Είναι οι Χημικές Προσθήκες Βλαβερές;
ΖΗΤΟΥΝ από το κοινό να πιστεύη ότι δεν επέρχεται βλάβη από όλες τις χημικές προσθήκες που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα, εφόσον η καταναλισκομένη καθημερινώς ποσότης είναι συνήθως πολύ μικρή. Εν τούτοις, η εξής ερώτησις επιμένει στη διάνοια εκείνων οι οποίοι λογικεύονται επάνω στα ζητήματα που τους ζητούν να πιστεύουν: Αν μια μεγάλη ποσότης χημικού παρασκευάσματος είναι δηλητηριώδης και βλαβερή, δεν θα είναι εξ ίσου βλαβερή και μια μικρή ποσότης που λαμβάνεται καθημερινώς, μολονότι χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να επιφέρη το αποτέλεσμά της;
Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι προσθήκες που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα είναι αβλαβείς αναφέρουν συχνά το γεγονός ότι μια μικρή ποσότης άλατος ωφελεί στην υγεία πολλών ατόμων, ενώ μεγάλες ποσότητες άλατος μπορούν να επιφέρουν τον θάνατο. Συμπεραίνουν λοιπόν ότι άλλα χημικά είναι αβλαβή σε μικρές ποσότητες. Αυτό μπορεί ν’ αληθεύη, αρκεί τα άλλα αυτά χημικά προϊόντα να μπορούν ν’ αποβάλλωνται όπως οι επί πλέον ποσότητες άλατος και να μη συσσωρεύονται στο σώμα όπως το Ντι-Ντι-Τι.
Μπορεί να υποστηριχθή ότι δεν υπάρχει θετική απόδειξις έως τώρα ότι τα πρόσθετα αυτά χημικά βλάπτουν τον άνθρωπο. Αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι βάζομε το κάρρο μπροστά από το άλογο; Είναι ίσως καλύτερο να λεχθή αντιστρόφως, ότι δεν υπάρχει ακόμη απόδειξις ότι αυτά που προστίθενται στα τρόφιμα δεν βλάπτουν τον άνθρωπο. Δεν θα ήταν συνεπώς λογικώτερο να τηρήται η χρήσις των χημικών αυτών στο απολύτως ελάχιστο όριο μέχρις ότου εξαφανισθή κάθε σκιά αμφιβολίας για την ασφάλειά των;
Ένα παράδειγμα επί του σημείου: Υπήρχαν εκείνοι που πριν από πολύν καιρό υποστήριζαν ότι το κάπνισμα είναι πιθανώς βλαβερό. Αλλά από τη μια μέρα στην άλλη δεν ήταν δυνατόν να ιδή κανείς ορατή μεταβολή της υγείας του καπνιστού, και έτσι οι προάγοντες τη χρήσι των σιγαρέττων αρέσκονταν να λέγουν ότι δεν υπάρχει βλάβη. Τώρα, ύστερα από πείρα δεκαετηρίδων, αναγνωρίζεται θετικώς ότι το κάπνισμα είναι βλαβερό στην υγεία. Μπορεί να προξενήση καρκίνο, καρδιακά νοσήματα και άλλες ασθένειες. Αλλ’ αυτό αποδείχθηκε ύστερα από πολλά χρόνια. Ποιος μπορεί να πη ότι τα πρόσθετα χημικά των τροφίμων μας δεν έχουν επίσης βλαβερά αποτελέσματα, έστω και ύστερα από πολλά χρόνια;
Υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη σωματική μας κατασκευή. Ίσως να γνωρίζετε πολλά άτομα που μπορούν να εκτεθούν στο ψύχος για πολύν καιρό χωρίς ν’ αρρωστήσουν. Και όμως άλλοι μπορεί να μείνουν λίγο μόνο διάστημα έξω και ν’ αρρωστήσουν.
