Η Άσχημη Πλευρά των Βιομηχανικών Χημικών Ουσιών
ΗΤΑΝ λίγο μετά τα μεσάνυχτα μιας κρύας νύχτας του Δεκέμβρη του 1984 όταν συνέβη το χειρότερο βιομηχανικό δυστύχημα στην ιστορία. Έξω από τη Δημοκρατία της Ινδίας, πολύ λίγοι άνθρωποι γνώριζαν το Μποπάλ, μια βιομηχανική πόλη με πληθυσμό πάνω από 800.000 κατοίκους που βρίσκεται περίπου στο κέντρο της χώρας. Οι κάτοικοί της, που εκείνη την ώρα κοιμόνταν, δεν είχαν ιδέα για τα θανατηφόρα γεγονότα που εξελίσσονταν λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά τους.
Στις εγκαταστάσεις της Γιούνιον Καρμπάιντ στο Μποπάλ, σε μια αποθηκευτική δεξαμενή που περιείχε 45 τόνους μεθυλικού ισοκυανίου (MIC), μια θανατηφόρα χημική ουσία που χρησιμοποιείται στην κατασκευή φυτοφαρμάκων, η πίεση άρχισε να αυξάνει επικίνδυνα. Ξαφνικά, δηλητηριώδες αέριο άρχισε να διαφεύγει από μια χαλασμένη βαλβίδα απλώνοντας θάνατο και αγωνία πάνω στην ήσυχη πόλη. Αφαίρεσε τη ζωή περισσότερων από 2.500 αντρών, γυναικών και παιδιών, και σακάτεψε πάνω από εκατό χιλιάδες άλλους ανθρώπους.
Τα χωράφια βρώμισαν και οι δρόμοι της επαρχίας και της πόλης γέμισαν από πτώματα χιλιάδων ζώων—βουβάλια, βόδια και σκυλιά. Το Μποπάλ κατάντησε ένα προσωρινό κρεματόριο που έκαιγε όλο το εικοσιτετράωρο. Οι φλόγες των νεκρικών πυρών—με ύψος 25 πτώματα—κατάτρωγαν τα σώματα των νεκρών. Άλλοι θάφτηκαν σε βιαστικά ανοιγμένους ομαδικούς τάφους—εκατοντάδες πτώματα κάθε φορά.
Αργότερα μια άλλη καταστροφή, που ονομάστηκε «Το Μποπάλ του Ρήνου», χτύπησε την Ευρώπη. Η χημική διαρροή από μια βιομηχανία κοντά στη Βασιλεία της Ελβετίας, άδειασε 40 τόνους δηλητηριωδών αποβλήτων στο Ρήνο. Θανάτωσε εκατοντάδες χιλιάδες ψάρια και χέλια καθώς «κυλούσε κατά μήκος των γερμανογαλλικών συνόρων, μετά στη Ρηνανία και τελικά μέσω της Ολλανδίας χύθηκε στη Βόρεια Θάλασσα». Ο συντάκτης μιας εφημερίδας έγραψε: «Θεωρούσαμε την Ελβετία καθαρή, τη βιομηχανία της ασφαλή—περιλαμβανομένης και της χημικής βιομηχανίας. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν».
Οι κάτοικοι του Μποπάλ και οι κάτοικοι των περιοχών που βρίσκονται κατά μήκος του Ρήνου έπεσαν θύματα της τεχνολογικής εποχής που καυχιέται ότι έχει παρασκευάσει πάνω από 66.000 χημικές ουσίες. Πολλές απ’ αυτές έχουν φτιαχτεί για να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη, αλλά η ειρωνεία είναι ότι οι περισσότερες είναι ιδιαίτερα τοξικές και μπορούν να προκαλέσουν θανατηφόρες και καταστροφικές παρενέργειες και στον άνθρωπο και σε ολόκληρο το βιολογικό σύστημα. Ένας ειδικός ονόμασε αυτές τις χημικές ουσίες «βιοκτόνα».
Υπάρχουν πολλές χημικές ουσίες με μακριές ονομασίες που είναι δύσκολο να προφέρουν οι άνθρωποι και που για ευκολία έχουν ονόματα, όπως, PCB, DDT, PCDD, PCDF, TCDD. Αυτή η σαλάτα τοξικών χημικών αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο και για τον άνθρωπο και για τους πόρους της γης στους οποίους ο άνθρωπος στηρίζει την ύπαρξή του. Κάθε χρόνο, σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Η.Π.Α. (EPA), «απελευθερώνονται χιλιάδες χιλιάδων τοξικές ουσίες στο περιβάλλον». Αυτές οι εκλύσεις απειλούν την ποιότητα του αέρα, του επιφανειακού νερού, του υπόγειου πόσιμου νερού και θα δηλητηριάσουν το έδαφος για τις επόμενες δεκαετίες.
Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των Η.Π.Α. υπολογίζει ότι κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο, 5,7 τρις λίτρα επικίνδυνων τοξικών χημικών αποβλήτων καταλήγουν στους υπόγειους αγωγούς νερού. Έχοντας υπόψη ότι ένα λίτρο χημικού διαλύματος μπορεί να μολύνει 20 εκατομμύρια λίτρα υπόγειου νερού πάνω από τα επιτρεπόμενα ασφαλή επίπεδα, μπορούμε να υπολογίσουμε την τεράστια καταστροφική επίδραση που έχουν τα 5,7 τρις λίτρα των δηλητηριωδών χημικών ουσιών.
Εξαιτίας των επικίνδυνων χημικών ουσιών και αποβλήτων και της αλόγιστης απόθεσής τους, τα ποτάμια και τα ρυάκια μολύνονται. Τα ψάρια πεθαίνουν. Όταν τα ποτάμια και τα ρυάκια χύνονται στους ωκεανούς, φέρνουν μαζί τους και τις θανατηφόρες χημικές ουσίες, και σε μερικά μέρη που κάποτε αφθονούσε η θαλάσσια ζωή, σήμερα, σύμφωνα με τον φημισμένο ωκεανογράφο Ζακ Κουστώ, δεν μπορείς να βρεις πια ούτε ένα ψάρι.
Η μόλυνση απειλεί επίσης και τα πτηνά και τα ζώα. Ούτε τα άσυλα διατήρησης των άγριων ζώων δεν αποτελούν καταφύγιο. Η The New York Times στις 4 Φεβρουαρίου 1986 ανάφερε ότι «δέκα από τα εθνικά καταφύγια άγριων ζώων έχουν μολυνθεί από τα τοξικά χημικά και άλλα 74 ίσως βρίσκονται σε κίνδυνο. . . . Τα λύματα της γεωργικής βιομηχανίας που περιέχουν σελήνιο και άλλες χημικές ουσίες έχουν θανατώσει πολλά υδρόβια πτηνά στα καταφύγια».
Οι ειδικοί του κόσμου δεν υπόσχονται κάποια λαμπρή εικόνα για το μέλλον. Η ραγδαία εξάντληση των πόρων της γης δεν έχει τέλος, με αποτέλεσμα την απώλεια του εδάφους και τη μόλυνση του αέρα και του νερού. Και τι θα πούμε για τα τροπικά βροχερά δάση της γης που για χιλιάδες χρόνια υψώνουν τις φυλλωσιές τους ψηλά στον ουρανό; Μήπως κι αυτά βρίσκονται σε κίνδυνο όπως συμβαίνει και σε άλλους πόρους του πλανήτη μας που καταστρέφονται μπροστά στα μάτια μας; Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, η ζωή μας επηρεάζεται από αυτά τα θαλερά έργα του Ιεχωβά, όπως θα δείξει το επόμενο άρθρο.