Улар Шәйтанниң сөзигә кирип, ақивити қандақ болди?

Адәм ата билән Һава ана Худаға итаәтсизлик қилғач өлди (Яритилиш 3:6, 23).

Һава ана Шәйтанниң сөзигә кирип мевидин елип йеди. Андин кейин, Һава ана мевидин Адәм атиға бәрди, уму мевини йеди.

Улар хаталиқ, йәни гуна өткүзгәч, Худа уларни җәннәт маканидин қоғлап чиқарди.

Адәм билән Һава вә уларниң пәрзәнтлири җапалиқ турмуш кәчүрди. Адәм ата билән Һава ана иккиси қерип өлди. Улар роһлар дуниясиға кәткини йоқ; бәлки әнди мәвҗут әмәс.

Өлүкләр худди топиға охшаш җансиз (Яритилиш 3:19).

Биз инсанлар өлүмиз, чүнки һәммимиз Адәм ата билән Һава аниниң балилири. Өлүк киши көрәлмәйду вә аңлимайду яки һеч иш қилмайду (Вәз 9:5, 10).

Инсанларниң өлүши Худаниң ирадиси әмәс. Пат арида, у өлүм уйқусида ухлап ятқанларни тирилдүрүп қайта һаятлиққа егә қилиду. Әгәр улар Худаниң Сөзигә қулақ салса, келәчәктә мәңгү яшайду.