Κανένας δεν μπορεί να πη ποια είναι τα όρια της αντοχής για κάθε άτομο. Εκείνο που μπορεί να μη βλέπη ένα άτομο, που έχει αρκετή ζωτικότητα ώστε να φαίνεται ότι το σώμα του εξουδετερώνει τα βλαβερά στοιχεία, μπορεί να προξενήση θάνατο σε άλλο άτομο που δεν έχει τέτοια ζωτικότητα. Ποιος λοιπόν μπορεί να πη πόση ποσότης μιας χημικής ουσίας βλάπτει πραγματικά την υγεία του; Ακόμη και αν πρόκειται μόνον για ένα μικρό ποσοστόν του πληθυσμού που βλάπτεται απ’ αυτά τα χημικά, θα θέλατε να είσθε μέρος αυτού του ποσοστού;
Εκείνοι που υποστηρίζουν κάποια άποψι μπορεί να κατευθύνουν πάντοτε την προσοχή σας στα αποτελέσματα μερικών πειραμάτων. Είναι όμως αναμφισβήτητη μια τέτοια απόδειξις; Παραδείγματος χάριν, σε αρουραίους που έτρεφαν καλά επί έξη μήνες έδιναν να πιουν μόνο ποτά «κόλα.» Παρετηρήθη ότι τα δόντια τους εφθάρησαν μέχρι των ούλων. Λέγεται ότι τα οξέα που βρίσκονται σ’ αυτά τα ποτά μπορούν να διαλύσουν τον σίδηρο και τον ασβεστόλιθο. Αυτό φαίνεται επιφανειακώς ότι είναι ένα πολύ εντυπωσιακό πείραμα και μπορεί να εξαχθή το συμπέρασμα ότι ασφαλώς κάποια βλάβη θα επέλθη στους ανθρώπους αν χρησιμοποιούν τα ποτά αυτά είτε επί μακρόν χρόνο είτε συμπτωματικώς.
Εν τούτοις, πολλή από τη δύναμι του επιχειρήματος αυτού θα καταπέση όταν κάποιος υποδείξη το γεγονός ότι και τα οξέα του λεμονιού και το ξύδι μπορούν να διαλύσουν επίσης τον σίδηρο και τον ασβεστόλιθο. Συνεπώς αν τα οξέα της «κόλα» σε μικρές ποσότητες βλάπτουν αν χρησιμοποιηθούν για πολύν καιρό, τότε μπορεί να λεχθή ότι και ο χυμός του λεμονιού και το ξύδι μπορούν ν’ αποδειχθούν επιβλαβή στην υγεία του ανθρώπου. Είναι λοιπόν φανερό ότι χρειάζεται ευρεία γνώσις των πραγμάτων αν πρόκειται να εξαχθούν ορθά συμπεράσματα.
Ποιος Γνωρίζει Καλύτερα;
Στην αμφισβήτηση αυτή για τα πρόσθετα χημικά των τροφίμων παρατηρεί κανείς ότι οι γνώμες διαφέρουν από το ένα άκρον στο άλλο. Υπάρχουν εκείνοι που απολαμβάνουν πλήρως κάθε πρόσθετο χημικό που ευχαριστεί και διεγείρει τις αισθήσεις των. Οι συντηρητικοί, εξ άλλου, μπορούν να σας ρωτήσουν: «Αν ήταν πρόθεσις του Δημιουργού να υπάρχουν μερικά χημικά πρόσθετα στις τροφές μας, δεν θα τα ετοποθετούσε ο ίδιος εκεί; Επί τέλους, ποιος γνωρίζει καλύτερα την ορθή σύνθεσι και ισορροπία των τροφίμων—ο Δημιουργός ή οι ατελείς άνθρωποι;
Ακολουθώντας αυτή τη γραμμή της λογικεύσεως: Αν είχατε ένα ωραίο αυτοκίνητο που καταναλίσκει βενζίνη αρίστης ποιότητος, τι θα συνέβαινε αν αρχίζατε να χρησιμοποιήτε ακάθαρτη και φθηνή βενζίνη; Με τον καιρό θα άρχιζε να λειτουργή ελαττωματικά και τελικά θα κατέρρεε συντομεύοντας το μήκος της ζωής του.
