Җапа-мәшәқәтлик турмушниң башлиниши

ЕРӘМ бағниң сиртида, Адәм билән Һава нурғун қийинчилиқларға дуч кәлди. Улар йемәкликкә еришиш үчүн йәргә тәр төкүп җапалиқ ишлиши керәк еди. Улар әтрапида чирайлиқ мевилик дәрәқләрни әмәс, бәлки нурғун тикәнлик от-чөп, өсүмлүкләрни көрди. Адәм билән Һава, Худаниң сөзигә қулақ салмай, униң билән болған достлуқ мунасивити бузулуп, шундақ қийинчилиқларға дучар болған еди.

Техиму яман болғини, улар аста-аста қерип, ахирида өлүп кәтти. Ядиңизда барму, Йәһва Худа уларни, әгәр шу дәрәқниң мевисини йесә, өлидиғанлиғи һәққидә агаһландурған еди. Дәрвәқә, улар мевини йегән күндин башлап, өлүм аста-аста уларға йеқинлашти. Улар Худаниң сөзигә қулақ салмиған, улар немә дегән надан, һә?!

Адәм ата билән Һава аниниң балилири болса, Худа инсанларни Ерәм бағдин қоғлап чиқарғандин кейин туғулди. Шу сәвәп, Адәм ата билән Һава аниниң балилириму қерип, ахирида өлди.

Әгәр Адәм билән Һава, Йәһва Худаниң буйруқлириға итаәт қилғанла болса, улар вә уларниң пәрзәнтлири бәхит-саадәтлик турмуш кәчүргән болатти. Улар һәммиси йәр йүзидә мәңгү яшалатти. Һеч ким қерип кесәл болмиған вә өлмигән болатти.

Худа инсанларниң мәңгү шат-хорам турмуш кәчүрүшини халайду вә кәлгүсидә инсанларниң шу күнгә егә болидиғанлиғини вәдә қилған. Шу чағда, пүткүл йәр йүзи чирайлиқ һаләткә келипла қалмай, барчә кишиләр сағлам тәнгә егә болиду. Йәр йүзидики һәммә киши бир-бири билән, һәтта Худа билән йеқин дост болушиду.

Лекин, Һаваниң Худа билән болған достлуғи бузулғач, у бала туққинида қийнилип, көп ағриқ азавини тартти. Униң Йәһваға болған итаәтсизлиги, өзигә йәткичә азап-оқубәт елип кәлгән еди. Сизму шундақ дәп қарамсиз?

Адәм ата билән Һава ана нурғун оғул-қизларға егә болған еди. Уларниң тунҗа оғли туғулғанда, униңға Қабил, дәп исим қойди. Иккинчи оғлиға Һабил, дәп исим қойди. Шу икки оғулға немә болди, сиз биләмсиз?