Η Κυρία Δεν Αστειευόταν!

Προσωπική αφήγησις μιας Μάρτυρος του Ιεχωβά, κατοίκου της Σποκαίην, Ουάσινγκτον, τον καιρό της εκρήξεως του Βουνού Αγία Ελένη

ΠΗΓΑΜΕ ΟΛΟΙ στη συνάθροισι στην Αίθουσα Βασιλείας το πρωί της Κυριακής, 18 Μαΐου, χωρίς να υποπτευθούμε τι επρόκειτο να γίνη. Το απόγευμα ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζη. Νομίσαμε ότι θα ερχόταν καταιγίδα λόγω του πνιγηρού αέρα και των μαύρων νεφών. Σε λίγο, όμως, έγινε φανερό ότι δεν επρόκειτο για μια συνηθισμένη θύελλα. Κατά τις δύο η ώρα ο ήλιος κρύφτηκε και έγινε σαν μεσάνυχτα. Τα πουλιά πήγαν να κουρνιάσουν, οι σκύλοι και οι γάτες προσπαθούσαν να μπουν μέσα στα σπίτια και μια παράξενη σιγή απλώθηκε παντού.

Ύστερα, χωρίς προειδοποίησι, άρχισε να πέφτη η ηφαιστειακή τέφρα, ανοιχτού γκρίζου χρώματος, σαν τη σκόνη της σελήνης που έφεραν οι αστροναύτες. Σε λίγο τα πάντα καλύφθηκαν απ’ αυτή την παράξενη σκόνη. Ο άνεμος έφερνε αυτή τη σκόνη, που άστραφτε από τα μόρια γυαλιού που περιείχε, σε κάθε κρυφή γωνιά και χαραμάδα. Ήταν τρομερό, αλλά και παράξενα γοητευτικό. Παρέλυσε τη Σποκαίην και τις γύρω πόλεις.

Δεν μπορούσατε να οδηγήσετε το αυτοκίνητο σας περισσότερο από λίγα μίλια και το φίλτρο αέρα έφραζε κι έπρεπε να καθαρισθή ή να αντικατασταθή. Το λιπαντικό λάδι έπρεπε να αλλάζεται κάθε λίγες εκατοντάδες μίλια. Η ορατότητα πλησίαζε κάπου-κάπου το μηδέν, και οι δημόσιοι δρόμοι ήσαν στρωμένοι με χαλασμένα ή τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Η αναπνοή γινόταν δύσκολη, ακόμη και με τις μάσκες που φορούσαμε όλοι. Εκείνοι που έπασχαν από ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος υπέφεραν περισσότερο.

Επί δύο μέρες και δύο νύχτες κανείς άλλος από τους δημόσιους υπαλλήλους δεν είχε το θάρρος να βγη από το σπίτι του, τόσο τρομερές ήσαν οι συνθήκες. Η μητέρα είχε πάει στο σπίτι του Τιμ και της Ντόννα κι έμεινε εκεί. Ευτυχώς ο Ντέιβ κι εγώ είχαμε ψωνίσει διάφορα είδη τροφίμων την προηγούμενη μέρα, κι έτσι δεν δυσκολευθήκαμε πολύ. Άλλοι όμως που δεν είχαν αποθέματα στερήθηκαν—ψωμί, γάλα, και άλλα αναγκαία. Μερικές από τις μικρές πόλεις που βασίζονταν στους χονδρέμπορους της Σποκαίην, έμειναν χωρίς τρόφιμα στα τοπικά παντοπωλεία τους.

Τώρα που σας τα γράφω αυτά, πέντε μέρες μετά από την τελευταία έκρηξι της Αγίας Ελένης, κανείς δεν ξέρει την επίδρασι που θα έχη η έκρηξις αυτή πάνω στα ζώα και τις καλλιέργειες. Ως τώρα, τα ζώα φαίνονται να είναι καλά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα ζώα είναι ο ερεθισμός των ματιών. Το γυαλί της σκόνης προκαλεί ερεθισμό και φλογώσεις στα μάτια.

Αυτό είναι ασφαλώς το πιο παράδοξο πράγμα που ζήσαμε ποτέ. Μόλις έπληξε η καταστροφή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να τηλεφωνούν ο ένας στον άλλο για να δουν αν έχη κανείς ανάγκη βοήθειας. Μερικές φορές χρειάζονταν 10 λεπτά ή και περισσότερο για να πάρουν πληροφορίες.

Όλοι οι δρόμοι μέσα κι έξω από την πόλι ήσαν κλειστοί. Όλα τα τραίνα, τα αεροπλάνα, τα λεωφορεία και όλα τα μέσα εμπορικών μεταφορών σταμάτησαν.

Ο καθαρισμός της τέφρας είναι πολύ δύσκολος, διότι η τέφρα απομακρύνεται γρηγορώτερα απ’ όσο μπορείτε να τη μαζέψετε με το φτυάρι ή με τη σκούπα. Ωστόσο ένα στρώμα λίγων μόνων ιντσών πάχους της ύλης αυτής, πάνω σε μια στέγη, μπορεί να κάνη τη στέγη να υποχωρήση. Η σκόνη είναι απίστευτα βαρειά! Κι ωστόσο, ένα φύσημα του ανέμου στέλνει την τέφρα στα μάτια, στη μύτη και στο λάρυγγα, και σε όλα τα παρτέρια και τον κήπο.

Για ένα χρονικό διάστημα δεν θα ξέρωμε αν πέρασε το κακό. Το ηφαίστειο σιγοβροντά πάλι, απειλώντας άλλη έκρηξι. Προηγουμένως, μ’ όλες τις θεωριολογίες για πιθανή έκρηξι, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα ξεσπούσε έτσι. Μάλιστα, πολλοί άνθρωποι έλεγαν ότι η κυρία αστειευόταν, ως το πρωί της περασμένης Κυριακής, 18 Μαΐου.

Τώρα κανείς δεν υποτιμά το Βουνό Αγία Ελένη.—Από Συνεργάτη.

[Διάγραμμα στη σελίδα 16]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

καθώς η στάχτη πετά

Το Ηφαίστειο Αγία Ελένη Σποκαίην

240 μίλια