Ο Δρ Ουίλλιαμ Ε. Σμιθ, ερευνητής της ασθενείας του καρκίνου, είπε: «Η αυξανόμενη συνήθεια της εισαγωγής μιας ατελείωτης σειράς βιολογικώς ξένων μορίων στον ανθρώπινο οργανισμό για διάφορα εμπορικά οφέλη μοιάζει με το να ρίχνωμε μια συλλογή από ρόδες και βίδες μέσα στη λεπτότερη μηχανή που γνωρίζομε.»
Πολλοί έχουν φθάσει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι πια ζήτημα αν αυτά τα χημικά πρόσθετα είναι βλαβερά ή όχι. Γι’ αυτούς είναι μόνον ζήτημαεκτάσεως της βλάβης. Ο Δρ Εδουάρδος Ράιαν, πρώην εκδότης του περιοδικού Ντένταλ Νταϊτζέστ, αναφέρει: «Κάθε φορά που μια φυσική ουσία αφαιρείται από μια τροφή, κάθε φορά που νοθευτική ουσία προστίθεται σε μια τροφή, η ισορροπία στη φύσι διαταράσσεται. . . Η χημική και κυτταρική λειτουργία μέσα στα κύτταρα του σώματος δεν μπορεί ν’ αντιδράση στις ιδιοτροπίες των χημικών χωρίς να επέλθουν διαταραχές της λειτουργίας.
Τοποθετώντας Όλα Μαζί
Το περιοδικό Κέμικαλ Γουήκ της 10ης Δεκεμβρίου 1969 εσχολίασε: «Το αυξανόμενο πρόβλημα της αναμίξεως ολοένα περισσοτέρων χημικών παρασκευασμάτων στις τροφές, παρετήρησε ο ένορκος Μωρίς Σιλλς, έκτακτος καθηγητής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κορνέλλ, αποτελεί μέρος του προβλήματος της μολύνσεως. Έπρεπε να υπάρξη σοβαρός λόγος προτού τα νεώτερα χημικά μέσα μπουν στην προμήθεια των τροφίμων μας.»
Η σύγκρισις αυτών των χημικών με τα μολυσματικά παρουσιάζει μια άλλη όψι αυτού του ζητήματος. Το μέσο άτομο μπορεί να μη τρώγη αρκετή ποσότητα, οποιουδήποτε χημικού προσθέτου κάθε μέρα ώστε να προκαλέση βλάβη στον εαυτό του, αλλ’ εκτίθεται στη χρήσι περισσοτέρων του ενός χημικού με τις τροφές του καθημερινώς. Και επί πλέον εκτίθεται σε πολλά χημικά από άλλες πηγές.
Ολοένα περισσότερα άτομα αρχίζουν ν’ ανησυχούν για το μολυσμένο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Υπάρχουν ξένα χημικά σε πολύ από το πόσιμο νερό. Η γη που παράγει μεγάλο μέρος τροφίμων έχει καταβραχή με χημικά εντομοκτόνα και λιπάσματα. Και τι να πούμε για τον αέρα που αναπνέομε; Σε πολλές χώρες είναι φρικτός. Παραδείγματος χάριν, μια έκθεσις σχετικά με συμπεράσματα Αμερικανών επιστημόνων του Κέντρου Ατμοσφαιρικών Επιστημονικών Ερευνών αναφέρει: «Το τελευταίο ίχνος καθαρού αέρος που εσημείωσε το Κέντρο στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν κοντά στη Φλάγκσταφφ της Αριζόνας, αλλ’ εξαφανίσθηκε πριν από έξη χρόνια όταν . . .η μόλυνσις του αέρος από την ακτή της Καλιφόρνιας έφθασε στα βόρεια της πόλεως Αριζόνα.»—Δη Νιου Χέηβεν Ρέτζιστερ, 21ης Δεκεμβρίου 1969.
