Υδάτινη Συμφορά Πλήττει την Πόλη Ράπιντ

«Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ μιας τόσο μεγάλης βροχοπτώσεως και εκείνων των ιδιαιτέρων καιρικών συνθηκών μπορούν ν’ αναμένωνται μια φορά στα εκατό χρόνια,» είπε ο Ελρόυ Μπαλκ, υδρολόγος του Γραφείου Μετεωρολογικής Υπηρεσίας του Κάνσας Σίτυ. Αλλά εκείνες οι καιρικές συνθήκες συνέβησαν στις 9 Ιουνίου 1972, και το απίθανον έγινε πραγματικότης για τους πολίτες του Ράπιντ Σίτυ της Νοτίου Ντακότας.

Ο καιρός εκείνο το πρωί δεν έδειχνε καθόλου σημεία επερχόμενης συμφοράς. Ήταν ζεστός και πνιγηρός καιρός. Υπήρχαν σημάδια βροχής, αλλ’ η βροχή δεν ήταν ασυνήθιστη εκείνη την εποχή του έτους. Έτσι οι άνθρωποι πηγαινοέρχονταν στις εργασίες των ως συνήθως.

Συμβαίνει το Απροσδόκητο

Κατά το βράδυ, ένας άνεμος που φυσούσε στο έδαφος από τα δυτικά συνάντησε σύννεφα που έρχονταν από τα βορειοανατολικά. Για ένα διάστημα, ο στροβιλισμός που προέκυψε παρέμεινε στάσιμος επάνω από την πόλι. Έπειτα ο στροβιλισμός εστράφη προς το δυτικό μέρος της πόλεως. Εκεί έφερε βροχή κατακλυσμού.

Ήσυχα κανονικώς ρεύματα μεταβλήθηκαν σε ορμητικούς μαινόμενους χειμάρρους. Σε μικρό διάστημα έπεσε βροχή πέντε έως επτά ίντσες κατά τόπους. Όλη αυτή η βροχή έπρεπε να αποστραγγισθή μέσα στο ρέμα που ελίσσεται μέσα από το Ράπιντ Σίτυ. Αυτό εσήμαινε δυσκολίες. Το ρέμα φούσκωσε σε βαθμό πλημμύρας και πολλές γέφυρες παρεσύρθησαν.

Αυτή η επικίνδυνη κατάστασις εχειροτέρευσε όταν η καταιγίς άρχισε να κινήται πάλι σε μια κανονική διεύθυνσι, γυρίζοντας πίσω προς ανατολάς πάνω από το Ράπιντ Σίτυ. Αυτή πρόσθεσε τρεις επιπλέον ίντσες βροχής.

Το Φράγμα Υποχωρεί

Το φράγμα της Λίμνης Καίνυον, που βρίσκεται δυτικά της πόλεως, είχε εν τω μεταξύ έλθει κάτω από μεγάλη πίεσι λόγω της καταιγίδος. Συντρίμματα είχαν φράξει τις θύρες του και εμπόδιζαν την έκχυσι των υδάτων. Η στάθμη του νερού άρχισε να υψώνεται ανησυχητικά.

Το φράγμα επιθεωρείτο τακτικά από υπαλλήλους. Εδήλωναν ότι είναι ασφαλές. Αλλ’ αυτό ελέγετο για κανονικές συνθήκες. Τώρα τα πράγματα ήσαν διάφορα, επικινδύνως διάφορα. Από περιοχές πιο πάνω από το φράγμα δύο κύματα νερού ώρμησαν προς τα κάτω. Το φράγμα αντέστη στο πρώτο. Αλλά το δεύτερο ήταν καταστρεπτικό!

Το νερό άρχισε να τρέχη επάνω από τη χορταριασμένη κορυφή του φράγματος. Καθόσον έτρεχε, κατέτρωγε το γέμισμα της πίσω πλευράς του φράγματος και το εξασθένιζε. Κατά τα μεσάνυχτα, αποσπάσθηκε ένα μεγάλο κομμάτι στο μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου.

