barış onları maddi bolluğa kavuşturdu ve düşmanlarıyla savaşlardan rahata erdirdi. O günleri Mukaddes Kitap şöyle anlatır: “Süleymanın bütün günlerince Dandan Beer-şebaya kadar Yahuda ve İsrail, herkes kendi asması ve incir ağacı altında, selâmetle (güvenlik içinde) oturdular.” (I. Kırallar 4:25) Komşu ülkelerle aralarında düşmanlık olduğu zamanlarda bile, sadık İsrailliler, yine de en önemli barışa, yani Tanrı ile barışa sahiptiler. Bu nedenle, ünlü bir savaşçı olan Kral Davud: “Hem selâmette (barış içinde) yatacağım, hem de uyuyacağım; çünkü ancak sen ya RAB (Yehova), beni emniyette oturtursun” demişti.—Mezmur 4:8.

Barış İçin Daha İyi Bir Temel

12. İsrail sonunda Tanrı ile barışı nasıl yitirdi?

¹² Tam barışı yeniden kuracak olan Zürriyet, en sonunda İsa’nın şahsında geldi ve onun doğumunda melekler, “En yücelerde Allaha izzet, ve yeryüzünde razı olduğu adamlara selâmet (barış)” diye terennüm ettiler. (Luka 2:14) İsa, İsrail’de ortaya çıktı; fakat bu millet Tanrı’nın ahdi altında olmasına rağmen, toplu olarak onu reddetti ve öldürülmesi için Romalılara teslim etti. İsa, öldürülmesinden kısa bir süre önce Yeruşalim için ağlayıp: “Bugün olsun, selâmete (barışa) yarıyan şeyleri keşke sen bilseydin! şimdi ise, senin gözlerine onlar saklıdır” demişti. (Luka 19:42; Yuhanna 1:11) İsrail, İsa’yı reddettiğinden Tanrı ile barışını da tamamen yitirdi.

13. Yehova insanların Kendisiyle barışabilmeleri için hangi yeni yolu sağladı?

¹³ Bununla birlikte, Tanrı’nın amacı engellenemedi. İsa diriltildi ve doğru yürekli insanlar uğruna fidye olarak kâmil hayatının değerini Yehova’ya sundu. (İbraniler 9:11-14) İsa’nın kurbanlığı—hem bedeni İsrailliler, hem de Milletlerden—insanlara Tanrı ile barışabilmelerini sağlayan yeni ve daha iyi bir yol sağladı. Pavlus, İsa’nın Roma’daki takipçilerine yazdığı mektupta, “düşman iken, Oğlunun ölümü vasıtası ile Allah ile barıştık” demişti. (Romalılar 5:10) Birinci yüzyılda açılan bu yol sayesinde barış elde edenler, Tanrı’nın oğulluğuna kabul edilmek ve “Allahın İsraili” denilen yeni bir ruhi milletin üyeleri olmak üzere mukaddes ruhla meshedildiler.—Galatyalılar 6:16; Yuhanna 1:12, 13; II. Korintoslular 1:21, 22; I. Petrus 2:9.

14, 15. Tanrı’nın barışını ve onun İsa’nın takipçilerini Şeytan’ın düşmanlığına hedef oldukları zaman bile nasıl koruduğunu açıkla.

¹⁴ Bu yeni ruhi İsrailliler Şeytan’ın ve dünyasının düşmanlığına hedef olacaklardı. (Yuhanna 17:14) Buna rağmen onlara ‘Baba Tanrı ve Rabbimiz Mesih İsa’dan barış olacaktı.’ (II. Timoteos 1:2) İsa onlara, “bende selâmetiniz (barışınız) olsun diye size bu şeyleri söyledim. Dünyada sıkıntınız vardır; fakat cesur olun; ben dünyayı yendim” demişti.—Yuhanna 16:33.