Το Νιούσγουηκ της 26ης Ιανουαρίου 1970 ανέφερε: «Τα απορρίμματα στον αέρα των Ηνωμένων Πολιτειών ακρωτηριάζουν τα κτήνη στη Φλώριδα, αποχρωματίζουν τις βαφές των σπιτιών και των αυτοκινήτων στο Λίνκολν, της Μαίην, ξηραίνουν πεύκα σε απόστασι 60 μιλίων από το Λος Άντζελες, και καταστρέφουν τα ορχεοειδή στο Τέξας και Ιλλινόις καθώς και τα σπανάκια στη Νότιο Καλιφόρνια. Μερικοί Αμερικανοί τα πληρώνουν με τη ζωή των· ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, όπως το άσθμα, η βρογχίτις, ο καρκίνος των πνευμόνων και το εμφύσημα αυξάνουν με ανησυχητικό ρυθμό.»
Όταν λοιπόν τα ενώσετε όλα θα παρατηρήσετε ότι δεν πρόκειται πια για ένα μόνο χημικό προϊόν σε μικρές ποσότητες. Η έφοδος όλων αυτών των μη φυσικών στοιχείων—των χημικών στα τρόφιμά μας, του ακαθάρτου αέρα που αναπνέομε, των ξένων ουσιών στο νερό που πίνομε—είναι η αιτία μερικών ασθενειών από τις οποίες υποφέρει σήμερα πολύς κόσμος.
Τι Μπορεί να Γίνη
Τι μπορεί να κάμη σήμερα ένα άτομο αν προτιμά να μη καταναλίσκη τόσο πολλές χημικές ουσίες; Μολονότι είναι αδύνατο στον πολύ κόσμο σήμερα ν’ αποφύγη όλα αυτά, εφόσον η χρήσις των είναι τόσον διαδεδομένη και πολύ συχνά δεν γίνεται αντιληπτή, μπορείτε να εφαρμόζετε τις εισηγήσεις που δίδονται στον πίνακα της σελίδος 7.
Η από μέρους σας εφαρμογή των πραγμάτων αυτών θ’ αποδειχθή ευεργετική για σας και για την οικογένειά σας σε κάποιο βαθμό, αλλά δεν θ’ απομακρύνη τις μεγαλύτερες αιτίες της κακής υγείας και των ασθενειών. Ακόμη και αν ζούσαμε σ’ ένα περιβάλλον ελεύθερο από μόλυνση και από πρόσθετα χημικά των τροφίμων, η ανθρωπότης θα εξακολουθούσε ακόμη να υποφέρη από τα’ αποτελέσματα της αμαρτίας και του θανάτου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί με τα δικά του έργα να ελευθερωθή από την Αδαμική κατάρα. Επίσης το πρόβλημα της μολύνσεως είναι συνδεδεμένο με το σημερινό σύστημα πραγμάτων, στο οποίο ζούμε, και το σύστημα αυτό δεν μπορούμε να το μεταβάλωμε.
Ο Θεός όμως μπορεί να μας ελευθερώση και από τα δυο. Και στο Λόγο του τη Γραφή αναφέρει ότι θα το πράξη. Σημειώνει ιδιαιτέρως το γεγονός ότι ο άνθρωπος φθείρει την καλή αυτή γη, την οποίαν Εκείνος δημιούργησε, και διεκήρυξε το σκοπό του «να φθείρη τους φθείροντας την γην.»—Αποκάλ. 11:18.