Κάτω από το φράγμα ζούσαν πολλοί άνθρωποι. Τα σπίτια των δέχθηκαν όλη τη δύναμι του νερού που έπεφτε με ορμή επάνω τους. Αυτοκίνητα, τροχόσπιτα, μηχανές, σπίτια και δένδρα παρεσύροντο στο δρόμο του καθώς ο γιγάντιος χείμαρρος ξεχυνόταν ορμητικά με την ορμή ενός φορτηγού τραίνου μέσα από το Ράπιντ Σίτυ. Ο δρόμος της καταστροφής του διέτρεξε μήκος οκτώ μιλίων.

Οι σταθμοί ραδιοφώνων και τηλεοράσεως νεκρώθηκαν επειδή το ηλεκτρικό ρεύμα δεν λειτουργούσε. Αυτό απέκοψε την πηγή επικοινωνιών, που έως τότε, πληροφορούσε τους ανθρώπους για την εκτυλισσόμενη υδάτινη συμφορά που έπληττε την κοινότητά των.

Αλλ’ η κατάρρευσις του φράγματος δεν συνέλαβε ανθρώπους εντελώς χωρίς προειδοποίησι. Ένας άγνωστος άνθρωπος, που βρισκόταν δεκαοκτώ μίλια προς τα δυτικά της πόλεως ετηλεφώνησε στον δήμαρχο και είπε, «Κε Δήμαρχε, μου φαίνεται πως έχετε προθεσμία 20 λεπτά.» Αμέσως εστάλη μια διαταγή για να ειδοποιηθούν οι άνθρωποι που έμεναν κατά μήκος του ρέματος να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Αστυνομικοί και Εθνοφύλακες τηλεφωνούσαν στα σπίτια εκείνων που βρίσκονται υπό απειλή. Επίσης, αυτοκίνητα που εκινούντο προς τη ζώνη κινδύνου ειδοποιούντο να επιστρέψουν. Πολλών ατόμων η ζωή σώθηκε, όπως έγινε γνωστό, με τις προσπάθειες ανθρώπων που αψήφησαν την καταρρακτώδη βροχή.

«Σαν μια Πολεμική Ζώνη»

Υπολογίσθηκε ότι η ταχύτης του νερού που έρρεε στο ρέμα του Ράπιντ Κρηκ στο ύψος της ροής του ήταν πάνω από το δεκαπλάσιο της προηγουμένης ταχύτητος. Η χαράδρα κανονικά ξεχύνει 1,7 δισεκατομμύρια γαλλόνια νερό ημερησίως, αλλά στη 1.00 π.μ. η ροή υπολογίσθηκε σε 19 δισεκατομμύρια γαλλόνια!

Την ώρα που η βροχή σταμάτησε, το επόμενο πρωί, ένα σύνολο έως δέκα ίντσες νερού είχαν πέσει στην περιοχή. Τα νερά αυτής της πλημμύρας τότε άρχισαν να υποχωρούν. Το Ράπιντ Σίτυ ήταν μια σκηνή ερημώσεως και μακελλιού. Φωτιές εμαίνοντο εκτός ελέγχου. Η ορμή του αερίου προπάνιον είχε γεμίσει τον αέρα από τα τροχόσπιτα και πολλά φορτηγά αυτοκίνητα που είχαν συντριβή από τη δύναμι του νερού.

Ένας ανταποκριτής που ήταν επί τόπου παρετήρησε: «Είναι σαν μια πολεμική ζώνη. Υπάρχουν φωτιές σε όλη την περιοχή και τίποτε δεν μπορεί να γίνη γι’ αυτές επειδή η πόλις κόπηκε στη μέση από το πλημμυρισμένο ρέμα του Ράπιντ Κρηκ.» Το απόγευμα της επομένης ημέρας οι περισσότερες απ’ αυτές τις φωτιές είχαν περιορισθή.

Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης της 12 Ιουνίου 1972, ανέγραψαν ότι ο δήμαρχος είπε ότι «300 σπίτια είχαν γκρεμισθή εκ θεμελίων και ήσαν άχρηστα, ότι τρία πάρκα της πόλεως είχαν καταστραφή, 80 τετράγωνα λιθοστρώτων οδών είχαν ανασκαφή, επτά από τις εννέα γέφυρες επάνω από το ρέμα του Ράπιντ Κρηκ είχαν καταρρεύσει, 5,5 μίλια σιδηροδρομικών γραμμών είχαν πάθει καθίζησι και εκατοντάδες κτίρια γέμισαν από λάσπη και νερό.»

Η ζημία σε ιδιοκτησία ανήλθε σε 120 εκατομμύρια δολλάρια. Άνω των 225 ατόμων έχασαν τη ζωή τους.

Τρομερές Περιπέτειες

Πολλοί είχαν τρομερές περιπέτειες. Ένας άνδρας βάδιζε κοντά σε μια γέφυρα. Είδε μια λωρίδα νερού τεσσάρων ποδών να κατεβαίνη προς το ρέμα μαζί με ένα μπλε τροχόσπιτο που επέπλεε στην επιφάνειά του σαν μια σανίδα που παρασύρεται από τα κύματα. Ένας άλλος είπε: «Κύτταζα έξω από ένα παράθυρο όταν είδα το νερό να ξεχειλίζη από την όχθη του ρέματος. Άρπαξα τη γυναίκα μου και βγήκαμε από εκεί.»

Σ’ ένα γήπεδο τροχόσπιτων διακόσια τροχόσπιτα σαρώθηκαν. Το μόνο τροχόσπιτο που έμεινε σ’ αυτό το γήπεδο μετακινήθηκε σαράντα πόδια και ανετράπη. «Η μητέρα μου κι εγώ μόλις βγήκαμε με τα ρούχα μας στις πλάτες μας,» παρετήρησε ο ιδιοκτήτης.

Μια μάρτυς του Ιεχωβά ετοιμαζόταν να κοιμηθή. Ξαφνικά παρατήρησε ότι το κινητό της σπίτι άρχιζε να κουνιέται. Ώρμησε έξω και είδε το νερό που ανέβαινε. Γρήγορα έφυγε σε υψηλότερο έδαφος όπου παρετήρησε τον μαινόμενο χείμαρρο να παρασύρη το τροχόσπιτό της και το αυτοκίνητο και να το μεταφέρη προς τα κάτω.

Μια γυναίκα που ήδη κοιμόταν ξύπνησε από τις σειρήνες που ούρλιαζαν στην πόλι. Πήγε στην επόμενη πόρτα και έφερε στο σπίτι της μια ηλικιωμένη γυναίκα που έμενε εκεί. Κατόπιν οι δυο τους και ο σκύλος αναρριχήθηκαν επάνω σ’ ένα έπιπλο γραφείου έξη ποδών για ν’ αναμένουν διάσωσι. Ένα ηλεκτρικό φανάρι που ήταν στο συρτάρι του γραφείου τούς βοήθησε να σώσουν τη ζωή τους. Συνεχώς το αναβόσβηναν, ωσότου κάποιος έξω το είδε και τις έσωσε.

Ενδιαφέρον για Άλλους

Το κοινόν ενώθηκε με τις αρχές στην ευγενική παροχή βοηθείας σε πολλούς άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν σε κίνδυνο. Πολλοί έδειξαν ενδιαφέρον με το να μετέχουν σε προσπάθειες προς διάσωσιν ανθρώπων από στέγες σπιτιών, δένδρα και άλλους τόπους καταφυγίου. Και τα θύματα της συμφοράς μεταφέρθηκαν σε κοινωφελή ιδρύματα, σχολεία, και την Αίθουσα Όπλων της Εθνοφυλακής. Τρόφιμα και ενδύματα προσεφέρθησαν από πολλούς. Πολλοί προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν οικογένειες με πολλά ή λίγα μέλη στα σπίτια τους.

