Өйдән өйгә вәгазьләү

Б. э. 33 елының Илленче көн бәйрәменнән соң Гайсәнең шәкертләре яхшы хәбәрне, кеше йортларына килеп, вәгазьләүләрен дәвам иткән. Шәкертләргә «өйрәтмәскә боерык» бирелгән булса да, Аллаһы тарафыннан рухландырылган хәбәрдә әйтелгәнчә, «алар һәр көн гыйбадәтханәдә һәм өйдән өйгә йөреп, Мәсих — Гайсә хакындагы яхшы хәбәрне өзлексез игълан иттеләр һәм өйрәттеләр» (Рс 5:40—42). Якынча б. э. 56 елында рәсүл Паул Эфес өлкәннәренә: «Сезне халык алдында һәм өйдән өйгә йөреп өйрәтүдән... баш тартмадым»,— дип әйткән булган (Рс 20:20). Паул, бу ир-атларга вәгазьләр өчен, үзенең куйган тырышлыклары турында сөйләгән, ә алар әле иман итмәүчеләр булган һәм «тәүбә итеп Аллаһыга таба борылырга һәм Хуҗабыз Гайсәгә иман итәргә кирәклеге турында» белмәгән (Рс 20:21). Рухи карашлы кешеләрне очраткач, ул, һичшиксез, аларны күбрәк өйрәтер өчен, һәм алар мәсихчеләр булып киткәч, иманнарын ныгытыр өчен, аларның өйләренә кабат килгән булган. (Рс 5:42; 20:20 гә аңлатмаларны кара.)