¹⁵ Pavlus ve iman kardeşlerinin karşılaştıkları tüm zorluklara sabırla dayanmalarına yardımcı olan barış buydu. Bu barış, İsa’nın kurbanlığı sayesinde Tanrı ile kurulan sakin, uyumlu bir ilişkiyi yansıtır. Bu barış, ona sahip olana, Tanrı’nın kendisiyle ilgilendiğine dair bilinç ve iç huzuru verir. Sevgi dolu babasının kollarına sığınan bir çocuk da onu seven birinin gözetiminde olduğundan kendisini güvenlikte hissederek, benzer bir barış duygusuna sahip olacaktır. Pavlus, Filipilileri şuna teşvik etmişti: “Hiç bir şeyde kaygı çekmeyin, fakat her şeyde istekleriniz, Allaha dua ve yalvarışla, şükranla bildirilsin. Ve Allahın her anlayışın çok üstünde olan selâmeti (barışı) Mesih İsada yüreklerinizi ve düşüncelerinizi muhafaza edecektir.”—Filipililer 4:6, 7.

16. Tanrı ile barış İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçilerinin birbirleriyle ilişkilerini nasıl etkilemişti?

¹⁶ İnsanın Tanrı ile barışını yitirmesinin bir sonucu nefret ve uyumsuzluktu. Bunun tam tersi olarak, İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçileri Tanrı ile barışa kavuşmaları sayesinde kendi aralarında Pavlus’un ‘barışın birleştirici bağı’ dediği barış ve birliğe sahip olmuşlardı. (Efesoslular 4:2) Onlar ‘aynı şeyi düşünmüşler; barış içinde yaşamışlar ve sevgi ve barış Tanrısı onlarla beraber olmuştu.’ Üstelik, iyi haberi kabul eden ‘barış oğullarına’ kurtuluş haberi olan ‘barış müjdesini’ de vaaz etmişlerdi.—II. Korintoslular 13:11; Luka 10:5, 6; Resullerin İşleri 10:36.

Barış Ahdi

17. Tanrı zamanımızda kavmiyle ne yapmıştır?

¹⁷ Acaba böyle bir barış bugün de bulunabilir mi? Evet, bulunabilir. 1914’de izzetlendirilmiş İsa Mesih’in yönetimi altında Tanrı’nın gökteki Krallığının kurulmasından beri Yehova, ‘Tanrı’nın İsrailinin’ geri kalan bireylerini toplayıp onlarla bir barış ahdi yapmıştır. Böylece peygamber Hezekiel vasıtasıyla verdiği şu vaadi yerine getirmiştir: “Onlarla selâmet (barış) ahdi keseceğim, onlarla ebedî bir ahit olacak; ve onları yerleştireceğim, ve onları çoğaltacağım, ve makdisimi ebede kadar onların ortasına koyacağım.” (Hezekiel 37:26) Yehova, bu ahdi İsa’nın birinci yüzyıldaki kardeşleri gibi kurbanlığına iman eden meshedilmiş takipçileriyle yapmıştır. Onlar ruhi kirlenmeden arınmış olarak kendilerini semavi Babalarına vakfedip Tanrı’nın kurulmuş Krallığının iyi haberinin dünya çapında vaaz edilmesine önderlik ederek en göze çarpar şekilde O’nun emirlerini tutmaya çalışmaktadırlar.—Matta 24:14.

18. Milletlerden gelen kişiler Tanrı’nın İsrailinin Tanrı’nın ismini taşıdığını fark ettiklerinde nasıl karşılık verdiler?

¹⁸ Peygamberlik şöyle devam eder: “Ve meskenim onların üzerinde olacak; ve onların Allahı olacağım, ve onlar benim kavmım olacaklar. Ve makdisim ebede kadar onların ortasında bulundukça, milletler bilecekler ki, ben İsraili takdis eden RAB’İM (Yehova’yım).” (Hezekiel 37:27, 28) Bu sözlerle uyumlu olarak, ‘milletlerden’ yüzbinlerce, evet milyonlarca kişi Tanrı’nın İsrailinin Yehova’nın ismini taşıdığını fark etmiştir. (Zekarya 8:23) Her milletten gelen bu kişiler, Vahiy’de önceden bildirilen ‘büyük kalabalığı’ oluşturarak o ruhi milletle birlikte Yehova’ya hizmet etmek üzere toplanmışlardır. Onlar ‘kaftanlarını yıkayıp Kuzunun kanında beyaz etmiş’ olduklarından, barış dolu yeni bir dünyaya geçmek üzere büyük sıkıntıda hayatta kalacaklardır.—Vahiy 7:9, 14.