Όλες οι αποδείξεις που εκπληρώνουν τη Γραφική προφητεία δείχνουν ότι βρισκόμεθα πολύ κοντά στον καιρό που ο Θεός θα κάμη επίδειξι της μεγάλης του δυνάμεως και εξουσίας θέτοντας τέρμα στο ιδιοτελές αυτό σύστημα πραγμάτων και σ’ εκείνους που το ευνοούν.—2 Τιμ. 3:1-5.
Ύστερα από τη θαυμασία αυτή πράξι του Θεού, οι υποθέσεις του ανθρωπίνου γένους θα διαχειρίζωνται από τη δικαία κυβέρνησι του Θεού στους ουρανούς. Ο Λόγος του υπόσχεται ότι η γη θα γίνη παράδεισος. Όχι μόνο θα τεθή ένα οριστικό τέρμα στη μόλυνση της ατμοσφαίρας, της ξηράς και του νερού της γης, αλλά θα λάβη χώραν και κάτι πολύ θαυμαστότερο—η αποκατάστασις του ανθρωπίνου γένους σε τελειότητα σώματος και διανοίας! Ο πόνος και ο θάνατος θα είναι τότε πράγματα του παρελθόντος.—Ησ. 45:18· Λουκ. 23:43· Αποκάλ. 21:4, 5.
Ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός του ανθρώπου και Εκείνος που κάνει τη γη να παράγη τροφή για όλα τα ζώντα πλάσματα, γνωρίζει τι χρειάζεται για να γίνουν όλα αυτά τα πράγματα. Έδωσε τον αναλλοίωτο λόγο του ότι θα τα πραγματοποιήση όλα αυτά.—Αποκάλ. 21:5.
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
Για να Περιορίσετε την Κατανάλωσι Χημικών Παρασκευασμάτων
(1) Ελέγχετε τις επιγραφές που υπάρχουν επάνω στα πακεταρισμένα, τα κονσερβοποιημένα και τα εμφιαλωμένα τρόφιμα, και διαλέγετε εκείνα που έχουν τα λιγώτερα πρόσθετα χημικά.
(2) Περιορίστε τη χρήσι των έτοιμων αναμίκτων τροφών. Πιθανόν να χρειασθή λίγο περισσότερος χρόνος για την ανάμιξι των ιδικών σας φαγητών, αλλά σε μερικές περιπτώσεις θα έχετε κανονίσει ένα υγιεινότερο γεύμα.
(3) Αν δεν μπορήτε να βρήτε ψωμί υγιεινό και σε μεγάλο βαθμό απηλλαγμένο από χημικά παρασκευάσματα, θα είναι προς όφελός σας να παρασκευάζετε το δικό σας ψωμί. Μερικά ψωμιά του εμπορίου έχουν ελαχίστη θρεπτική αξία.
(4) Όταν είναι δυνατόν σερβίρετε στην οικογένειά σας φρέσκα φρούτα και λαχανικά πλυμένα με προσοχή. Μπορείτε μερικά τέτοια φρούτα να τα καλλιεργήτε στην αυλή σας.
(5) Προτιμάτε τα φυσικά ποτά, όπως το γάλα, αντί των «αναψυκτικών». Μερικοί χυμοί φρούτων που πωλούνται στο εμπόριο μπορεί να είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς χημικά. Σε μερικές περιπτώσεις πιθανόν να θέλετε να παρασκευάζετε σεις ο ίδιος τους χυμούς.
(6) Αγοράζοντας φρέσκο και ανεπεξέργαστο κρέας και μαγειρεύοντάς το μόνος σας θ’ αποφύγετε πολλά χημικά παρασκευάσματα που χρησιμοποιούνται στα κατεψυγμένα και άλλα σχετικά προϊόντα.
(7) Εφόσον τα εντομοκτόνα, όπως το Ντι-Ντι-Τι, συγκεντρώνονται στο πάχος των ζώων, μπορείτε να ελαττώσετε την κατανάλωσί σας χημικών προϊόντων αποβάλλοντας τα περιττά λίπη.