নিজৰ সমৰ্পণ আৰু বাপ্তিষ্মাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰক। আপুনি যিহোৱাৰ পক্ষ লʼব বিচাৰিছিল, সেইবাবে এই পদক্ষেপ লʼলে। চিন্তা কৰক, সেই সময়ত কি কথাৰ বাবে আপোনাৰ বিশ্বাস হʼল যে আপুনি যি শিকি আছে, সেয়া সত্য হয়। আপুনি যিহোৱাৰ বিষয়ে সঠিক জ্ঞান লʼলে, তেওঁৰ বিষয়ে শিকিলে আৰু তেওঁক সন্মান কৰিবলৈ ধৰিলে। আপুনি তেওঁক নিজৰ পিতৃৰ দৰে প্ৰেম কৰিবলৈ ধৰিলে। তেওঁৰ ওপৰত আপোনাৰ বিশ্বাস বাঢ়িবলৈ ধৰিলে আৰু আপুনি যি ভুল কাম কৰিছিল, তাৰ বাবে অনুতাপ কৰিলে। আপুনি যিহোৱাই ঘিণ কৰা কামবোৰ এৰিলে আৰু তেওঁ ভাল পোৱা কামবোৰ কৰিবলৈ ধৰিলে। পাছত যেতিয়া আপোনাৰ অনুভৱ হʼল যে যিহোৱাই আপোনাক ক্ষমা কৰিলে, তেতিয়া আপুনি বৰ শান্ত্বনা পালে। (গীত. ৩২: ২) আপুনি সভাবোৰত যাবলৈ ধৰিলে আৰু বাইবেলৰ পৰা শিকা কথাবোৰ আনকো জনাবলৈ ধৰিলে। পাছত আপুনি নিজৰ জীৱন ঈশ্বৰলৈ সমৰ্পণ কৰিলে আৰু বাপ্তিষ্মা লʼলে। এতিয়া আপুনি অনন্ত জীৱনলৈ লৈ যোৱা পথত চলি আছে আৰু সদায় এই পথত চলি থাকিবলৈ থিৰাং কৰিছে। (মথি ৭:১৩, ১৪) আমি সকলোৱে থিৰ আৰু অলৰ হৈ থাকিম আৰু যিকোনো পৰিস্থিতিতে যিহোৱাৰ আজ্ঞা মানিম আৰু তেওঁৰ উপাসনা কৰিম। w২৩.০৭ ১৭ ¶১৪; ১৯ ¶১৯

যদি আপুনি সমৰ্পণৰ সময়ত কৰা প্ৰাৰ্থনাৰ বিষয়ে ভাবিব, তেনেহʼলে প্ৰলোভিত হʼলেও আপুনি যিহোৱাৰ বিশ্বাসী হৈ থাকিব পাৰিব। যেনে, আপুনি কোনো বিবাহিত ব্যক্তিৰ লগত ফ্লাৰ্টিং নকৰিব, কিয়নো আপুনি আগতেই যিহোৱাক প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে যে যিকোনো পৰিস্থিতিত আপুনি তেওঁৰ বিশ্বাসী হৈ থাকিব। যদি আপুনি এইদৰে কৰে, তেনেহʼলে বেয়া ইচ্ছাবোৰ আপোনাৰ মনলৈ আহিলেও আপুনি তাক মনৰ পৰা উলিয়াব পাৰিব আৰু আপোনাৰ মনে আপোনাক কেতিয়াও দোষ নিদিব। এইদৰে আপুনি ‘দুষ্টবোৰৰ বাটৰ’ পৰা “বিমুখ” হʼব। (হিতো. ৪:১৪, ১৫) আপুনি যীচুৰ উদাহৰণ মনত ৰাখিব, যিজনে যিকোনো পৰিস্থিতিত নিজৰ পিতৃৰ মন আনন্দিত কৰিব বিচাৰিছিল। আপুনি এনে সকলো কাম কৰিবলৈ মানা কৰিব, যিয়ে আপোনাক যিহোৱাৰ ইচ্ছা পূৰ কৰাত বাধা দিব পাৰে। (মথি ৪:১০; যোহ. ৮:২৯) যেতিয়া আপোনাক প্ৰলোভিত কৰা হয় বা আপোনাৰ ওপৰত কিবা সমস্যা আহে, তেতিয়া আপুনি এয়া দেখুৱাৰ সুযোগ পাব যে আপুনি যিকোনো পৰিস্থিতিত যীচুৰ ‘পিছে পিছে চলিব’ বিচাৰে। w২৪.০৩ ৯-১০ ¶৮-১০

আপোনাক কেতিয়াবা আনৰ কথা মানিবলৈ কঠিন লাগেনে? ৰজা দায়ূদক কঠিন লাগিছিল। সেইবাবে, তেওঁ যিহোৱালৈ এইদৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল, ‘উদাৰ আত্মা দি মোক ধৰি ৰাখা’ যাতে আপোনাৰ আজ্ঞাবোৰ মই পালন কৰিব পাৰোঁ। (গীত. ৫১:১২) দায়ূদে যিহোৱাক বহুত প্ৰেম কৰিছিল, তথাপি কেতিয়াবা কেতিয়াবা তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিবলৈ দায়ূদক কঠিন লাগিছিল। আজি আমাকো তেওঁৰ কথা মানিবলৈ কেতিয়াবা কেতিয়াবা কঠিন লাগিব পাৰে। কিয় বাৰু? প্ৰথম কথা, জন্মৰে পৰা আমাৰ সকলোৰে আজ্ঞা নমনাৰ এটা স্বভাৱ থাকে। দ্বিতীয় কথা, চয়তানে যেনেকৈ যিহোৱাৰ বিৰোধে কাম কৰিলে, তেনেকৈ আমিও যাতে কৰোঁ, তাৰ বাবে চয়তানে সদায় চেষ্টা কৰি থাকে। (২ কৰি. ১১:৩) তৃতীয় কথা, আমি এনে এখন জগতত জীয়াই আছোঁ, য’ত বেছিভাগ লোকে বিদ্ৰোহ কৰে আৰু আজ্ঞা নমনাটোৱে তেওঁলোকৰ স্বভাৱ হয়। (ইফি. ২:২) গতিকে আমি নিজৰ বেয়া কাম কৰাৰ ইচ্ছাৰ বিৰোধ কৰা আৰু চয়তান আৰু এই জগতৰ লোকসকলৰ দৰে বিদ্ৰোহী নোহোৱাটো অতি প্ৰয়োজন। সেইবাবে, আমি যিহোৱা আৰু তেওঁ যিসকলক অধিকাৰ দিছে, তেওঁলোকৰ আজ্ঞা মানিবলৈ সম্পূৰ্ণৰূপে চেষ্টা কৰি থকা উচিত। w২৩.১০ ৬ ¶১