19. Tanrı’nın kavmi bugün ne tür bir barışa kavuşmuştur?

¹⁹ Tanrı’nın İsraili ve büyük kalabalık hep birlikte, Kral Süleyman’ın yönetimi altında İsraillilerin kavuştuğu barışa benzer ruhi bir barışa kavuşmuşlardır. Mika onlar hakkında şu peygamberliği vermişti: “Kılıçlarını sapan demirleri, ve mızraklarını bağcı bıçakları yapacaklar; millet millete karşı kılıç kaldırmıyacak, ve artık cengi öğrenmiyecekler. Fakat herkes kendi asması altında, ve kendi incir ağacı altında oturacak; ve onları korkutan olmıyacak.” (Mika 4:3, 4; İşaya 2:2-4) Bu sözlerle uyumlu olarak, onlar sembolik anlamda kılıçlarını saban demirleri ve mızraklarını bağcı bıçakları yapıp savaşa ve kavgalara sırtlarını çevirmişlerdir. Böylece insanların milliyetine, diline, ırkına ya da toplumsal yetişme tarzlarına bakmaksızın, uluslararası topluluklarında barış dolu bir kardeşliğe kavuşmuşlardır. Yehova’nın kendilerini koruyup gözettiğinden emin olduklarından dolayı da sevinç içindedirler. ‘Onları korkutan yoktur.’ Gerçekten de ‘RAB (Yehova) kavmına kudret verir; RAB kavmını selâmetle (barışla) mubarek kılar.”—Mezmur 29:11.

20, 21. (a) Tanrı ile barışımızı korumaya neden çalışmalıyız? (b) Şeytan’ın Tanrı’nın kavminin barışını bozma çabaları hakkında ne diyebiliriz?

²⁰ Ne var ki, M.S. birinci yüzyılda olduğu gibi, bugün de Tanrı’nın hizmetçilerinin barışı yine Şeytan’ın düşmanlığını kışkırtmıştır. 1914’de Tanrı’nın Krallığının kurulmasından sonra gökten atılan Şeytan o zamandan beri ‘kadının zürriyetinden baki kalanlarla’ savaşmaktadır. (Vahiy 12:17) Pavlus kendi günlerinde bile, “güreşimiz kan ve ete karşı değildir, ancak . . . . semaviyatta olan kötülüğün ruhî ordularına karşıdır” diye uyarıda bulunmuştu. (Efesoslular 6:12) Şeytan artık yerin dolaylarıyla sınırlandığına göre bu uyarı şimdi çok acildir.

²¹ Şeytan, Tanrı’nın kavminin barışını bozmak üzere her taktiğe başvurmuş fakat başarısızlığa uğramıştır. 1919 yılında Tanrı’ya sadakatle hizmet etmeye çalışanların sayısı 10.000 bile değildi. Bugün ise, imanlarıyla dünyayı yenenlerin sayısı dört milyonu aşmıştır. (I. Yuhanna 5:4) Bu kimseler Şeytan ve zürriyetinin düşmanlığına dayandıkları halde, Tanrı ile ve birbirleriyle gerçekten barış içindedirler. Fakat bu düşmanlık karşısında, kendi nakâmilliğimizi ve içinde yaşadığımız ‘çetin anları’ da göz önüne alacak olursak, barışımızı korumak için çok çalışmamız gerektiğini fark ederiz. (II. Timoteos 3:1) Gelecek makalede bunun neleri gerektirdiğini göreceğiz.

Açıklayabilir misiniz?

◻ İnsan başlangıçta Tanrı ile barışını neden yitirdi?

◻ İsraillilerin Tanrı ile barışı hangi şarta bağlıydı?

◻ Tanrı ile barış bugün neye dayanmaktadır?

◻ Yüreklerimizi koruyan “Tanrı’nın barışı” nedir?

◻ Tanrı ile barışa sahip olursak başka hangi nimetlere de kavuşuruz?