Οι διάκονοι που έχουν την εποπτεία της τοπικής εκκλησίας των μαρτύρων του Ιεχωβά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τα άτομα που ήσαν υπό τη φροντίδα των. Προσπάθησαν να έλθουν σ’ επαφή μ’ αυτά δια τηλεφώνου για να ιδούν πώς έχουν. Αλλά οι γραμμές είχαν διακοπή. Χρειάσθηκε δεκάλεπτος αναμονή για ν’ ακούση ένας το σήμα της ανοικτής γραμμής. Έτσι αυτοί οι διάκονοι έθεσαν σ’ εφαρμογή ένα σύστημα αναφοράς των ερευνών τους προς τον προεδρεύοντα διάκονο. Το τηλέφωνό του θα ήταν ελεύθερο για να δέχεται τις τηλεφωνικές κλήσεις των τα πρώτα τριάντα λεπτά κάθε ώρας και τα τελευταία τριάντα λεπτά θα ήσαν για να κάμνη ο ίδιος κλήσεις προς τους έξω. Έτσι έγινε γνωστό πώς ήταν ο καθένας στην εκκλησία. Όποιος είχε άμεση ανάγκη, του εδίδετο αμέσως βοήθεια.

Αλλά τι θα λεχθή για εκείνους στους οποίους δεν μπορούσε να γίνη τηλεφώνημα; Γι’ αυτούς έγινε προσωπική επίσκεψις. Έτσι έμαθαν ότι μόνον ένα άτομο της εκκλησίας είχε εισαχθή στο νοσοκομείο, και ότι πέντε οικογένειες Μαρτύρων είχαν χάσει σπίτια και υπάρχοντα. Οι υπόλοιποι ήσαν ασφαλείς, μολονότι πολλοί απ’ αυτούς είχαν μερικές δυσάρεστες περιπέτειες.

Ενήλικοι άρρενες Μάρτυρες πήγαν στα κατεστραμμένα σπίτια διαφόρων Μαρτύρων για να τους βοηθήσουν να περισώσουν μερικά πράγματα. Αυτό χρειάσθηκε προσπάθεια, αλλ’ άξιζε. Όχι μόνον αυτό, αλλά Μάρτυρες που ενδιαφέρθηκαν από την Πεννσυλβάνια, Φλώριδα, Καλιφόρνια και άλλες Πολιτείες πήγαν για να προσφέρουν τη βοήθειά τους.

Τι Μπορούμε να Μάθωμε;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να μάθωμε από τις πείρες εκείνων που υπέστησαν μια συμφορά. Πρώτον ότι είναι ανάγκη να είμεθα άγρυπνοι και ν’ αναμένωμε τις πιθανές συνέπειες μιας καταστροφής. Επίσης, ότι είναι σπουδαίο να προσέχωμε τις προειδοποιήσεις που δίδονται από αστυνομικούς, υπαλλήλους του δήμου ή από οποιουσδήποτε άλλους που είναι σε θέσι να γνωρίζουν. Μερικοί άνθρωποι από το Ράπιντ Σίτυ πέθαναν επειδή αρνήθηκαν ν’ ανταποκριθούν στις προειδοποιήσεις που τους είχαν δοθή.

Και αν επιζήσετε από μια συμφορά, είναι καλό να έλθετε σ’ επαφή με τους αγαπητούς σας όσο το δυνατόν ταχύτερα. Αυτό θα τους γλυτώση από περιττή στενοχώρια και ανησυχία.

Η ημέρα επλησίασε οπότε οι συμφορές σαν εκείνη που έπληξε το Ράπιντ Σίτυ θα είναι πράγμα του παρελθόντος. Το ανθρώπινο γένος θα ζη ασφαλώς κάτω από μια θεία κυβέρνησι της οποίας οι εξουσίες συνεχώς θα επαγρυπνούν στους πολίτας των και τους αγαπημένους των. Αυτό είναι το παρηγορητικό άγγελμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Βρίσκεται στη Βίβλο σας!—Αποκάλ. 21:4.